1,395 matches
-
punctul de referință al avangardei expresioniste germane. Secolul al XX-lea îl repune în drepturi pe cel mai mare pictor mistic al tuturor timpurilor. În Muzeul Național de Artă al României din București se găsesc trei opere ale lui El Greco. ""Martiriul Sfântului Mauriciu"" este o replică a exemplarului care se află în Mănăstirea "Escurial". Autenticitatea tabloului existent în București este controversată, unii (de ex. Harold Wethey, 1967) bănuiesc că ar fi o copie executată mai târziu de fiul artistului, Jorge Manuel
El Greco () [Corola-website/Science/299118_a_300447]
-
a acceptat cu greu la început trandafirul printre simbolurile creștine, din cauza folosirii lui în cadrul ritualurilor precreștine, mai ales la celebrarea zeilor dragostei. Datorită spinilor săi, trandafirul a devenit cu timpul un simbol al patimilor lui Isus, respectiv trandafirul roșu semnifică martiriul. Biserica romano-catolică din Turda ascunde și ea acest simbol. Pe cămașa lui Isus de pe statuia din partea dreaptă a bisericii, sculptorul a creat o cruce abia vizibilă ochiului liber. În centrul crucii a așezat o inimă, iar la baza crucii trandafirul
Biserica Romano-Catolică din Turda () [Corola-website/Science/306962_a_308291]
-
și că, la moarte, era episcop al Romei de 10 ani (cf. Eusebiu, Hist. eccles., IV,4). L. Duchesne, deși cu rezerve, înclină să plaseze pontificatul lui Papa Alexandru I între anii 106-115. Nici Irineu, nici Eusebiu nu pomenesc de martiriul acestui papă. Liber Pontificalis îl confundă evident cu martirul Alexandru, înmormântat pe via Nomentana. Ca și ceilalți episcopi ai Romei din secolul al II-lea, este foarte probabil ca Papa Alexandru I să fi fost înmormântat în cimitirul din Vatican
Papa Alexandru I () [Corola-website/Science/303750_a_305079]
-
a V-a regiuni Augustea, unde Lucius Statilius Taurus, consul în 44 e.c., a fondat forum-ul și grădinile (horti) sale și care în Evul Mediu a fost numită „Taurina porta s. Laurentii” (Taurina poarte sf. Laurențiu). Aceeași cronică indică martiriul său la 115, avându-i însoțitori pe „Eventius, prezbiter et Theodolus, diaconus”; înmormântați pe „via Numentana, ubi decollatus est, ab urbe Roma non longe, millario VII, nonas maii” (pe via Nomentana, la cca 7 km distanță de orașul Roma, unde
Papa Alexandru I () [Corola-website/Science/303750_a_305079]
-
a sec. al III-lea. Papa Alexandru I în iconografie și monumente Atributele cele mai frecvente - deși nu ad personam - ale papei Alexandru I sunt tiara și palmierul, întrucât este de obicei reprezentat ca papă martir. Uneori însă palmierul (simbolul martiriului) nu apare, chiar dacă confuzia și confundarea cu martirul Alexandru din via Nomentana a persistat. Rămășițele sale sunt venerate la Stavelot, la Aschaffenburg pe Main și la Freising, în Bavaria. În prima reprezentare cunoscută, sfântul Alexandru este reprezentat pe catedră ca
Papa Alexandru I () [Corola-website/Science/303750_a_305079]
-
mormântul ei ("Sant'Agnese fuori le mura") datează din vremea Împăratului Constantin. Papa Damasus I i-a împodobit mormântul cu o inscripție în versuri și mulți Părinți ai Bisericii, începând cu Sfântul Ambrozie, i-au cîntat laude. Despre viața și martiriul Sf. Agneza s-au păstrat puține date sigure. Cele mai vechi izvoare sunt următoarele: Potrivit acestor mărturii, Agneza era o fată de 12 sau 13 ani care a refuzat numeroase cereri în căsătorie, afirmând că nu poate avea alt Mire
Agnesa () [Corola-website/Science/303158_a_304487]
-
Liber Pontificalis cu privire la locul său de baștină: Betleem. Acestui papă i se datorează - conform tradiției neconfirmate de date probante - o nouă organizare ecleziastică: constituirea parohiilor în cadru episcopiilor. Parohiile au luat naștere ca „Tittuli”, sau locul unde „liderii” creștini îndurau martiriul, acolo, mai întâi, era ridicată o cruce, iar mai apoi o biserică. Tot lui i se atribuie - dar fără probe concrete și, anacronic - organizarea căsătoriei ca act public. „Annuario Pontificio” îl prezintă martir, dar nu sunt date istorice obiective care
