1,860 matches
-
regele Sweyn Forkbeard al Danemarcei a invadat și cucerit Anglia în 1013, Emma și copii ei au fost trimiși în Normandia, unde Æthelred a sosit și el curând. Ei s-au întors în Anglia după decesul lui Sweyn în 1014. Mariajul dintre Emma și Æthelred s-a sfârșit prin decesul lui Æthelred la Londra în 1016. Fiul cel mare al lui Æthelred din prima căsătorie, Æthelstan, fusese moștenitor aparent până la decesul său din iunie 1014. Emma a încercat să obțină ca
Emma a Normandiei () [Corola-website/Science/333211_a_334540]
-
a fost ținut departe de Londra până la moartea lui Æthelred și a lui Edmund în lunile aprilie și noiembrie 1016. Regina Emma a încercat să mențină controlul anglo-saxon din Londra până a aranjat căsătoria cu Knut. Unii cercetători cred că mariajul a salvat viețile fiilor ei.
Emma a Normandiei () [Corola-website/Science/333211_a_334540]
-
1116 cu Gerard al II-lea (d. 1131), conte de Geldern și de Wassenberg, cu care avut următorii copii: Rămasă văduvă din cca. 1131, Ermengarda s-a recăsătorit cu contele Conrad al II-lea de Luxemburg (d. 1136), însă acest mariaj nu a avut parte de urmași.
Ermengarda de Zutphen () [Corola-website/Science/328632_a_329961]
-
24 decembrie 1257, Valenciennes) a fost conte de Hainaut de la 1246 până la moarte. Ioan a fost fiul mai mare al contesei Margareta a II-a de Flandra cu primul ei soț, Bouchard al IV-lea d'Avesnes. Dat fiind că mariajul Margaretei cu Bouchard a fost declarat nul de către papalitate, Ioan a fost considerat ca fiu nelegitim. Mama sa s-a recăsătorit cu Guillaume al II-lea de Dampierre și a dat naștere mai multor urmași cu pretenții la moștenire. Astfel
Ioan I d'Avesnes () [Corola-website/Science/328481_a_329810]
-
și s-a străduit neîncetat pentru a-i face pe supușii săi mai religioși, după un model strict luteran. La Altenburg la 24 octombrie 1636, Ernst s-a căsătorit cu verișoara lui, Elisabeta Sofia de Saxa-Altenburg. Ca rezultat al acestui mariaj, Saxa-Gotha și Saxa-Altenburg s-au unit când ultimul duce al liniei (vărul Elisabetei) a murit fără copii. Ernst și Elisabeta Sofia au avut 18 copii: Când Ducele Ernst I a murit în 1675, numeroșii săi fii au împărțit terenurile ernestine
Ernest I, Duce de Saxa-Gotha () [Corola-website/Science/326251_a_327580]
-
Caroline neplâcându-i curtea de la Weimar și în cele din urmă a plecat în Elveția. După ce a fost convinsă să se întoarcă la curte, moartea ei imediat după acest lucru a fost considerată de unii a fi fost o sinucidere. Și mariajul Feodorei a fost unul nefericit. Mediul curții de la Weimar a determinat-o pe Feodora la 23 de ani să se interneze într-un sanatoriu. S-a îmbolnăvit sever de rujeolă și scarlatină, pe care le-a dobândit în timp ce vizita un
Prințesa Feodora de Saxa-Meiningen (1890-1972) () [Corola-website/Science/326239_a_327568]
-
de catolici de origine irlandeză. Familia lui Butler s-a mutat în Montreal, Quebec, când Gerard avea doar 6 luni. Când Gerard avea 18 luni, mama sa l-a luat pe el și s-a reîntors în Scoția, destrămându-se mariajul părinților săi. Gerard și-a revăzut tatăl abia la vârsta de 16 ani. Și-a început cariera de actor cu opera "Coriolanus" și "Trainspotting" în urma cărora a primit primul său rol în filmul "Mrs. Brown" în 1997. În același an
Gerard Butler () [Corola-website/Science/311515_a_312844]
-
