2,391 matches
-
lângă pat. „Măcar dacă era de Tulcea...“, a protestat tânărul Lupu, habar n-având ce spune. Căzuse singur în capcană. „Mă, da’ ești deștept tare!“, s-a enervat Mihnea. „Unde-ai auzit tu de țuică la Tulcea?“ „La lipoveni...“, a mormăit Lupu o explicație. „Pe naiba. Ăia beau o votcă dublu distilată. Seamănă într-adevăr cu țuica, doar că o trec de două ori prin agregat.“ „Prin ce?“, a întrebat Lupu, prudent. „Prin agregat, bolovane. Acolo nu-i spun alambic, ci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
-o Maria. „Chiar și așa, ce facem în sală: ne batem cu alți trei, care au bilete pe locurile noastre? Mă rog, adică invers: noi pe-ale lor.“ „E o obiecție...“, am admis. „Așa că eu aș propune altceva.“ „Ce?“, a mormăit Mihnea, nemulțumit că i se refuzase ideea. M-am uitat la bilete, falsul era lucrat în detaliu, merita să încerci măcar pentru estetică. „Să intre doar Lupu. Stă la locul lui, nu pune întrebări, nu iese prin nimic în evidență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
dacă bunicu’ Vitalian i-a confirmat spusele (dacă zbura peste munți, cum povesteau unii, ar fi fost cam greu), dar jandarmii l-au săltat pe doctor în camionetă, să-l ducă la Târgoviște. Oamenii s-au împrăștiat pe la casele lor, mormăindu-și nemulțumirea. Ultimii rămași trebuie să fi reținut farurile rotunde ale Fordului, ca două capace, și să fi auzit foșnetul roților pe zăpada proaspătă. Din noaptea aia, se zice că Mișu Leordeanu a învățat cum să fluiere fără doi dinți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
În plus, te instalai la doi pași de centru: un nod de tramvaie se desfăcea la trei sute de metri, pe două nivele, ca un aeroport militar. Țâșneau tramvaiele din el la cinci minute, spectaculos, în toate direcțiile. „Ăsta e?“, a mormăit Mihnea, cu ochii cârpiți. Mie îmi lăcrimau, de frig și nerăbdare. „Da.“, am confirmat. „Nu văd nimic. N-are intrare sau cum?“ Schottenpoint-ul (sau Schottenbühel, cum îi mai spuneau localnicii, cu un accent imposibil de reprodus) ascundea o înfățișare ciudată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
Dudaev: până să închidă clapeta, îl pulverizase o rachetă sol-aer-sol. Mi-am verificat ecranul. Iconul cu plicul clipea dezlănțuit. Am apăsat o tastă și-am citit mesajul prudent, sub masă, departe de privirile chinezului. „Ăsta-i amicul tău, bănuiesc.“, a mormăit Mihnea. „Da. Trebuie să plec. Și nu toți ne-am născut amici.“, l-am contrat. „Sunt doar afaceri.“ M-am ridicat de la masă, ascunzându-mi nemulțumirea. Am încercat să o sărut pe Maria, bineînțeles că s-a ferit. Apoi am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
vedere. În acest fel, gândirea ta va deveni ordonată și nu riști să-ți zboare gândurile de la conversație, în timp ce încerci să-ți amintești ce anume mai aveai de discutat. Forțează-ți interlocutorul să-ți dea un răspuns și să nu mormăie monosilabic, dar, desigur... captează-i atenția și, dacă muzica e dată de ton, atunci ai și tu un ton adecvat și nu uita, privește-ți interlocutorul în ochi și zâmbește! Un zâmbet larg și sincer spune câteva lucruri esențiale despre
Cum să-ţi faci publicitate : ghid practic testat by Dan Ştefanov [Corola-publishinghouse/Administrative/938_a_2446]
-
senzația primejdiei creștea. Era, poate, o uneltire de curte. - Garda Măriei Sale! Deschideți! strigă căpitanul spre creneluri, trecând podul lăsat peste șanțul de apărare. O cușmă se ivi deasupra porții. - Apăi, dacă ești garda Măriei Sale, de ce păcatele nu ești cu Măria Sa?... mormăi oșteanul morocănos. Stăi numa... După câteva clipe, o voce strigă de la crenel: - Sunt stegarul Balotă, șeful pazei! Ascult! - Iisus! strigă Oană parola zilei. - Deschideți! porunci stegarul. Mai repede! Porțile se deschiseră cu un scârțâit prelung, iar călăreții intrară În curtea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ar fi Întârziat la o Întâlnire de mare importanță. 9 septembrie 1458, Suceava - A venit? - N-a venit, Măria Ta... Nu știu nici unde o fi... Parcă l-a Înghițit pământul. S-au adunat boierii În Sala Sfatului. Câțiva cam mormăie În bărbi. - Ce mormăie boierii În bărbi, spătare Albu? Întrebă voievodul, ridicând o sprânceană. - Cică, după isprava de pomină a căpitanului Oană, ar trebui să ne ostenim a Îngenunchea În fața marelui han Hadji Ghirai, că poate nu ne-o pedepsi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
