1,273 matches
-
formei” ale lui S., aduc versurilor un spor de memorabilitate. Dar originalitatea întârzie să apară: „Sub talpa mea nisipul se-ndestula cu alge;/ mi se trezise-auzul de-un vast și amplu cânt,/ ce-neacă veșnic spațiul ori leagănă catarge/ pe limpezimi imense, cu soarele răsfrânt” (Dezmărginire); „Cu visul meu, pe trepte de onix,/ cobor acum la albie de Stix./ Oglinzile lui Charon, plutitoare,/ mi-arată-a nopții aspră ne-ndurare,/ iar Cerberul, chiar umbra mea o latră,/ ascunsă-n luciul apelor de piatră
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289874_a_291203]
-
sinele vizibil și cel invizibil, ponderea având-o cel din urmă. Am și un participant neobișnuit, un student cu o natură extrem de rațională și care, pentru a se forța să iasă din raționalitate (pentru că are un discurs neologistic, de o limpezime extraordinară; comentariile lui de desfacere a tehnicii delirului sunt foarte bune, dar textele lui poetice nu sunt prea grozave), deci pentru a se forța să iasă din propria lui făptură, Își propune să scrie Într-o simili-transă sau, mai exact
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
leagă indisolubil de datul comun al speciei umane față de care fiecare individ reprezintă o variație, dar În așa fel Încât ea poartă În sine Însăși dorința de a se Împlini În relația socială cu ceilalți. Acest fragment de o relativă limpezime (și care cuprinde În totuși destul de puține cuvinte esența „răsturnării” lingvistice humboldtiene, pe de o parte, și a teoriei sale privind alteritatea, pe de altă parte) face parte dintr-o carte 1 de o stufoșenie și o anvergură a gândirii
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
dat rece, autosuficient și lipsit de o viață a sa). șStai În fața oglinzii. Miști mâna dreaptă; simultan, cel din fața ta mișcă mâna lui stângă. Diferența aceasta totuși nu te neliniștește: deși răsturnată, reflectarea rămâne guvernată de o simetrie desăvârșită. În limpezimea absolută a cristalului, te vezi - Îți spui - așa cum ești. O geometrie liniștitoare, pe deplin euclidiană, domină impasibil relația ta cu celălalt. Sau poate ar trebui să punem totul pe seama absenței timpului dintre voi: instantanee, lumina izbește suprafața (plan desăvârșit, fără
[Corola-publishinghouse/Science/1910_a_3235]
-
context, devine un fel de pat al lui Procust. "Talentul este al lui, greșelile ale veacului" se afirmă, sugerându-se totodată că dacă ar fi trăit în secolul al XVIII-lea "ar fi putut adăuga la talentul său eleganța și limpezimea care fac din Addison un exemplu." Asocierea manifestării depline a geniului literar cu o anumită ordine dată de un set de principii nu ar constitui o greșeală dacă nu ar fi pusă sub semnul unei absolutizări care îl face în
[Corola-publishinghouse/Science/1558_a_2856]
-
Spre deosebire de Perpessicius, ținându-se și el deoparte de polemici, Tudor Vianu e văzut ca un clasic imperturbabil, care „cultiva linearitatea greco-romană” și „ilustra tipul academic, reabilitându-l”, privea lucrurile cu înțelepciune și superioritate (proprie savantului), cu o distinctă cumpătare și limpezime a judecății, fiind menit să profeseze clasicismul. Tipul opus lui Tudor Vianu e considerat, în multe privințe, G. Călinescu, temperament dramatic, labil, combatant pentru toate conceptele. S. îi descifrează personalitatea, sprijinită pe puterea contradicției și nu o dată pe sofisme și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289977_a_291306]
-
și, în fața reînnoirii dramaturgiei, înfăptuită de Marin Sorescu, Dumitru Radu Popescu ș.a., afirma într-o profesiune de credință ambiguă, realist-clasică și artificial-estetică: „Acum, când în întreaga lume se practică un antiteatru furios, nutresc ambiția să realizez un pro-teatru alcătuit din limpezimi, dintr-o geometrie exemplară a relațiilor omenești, scris în respectul tuturor canoanelor, înfrângând dificultăți, superiorul dispreț al unora, surâsul satisfăcut al altora. Ce înduri în viață nu poți îndura în teatru. Pe scenă, chiar și urâtul trebuie să fie agreabil
