3,752 matches
-
Deși limbile trec prin anumite stadii de dezvoltare, "paleontologia lingvistică" ar face posibilă recunoașterea exclamațiilor primordiale în oricare dintre limbile vorbite la un moment dat. Pentru a câștiga sprijin pentru teoria sa speculativă, Marr a îmbrăcat-o într-o haină marxistă. El a emis ipoteza că limbile moderne au tendința să se unească într-o singură limbă a societății comuniste. Această teorie a fost baza unei campanii de masă în deceniul al patrulea al secolului trecut pentru introducerea alfabetului latin în
Nicolai Iakovlevici Marr () [Corola-website/Science/300516_a_301845]
-
dezvoltarea de valori naționale pozitive. Mai mult, „eșecul” de la 1848 ar fi reafirmat dorințele aristocratice latente din rândul clasei de mijloc germane; în consecință, acest grup nu și-a dezvoltat niciodată un program autonom de modernizare. Mai recent, alți istorici (marxiști) s-au opus acestei idei, susținând că Germania nu a avut de fapt un "Sonderweg" cu totul diferit de drumurile altor națiuni, o idee istoriografică denumită excepționalism. În schimb, acest nou grup de istorici susține că momentul 1848 a adus
Unificarea Germaniei () [Corola-website/Science/306173_a_307502]
-
pentru multă vreme pe noile linii de fractură religioasă și de clasă: catolicii au devenit dușmani înrăiți ai liberalismului și modernității, iar mișcarea muncitorească s-a radicalizat, refuzând orice colaborare cu partidele burgheze și adoptând finalmente un program de inspirație marxistă, care făcea dezirabilă o răsturnare a sistemului. Același grup de istorici marxizanți subliniază și faptul că noțiunea însăși de cale unică se bazează pe faptul că drumurile urmate de alte națiuni (în acest caz, de cea britanică) ar fi norma
Unificarea Germaniei () [Corola-website/Science/306173_a_307502]
-
în încercarea de a-și promova interesele într-un cadru democratic, alegând atunci ca mijloc de opoziție la progresul continu al stângii popularizarea în mase a anti-socialismului ca și frustrările naționalismului tocmai învins în primul război mondial. În bună tradiție marxistă, Blackbourn și Eley atacă teza Sonderweg punând sub semnul întrebării ipoteza liberală conform căreia există o legătură obligatorie între dominația burgheziei, modernizarea industrială și o politică liberală (democrație). După ce Parlamentul de la Frankfurt s-a desființat, Frederic Wilhelm al IV-lea
Unificarea Germaniei () [Corola-website/Science/306173_a_307502]
-
apărut noi centre de putere, noi state extraeuropene au fost industrializate, țări ca Japonia intrând pe piețele din China, Asia de Sud-Est și India. Relațiile dintre metropole și colonii s-au deteriorate însă. Militarea lui Woodrow Wilson pentru suveranitatea popoarelor și tezele marxiste antiimperialiste au dus la începutul mișcărilor de emancipare poltica. SUA a avut cel mai de câștigat, dublându-și venitul național și producția de oțel, și crescând flota comercială, împrumutând beligeranților 11-12 miliarde $ și câștigând competiția investițiilor în America Latină, preluând prima
Perioada interbelică () [Corola-website/Science/303086_a_304415]
-
și rămânând cea mai mare putere centrală sindicală franceză. Pe plan ideologic SFIO a adoptat o poziție moderată, recrutând nu doar muncitori, ci și mici burghezi și funcționari, centrul electoral fiind în nordul industrializat. Partidul Socialist își propunea să devină marxist, menținând politică reformistă, dezbaterea și diversitatea de idei, în timp ce SFIC afirmă opoziția față de capitalism și socialismul tradițional, urmând directivele sovietice, adoptând politică clasa contra clasa, interzicând orice apropiere de mișcările de stânga ce competitau pe același electorat. A înregistrat succese
Perioada interbelică () [Corola-website/Science/303086_a_304415]