Papa Evarist () [Corola-website/Science/303749_a_305078]
-
o cruce, iar mai apoi o biserică. Tot lui i se atribuie - dar fără probe concrete și, anacronic - organizarea căsătoriei ca act public. „Annuario Pontificio” îl prezintă martir, dar nu sunt date istorice obiective care să ateste acest fapt. Actele martiriului său sunt considerate legendare ca de altfel și informația conform căreia ar fi fost înmormântat lângă sf. Petru, că ar fi „împărțit Roma în 25 de parohii”, că ar fi instituit 7 diaconi care să-l asiste la Liturghie ca
Papa Evarist () [Corola-website/Science/303749_a_305078]
-
frescele din sacristia bisericii "Sân Sebastiano", a căror execuție îi va lua mai mulți ani. Ciclul de picturi de la "Sân Sebastiano" se numără printre lucrările cele mai frumoase pe care artistul le-a realizat de-a lungul carierei sale. Scenă "Martiriului Sfanțului Sebastian", de pe unul din pereții laterali ai bisericii, impresionează prin tensiunea spirituală și prin tehnică desăvârșită a pictorului în maniera cum construește culoarea. În anul 1560, Veronese pleacă la Romă. Aici descoperă operele lui Rafael și Michelangelo, a căror
Paolo Veronese () [Corola-website/Science/306658_a_307987]
-
a găsit stabilitatea în ceea ce numim valoare perenă, valoare model, cu posibilități de iradiere, de influență benefică. Așa că, și în această privință, Biserica, de orice orientare a credinței, continuă să fie... canonică în existența omenirii. Știindu-se că faptele și martiriul sfinților, trăitori cândva pe pământ, merită prezentate, explicate și înțelese. În ultimă instanță, tocmai această idee călăuzitoare o slujește Pr. Prof. Dr. Cezar Vasiliu în cartea preacucerniciei sale Sfinții Neamului Românesc, cu o precuvântare a Prof. Univ. Dr. Nifon Mihăiță
Editura Destine Literare by Marian Barbu () [Corola-journal/Journalistic/82_a_220]
-
o bazilică construită prin grija lui ("Hic fecit basilicam in Via Aurelia, ubi sepultus est"). Conform studiilor recente și convingerii autoritare a istoricilor, multe dintre aceste informații sunt eronate. Întâi de toate nu reiese că Felix I ar fi îndurat martiriul; într-adevăr, în sec. al IV-lea numele lui n-a fost înscris în „Depositio martyrum” (catalogul martirilor), ci în „Depositium episcoporum” (Catalogul episcopilor Romei). O altă dată discordantă este cea privitoare la „ziua sa de naștere” pentru cer sau
Papa Felix I () [Corola-website/Science/305389_a_306718]
-
cea de Cambrai în vest. Dioceza a jucat un rol activ în creștinarea francilor, aceasta încheindu-se dupa martirul Sfântului Lambert la Liège, la începutul secolului VIII. Episcopii ce i-au urmat lui Lambert au pus bazele unei catedrae în locul martiriului acestuia, capitala diocezei mutându-se treptat spre Liège. Spre sfârșitul secolului al X-lea episcopii de Liège au consolidat în mod deosebit puterea episcopatului. În perioada episcopului Notger de Liège, episopatul primește de la împărăteasa Teophanu, mama împăratului Otto III și
Principatul episcopal Liège () [Corola-website/Science/314978_a_316307]
-
fiecare an la 27 septembrie. Sfântul Sinod al Bisericii Ortodoxe Române a declarat anul 2016 ca „an omagial al Sfântului Antim Ivireanul, tipograf și om de cultură din secolul al XVIII-lea”, cu ocazia comemorării a 300 de ani de la martiriul acestuia. Patriarhul Daniel al Bisericii Ortodoxe Române a slujit, la 27 septembrie 2016, Sfânta Liturghie pe Dealul Patriarhiei împreună cu Patriarhul , aflat în vizită în România pentru a participa la manifestările dedicate Sfântului Antim Ivireanul.