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285619_a_286948]
-
este uneori încărcat cu energie negativă și răufăcătoare, idee clar redată prin faimosul deochi. Visul pune în discuție mai ales natura dorințelor și calitatea percepțiilor subiectului. În vis, strabismul are o semnificație negativă, sinonimă cu o lipsă de franchețe și limpezime. În viața subiectului există ceva tulbure, în propunerile ce i-au fost făcute sau în comportamentul unui terț. Purtarea ochelarilor exprimă o slăbiciune în perceperea lumii exterioare. Cel care visează are nevoie să fie ajutat sau asistat în înțelegerea realității
[Corola-publishinghouse/Science/2329_a_3654]
-
parcă aici câte ceva din Eminescu, cel din Panorama deșertăciunilor. Altfel decât eruptivul de la început, altul decât halucinatul de odinioară, care își divulga "nebunia", autorul lui Zamolxis a devenit moralist și profet. În esență, creator de certă vocație, stilist de constantă limpezime, Ioanid Romanescu și-a identificat viața cu poezia. La cincizeci și nouă de ani, când părăsea această lume, cutezătorul marcat de "un complex al singurătății mândre" (Eugen Simion) câștigase prinsoarea cu Metafora. EMIL BRUMARU UN ELEGIAC "GIOCOSO" Cu originalul Emil
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
român-francez-german. Cunoscător al limbii grecești, tălmăcește în 1879 cartea a patra din Istoria lui Herodot, însoțind-o cu o „precuvântare” și cu o schiță biografică și literară. În „precuvântare” profesorul, care recurge la vechea limbă românească, mărturisește că a sacrificat limpezimea textului în favoarea unei cât mai mari fidelități față de original. Tot din grecește traduce, în „Arhiva” (1889), cronica lui Chiparissa. E o versiune vinovată față de original, mai ales sub raportul exactității. O anumită notorietate i-a adus lui S. traducerea în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290025_a_291354]
-
dublu al țesăturii sonore, desfășoară în cea de-a doua secțiune a sa arabescul unei linii melodice expuse la unison. Pornind de la aceeași concepție a clar-obscurului, Debussy alternează imagini sonore contrastante prin juxtapunerea efectului difuz al armoniilor de început cu limpezimea și transparența scriiturii la unison. Desenul melodic sinuos al arabescului este corespondența sonoră ce proiectează cu sensibilitatea și acuitatea percepției, acea cădere legănată a frunzelor, ale căror oscilații ezitante brăzdează văzduhul cu șovăiala nesupunerii. Statismul imaginii introductive este contrabalansat, în
Creaţia pianistică a lui Claude Debussy, între concept şi înterpretare by IOANA STĂNESCU () [Corola-publishinghouse/Science/712_a_1153]
-
un poem dramatic de aceeași factură. Dar emblematic pentru întreaga creație a lui M. rămâne volumul de versuri Interferențe (1968). E o carte de versuri clasice, consacrate biografiei unei iubiri aparent epuizate. Suportul textelor este conflictul dintre indecizia trăirilor și limpezimea tiparului formal. Erosul parcurge o scală variată, de la melancolia blândă a iubirii pierdute la jubilația regăsirii. Căutarea esențelor dincolo de eveniment și sentimente este o constantă. Experiența războiului, cuprinsă în notațiile sincopate din placheta de poezii Însemnări pe scut (1968) ori
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288068_a_289397]
-
pe larg de bioeticieni, autoarea nu se referă la această problemă: focusul analizei cade asupra principiilor unei macrodistribuții juste a resurselor în sănătate. Limitarea este motivată tocmai prin complexitatea sarcinii de analizat. Diferențierea planurilor nu poate fi decât benefică pentru limpezimea concluziilor. În al treilea rând, analiza Loredanei Huzum are loc la nivelul ideal: ea se referă la felul cum ar trebui să stea lucrurile din punctul de vedere ale exigențelor ideale ale dreptății distributive. Nu este scopul acestei cărți să
