732 matches
-
retragă respectuos. — Am făcut tot ce am putut cu forțele de care dispuneam. — Războinicii tăi s-au luptat ca niște tigri. Păcat că e prea târziu să-l urmărim pe dușman. La cuvintele acelea, Ardarich și Onegesius schimbară o privire perplexă, apoi gepidul, înălțându-și sprâncenele sure, își întoarse privirea către el. — Să-l urmărim pe dușman, zici? Surprins de nesiguranța ce se citea pe chipul lor, Balamber își privi căpetenia descumpănit, făcând semn cu mâna către apus, unde dușmanii dispăruseră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
capul, apoi o mică grimasă, care spunea că înțelesese; pe urmă spuse ceva, dar cu o voce atât de stinsă și sugrumată, încât Sebastianus nu auzi. Tulburat, îl întrebă pe din ochi Maliban. Acesta ridică sprânceana într-o expresie nedeslușită, perplexă. — Vorbește de niște însemnări, mi se pare. însemnări? Ce însemnări? Sebastianus nu reușea să înțeleagă. Ochii lui Vitalius se mutară rapid de a unul la altul și se opriră din nou asupra lui. — Re... latarea, spuse. Sebastianus își aminti. Zâmbi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2230_a_3555]
-
orie caz, doar n-o să te instalezi aici pentru o sută șapte ani, zise ea. -Nu asta doreai? -Ba da. Însă știu că nu e realizabil. -Și dacă aș decide să rămân, ce crezi că s-ar petrece? Mă privi perplexă. -Colegii n-ar veni să te caute? -Crezi? -Așa mi se pare. Am înțeles că nu faci numai ceea ce vrei. -Și dacă m-aș ascunde aici? Tăcu o vreme și spuse solemn: -Dacă te-ai ascunde aici, nu aș destăinui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
stâng l-a încălecat în sfârșit pe dreptul: ’97 sau ’98? Doar ai fost șef de cabinet!... ’97! vine un răspuns mai degrabă la plesneală. Ei, plesnește și Emil masa, atunci a început declinul, măi băiatule! Ciuvică se scarpină nervos, perplex. Un deget ridicat de Emil promite dezvăluirea. Voi mai puneați de-o miuță în spate la Cotroceni. Dacă tot stau stâlpii ăia de la Văcărești nefolosiți, nu e rău! Nu e rău să faci mișcare. Și-ntr-o zi, când mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1854_a_3179]
-
dacă poți, încearcă să le pui din nou pe picioare, cînd în jur se trage din toate direcțiile, circulă zvonuri false, agitatorii lor își fac treaba de minune și toată presa încape pe mîna conspiratorilor. — Dumnezeu te mai înțelege, rămîne perplex Părințelul, unde vrei să bați, nu-ți dai seama că te contrazici întruna? Nu poți susține în același timp două situații care se bat cap în cap. N are nici o logică. Ești sau nu de acord că nu mai are
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
bastonului, iar acu’ cîteva zile i-a căzut și candelabrul pe imprimantă, doar la 20 de cm. de figura-i ghinionistă! Am povățuit-o să se mute. Într-o prestigioasă revistă din vestul țării, Întîlnesc un titlu care mă lasă perplex : A trecut Eminescu prin Beiuș? Nu știu. Și nici nu mi se pare relevant. E ca și cum ne-am căzni, o viață, să aflăm dacă Eminescu a trecut prin Huedin, Simeria, Călan, Gherla, Zimnicea, Barboși etc.! Provincialismul duce la ridicol, se
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
maică-mea era o „spatulă“. Ei bine, pentru nimic în lume nu mi-a trecut prin minte că acest cuvânt ar putea fi englezesc. M-am bâlbâit și m-am așezat în bancă roșu ca racul, umilit, nu chiar la fel de perplex ca învățătoarea, însă, oricum, destul de răvășit... și iată cât de timpuriu mi-a fost pecetluită soarta, cât de timpuriu mi s-a părut „normal“ să fiu într-o stare vecină cu supliciul - în cazul de față, din cauza unei chestii monumentale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
și scoase din buzunarul hainei ceva, îi dădu să mănânce, pasărea înhăpă repede, apoi, lăsată jos, veni repejor la mine. - Dați-i de mâncare orice, dar să știți că-i place cel mai mult dulciuri: bomboane, zahăr, biscuiți... Am rămas perplex. Moșul venise oare să pescuiască sau... numai așa, de dragul bobocului de gâscă? Și de unde prietenia aceasta dintre ei? Cum nu prea obișnuiesc să mânânc dulce și nu aveam la mine așa ceva, i-am oferit amicului o roșie tăiată felii; el
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
unui raid NATo. Dar sistemele de transmisie au supraviețuit și au continuat să opereze din satele vecine, în timp ce roberto a reușit să ajungă printr-un șir de întâmplări norocoase la Szeged, de unde a luat primul tren spre Timișoara. Expresia aceea perplexă de pe fața lui roberto după revenirea din Kosovo, privirea fixă cu care ducea țigara la gură, stând în capul oaselor la ora trei dimineața, în timp ce din trupul său încă mai ieșea abur după duș mi s-au părut metafizice. Uimirea
