585 matches
-
la cale ca la ei; „La ce bun v-a apucat graba? Ce-a ieșit? Oricât m-aș uita, nu pot nicidecum trage concluzia că într-adevăr a ieșit ceva! Așteptați până o să iasă! Parcă puține lucruri i se puteau năzări lui Ivan Feodorovici? Doar n-o să facem din țânțar armăsar!“ etc., etc. Reieșea, deci, că e cazul să se calmeze, să privească lucrurile cu sânge rece și să aștepte. Dar, din păcate, sângelui rece i-a fost dată o lovitură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
lui, al acestei întrevederi, nici de felul cum se va termina; nu, lui de Nastasia Filippovna îi era frică. Mai târziu, peste câteva zile, avea să-și aducă aminte că, în cursul acelor ceasuri febrile, aproape tot timpul i se năzăriseră ochii, privirea ei, îi auzise ca aievea vorbele, niște vorbe ciudate, cu toate că memoria lui reținuse prea puțin din zbuciumul acelor ore febrile și întristate. Abia de-și mai amintea, de pildă, că Vera îi adusese prânzul și el mâncase, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
că, dimpotrivă, amestecându-vă în relația noastră, urmăriți să-mi insuflați dezgust față de el, să faceți în așa fel încât eu să-l părăsesc. De-abia mai târziu am înțeles despre ce-i vorba: pur și simplu vi s-a năzărit că prin aceste fandoseli faceți o faptă măreață... Ei bine, cum puteați să-l iubiți, dacă vă iubiți atât de mult vanitatea? De ce n-ați plecat pur și simplu de-aici decât să-mi fi scris niște scrisori ridicole? De ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
zilei, la locuința ei din Petersburg, o vizitase Rogojin care îi pusese felurite întrebări despre ceea ce se întâmpla la Pavlovsk. La întrebarea prințului privitoare la ora vizitei lui Rogojin, căpităneasa îi indicase aproape același ceas, când Nastasiei Filippovna i se năzărise că l-ar fi zărit la ea în grădină. Lucrurile se explicau printr-un simplu miraj; Nastasia Filippovna venise apoi personal la căpităneasă să se informeze în amănunțime și se calmase cu desăvârșire. În ajunul nunții, prințul o lăsă pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
apoi acoperind din nou chipul lui Rogojin. Mai așteptă câteva clipe, fu cât pe ce să se întoarcă și să sune din nou, dar se răzgândi și își amână revenirea cu o oră. „Cine știe, poate mi s-o fi năzărit...“ În primul rând, se grăbea acum spre cartierul Izmailovski Polk, la fosta locuință a Nastasiei Filippovna. Știa că aceasta, mutându-se, la rugămintea lui, de la Pavlovsk cu trei săptămâni în urmă, se stabilise în acest cartier, la o fostă bună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
se plimbă vreo jumătate de oră, dacă nu și mai mult, prin arșița chinuitoare; acum nu se clinti nici un colț de perdea; ferestrele nu se deschideau, storurile albe erau nemișcate. Se opri definitiv la ideea că mai înainte i se năzărise, că, după cum se vedea, ferestrele erau întunecate și nespălate de mult, încât cu greu ar fi putut zări ceva, chiar dacă într-adevăr cineva ar fi aruncat o privire prin sticlă. Bucurându-se de această idee, plecă din nou spre Izmailovski
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
pe o stradă laterală. Dar, mai cu seamă, exista cu adevărat vreun cadavru sau colonelul ieșise, să zicem, pe la miezul nopții, Împreună cu cei doi tipi, iar bătrânul a avut halucinații? Portarul repetă că nu-i prima dată când i se năzar lui astfel de lucruri, acum câțiva ani a zis că văzuse o clientă spânzurată goală, iar pe urmă clienta s-a Întors acasă după o jumătate de oră, proaspătă ca un trandafir, iar pe salteaua bătrânului găsiseră o revistă sadic-pornografică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
cu disperare să opresc un taxi pe Marylebone High Street (știu, e de tot rîsul, avînd În vedere că e ora de vîrf, dar sînt epuizată și nu pot face față unei călătorii cu metroul În seara asta), mi se năzare că parcă ar fi trecut secole de cînd mi-a venit ultima oară ciclul. De fapt, cînd s-a Întîmplat asta mai exact? Un taxi ia În viteză curba și se oprește. În vreme ce persoana dinăuntru se dă jos și plătește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