venirea la tron a fratelui ei mai mare, Carol al II-lea, acesta le-a izolat pe plan intern pe mama sa și pe Ileana, limitându-le îndatoririle și aparițiile publice. Pentru principesa Ileana a fost aranjat în 1931 un mariaj cu arhiducele Anton de Austria, ea primind titlurile de arhiducesă a Austriei și principesă de Habsburg-Toscana prin căsătorie. În anii următori Ileana a locuit împreună cu soțul lângă Viena și i-au fost permise doar scurte vizite în România, regele interzicându
Ileana, Principesă a României () [Corola-website/Science/302860_a_304189]
-
fost nevoită să părăsească din nou țara, proprietățile fiindu-i confiscate în cursul anului 1948. Pentru a-și întreține familia în exil, Ileana a ținut cuvântări despre România și comunism. A divorțat de arhiducele Anton, recăsătorindu-se cu Ștefan Isărescu, mariaj soldat la rândul său cu un divorț. Alegând calea monahismului, și-a luat numele monastic „maica Alexandra” și a fondat Mânăstirea ortodoxă „Schimbarea la Față” din Ellwood City (Pennsylvania), a cărei stareță a fost până la moarte. După căderea comunismului, a vizitat România
Ileana, Principesă a României () [Corola-website/Science/302860_a_304189]
-
au ajuns la Boston, Statele Unite. În următorii 11 ani, până în 1961, Ileana a călătorit de-a lungul și de-a latul Americii, ținând sute de conferințe pentru a vorbi oamenilor despre România și situația tragică a țării sale. În 1954 mariajul cu Arhiducele Anton s-a terminat prin divorț. În același an principesa s-a recăsătorit, de acestă dată cu Ștefan Isărescu în Newton, Massachusetts, mariaj terminat în 1965 prin divorț. În 1959, principesa a fost foarte afectată de moartea fiicei
Ileana, Principesă a României () [Corola-website/Science/302860_a_304189]
-
conferințe pentru a vorbi oamenilor despre România și situația tragică a țării sale. În 1954 mariajul cu Arhiducele Anton s-a terminat prin divorț. În același an principesa s-a recăsătorit, de acestă dată cu Ștefan Isărescu în Newton, Massachusetts, mariaj terminat în 1965 prin divorț. În 1959, principesa a fost foarte afectată de moartea fiicei sale, Maria Ileana (Minola) și a soțului ei, contele polonez Jaroslav Kottulink, într-un accident aviatic în Brazilia (15 ianuarie 1959). În 1961, Ileana a
Ileana, Principesă a României () [Corola-website/Science/302860_a_304189]
-
Petersburg. Cum căsătoria lor a fost una morganatică, ea a primit de la Ducele de Mecklenburg-Strelitz titlul de Contesa von Carlow (numele a venit de la moșia Karlivka din provincia Poltava, care aparținea lui Georg-Alexander), titlu care urma să treacă copiii lor. Mariajul lor a fost unul fericit și Natalia în cele din urmă a devenit iubită de familia soțului ei. Inițial cuplul a locuit în aripa de vest a Palatului Mihailovski, unde li s-au acordat 15 camere. După decesul Marii Ducese
Georg Alexander, Duce de Mecklenburg-Strelitz () [Corola-website/Science/334613_a_335942]
-
octombrie 1711. Nu au avut copii. A treia soție a fost Ecaterina Ivanovna a Rusiei, fiica cea mare a Țarului Ivan al V-lea al Rusiei. Ei s-au căsătorit la 19 aprilie 1716 la Danzig. Cupul a avut un mariaj nefericit și o singură fiică, Marea Ducesă Anna Leopoldovna a Rusiei, care s-a căsătorit cu Anton Ulrich de Brunswick și a avut cinci copii. Anna Leopoldovna a fost regentă a Rusiei în numele fiului ei Ivan al VI-lea din
Karl Leopold, Duce de Mecklenburg () [Corola-website/Science/333081_a_334410]
-
