706 matches
-
anal) sau tulburări postoperatorii. Constipația funcțională este datorată unor schimbări În regimul alimentar, deplasări lungi În alte localități, nerespectarea unui program regulat al scaunului și consumul În exces al unor medicamente (diuretice, hipotensoare, antidepresive, antiacide, produse cu fier). Tulburările de motilitate ale colonului sunt produse fie prin spasme, fie prin atonie, cu localizări pe partea ascendentă a colonului din dreapta, pe partea descendentă din stânga sau pe toată lungimea colonului. Dacă durerea apare pe partea dreaptă se poate confunda cu apendicita sau colita
Tratat de medicină naturistă/volumul I: Bolile aparatului digestiv by Constantin Milică, Camelia Nicoleta Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91766_a_92300]
-
fiertură de ovăz, preparată dintr-o linguriță făină de ovăz, fiartă În 150 ml apă. Vor fi evitate pâinea albă și prăjită, orezul, preparatele cu carne friptă sau prăjită, varză, spanac, măcriș, fructele cu conținut ridicat În taninuri care inhibă motilitatea intestinală (coarne, afine, măceșe, gutui, struguri roșii), condimente iuți, ceai negru, ciocolată, cafea, coca- cola, vin roșu și alcooluri tari. În constipația Însoțită de procese inflamatorii ale colonului, regimul alimentar este mai dificil de realizat, punându-se accent pe regimul
Tratat de medicină naturistă/volumul I: Bolile aparatului digestiv by Constantin Milică, Camelia Nicoleta Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91766_a_92300]
-
de substanțe nutritive (glucide, lipide, proteine, vitamine) datorită unor defecte În secreția gastrică, biliară și pancreatică sau datorită unor malabsorbții intestinale. În urma acestor forme de diaree, organismul slăbește repede și Își pierde energia. b. Diareea cronică este o tulburare de motilitate intestinală și de absorbție la nivelul mucoaselor, caracterizată prin 2-10 scaune moi sau lichide pe zi, Însoțite de balonări, de sete și astenie generală. Evoluția bolii este În funcție de alimentație și de o eventuală alterare a reacțiilor enzimatice ale stomacului, pancreasului
Tratat de medicină naturistă/volumul I: Bolile aparatului digestiv by Constantin Milică, Camelia Nicoleta Roman () [Corola-publishinghouse/Science/91766_a_92300]
-
prezente (trebuie să vizeze următoarele aspecte: prezentarea modului în care a debutat afecțiunea și caracteristicile ei); e) descrierea caracteristicilor mediului în care a evoluat; f) relatarea eventualelor tratamente efectuate, precum și rezultatele obținute (Baciu, 1981b). Atenția kinetoterapeutului va fi îndreptată asupra motilității, urmărindu-se: ortostatismul, mersul (se observă pornirea, oprirea și forma mersului - pe vârfuri, pe călcâie sau pe toată talpa), alergarea, urcatul și coborâtul scărilor; se verifică motilitatea activă a membrelor superioare și inferioare; se verifică coordonarea membrelor superioare și inferioare
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
tratamente efectuate, precum și rezultatele obținute (Baciu, 1981b). Atenția kinetoterapeutului va fi îndreptată asupra motilității, urmărindu-se: ortostatismul, mersul (se observă pornirea, oprirea și forma mersului - pe vârfuri, pe călcâie sau pe toată talpa), alergarea, urcatul și coborâtul scărilor; se verifică motilitatea activă a membrelor superioare și inferioare; se verifică coordonarea membrelor superioare și inferioare, atât în repaus, cât și în mișcare (Pendefunda et al., 1992). ANATOMIE (<fr. anatomie, cf. lat. anatomia, gr. anatome - disecție, ana - în jurul, tome - tăiere, secțiune, temnein - a
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
forței musculare de la nivelul trunchiului și al membrelor superioare și inferioare. COMĂ (< fr. coma, cf. gr. koma - somn profund; engl. coma) - Stare patologică manifestată prin inhibiția profundă a activității nervoase superioare; pierderea parțială sau totală a stării de conștiință a motilității voluntare și a sensibilității conștiente, dar și absența reacției la stimuli externi. Pacientul păstrează funcțiile fundamentale, circulația și respirația, care pot fi reduse sau perturbate. V. Rusu (1983) consideră că pot fi întâlnite următoarele forme de comă: a) comă apoplectică
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