oamenii nu mai beau, nu mai dansează și nu se mai distrează la fel de bine și cu aceeași regularitate ca odinioară, iar eu și Dan sîntem ferm hotărîți să schimbăm lucrurile. În special eu. Of, fir-ar să fie. Mi se năzare mie, sau sună cineva la ușă? Și cine vine În vizită În timp ce zac În cada de baie precum o balenă Însărcinată ce mă aflu, cu doar o oră Înainte de petrecere? — Dan! strig din baie. Sună cineva la ușă! Deschide tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
mai și machieze) și i-a predat soțului ei, Gregory, toate Îndatoririle legate de bucătărie. Din multe puncte de vedere, ador faptul că noi trei, Lisa, Trish și cu mine, sîntem complet diferite, iar cînd ieșim În oraș, mi se năzare de multe ori că alcătuim un tablou foarte pestriț. Poate că, În alte circumstanțe, nici nu ne-am fi Împrietenit. Lisa, atît de strălucitoare și de sofisticată, Trish, așa de relaxată și de cu picioarele pe pămînt, și eu? Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
vorbesc așa. — E OK. Trebuia să Întrebi. Stinge țigara și o ascunde sub niște crenguțe. Deci, ce se Întîmplă Între tine și Dan? — Cum adică, ce se Întîmplă? Nimic. — Da, sigur. Iar eu n-am fumat adineauri, ți s-a năzărit ție. Nu mă pot abține să nu izbucnesc În rîs. — OK, zic. Ne-am certat foarte tare azi-noapte și nici unul nu e dispus să-și recunoască greșeala, așa că scuzele se lasă așteptate. În clipa asta, Îl urăsc. — Motivul a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
poliție iarăși și De ce să fiu numai eu? Poate că mai sunt și tipii. Au tendința să simtă păreri de rău, dar alții aici Înăuntru, Împărțind cu mine puie situația. Așa că eu sunt ăla, Lennox,statutul de parazit. Mi se năzare chiar că rian Main, Steve Underwood, Ken Îi simt aici Înăuntrudin Aberdeen Ritualurile masonice răsucindu-se și zvârcolindu-se Însexualitate reprimată În asta Îi ține pe cemațele Gazdei laolaltă cu mine, dar asta cei d-alde Ray Lennox și că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
act pur și simplu, să-i înapoieze și Marta inelul de logodnă și să încheie pentru toată viața socotelile cu Apostol. Pe urmă totuși s-a gândit că băiatul e tânăr, și tinerețea-i năbădăioasă: cine știe ce i s-o fi năzărit lui și, pentru o copilărie, ar fi păcat să se despartă o pereche așa de potrivită... A venit deci să afle cauzele "gestului" și să-i atragă luarea-aminte asupra gravității unei hotărâri neîndreptățite, când e în joc onoarea unei domnișoare
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
doar pentru că nu-i pot transporta? Tata se uită În altă parte. Pufăie. - Am Înțeles, zic. Ai răspuns: da... - Am răspuns da, fiindcă știu ceea ce știe toată lumea: «Rusul Îțidă cămașa de pe el» - bine, ți-o dă, Însă când i se năzare, te omoară, te strivește, te face una cu pământul și după aceea Își aprinde papirosul și trage din el ca și cum nu s-ar fi Întâmplat nimic. Ei vorbesc de celovek, de celovecestvo - dar nu știu ce-i aceea, Mongolii i-au Învățat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
de două femei, una tinerică, alta mai vârstnică, mama ei, probabil. Aia, tânăra, era nevasta proprietarului. Lipăia cu tălpile goale după sare, după mirodenii, avea în ea o simplitate care te dezarma. Monica lui era muiere capricioasă, acum i se năzărise cu pianul, avea, e drept, degete lungi și frumoase dar cine i-o fi împuiat ei capul cu muzica, de cap să-i fie și să-i rămâie, că el unul, n-ar fi fost în ruptul capului de acord
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
am nimerit-o În ulița Rosetti și m-am Întors: ceru iera luminat ca la 25 mai, iar casa ardea foc și pară. Asta așa, ca să vedeți matale ce Însamnă să schimbi șiru la zodii! Dă cum mi s-a năzărit asta, gura mi s-a uscat mai ceva ca limba dă papagal. La răscruce am dat cu ochii de-un gabor și m-am Întors; p-ormă am luat-o razna pă niște coclauri care sunt o rușine că Încă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