Dreptate distributivă şi sănătate în filosofia contemporană by Loredana Huzum [Corola-publishinghouse/Science/1416_a_2658]
-
cititori ai acestei mărturii de peste vremuri, îmbibată cu mireasmă de floră spontană, peste 50 de scriitori români și au muiat penița în „Grasa de Cotn ari” pentru a i zugrăvi nașterea și botezul, tinerețea și n unta c u celebritatea, limpezimea și frăgezimea feciorelnică din cupa de cristal înălțată spre divinitate, spre cercetarea mir acolului din sângele pământului blagoslovit, zguduit cândva de tropotul cailor domnești, miracolul din limpezimea aurie a unei licori înnobilate cu epitete supreme peste tot neamu l vinice
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]
-
a i zugrăvi nașterea și botezul, tinerețea și n unta c u celebritatea, limpezimea și frăgezimea feciorelnică din cupa de cristal înălțată spre divinitate, spre cercetarea mir acolului din sângele pământului blagoslovit, zguduit cândva de tropotul cailor domnești, miracolul din limpezimea aurie a unei licori înnobilate cu epitete supreme peste tot neamu l vinice sc? Pentru că ei au aflat, dar cine nu a aflat, din hrisoave prăfuite de vreme, mărturiile francezului Charles Joppecourt, din secolul al XVII-lea, că vinul de la
Cotnariul În literatură şi artă by Constantin Huşanu () [Corola-publishinghouse/Science/687_a_1375]
-
dezastruoase chipuri, dar totdeauna crede că afirmă această autonomie împotriva Bisericii și a rânduielilor ei de viață socială. Noi am spus că nimeni n-a contestat vreodată, în numele doctrinei creștine, autonomia artei; dimpotrivă, tocmai această doctrină ne învață cu o limpezime suverană în ce constă autonomia, conceptul acesta atât de confuz și de contradictoriu înțeles de esteticienii actuali. Arta dezvoltându-se în sânul Bisericii, am spus noi, a fost întotdeauna autonomă. Dacă n-ar fi fost astfel, ar fi încetat să
Nostalgia paradisului by Nichifor Crainic () [Corola-publishinghouse/Science/846_a_1785]
-
de la care să aștept înțelegere. Nu aș fi putut să-ți spun asta, pentru că știu că e greu de înțeles, și n-am avut curajul să cred că aș putea fi înțeleasă; dar acum nu mai e în mine decât limpezime. Iată... acest om a crezut atunci că l-am atras într-o cursă... Avea o răspundere... I-aruncasem pumnalul în apă... Îmi ardea mintea în clipele acelea, căci nimic nu mă înnebunea mai mult decât bănuiala unui asemenea sentiment josnic
[Corola-publishinghouse/Science/1510_a_2808]
-
incluse în Poemia și alte poeme, Limba Hu (2001) și Sunetul cheamă auzul (2001; Premiul Asociației Scriitorilor din Iași). Receptarea poeziei lui H. (altfel, generoasă) a fost una dintre cele mai contradictorii; pentru unii critici lirica lui „e de o limpezime de cristal, fără încifrări insolite” (Zaharia Sângeorzan), pentru alții (Nicolae Manolescu) poetul „cultivă stările tulburi, anxioase, vagul sufletesc și și-a pus la punct un stil interogativ din care nu lipsesc aluziile livrești (Iov, Robinson, Clitemnestra, Hamlet, Pandora).” Sigur este
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287467_a_288796]
-
un intermezzo umoristic, pășind în tragicomedie (Microbul). Evenimentele cruciale au o anume noblețe dramatică (Din carnetul unui judecător) ori o liniște prevestitoare de furtună (Neamul Udreștilor). De o însemnătate aparte în arta lui de scriitor este stilul. Fraza are o limpezime ireproșabilă și o eleganță a alcătuirii care o apropie de cea a lui A. I. Odobescu. Este savantă, plină de paranteze, explicații, incidente, aglutinând vorbirea directă, dialogul posibil al personajelor și rezumând evenimentele ori metamorfozele sufletești. Refrenul, altă particularitate, dă enunțului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285867_a_287196]
-