sora ei Dorothy pentru sfaturi. Cu toate acestea, Dorothy are o petrecere de Crăciun, iar ierburile sunt amestecate cu lichiorul de ouă. Toți oamenii de la petrecere se îndrăgostesc de Alice. Ea fuge înfricoșată. Acasă, Alice îi spune lui Doug că mariajul lor este terminat. Ea îi dezvăluie planurile de a merge la Calcutta și de a lucra cu Maica Tereza. Doug râde de acest lucru, punând la îndoială faptul că Alice ar putea supraviețui fără luxul cu care se obișnuise. Cu
Alice (film din 1990) () [Corola-website/Science/325910_a_327239]
-
apoi"), editată de Kurt Wolff. "Metamorfoza" apare de asemenea, dar abia în 1915, în revista "Die Weißen Blätter" ("Foile albe") a lui René Schickele. Pe măsură ce blocajul literar se instaurează, Kafka percepe tot mai tensionat relația sa cu Felice Bauer. Perspectiva mariajului, față de care nutrește un amestec straniu de dorință și repulsie, este resimțită ca o amenințare a carierei sale de scriitor. Kafka vorbește tot mai des despre nevoia de singurătate și intimitate. Viziunea sa despre "turnul de fildeș" este următoarea: Creșterea
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
de toate, la muzică ». În acest context trebuie interpretat eșecul logodnelor scriitorului. La 16 iunie 1913, Franz Kafka formulează o cerere în căsătorie către Felice. Scrisoarea este stranie prin faptul că o confruntă direct pe tânăra stenografă cu problemele posibilului mariaj: Părinții lui Kafka insistă să angajeze un detectiv particular pentru a ancheta dacă tânăra fată se ridică la nivelul pretențiilor lor. La 8 noiembrie, în Berlin, Felice Bauer îi dă niște semne lui Kafka că ar dori să încheie relația
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
lui Petru). Între timp Henric de Trastamara, fratele ilegitim al lui Petru, își atribuise coroana. După câteva campanii care nu au clarificat situația, toate părțile implicate au cerut medierea Papei Grigorie al XI-lea. Condițiile tratatului, ratificat în 1371, includeau mariajul între Ferdinand și Leonora de Castilia. Dar înainte de această decizie, Ferdinand devenise foarte atașat de Leonora Telles de Menezes, soția unuia dintre curtenii săi, și după ce a obținut anularea căsătoriei ei, nu a pierdut timp în a o face regina
Ferdinand I al Portugaliei () [Corola-website/Science/310252_a_311581]
-
și-l petrecea cu fumoasa contesă. Regina a prezentat-o ambasadorului englez Whitelocke drept "colega de cameră" asigurându-l că inteligența contesei era la fel de atrăgătoare ca trupul ei. Cristina a găzduit nunta Ebbei cu Jakob Kasimir De la Gardie în 1653; mariajul a durat numai cinci ani; Ebba și-a vizitat soțul în Elsinore când el a fost omorât și toți cei trei copii ai lor au murit de mici. Când Cristina a părăsit Suedia ea a continuat să-i scrie scrisori
Cristina a Suediei () [Corola-website/Science/316162_a_317491]
-
trei categorii: dispute teritoriale, pretenții dinastice și competiție economică. Disputele teritoriale vizau Aquitania (cunoscută și cu denumirea de Guyenne), un ducat în sud-vestul Franței și parte din regatul Franței. Disputele teritoriale au apărut de la mijlocul secolului al XII-lea, o dată cu mariajul dintre Eleanor de Aquitania, moștenitoarea tronului ducal, și Henric al II-lea al Angliei, regele Angliei care era și duce al Aquitaniei. Așadar, în ducele Aquitaniei, monarhii francezi angajați, începând cu Filip al II-lea, într-un proces de unificare
Războiul de 100 de Ani () [Corola-website/Science/299345_a_300674]
-