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
doi ostași obișnuiți să privească moartea în față, știind că orice cuvânt ar fi fost inutil și nu ar fi putut descrie sentimentul de confuzie și neajutorare ce ne încerca în acele clipe. Trebuie să fi avut amândoi aceeași expresie perplexă pe care o avuseserăm și în urmă cu trei ani, când fumaserăm împreună jointul din Kosovo. lumea devenea un loc din ce în ce mai bizar. Când l-am revăzut pe Jean-Claude, peste câteva zile, i-am povestit despre vizita lui roberto și despre
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1757]
-
partea de jos acapara toată atenția. Pata crescu și era roșie. Supraveghetorii din tabără nu știau cum să reacționeze. Rebecca Îi dădea Înainte cu cântatul, cu brațele ridicate În sus. Se Învârti pe scaun În fața auditoriului ei circular: noi, privind perplexe și Îngrozite. Anumite fete mai „avansate“ Înțelegeau. Altele, ca mine, se gândeau: rană de cuțit, mușcătură de urs. Chiar atunci Rebecca Urbanus ne surprinse privirea. Se uită și ea În jos. Și țipă. Și părăsi scena În fugă. M-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
o tranzacție? ― Sunt gata să facem târgul. ― Ce palpitant! ― Cât vrei? ― Douăzeci și cinci de mii de dolari. ― Bine. ― Nu, Milton, Îl corectă vocea, n-ai priceput. Vreau să mă tocmesc. ― Ce? ― Târguiește-te, Milton. E vorba de o afacere. Milton rămase perplex. Clătină din cap la ciudățenia acestei solicitări. Dar până la urmă se conformă. ― Bine. Douăzeci și cinci e prea mult. Îți dau treisprezece mii. ― E vorba de fiica ta, Milton. Nu de crenvurști. ― N-am atâția bani. ― Poate că aș accepta douăzeci și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
un copil. Dacă nu primești ciocolată, Începi să țipi. Nu pot fi dădaca ta! Îmi pare rău, dar trebuie să termin de Împachetat. La revedere! Puse receptorul jos. Un minut mai târziu auzi soneria. Se uită pe vizor și rămase perplexă: era Sam, cu un buchet mare de floarea-soarelui În mână și o sticlă de vin, care ieșea dintr-o pungă maro de hârtie. — Kitty, sunt eu, Sam. Își ținu respirația și se Îndepărtă de ușă În vârful picioarelor. — Nu te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
reușit să-l convingă.Putem ridica marfa oricând dorim...” „Întradevăr...? Care-s pretențiile...?? Din precauție, Gică Popescu coborî vocea șuerând printre dinți. „Zec mii lei bucata. În total, treizeci mii lei including partea ce mi se cuvine...!! Tony Pavone rămase perplex. Inițial calculase ciubucul În jur de două mii lei bucata.Cifra rostită de Gică Popescu i se păru fabuloasă, imposibil de recuperat de la lucrători riscând la rândul lui prinderea În flagrant delict urmare a unui denunț, iar el nu se putea
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
o jumătate de oră de supoziții Încordate, omul magaziei apăru contrariat la Întrebările nervos debitate de Tony Pavone, exclamând. „Unde vă sunt oamenii...?” „Care oameni...?” - replică Tony Pavone. „Cum care oameni...? Muncitori să Încarce materialul În autocamioane”. Tony Pavone rămase perplex. „Pentru a ridica cartonul, trebuia să aduc muncitori de acasă? Cum vine asta...?” „Îmi pare rău, Însă programul de lucru s’a terminat de mult iar oamenii mei se pregătesc să plece acasă. Veniți mâine la prima oră...!” „Imposibil, domnule
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
pe loc. Se pare, șeful acestor lucrări care nu-i altul decât tovarășul inginer Tony Pavone, permiteți să vi-l recomand, nu este prea Încântat. Dar În prezent ivindu-se prilejul, Îl puteți convinge. Ce ziceți...?” Tartorul miliției Capitalei, rămase perplex. Carevasăzică, omul pe care-l ura de moarte, care Îndrăznise să-l reclame ministrului, se infiltrase fără știrea lui În perimetrul tuturor secțiilor de miliție, unde În mod sigur Își putea face unele relații punând piedici În ce privește arestarea lui. Isteria
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
hârtie cu lux de anănunte, de ce dumneata ai ignorat decretul de lege emis de Șeful Statului, tovarășul Nicolae Ceaușescu, nepredând În termen surplusul de alimente aflat În custodia dumitale. Repede, nu avem timp de pierdut...!” De uimire Tony Pavone, rămase perplex. Câtă mârșevie, În această societate unde oamenii - dacă unii pot fi numiți astfel - te pot vinde dușmanului, indiferent de câte favoruri i-au fost făcute. Întradevăr, colonelul de securitate Gerard, Îl trădase...!! Ce oare l-a determinat să procedeze În