Antim Ivireanul () [Corola-website/Science/299157_a_300486]
-
a fost și este un spațiu al celor însetați de a trăi după pilda lui Iisus Hristos. Conform istoricului Eusebiu, creștinismul ar fi fost adus în Dobrogea chiar de Sfântul Apostol Andrei, deci foarte de timpuriu. Prima mențiune scrisă privind martiriul unor creștini pe teritoriul românesc datează din anul 290 și se referă la doi martiri orientali, Epictet și Astion. Trăirea în spiritul învățăturii Mântuitorului a devenit însă mod de viață și pentru un mare număr de locuitori ai meleagurilor românești
Bisericile celor șapte concilii () [Corola-website/Science/299846_a_301175]
-
Biluca. Biserica greco-catolică din Marin a dat și un preot martir, Ilie BORZ (născut în cătunul Ratovei), care a refuzat să-și lepede credința și astfel a murit maltratat și schingiuit în închisoarea politică comunistă de la Aiud, în anul 1952. Martiriul părintelui Borz este consemnat în mai multe cărți despre persecuția Bisericii Greco-Catolice: Biserica furată (1990) și Persecuția Bisericii Unite (1994) de A. Rațiu, Istoria Bisericii Universale și a Bisericii Românești (1994), de I. M. Bota, Părintele Martir de Ana-Maria Tudoș
Ilie Borz () [Corola-website/Science/317439_a_318768]
-
introduse în sticle și zidite în temelie documentele care cuprindeau fondatorii acesteia. Părintele Ilie și-a văzut realizat acest vis, însă nu s-a putut bucura de roadele sacrificiilor lui și ale credincioșilor săi deoarece blestemul comunist a condamnat la martiriu întreaga biserică cât și pe inimosul preot. Tot în aceeași perioadă în satul Aleuș, care era afiliat localității Drighiu, părintele a ridicat din temelii biserică nouă. Apoi concomitent în comuna Nușfalău, sub îndrumarea lui s-a început noua biserică care
Ilie Borz () [Corola-website/Science/317439_a_318768]
-
lui Korydalleus. Pe langă traducerile scrierilor teologice și canonice în greacă modernă (Origen, Ioan Cantacuzino, Legile lui Iustinian, Mărturisirea Ortodoxă a lui Petru Movila, etc.) a mai scris și unele tratate dogmatice („Împotriva mărturisirii lui Chiril Lucaris”, etc.) și relatările martiriilor a douăzeci de martiri contemporani. Fiind însărcinat de Vasile Lupu "„de a-i preface în grecească vulgara, argumentarea Împăratului Ioan Cantacuzino, împotriva Islamismului”", acesta îl recomandă Patriarhului de Constantinopol, "„că ar fi bun de mitropolit al Proilaviei,”" episcopie aflată „în
Mitropoliții Proilaviei () [Corola-website/Science/308696_a_310025]
-
modele gotice și panouri reprezentând scene din viața lui Hristos. Picturile sunt atribuite pictorului de la curtea Regelui Manuel I, portughezul Jorge Afonso, în timp ce decorul sculptat este atribuit sculptorului flamand Olivier de Gand și spaniolul Hernán Muñoz. Un panou magnific, descriind martiriul Sfântului Sebastian, pictat de către pictorul portughez Gregorio Lopes pentru biserica rotundă, este în prezent expus în Muzeul Național de Artă Antică din Lisabona. În timpul administrației Prințului Henric Navigatorul (prima jumătate a secolului XV), un naos gotic a fost adosat bisericii
Mănăstirea Ordinului lui Hristos () [Corola-website/Science/328169_a_329498]
-
în creștere. Guvernul saudit a refuzat să le permită profesorilor și studenților șiiți să lipsească motivat de la școală pentru a lua parte la activitățile legate de Sărbătoarea Ashura, unul din cele mai importante evenimente religioase pentru musulmanii șiiți, care comemorează martiriul nepotului lui Mahomed, Husayn bin Ali). În 2009, în timpul procesiunilor Ashura, lideri religioși și ai comunității șiite au fost arestați. Șiiților le este interzis să construiască moschei sau alte centre religioase și sunt obligați să urmeze acasă ritualul rugăciunii de
Drepturile omului în Arabia Saudită () [Corola-website/Science/335115_a_336444]