feței sunt relaxați, - Bărbia atârnă destinsă, - Limba este foarte grea, - Fruntea devine rece și tot mai destinsă, - Nici o cută nu o mai tulbură. - Simt cum aerul rece îmi împresoară tâmplele. - Creierul îmi este limpede ca un izvor de munte cu limpezime de cristal. - Acum m-aș putea concentra asupra celor mai dificile probleme. - Capul îmi este limpede și clar. - Liniște, greutate, căldură, echilibru... - Liniștea și echilibrul mă împresoară, - Mă las cuprins în voie de tihna senină și necontenitul echilibru din jurul meu
Refacerea: sursa performanței by Silviu Șlagău; Mariana Costache () [Corola-publishinghouse/Science/91782_a_92326]
-
estetic-etic), dar și de un exces de patos. Germanității îi sunt dedicate două cărți: Thomas Mann (1965) și Hegel și arta (1980), amândouă construite din perspectiva unui autor „luminist prin formație, raționalist prin atașament”, dispus să rețină de la cel dintâi limpezimea tenebrelor traversate, iar de la celălalt, constructivismul „grandios, logic și istoric, teribila și terifianta măreție”. Alte patru cărți au drept obiect spațiul culturii ruse: Dostoievski. „Tragedia subteranei” (1968), Romanul unui oraș. Petersburg-Petrograd-Leningrad (1972), Poveste cu doi necunoscuți: Dostoievski și Tolstoi (1977
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287485_a_288814]
-
urmărindu-se să se evacueze aceeași cantitate de lichid cu cea introdusă. 13. Se repetă manevrele până ce lichidul recuperat are aspect limpede, fără alte modificări (miros, culoare etc.). 14. După 6-7 evacuări se schimbă recipientul pentru a putea aprecia corect limpezimea lichidului evacuat. 15. Apoi se introduc 200 ml soluție conținând 50-100 ml cărbune vegetal, neutralizanți. 16. Se clampează tubul gastric și se scoate cu grijă. 26 Irigarea intestinală totală ¾ Polietilenglicol via NG la 1-2 L/oră până conținutul eliminat este
Compendiu de toxicologie practică pentru studenţi by LaurenȚiu Şorodoc, Cătălina Lionte, Ovidiu Petriş, Petru Scripcariu, Cristina Bologa, VictoriȚa Şorodoc, Gabriela Puha, Eugen Gazzi () [Corola-publishinghouse/Science/623_a_1269]
-
definitoriu schița sa tipologică privind specificitatea românească în raport cu celelalte popoare europene, mai ales cu cele de origine latină. Despre literatura comparată și principiile ei, C. a alcătuit și un riguros și succint manual, intitulat ca atare. El se evidențiază prin limpezimea metodologică, dar atestă totodată și conservatorismul punctului de vedere al autorului, fiindcă în 1964, când apărea Principios de literatura comparada, altfel se organizau teoretic demersurile comparatiste, teoria influențelor fiind nu numai părăsită, dar și dezavuată critic. C. rămâne însă cantonat
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286269_a_287598]
-
explicată prin puritatea lor sexuală, dar - subliniază Dodds - adevăratul motiv Îl constituia mai buna lor capacitate de autosugestie 3. Deseori a fost susținută ideea superiorității dialogului De Pythiae Oraculis față de De Defectu... În privința teoriei inspirației profetice. Pe de o parte, limpezime și concizie, pe de alta, multă șovăială. R. Flacelière subliniază că De Pythiae... este dialogul care cuprinde adevărata și definitiva teorie a inspirației elaborată de Plutarh. Aici Plutarh renunță la intermediari, fie pneuma, fie daimones. Suntem, Într-adevăr, nevoiți să
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]
-
funcția sa profetică, divinația reprezintă, așadar, o irupție a permanenței și a omniscienței divine În curgerea schimbătoare a existenței umane.” 1 Oracolul, În cazul nostru oracolul zeului Apollo, are puterea de a prevesti viitorul, de a-l dezvălui cu aceeași limpezime pe care o regăsim În sfaturile practice și În prescripțiile cultuale. Dar ceea ce ar dispărea atunci ar fi tocmai necunoașterea radicală a viitorului, proprie condiției umane și care o deosebește de cea a zeilor. Iată de ce, după celebra frază a
[Corola-publishinghouse/Science/1931_a_3256]