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
localnicilor români devenise, dacă nu excelentă, În orice caz mai bună decât cea existentă În toamnă (către sfârșitul anului 1939). La despărțire, În fața primăriei din Hasi Kioseler, Iorga, după ce mulțumi pentru ospitalitate, Încredințează această taină, care Îl lasă pe tata perplex: Am de gând să-l sfătuiesc pe rege ca să cedeze acest teritoriu bulgarilor deoarece numai așa vom avea liniște deplină din partea Bulgariei. Uluiala părintelui meu crescu până la paroxism, când Îl auzi pe marele istoric continuând astfel: Și-așa bulgarii de
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
locanta... Firește că m-a cucerit. Nici nu se putea altfel, cine i-ar fi rezistat farmecului? Un cabotin perfect, am tras eu concluzia mai apoi, și am și spus-o. Iar el a aprobat-o! Cum adică?, am rămas perplex. Ești de acord că ești un cabotin? N-aș fi un cabotin dacă n-aș fi de acord cu opinia ta! mi-a întors-o. Juca teatru sau doar se juca de-a conversația, nu știu. Nu mi-a dat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2175_a_3500]
-
nebun de-a lungul șoselei Sveavagen după un tânăr care semăna cu Severino, impostorul. Ca și cum n-ar fi fost de ajuns, începuse să strige în italiană: - SEVERINO, TI VOGLIO BENE! Când bărbatul după care alergase se întorsese curios, Feifel rămăsese perplex: nu era Severino! Bineînțeles. Își ceruse scuze bâlbâindu-se, schimbând direcția, cu inima grea. Cum fusese posibil să alerge după „Severino“ când el abia se putea ține pe picioare. Și cum îi veniseră pe buze cuvintele intense „ SEVERINO, TE IUBESC
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
asta-i o nebunie! — O nebunie? E o blestemăție diabolică! exclamă inspectorul. Tipul stă acolo ca un afurisit de manechin și ni se prezintă în mare formă, fiindcă știe că ne-a pus să umblăm după potcoave de cai morți. Perplex, sergentul Yates se așeză pe un scaun. — Dar de ce? în primul rând, de ce să ne atragă atenția asupra unei crime? De ce să nu mintă pur și simplu și să acționeze normal? — Cum, și să anunțe că doamna Wilt a dispărut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
soția și de a scăpa de cadavrul ei într-o manieră neobișnuit de revoltătoare și de brutală. Nu voi accepta ca vreunul dintre lucrurile pe care le spuneți să influențeze rezultatele fundamentale și obiective ale analizei mele. Wilt îl privi perplex. — Trebuie să vă spun că nu vă lăsați prea mult spațiu de manevră, zie el. De vreme ce suntem înzestrați cu intrumente mecanice cum sunt testele, m-aș fi gândit că ceea ce vreau eu să vă spun va fi singurul lucru pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
prezența încredere că nu îi va turnă pentru această hotărâre. Doctorul avea un fiu de vârsta mea. Mi-l amintesc pe tatăl meu, cum stătea în bucătărie și fuma, aruncând fumul în sus, cu o privire goală și o fată perplexa. Nu era normal la un militar, care luptase la Cotul Donului, în 1944, august, la Iași și scăpase cu viața și care era în fața noastră, a copiilor, hotărât, cazon, dând ordine și cerând îndeplinirea lor imediată. Imaginea surprinsă am înregistrat
Sunt un moș burghezo-moșier by Jorj-Ioan Georgescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1264_a_2119]
-
rustic sau de adâncimea lui, dar, fără să facă nici un comentariu, traseră de funia veche până când pielea de capră care servea drept găleată ieși la suprafață cu apa picurând prin toate părțile. Dar ce se întâmplă după aceea îi lăsă perplecși pe cei de față, căci, în loc să bea, tinerii se apucară să se spele pe față și pe mâini, iar apoi începură să-și spele cu grijă parbrizul mașinii. Nu vă e sete? întrebă în sfârșit Aisha, fără să-și poată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
răspunsul. — Mă străduiesc să înțeleg lucrurile pe care le văd și-mi place să cunosc oamenii pe care-i întâlnesc în drumul meu. — În cazul ăsta, pot să vă spun că ne aflăm aici din motive politice. — Motive politice? îngăimă perplex și neîncrezător Alain Guitay. Întotdeauna am crezut că tuaregii sunt oameni liberi, care rătăcesc dintr-un loc în altul. Să nu-mi spuneți că a ajuns curva asta de politică până-n ultimul colț din deșert. — Este o poveste lungă. — Îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]