moartea lui Carol al IV-lea fără urmași direcți (1328), dinastia capețiană se sfârșise, iar drepturile dinastice cele mai solide la tronul Franței le avea chiar regele Angliei, Eduard al III-lea - fapt doar în aparență paradoxal, ținând seama de mariajele dinastice dintre capețieni și Plantageneți, care îi aduceau acum regelui Angliei temeiuri puternice pentru a viza tronul Franței. Alegerea regelui Angliei ca rege al Franței punea însă probleme insurmontabile pentru nobilimea și înaltul cler francez, tocmai din prisma îndelungatei rivalități
Războiul de 100 de Ani () [Corola-website/Science/299345_a_300674]
-
căsătorie. A doua căsătorie cu Blanche de Artois l-a plasat în centrul aristocrației europene. Blanche a fost văduva regelui de Navarra. Fiica ei, Ioana I de Navarra (fiica vitregă lui Edmund) a fost Regina regentă a Navarei și prin mariajul cu Filip al IV-lea al Franței, a fost, regină consortă a Franței. Când fiul lui Edmund, Thomas, s-a căsătorit cu moștenitoarea lui Henric de Lacy, al treilea Conte de Lincoln, acesta a moștenit Ducatele de Lincoln și Salisbury
Casa de Lancaster () [Corola-website/Science/330578_a_331907]
-
termeni: "căsătoria Ducelui Gloucester cu Anne a avut loc și el are să dețină teritoriile contelui care ar trebui convenite între cei doi prin intermediul unui judecător, în timp ce restul are să rămână în posesia Ducelui de Clarence". Data scrisorii lui Paston sugerează că mariajul se afla încă în curs de negociere în februarie 1472 și dispensa papală necesară nu fusese obținută până în 22 aprilie. Acest lucru sugera că termenii dispensei subestima deliberat gradul de înrudire a cuplului, iar căsătoria a fost, prin urmare, ilegală
Richard al III-lea al Angliei () [Corola-website/Science/312654_a_313983]
-
de Ely, unul dintre cei arestați, a fost eliberat și predat în custodia lui Buckingham înainte de revolta ce avea să vină. La 22 iunie 1483 în fața catedralei St Paul s-a citit o declarație prin care Richard a declarat că mariajul lui Eduard al IV-lea cu Elizabeth Woodville a fost ilegală, iar, prin aceasta, cei doi copii erau nelegitimi. Această poziție a fost susținută de un proiect de lege adopat de Parlament în legătură cu dovezile unui episcop care a mărturisit că
Richard al III-lea al Angliei () [Corola-website/Science/312654_a_313983]
-
și fratele regelui au susținut o revoltă care l-a forțat pe rege să abdice și să consimtă plecaea în exil în Terceira, în insulele Azore. Regina era revoltată de soțul ei gras și impotent și, după 16 luni de mariaj neconsumat, căsătoria a fost anulată. La câteva luni după anularea căsătoriei, Maria Francisca s-a căsătorit Infantele Petru, acum prinț regent al Portugaliei. În 1669 ea a dat naștere unei fetițe, Isabel Luísa Josefa a Portugaliei, prințesă de Beira. Dinastia
Maria Francisca de Savoia () [Corola-website/Science/326572_a_327901]
-
Iacob al II-lea al Angliei. Madame de Montespan, care a căzut din grațiile regelui după Afacerea otrăvurilor nu a participat la nunta fiului ei. Ducele du Mâine a primit cadou de la tatăl său un milion de livre la nuntă. Mariajul s-a dovedit a fi unul nefericit. Louise Bénédicte a simțit rușinea în timpul căsătoriei cu un légitimé de France care, a fost adesea necredincios. Că mire și mireasă amândoi aveau un handicap fizic. Cuplul a avut trei copii. Fiica lor
Louis-Auguste de Bourbon, duce du Maine () [Corola-website/Science/321032_a_322361]