-
-se că ar fi sursa de la care provine necesitatea unei identități rasiale între conducător și conduși. Schmitt a căutat să acorde legitimitate juridică pentru rolul conducător al Partidului Național Socialist German al Muncitorilor (NSDAP)în cadrul "revoluției național-socialiste". Niciunul din criticii marxiști ai lui Schmitt nu scot în evidență analogia argumentației sale cu cea care legitima rolul conducător al partidului comunist prin legitimarea revoluției socialiste. Contemporanii săi care emigraseră din Germania au declarat că este "juristul de casă al celui de al
Carl Schmitt () [Corola-website/Science/302525_a_303854]
-
lui Schmitt În domeniul teologiei, trebuie menționată în mod deosebit legătura dintre "Abendländische Eschatologie" (“Escatologie occidentală”) a lui Jacob Taube și "Teologia politică" a lui Schmitts . Influența lui Carl Schmitt asupra stângii politice a fost amplu dezbătută. Teoreticieni de orientare marxistă ca Michael Hardt, Antonio Negri, Giorgio Agamben, Chantal Mouffe și Gopal Balakrishnan utilizează în mod repetat noțiuni și concepte de drept internațional introduse de Carl Schmitt, care reiau recepția pozitivă a acestora de către teoreticienii de stânga din Germania anilor 1920
Carl Schmitt () [Corola-website/Science/302525_a_303854]
-
bolșevic Vladimir Ilici Lenin, care de altfel l-a și pus în practică după Revoluția rusă. Teoriile lui Lenin au fost o sursă de controverse încă de la început, având critici atât dinspre stânga (de exemplu: social-democrații, anarhiștii și chiar alți marxiști), dinspre centru (de exemplu: liberalii) și dinspre dreapta (de exemplu: conservatorii, fasciștii, etc). Lenin afirma că proletariatul nu poate atinge conștiința revoluționară decât prin eforturile unui partid comunist care își asuma rolul de "avangardă revoluționară". Lenin mai credea că un
Leninism () [Corola-website/Science/298234_a_299563]
-
în cel mai slab stat imperialist, acela fiind Rusia. Oricum, dacă revoluția se putea produce numai într-o țară slab dezvoltată, aceasta ridica o mare problemă: o asemenea țară subdezvoltată nu era capabilă să dezvolte un sistem socialist, (în teoria marxistă, socialismul este stadiul de dezvoltare care ar fi urmat după capitalism și ar fi fost precursorul comunismului), deoarece capitalismul nu ar fi fost dezvoltat complet într-o asemenea țară și deoarece puterile externe ar fi încercat să zdrobească revoluția cu
Leninism () [Corola-website/Science/298234_a_299563]
-
mainline" la începutul secolului XX, când susținătorii săi credeau că el va fi viitorul bisericii creștine. Cea mai mare și importantă influență a sa a fost Evanghelia Creștină Socială, care a implicat un de facto "botez al creștinismului în doctrina marxistă". Prin urmare, cel mai influent purtător de cuvânt al Evangheliei Sociale, baptistul american Walther Rauschenbusch, a identificat patru rele spirituale instituționalizate în cultura americană (pe care el le-a numit "entități suprapersonale"): individualismul, capitalismul, naționalismul și militarismul. Conform doctrinei socialiste
Creștinism liberal () [Corola-website/Science/333306_a_334635]
-
stat. Karl Marx accentuează ideea anarhiștilor conform căreia statul este un instrument de lupta de clasă, el reprezentând interesele clasei aflate la guvernare și nu interesele cetățenilor, în schimb trece în umbră ideea acestora despre libertatea absolută a indivizilor. Doctrina marxistă susținea nevoia implicării statului în acțiuni care să compenseze lipsa de resurse a celor defavorizați, prin redistribuire veniturilor. Spre deosebire de anarhism, marxismul proclama necesitatea existenței statului, dar cu o transformarea acestuia din reprezentant al unei minorități, adică a celor privilegiați, în