-
la Seminariile "Sf. Nicolae" din Râmnicu Vâlcea și "Nifon mitropolitul" din București (1944-1948) și la Institutul Teologic Universitar din București (1948-1952). În timpul studiilor a fost hirotesit protosinghel (1947), funcționând un timp ca preot la Mănăstirea Călugăra - Oravița, stareț al Mănăstirii “Martirii Neamului" din Baia de Arieș, apoi ca responsabil al internatului școlii de cântăreți bisericești de la Mănăstirea Radu Vodă din București. După absolvirea Facultății protosinghelul este numit ca preot slujitor la Catedrala Patriarhală din București (1953-1957), apoi devine vicar administrativ la
Emilian Birdaș () [Corola-website/Science/307113_a_308442]
-
umedă cu care fuziona pentru a forma una dintre cele mai durabile forme de pictură murală. Acest gen de artă poate fi întâlnit în întreaga Europă. Biserica din Saint-Savin sur Gartempe, Franța, este decorată cu picturi care redau vizual atât martiriul Sf. Savin cat și pe cel al Sf. Ciprian. În pridvor există scene care înfățișează Sfârșitul Lumii și Judecata de Apoi; pe bolta naosului sunt reprezentate episoade din pentateuh; chiar și galeria situată deasupra pridvorului relatează prin picturi despre trecerea
Romanic () [Corola-website/Science/299802_a_301131]
-
Sfântul Mucenic cunoscut și drept "" ("Hadrian din Nicomedia"; † 306) a fost un ofițer roman și martir creștin au trăit în Nicomedia (Asia Mică); el și-a dat viața pentru credința creștină la începutul secolului al IV-lea. A suferit martiriul prin tăierea membrelor și a capului în vremea împăratului roman Galerius Valerius Maximianus. Pomenirea lui în Biserica Ortodoxă, Biserica Coptă și cea BIserica Armeană este pe 26 august, în Biserica Romano Catolică pe 8 septembrie. În imperiul bizantin cultul acestuia
Adrian din Nicomedia () [Corola-website/Science/329442_a_330771]
-
Elena Saulea îl considera "„o creație artistică de ținută, delicată și gravă, o dramă de război ce are toate atributele unei pelicule la care spectatorul rezonează afectiv, printr-o firească identificare de personalitate”". Cadrele filmului nu imprimă un patetism cu privire la martiriul eroinei, ci se remarcă prin sobrietate și naturalețe. Criticul Tudor Caranfil a dat filmului doar o stea din cinci și a făcut următorul comentariu: "„În toamna lui 1916, o bravă învățătoare se înrolează, întâi ca infirmieră de campanie, apoi în calitate de
Ecaterina Teodoroiu (film din 1978) () [Corola-website/Science/326768_a_328097]
-
de “zecime”. Se traduce literal prin: “a zecea zi”, care a dat și numele acestei sărbători (în anumite interpretări reprezintă chiar a zecea zi din lună, dar există diferite ipoteze cu privire la semnificația cuvântului). Pentru șiiți , celebrarea acestei zile reprezintă comemorarea martiriului de la , unde Husayn ibn Ali și familia sa au fost uciși. Șiiții îl consideră pe Husayn (nepotul lui Muhammad) ca fiind cel de-al treilea Imam și succesorul de drept al Profetului. Musulmanii șiiți consideră comemorarea evenimentelor tragice prin Ashura
Sărbătoarea Ashura () [Corola-website/Science/333586_a_334915]
-
o perioadă de inactivitate, durere și doliu. Spre deosebire de șiiți, care atribuie zilei de Ashura celebrarea masacrului de la Karbala, unii musulmani sunniți sărbătoresc această zi conform relatărilor atribuite lui Muhammad. Sunt însă și sunniți care acceptă că Ashura este ziua atribuită martiriului imamului Husayn. În funcție de hadith-urile care fac referire la aceasta, comemorarea zilei Ashura are diverse semnificații: acostarea Arcăi lui Noe, căința lui Adam după ce a părăsit Paradisul, eliberarea poporului evreu de către Moise de sub sclavia faraonică. La câțiva ani după introducerea postului
Sărbătoarea Ashura () [Corola-website/Science/333586_a_334915]