este un act complex în efectuarea căruia participă mai mulți factori: calea piramidală, sistemul extrapiramidal, sistemul vestibular, sensibilitatea profundă conștientă, cerebelul și căile cerebeloase, precum și sistemul muscular. Leziunile unuia dintre acești factori duc la o tulburare de mers caracteristică; e) motilitatea voluntară - în examenul unei mișcări active se ține seama de: amplitudinea, viteza și forța musculară. Se cere bolnavului să execute diferite mișcări în diverse articulații, iar prin modul în care le execută se poate aprecia nivelul afectării neurologice a bolnavului
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
examenele complementare. Examenul general vizează unele aspecte legate de: talie, constituție, starea tegumentelor, țesuturilor, sistemul osteoarticular. Pentru a obține informații în stabilirea etiologiei unor afecțiuni neurologice, examinarea aparatelor urmărește: atitudinea, echilibrul static, examenul mersului, care pune în evidență echilibrul dinamic, motilitatea voluntară și coordonarea mișcărilor. FOBIE (< fr. phobie, cf. it. fobia, gr. phobos - frică) - Stare de teamă intensă și persistentă față de un obiect, o situație sau o activitate specifică. După Meilă și Milea (1988), este o manifestare față de unii stimuli care
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
corp; c) în a treia fază hemiplegia devine spastică și se constată că musculatura are un tonus exagerat la nivelul flexorilor antebrațului și al extensorilor gambei pe coapsă. Tulburările asociate pe care le determină hemiplegia și care conduc la pierderea motilități sunt: reducerea vederii pe partea de corp afectată (hemianopsia laterală); înțelegerea și exprimarea cuvintelor este afectată (afazia); nu pot fi executate mișcările indicate de terapeut (apraxia); nu poate recunoaște obiectele uzuale (agnozia). Albert (1969) clasifică această afecțiune în funcție de evoluția ei
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
tonos - tensiune) - Exagerare a tonusului muscular care antrenează o stare de contractură în raport cu o cauză locală sau neurologică. Hipertonia se evidențiază clinic prin fixarea segmentelor într-o anumită poziție, mușchii contractați sunt fermi la palpare, tendonul muscular este întins, iar motilitatea segmentelor în articulații duce la o rezistență marcată și o amplitudine scăzută. În funcție de modul în care leziunea afectează sistemul piramidal sau extrapiramidal, vom întâlni- după Pendefunda et al. (1992) - hipertonia piramidală și hipertonia extrapiramidală. Hipertonia piramidală apare în leziunile neuronului
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
de contracții cu cea mai mare frecvență este contracția izometrică. În condițiile instalării paraplegiei bruște, prognosticul este mai favorabil decât atunci când instalarea este lentă și progresivă. Reeducarea neuromotoare este necesară și trebuie instituită imediat ce primele semne sunt evidente (Dumitru, 1981). MOTILITATE (< fr. motilité, cf. lat. motilitare - a se mișca) - Proprietatea anumitor structuri nervoase de a determina contracții la nivelul musculaturii. Ansamblul mișcărilor proprii unui sistem (motilitate viscerală) sau unui organ (motilitate gastrică, motilitate oculară etc.). Motilitatea poate fi pasivă, fapt ce
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
progresivă. Reeducarea neuromotoare este necesară și trebuie instituită imediat ce primele semne sunt evidente (Dumitru, 1981). MOTILITATE (< fr. motilité, cf. lat. motilitare - a se mișca) - Proprietatea anumitor structuri nervoase de a determina contracții la nivelul musculaturii. Ansamblul mișcărilor proprii unui sistem (motilitate viscerală) sau unui organ (motilitate gastrică, motilitate oculară etc.). Motilitatea poate fi pasivă, fapt ce impune intervenția unor factori externi, pe când motilitatea activă este consecința unei activități voluntare, automate sau reflexe. Aprecierea nivelului motilității active (voluntare) se face prin urmărirea
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