Stat () [Corola-website/Science/298597_a_299926]
-
să elimine fizic conducerea Uniunii Sovietice prin otrăvire. Termenul și persecuțiile i-au vizat direct pe evrei, totuși, acest fapt nu a fost niciodată recunoscut oficial, pentru a evita acuzațiile de antisemitism de stat, ceea ce ar fi fost împotriva principiilor marxiste ale „Fraternității între popoare” și ale Internaționalismului proletar. Pe la sfârșitul celui de-al Doilea Război Mondial și în primii ani ai perioadei postbelice, Comitetul antifascist evreiesc (CAE) a căpătat o influență tot mai mare printre evrei sovietici, CAE fiind acceptat
Cosmopolit fără țară () [Corola-website/Science/300732_a_302061]
-
Clash au căpătat recunoaștere pentru participarea la cauze sociale, cum ar fi concertele anti-rasiste cunoscute ca "Rock Against Racism" (unde au și fost cap de afiș). Semnificativ, albumul lor din 1980 a fost lansat sub numele "Sandinista!", în cinstea grupării marxiste de gherilă a sandiniștilor, care reputase victoria militară în Nicaragua. Cu timpul, Strummer și colegii săi au început să experimenteze cu alte genuri, creând fuziuni între punk, soul, reggae și chiar muzica dance. Mai târziu, au încorporat în sound-ul lor
Joe Strummer () [Corola-website/Science/310859_a_312188]
-
Antonie (Anton) Pannekoek (2 ianuarie 1873 - 28 aprilie 1960) a fost un astronom, teoretician marxist și revoluționar social olandez. El a fost unul dintre principalii teoreticieni ai comunismului consilial (în ). Pannekoek a studiat matematica și fizica în Leiden din 1891. Chiar înainte de a fi mers la facultate, el a fost interesat de astronomie și a
Antonie Pannekoek () [Corola-website/Science/336390_a_337719]
-
lucreze la ("Leidse Sterrewacht"), unde și-a scris teza de doctorat. După ce a citit lucrarea "Egalitate" de Edward Bellamy, Pannekoek a devenit socialist convins și a început să studieze teoriile lui Karl Marx. În curând, Pannekoek a devenit un scriitor marxist bine-cunoscut, care scria pentru reviste olandeze și germane. Amenințat cu concedierea de la locul său de muncă la observator din cauza faptului că a condus un comitet de sprijin grevist și nemulțumit de metodologiile lor depășite, el a decis să se mute
Antonie Pannekoek () [Corola-website/Science/336390_a_337719]
-
în vacanță în Olanda atunci când a izbucnit Primul Război Mondial. Împiedicat de a se întoarce în Germania, a început să lucreze ca profesor de chimie și de științe. Deși Leidse Sterrewacht l-a vrut înapoi, opoziția guvernului, din cauza simpatiilor sale marxiste, a făcut ca acea toamnă să treacă. În schimb, Consiliul local din Amsterdam i-a obținut o numire la Universitatea din Amsterdam, în 1925, mai întâi ca profesor cu normă parțială, iar în 1932 ca profesor cu normă întreagă. În
Antonie Pannekoek () [Corola-website/Science/336390_a_337719]
-
1936, precum și Medalia de Aur a Royal Astronomical Society în 1951. Craterul Pannekoek pe Lună și asteroidul sunt numite după el. Institutul Astronomic Anton Pannekoek de la Universitatea din Amsterdam, la care el fusese director, poartă încă numele lui. Ca teoretician marxist recunoscut, Pannekoek a fost unul dintre fondatorii și o figură principală în din Olanda și Germania. El a fost activ în , și . Pannekoek a fost cel mai bine cunoscut pentru scrierile sale despre . El a considerat acestea ca o nouă
Antonie Pannekoek () [Corola-website/Science/336390_a_337719]
-
în locul său a fost înființat Partidul Socialist Revoluționar Somalez (PSRS), un guvern monopartit bazat pe socialismul științific și doctrina islamică. PSRS a fost o încercare de a reconcilia ideologia oficială a statului cu religia oficială a statului prin adaptarea ideilor marxiste. Accentul s-a pus pe principiile musulmane de progres social, egalitate și justiție. Deși PSRS a încurajat investiția privată la o scară limitată, direcția generală a administrației era socialistă. În iulie 1977 a izbucnit Războiul Ogaden după ce administrația Barre a