o Întâlnire de mare importanță. 9 septembrie 1458, Suceava - A venit? - N-a venit, Măria Ta... Nu știu nici unde o fi... Parcă l-a Înghițit pământul. S-au adunat boierii În Sala Sfatului. Câțiva cam mormăie În bărbi. - Ce mormăie boierii În bărbi, spătare Albu? Întrebă voievodul, ridicând o sprânceană. - Cică, după isprava de pomină a căpitanului Oană, ar trebui să ne ostenim a Îngenunchea În fața marelui han Hadji Ghirai, că poate nu ne-o pedepsi cu alte năvăliri și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
afli doar În căutarea unui ucigaș care trebuie judecat În Moldova. Dacă nu găsești nimic până În ținuturile Commeii, te Întorci fără nici o stricăciune. Iar după Întoarcerea Domniei Tale, vom primi solii. - Am Înțeles, doamne! spuse Toader. - Cam greu, comise Toader... mormăi voievodul, făcând pajilor semn de Încheiere a sfatului. Spătare Albu, rămâi! mai porunci voievodul, ridicându-se din jilț și ascultând vocile groase ale boierilor strigând: - Să trăiești, Măria Ta! Spătarul rămase până când sala se goli. - Zici că n-ai nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
iscoade, nimic? - Nimic, doamne. - Atunci e bine, spuse gânditor voievodul. Înseamnă că se află acolo unde a fost chemat să se afle și că balanțele puterii Încep să se miște și În partea asta de lume... - Nu Înțeleg, Măria Ta... mormăi, Încurcat, spătarul. - Nu e nevoie, Albule. Oană va sosi În curând, dar nu de unde ne așteptăm noi, ci dinspre munții Ardealului. Mă Înștiințezi de sosirea lui, fie zi sau noapte, și-l lași slobod să intre la mine. Nu spui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
ba chiar și filosofie, dar a dovedit un talent inexplicabil la școala de scrimă a lui Fabio Foscolo. Care, să recunoaștem, e una dintre cele mai vestite spade de dincoace de Alpi. - O să vedem cum stăm cu acest talent inexplicabil... mormăi Yves, dând pinteni calului. Cosmin sosise de la cină Îmbujorat, poate din cauza paharului de vin pe care Îl băuse cu contele și cu musafirii acestuia, poate din alte cauze, mai nelămurite. Abia aștepta să-i povestească lui messer Burri despre minunățiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
umărul stâng? - Ce vrei să spui? Întrebă Angelo. - Ați văzut saltul Înapoi, cu ieșire pe stânga, În fața unui atac care urma să vină din dreapta? - Și? Întrebă, nedumerit, Francesco. - Au fost momente În care Yves nici nu angajase atacul... - Crezi că... mormăi Angelo, căzut pe gânduri. - Angelo, se Înfierbântă Arturo, Angelo, spune-mi cum faci saltul Înapoi și cum ieși din fața pericolului prin stânga, când nu știi că lovitura va fi pe dreapta, dar, o clipă mai târziu, lovitura chiar vine din dreapta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Noroc cu Petru, ochiul cel mai ager, antrenat În trasul cu arcul În semne mici, țintaș de elită cu archebuza, privire formată pe detalii, pe locuri aproape invizibile, În care o săgeată ar putea ucide. - Am mai văzut semnul acela... mormăise Vlad. De două ori. Prima oară când eram ostatic la turci, chezaș pentru Domnia Tatălui meu. A fost un fel de adunare a unor luptători și demnitari tuci, Într-unul dintre pavilioanele de pe maul Mării Marmara, aproape de saraiul sultanilor. Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
semnul marelui han. Aproape de amiază, Nogodar opri, lăsă caii să pască și Îl lăsă pe Amir În locul lui. Intră În căruță și se Întinse pe blănurile de vulpe. Dormi câteva ceasuri, apoi se trezi, ridică pologul, privi În depărtare și mormăi Îngrijorat: - Prea Încet mers. Trebuit ajuns vadul Niprului, trecut până seara. - Vreau afară, spuse deodată Ștefănel. - La noapte, răspunse bătrânul. La noapte Nimeni iese afară, călărit cal. De mâine, Nogodar Învățat Nimeni vorbit limbă mongoli. - Unde mergem? mai Întrebă, Încruntat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
O adiere mai rece sosea deja dinspre Întunecimile codrului. - Are să fie iarnă timpurie... gândi cu voce tare unul dintre meseni, privind pe ușa deschisă prin care se vedea apropiindu-se un călăreț singuratic. - La munte cam sună vântul a ninsoare... mormăi alt mesean, cu o blană de oaie pe umeri, ducând la gură o carafă de vin. Călărețul descălecă, legă frâul calului de stinghia anume pusă Într-o lature și intră În han. Neculai Angheluță, hangiul acestui loc de peste douăzeci de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
mari pe care Apărătorii le mânuiau, ținându-se În șei prin forța picioarelor. Erau săbii folosite În război de pedestrimile italiene, engleze și franceze, dar foarte greu de mânuit de pe cal. Pentru deprinderea acestor tehnici, Apărătorii asudaseră luni bune, unii mormăind În sinea lor că niciodată nu vor avea nevoie de măturoaiele acelea, bune de speriat urșii prin codrii Neamțului. Puțini dintre cei cinci sute de tătari reușiră să scape din calea săbiilor grele, Încercând să se Întoarcă la grupul condus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