și trebuie instituită imediat ce primele semne sunt evidente (Dumitru, 1981). MOTILITATE (< fr. motilité, cf. lat. motilitare - a se mișca) - Proprietatea anumitor structuri nervoase de a determina contracții la nivelul musculaturii. Ansamblul mișcărilor proprii unui sistem (motilitate viscerală) sau unui organ (motilitate gastrică, motilitate oculară etc.). Motilitatea poate fi pasivă, fapt ce impune intervenția unor factori externi, pe când motilitatea activă este consecința unei activități voluntare, automate sau reflexe. Aprecierea nivelului motilității active (voluntare) se face prin urmărirea modului în care copilul execută
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
instituită imediat ce primele semne sunt evidente (Dumitru, 1981). MOTILITATE (< fr. motilité, cf. lat. motilitare - a se mișca) - Proprietatea anumitor structuri nervoase de a determina contracții la nivelul musculaturii. Ansamblul mișcărilor proprii unui sistem (motilitate viscerală) sau unui organ (motilitate gastrică, motilitate oculară etc.). Motilitatea poate fi pasivă, fapt ce impune intervenția unor factori externi, pe când motilitatea activă este consecința unei activități voluntare, automate sau reflexe. Aprecierea nivelului motilității active (voluntare) se face prin urmărirea modului în care copilul execută mișcările: dacă
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
semne sunt evidente (Dumitru, 1981). MOTILITATE (< fr. motilité, cf. lat. motilitare - a se mișca) - Proprietatea anumitor structuri nervoase de a determina contracții la nivelul musculaturii. Ansamblul mișcărilor proprii unui sistem (motilitate viscerală) sau unui organ (motilitate gastrică, motilitate oculară etc.). Motilitatea poate fi pasivă, fapt ce impune intervenția unor factori externi, pe când motilitatea activă este consecința unei activități voluntare, automate sau reflexe. Aprecierea nivelului motilității active (voluntare) se face prin urmărirea modului în care copilul execută mișcările: dacă sunt efectuate conștient
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
se mișca) - Proprietatea anumitor structuri nervoase de a determina contracții la nivelul musculaturii. Ansamblul mișcărilor proprii unui sistem (motilitate viscerală) sau unui organ (motilitate gastrică, motilitate oculară etc.). Motilitatea poate fi pasivă, fapt ce impune intervenția unor factori externi, pe când motilitatea activă este consecința unei activități voluntare, automate sau reflexe. Aprecierea nivelului motilității active (voluntare) se face prin urmărirea modului în care copilul execută mișcările: dacă sunt efectuate conștient, sens în care se solicită să execute o mișcare împotriva unei rezistențe
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
musculaturii. Ansamblul mișcărilor proprii unui sistem (motilitate viscerală) sau unui organ (motilitate gastrică, motilitate oculară etc.). Motilitatea poate fi pasivă, fapt ce impune intervenția unor factori externi, pe când motilitatea activă este consecința unei activități voluntare, automate sau reflexe. Aprecierea nivelului motilității active (voluntare) se face prin urmărirea modului în care copilul execută mișcările: dacă sunt efectuate conștient, sens în care se solicită să execute o mișcare împotriva unei rezistențe opuse de kinetoterapeut; rezistă la acțiunile terapeutului de a mișca unele părți
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
ochii deschiși, apoi cu ochii închiși: se cere pacientului să se plimbe înainte și înapoi; să meargă în jurul unui scaun; să meargă pe vârfuri, apoi pe călcâie; să meargă așezând un picior în fața celuilalt, să alerge și să urce scările. Motilitatea activă (voluntară) se execută în mod conștient: se cercetează cerând pacientului să reziste la încercările active ale examinatorului de a mișca părțile fixe. Pacientul stă pe scaun sau întins în pat; se notează trei elemente: amplitudinea, viteza și forța (Constantinovici
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
2005). PARALIZIE CEREBRALĂ (fr. paralysie cérébrale) - Tulburare cronică de postură și de mișcare provocată de leziunea sistemului nervos central; îmbină un grup de tulburări neurologice cronice nonprogresive, influențate de procesul de creștere și dezvoltare, caracterizate printr-un control neadecvat al motilității și posturii, datorate unor leziuni ale sistemului nervos central produse în perioada prenatală, în timpul nașterii sau în perioada perinatală. Constă în mișcări reflexe involuntare și contracții (spasme) musculare ce pot afecta o regiune, jumătate de corp sau corpul în totalitate