descoperit că, de fapt, acesta Îl manevra pe el; a avut probleme cu sănătatea; doctorul Castillo l-a avertizat că abia de mai avea de trăit un an. Cât despre numele bolii, doctorul i-a spus ce i s-a năzărit; dar eu cred că avea, ca Tavolara, un spasm cardiac. Sangiácomo a pus capăt jocului. În anul care Îi mai rămânea de trăit, a trebuit să facă față atât ultimelor satisfacții, cât și tuturor calamităților și penuriilor, de-a valma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
să vezi ce făcea fiecare În timpul nenorocirii. Dama l-a urmărit pe Tai An ca o umbră; și a pândit clipa când el dădea să scoată juvaerul din tainiță. Dar Tai An nu murea de grija asta. Lui i se năzărise să te salveze. Ajutorul lui poate fi interpretat În două chipuri. Cel mai simplu e să cred că tu ești hoțul și că el te-a salvat pentru ca taina să nu se ducă pe apa sâmbetei o dată cu domnia ta. Dar, după
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
și văz la vitrină. Pă Jacqueline am tentat-o cu râsu, că i-am zis bancu ăla cu călugărița și papagalu. Pă loc, cu lipsa dă gust a cârlanului care i se termină subiectele, am zis ce mi s-a năzărit mai Întâi: „Jacqueline, și dacă p-ormă am merge la lac?“ „P-ormă?“, a zis și m-a lăsat bușbeu. „Să mergem mai bine repede decât ușor.“ Acu nu ne-a mai urmatără nime. Ierau ca Budha cu haleala. Singuri-singurei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
delicte și chiar dă cenzurat, care-i dă cel mai prost gust să le ventilezi În față la necunoscuți perfecți, pântre care s-a Înfiltrat unu dă naționalitate străinardă. Jacqueline i-a fredonat că, de nu i s-ar fi năzărit lu dogu să-și bage boticu În daru dă la baron și să cadă lat, Abdul Melek n-ar fi avut ce Înșira. La rându lui, Gaston a fredonat și iel decât că, din fericire, În Marrakesh nu să face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
după capitalu care i se ducea În fum negru pă apa sâmbetei. Gașca să râdea, gata, ți-o jur pă Monstru, s-o ia la sănătoasa, dacă să supăra gândacu. Lu Șurub, care ie bufonu cât huiduma, i s-a năzărit un banc care, de-l asculți bușbeie, te faci gelatină dă râs. Fă-ți atenție, Nelly. Despoarcă-ți urechile, că acușa vine. Unu, doi, trei și BUF! A zis - da să nu te mai uiți la șpionoiu care-i faci cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
halat alb și chipu bine păstrat, deși oareșcum ologit. Nu mi-am ascuns stupoarea; i-am zis: — Don Isidro, don Isidro! Un om ca matale ie la fel de bine la pârnaie ca și la mare distanță. Cum de ți s-a năzărit să te Înstalezi chiar În față la Departament? Că cum nu ești atent, te și caută... Parodi mi-a răspuns indiferent: — Pe ce lume te crezi, don Pro Bonu? Eram la 273 din Penitenciarul Național când, Într-o bună zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
o sugestie; nici unul nu acceptă politicos sau resemnat ce spun ceilalți. Nu: e ca și cum toți trei am fi unul singur, care lucrează pe deplin liber și nu are de ce să se simtă jignit dacă ceilalți dezaprobă ce i s-a năzărit lui, și care nici nu se aplaudă singur dacă i-a venit o idee bună. Eu cred că, fără această uitare de sine a diverselor personalități, colaborarea nu e posibilă.“ La rândul său, Bioy mărturisește că „...Borges era o persoană
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
e o pălărie prea mare pentru căpățîna ta! Parcă atunci s-ar fi trezit dintr-un vis. L-a privit cu ochi nedumeriți, speriați poate, reprezentantul firmei Mott devenise pentru cîteva clipe altcineva, cu totul altcineva. Atunci i s-a năzărit picătura aceea de cer la care se uita din cînd în cînd prin crăpătura oblonului înainte de a se da jos din patul de campanie în care dormea, îi plăcea tot ceea ce era aspru, soldățesc, zdravăn, folositor, din preajma sa, așa își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
cît o anchetă în toată regula. Iar pe deasupra îi spunea lui un îngeraș la ureche că este vorba de ceva politică la mijloc, fapt de deosebită gravitate pentru doi oameni care au purtat uniformă militară. Uite-așa, li s-a năzărit babalîcilor să mute gardul cazărmii peste drum și acuma te pomenești că sapă la stîlpul porții! Spre seară ieșiseră, ținîndu-se pe după umeri, maiorul Stavri îl pupa țocăind pe obrazul său pistruiat, noroc de favorite, că altfel l-ar fi îmbălat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]