decât Moldova... totul. Poate că dincolo de Nistru nu mureau atâția Apărători dacă manevrele erau mai rapide, dacă săgețile Își atingeau mai bine ținta, dacă lupta la sabie, lance sau buzdugan ar fi fost mai scurtă... - Îl salvarăm pe Măria Sa Ștefan... mormăi o voce. - Care ești, măi? Întrebă căpitanul. - Vasile al lui Scatoalcă, din malul Gorjului. - Ce nume e ăsta, Vasile al lui Scatoalcă? Și cum ai ajuns tocmai aici, În inima Moldovei? - Nume ca toate numele... spuse Ion. Așa Îl porecliră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
din străfunduri. - Măi, oameni buni, voi ați Înțeles ceva din ce v-am spus eu? Întrebă Oană, Într-un târziu, când flăcările focului se mai potoliră sub aripa frigului cu miros de cetină și cu prevestiri de Crăciun. - Înțeles, căpitane... mormăi stegarul Simion. Retragere cu două sute de lăncieri și cu ariergardă de arcași, cinci lansări. Parcă asta era, nu? - Asta era... râse Oană, dând semnalul de Încălecare. Încălecară cu toții, fără un murmur. Știau că nimic din ceea ce trebuie să facă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
sfârșit, un singur tip de civilizație va supraviețui. Cea a catedralelor sau cea a deșertului. Da, Alexandru nu se Înșelase. Cineva bătuse ușor la ușa de la intrare. Coborî treptele În fugă și deschise. - Parcă era vorba că nu deschizi nimănui... mormăi Oană, aruncând o privire Înapoi, În Întunericul străduței. Nu, nu se auzea nimic. Intră. Dintr-unul din saloanele de jos ieși contesa Frassetti Într-o rochie lungă, maro-deschis, cu umerii acoperiți de un șal de mătase. Părul negru Îi era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
pentru un nepriceput În ale spadei, precum Oană... interveni din nou Yves. - Evident, continuă Angelo. Un drum pe cărările Bosniei și pe minunatele drumuri ale Serbiei este mult mai scurt și mai plin de priveliști minunate. - Și de trupe turcești... mormăi Arturo. - Pitoresc, Într-adevăr... completă Francisco. Dar va fi mai greu să cărăm corabia asta În spinare pe drumurile alea... - Cine spune că trebuie s-o cărăm? Întrebă Angelo. Corabia va zburda pe valuri, cu noi pe punte. Doar Cosmin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
trebuie s-o cărăm? Întrebă Angelo. Corabia va zburda pe valuri, cu noi pe punte. Doar Cosmin va avea fericirea de a străbate acel colț de rai. Noi suntem așteptați mult mai departe. - Să mă ia dracu dacă pricep ceva... mormăi Yves. Și nici măcar o sticlă de vin, să ne potolim setea... - Mă bucură această excursie, spuse Francisco, mai ales fiindcă, neavând nici o armă de foc la bord, consider invitația lui Angelo ca pe o binemeritată vacanță... - Vin și tunurile, nici o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
Și nici măcar o sticlă de vin, să ne potolim setea... - Mă bucură această excursie, spuse Francisco, mai ales fiindcă, neavând nici o armă de foc la bord, consider invitația lui Angelo ca pe o binemeritată vacanță... - Vin și tunurile, nici o grijă... mormăi Angelo, privind și el spre matelotul de veghe de pe catarg, care ridicase mâna dreaptă, indicând un punct invizibil la orizont. Căpitanul Estorga ieși din cabină și urcă, cu aceeași agilitate ca și marinarii săi, pe scara de frânghie care ducea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
spus. Nimeni nu va bănui nimic. Căpitanul Oană Își va Începe de aici drumul spre țară. După miezul nopții, ieșim din port și ne Îndreptăm spre sud. Nu prezentăm nici un pericol, căci n-avem armament la bord. - Deci, vacanța continuă... mormăi Francisco. - Misiunea noastră este să alertăm toate galerele de război ale Veneției pe care le Întâlnim În drum. Prima blocadă se organizează la ieșirea din Strâmtoarea Otranto. Dacă nici un pericol nu se află În acea regiune, coborâm mai departe, de-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
cărui tijă ieșea de sub valuri. - Capetano! strigă din nou matelotul de cart. Fregatele ridică pavilionul piraților din Corsica! Angajează lupta cu galere turcești, În atac dinspre nord-nord-est! Sunt ai noștri!!! - Pirații din Corsica? ridică sprânceana Angelo. - Nimeni nu-i perfect... mormăi Girolamo Estorga. - Semnalul subacvatic spune așa, strigă Antonio, aplecat peste marginea punții: Credeai că te distrezi singur? Semnează: căpitanul Lorenzini. - Lorenzini! exclamă Estorga. Piratul care a scufundat patru galioane spaniole În Mediterană! Echipajul „Esperanza”! Atenție pe punte! Frații noștri din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]