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
pe unul dintre membre sau pe față) și se însoțește de crize jacksoniene, crize adversive, ataxie, modificări de reflexe, tulburări de vorbire, precum și tulburări psihice. Sindromul lobului parietal - se manifestă prin tulburări de sensibilitate ce au caracter cortical, tulburări de motilitate (ataxie, apraxie, hemipareză, când leziunea interesează și lobul frontal), tulburări trofice, tulburări de schemă corporală. Sindromul Marfan - sindrom ereditar, manifestat prin lungimea anormală a extremităților (cu precădere a degetelor), subluxație a cristalinului, anomalii cardiovasculare și alte tulburări. Sindromul picioarelor neliniștite
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
de leziune piramidală la membrele inferioare, iar la cele superioare întâlnim reflexul Hoffman. Sindromul neuron motor central apare clinic bine conturat numai când fasciculul piramidal s-a maturat și, de aceea, la sugar, evidențierea lui întâmpină mari dificultăți. Hemiplegia, pierderea motilității voluntare a unei jumătăți a corpului, apare datorită afectării unilaterale a căii piramidale oriunde, de la scoarță până la nivelul măduvei spinării. Hemiplegia apărută progresiv se întâlnește într-o serie de afecțiuni, cum ar fi: traumatismul cerebral cu hematom subdural sau epidural
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
psihice care influențează controlul și funcționarea mecanismului neuromuscular; la nivelul sistemului nervos central, își au originea și procesele psihice care, datorită particularităților funcționale ale structurilor nervoase cerebrale, ajung să influențeze semnalele nervoase transmise către efectorii din sistemul muscular, controlând astfel motilitatea voluntară sau reflexă (așa se explică de ce suntem mai agitați sau mai relaxați în anumite situații, de ce reacționăm aproape instantaneu prin mișcări de orientare în spațiu sau de adaptare la un scop, de ce în situațiile cu mare încărcătură afectivă avem
[Corola-publishinghouse/Science/1932_a_3257]
-
clinic sau clinical target volume (CTV) se stabilește prin expansiunea de 1-2 cm în jurul GTV, asigurând iradierea electivă a ganglionilor peripancreatici. Pentru a evita erorile de poziționare zilnică a pacientului pentru iradiere, respectiv ale variației volumului țintă prin respirație sau motilitate internă, pentru obținerea volumului țintă planificat (PTV), se recomandă o expansiune de 1 cm în jurul CTV. SITUAȚII CLINICE RADIOTERAPIA NEOADJUVANTĂ SAU DEFINITIVĂ (TUMORA PE LOC) Tumora de cap de pancreas Volumul țintă include tumora primară, ganglionii pozitivi și organele și
Tratat de oncologie digestivă vol. II. Cancerul ficatului, căilor biliare și pancreasului by Mircea Beuran, Sorin Păun, Florin Iordache, Ionuţ Negoi () [Corola-publishinghouse/Science/92204_a_92699]
-
Yang Se tonifică o zonă care duce lipsă de energie, de sânge sau de lichid organic Se armonizează și se egalizează efectele obținute în diferitele zone Se calmează o suferință și o mișcare excesivă Se facilitează mișcarea naturală (mobilitatea și motilitatea) Sectoarele tratate direct prin masaj Meridiane Masajul permite lucrul pe cele 12 meridiane principale, meridianele tendino-musculare, cele două Vase Extraordinare permanente, plus câteva segmente ale ramurilor profunde și a celor șase Vase Extraordinare intermitente. Patologiile meridianelor sunt deci bine acoperite
[Corola-publishinghouse/Science/2060_a_3385]
-
la deget) Pompare articulară (presiune + întindere) Efecte Indicații Drenează lichidele și stazele, eliberează energia Yang Ocluzii, retenții, stagnări ale substanțelor, staze, acumulări ale factorilor patogeni 2. Manevre la organe Manevrele la organe au ca scop regăsirea mobilității (mișcare pasivă) și motilității (mișcare activă) organelor, reabilitarea vascularizării acestora, corectarea poziționărilor incorecte. Dong Fa este aplicat pe următoarele organe: • ficat și vezică biliară; • intestinul ușor și intestinul gros; • stomac și splină; • vezică; • uter. Putem aplica gesturile de Dong Fa direct pe aceste organe
[Corola-publishinghouse/Science/2060_a_3385]