Republica Democratică Somalia () [Corola-website/Science/329114_a_330443]
-
capitolul " În sala goală", protagonistul descoperă stupefiat că juriștii nu se îndeletnicesc cu studiul unor documente legale, ci cu lectura unui roman pornografic intitulat " Torturile pe care Grete le-a îndurat de la soțul ei Hans". Walter Sokel a identificat teme marxiste în nuvela "Metamorfoza", afirmând că Gregor Samsa se simțea alienat din cauza slujbei istovitoare, încă înainte de a se înstrăina literalmente de condiția umană. În "America", Teatrul din Oklahoma pare o utopie socială, unde oricine este acceptat și primește un loc de
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
oglindit de cupluri ca fochistul și Șubal, Karl Rossmann și chelnerul șef, Karl Rossmann și Brunelda ("America"), K. și învățătorul ("Castelul") sau chiar Samsa, într-o existență anterioară metamorfozei, și tatăl acestuia. În eseul "Franz Kafka sau Thomas Mann?", filozoful marxist György Lukács afirmă că proza angoasantă a lui Kafka « demonizează » capitalismul habsburgic. Unii biografi și critici îi atribuie lui Kafka idei anarhice. Scriitorul ar fi participat de câteva ori la întrunirile unui grup de anarhiști cehi, "Klub Mladých" ("Clubul Tinerilor
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
din Primul Război Mondial și lumea „subterană” a tranșeelor. Milan Kundera îl critică pe Max Brod pentru faptul că a încercat să mitologizeze biografia lui Kafka, să o transforme în hagiografie. De asemenea, patosul cu care kafkologii forțează interpretări religioase, marxiste sau psihanalitice, fundamentate doar pe supoziții, i se pare dăunător unei receptări corecte. Un vehement combatant (la fel ca Susan Sontag) al analizelor critice excesive, el apreciază că dinamismul imaginației lui Kafka primează asupra oricărei exegeze: Concepția de viață a
Franz Kafka () [Corola-website/Science/296791_a_298120]
-
fratele său mai mare, Vladimir, a devenit un susținător al lor. Radicalismul lor i-a plasat în opoziție cu tatăl lor, care susținea moderat-liberalul Partid Constituțional Democratic. Slonim, care se considera el însuși mai degrabă un libertarian socialist decât un marxist, a lucrat la înființarea unor „cercuri de autoinstruire” în care circula literatura interzisă în rândul elevilor și muncitorilor și a călătorit în Europa pentru a se întâlni cu Osip Minor. Așa cum își amintea în anii 1960, conducerea eseriștilor era „îngrozită
Mark Slonim () [Corola-website/Science/337619_a_338948]
-
pe Șostakovici pe drumul marilor compozitori ruși dar a fost dezamăgit de el când își irosea talentul și îi imita pe Serghei Prokofiev și Igor Stravinski. A suferit și de lipsă de zel politic când a picat examenul de metodologie marxistă în 1926. Primul său succes muzical a fost Simfonia nr. 1, Op. 10, care a fost compusă la vârsta de 19 ani ca lucrare de absolvire. După absolvire Șostakovici a început o carieră de compozitor și interpret dar stilul său
Dmitri Șostakovici () [Corola-website/Science/304002_a_305331]
-
celebru care a fost eliberat dar a murit înainte de a ajunge acasă), prietenul său Nikolai Jileaev (un muzicolog împușcat la puțin timp după arestarea sa), soacra sa Sofia Mihailovna Varzar (astronom, trimisă într-un lagăr din Karaganda), prietena sa, scriitoarea marxistă Galina Serebryakova (20 de ani în lagăr) și colegii săi Boris Kornilov și Adrian Piotrovski (executați). Singura consolare a lui Șostakovici din această perioadă a fost nașterea fiicei sale Galina în 1936. Fiul său, Maxim, s-a născut doi ani
Dmitri Șostakovici () [Corola-website/Science/304002_a_305331]