707 matches
-
române după 1989 (125); traduceri, ediții (125-126); anistorismul, "viziunea statică a lumii" (127-128); lista de lecturi obligatorii (128-129); mișcarea românilor între România și Occident (129-130); comparații regionale (130-131); un "idealism românesc"? (131-132); specialiști și studenți români în Occident (132-133); politologii postcomunismului românesc (133); ideologie și politică în România postcomunistă (134-135); teoria și practica politică (135-136); "țărănimea" și agricultura (137); "mafiile" postcomunismului (138); paradigma sovietismului (139). Europa și America / 141 Radicalizarea ideologiilor europene liberalism, postmodernism în SUA (141-142); moderarea, temperarea unor tendințe
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
între România și Occident (129-130); comparații regionale (130-131); un "idealism românesc"? (131-132); specialiști și studenți români în Occident (132-133); politologii postcomunismului românesc (133); ideologie și politică în România postcomunistă (134-135); teoria și practica politică (135-136); "țărănimea" și agricultura (137); "mafiile" postcomunismului (138); paradigma sovietismului (139). Europa și America / 141 Radicalizarea ideologiilor europene liberalism, postmodernism în SUA (141-142); moderarea, temperarea unor tendințe (142-143); există ideologii hegemonice în SUA? (143-144); "americanizarea", în SUA și în Europa (145-146); competiția Europei cu SUA (146); fuga
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
asta îi descurajează pe idealiști. Am putea face o analiză mai serioasă dacă am ști ce planuri au progeniturile actualelor elite. Dezvoltă ei un program cvasipașoptist? Ceilalți tineri, care vin din mediile semi-lumpenproletariatului muncitoresc, țărănesc și intelectual declasat de mizeria postcomunismului, chiar dacă vin din familii de o anumită condiție intelectuală, nu se pot plasa prea ușor în piramida socială într-o poziție din care ideile lor ar putea avea vreun impact. De aceea, cei mai mulți intră în clientele, uită de idealuri și
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
anii '80 are o anumită greutate. Așadar, de pe la jumătatea anilor '70, Generația '27 a beneficiat de o puternică relansare, astfel încât reapariția pe scena publică de după 1989 a mesajului ei era probabil cea mai plauzibilă primă ofertă de autoritate simbolică a postcomunismului. V. N.: Aici intervine complicația foarte tristă pentru mine și foarte regretabilă, și anume ridicarea acestei forme, sigur, mai sofisticate, de indigenism, pe de o parte, și pe de altă parte, forma mimetic occidentală, superficială, "subbonjuristă". Împreună, ele duc iară
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
bani din migrație și de la UE s-ar putea întâmpla și în România. Până la urmă, tot un scenariu de Lumea a Treia, sau mai exact de "tranziție" de la Lumea a Doua a comunismului de stat către Lumea a Treia a postcomunismului și "capitalismului sălbatic". V. N.: Ai dreptate. Dar uite care este după mine încă o deosebire foarte mare între vechea Iugoslavie și România: ei au lucrat să-și construiască o infrastructură, ca și maghiarii. S. A.: Aici ar trebui să intervină
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
de exemplu, a intrat în circuitul de turism internațional ca și noi, în anii '60-'70, cu turism de masă foarte ieftin pentru occidentali. Diferența este că Bulgaria a revenit în oferta agențiilor de turism după sincopa primilor ani de postcomunism, iar România, ieșită din vizor în anii '80, ieșită a rămas. V. N. : Cu resurse mai mici, cu posibilități de ofertă naturală etc. mai mici decât cele existente în România, iată că bulgarii ne întrec. S. A.: Da. Dar posibilitățile, câte
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
în publicațiile de acasă pentru a se război între ei, pentru a iniția războaiele culturale noi de care am mai vorbit, pierzând din vedere ansamblul și mizând dogmatic pe modelul "lor". Totul a contribuit la nașterea noii cacofonii ideologico-culturale a postcomunismului, în care cred că România se găsește și astăzi. V. N.: Numitorul comun al acestor fenomene pe care le-ai enumerat și care cred că nu pot fi negate aproape de nimeni, mi se pare a fi surplusul informațional, avalanșa informațională
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
superior românesc în 1989, nu ne mirăm de unde au apărut specialiștii din domeniile noi: din rândul inginerilor, pentru că aceștia domin-au statistic sistemul de învățământ superior românesc. și jurnaliștii, și poeții, și politologii, și politicienii, și preoții primilor ani de postcomunism fuseseră "la bază" ingineri. V. N.: O paranteză aici, dar vreau să subliniez acest lucru. Sunt gata să cred că majoritatea acestor oameni erau bine intenționați, credeau în mod sincer că ceea ce spun ei e folositor societății. Eu i-am
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
din volumul Vară-primăvară. Chiar dacă alternanțele, sincopele, frenezia mozaicării narației par piedici greu de surmontat la lectură, din unghiul psihologiei exilatului și al dramei întoarcerii romanul are substanță și o priză bună la una dintre cele mai sensibile teme morale ale postcomunismului românesc. Din 1989 până în 2003, A. a părăsit literatura și s-a dăruit cu înfrigurare gazetăriei politice. Pentru multe segmente de public A. înseamnă revista „22”, Grupul pentru Dialog Social, implicarea zilnică în cele mai dure, mai sinuoase și spinoase
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285180_a_286509]
-
capul pe umărul meu... Jurnalistică împreună cu cititorii, cuprinzând parte din publicistica autorului, Edit. TipoMoldova, Iași 2005, 319 p. * Mălin, vestitorul revoluției - antologie ziaristicoscriitoricească dedicată poetului Alexandru Mălin Tacu, obiectiv informativ al securității din România într-un fel de proces al postcomunismului, Ed. TipoMoldova, Iași, 2006, 351 p.; Ediția a II-a, Ed.PIM, Iași, 2009, 354 p. * Vaslui - Capitala „Țării de Jos” în presa vremii -18752005, Ed. TipoMoldova, Iași, 2005, 524 p. * Dorohoi Capitala „Țării de Sus” în presa vremii 1874-2006
Alexandru Mănăstireanu : corespondenţă by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/629_a_1301]
-
de ele a însemnat promovarea politicilor socialiste sau social-democrate tipice. Principalul partid din CDR și din coaliție, PNȚCD-ul, era un partid care îmbina elemente de centru-dreapta cu tendințe de centru stânga, unele moștenite din perioada interbelică, altele dobândite în postcomunism. Cei trei premieri ai coaliției (Ciorbea, Vasile, Isărescu), dintre care primii doi au reprezentat PNȚCD-ul, au dus o politică de protejare a sectorului bugetar de stat, pe modelul Stolojan sau Văcăroiu. Reforma a devenit extrem de greoaie, iar nivelul de
CE SE ÎNTÂMPLĂ ÎN ROMÂNIA? by Radu Iacoboaie () [Corola-publishinghouse/Administrative/499_a_937]
-
de patruzeci de ani. Dispariția acestora a întrerupt orice reflecție privitoare la funcționarea lor, la moștenirea și la crizele acestora, la diferențele dintre ele, la continuitatea cu perioadele anterioare, la bilanțul pe care îl pot avea etc. Cu toate acestea, postcomunismul, termen problematic, demonstrează mereu insuficiența teoriilor clasice asupra totalitarismului. Am fi putut spera ca regimurile comuniste să devină un nou obiect de cercetare, o dată ce au încetat să fie o miză ideologică. Din păcate, sunt rare studiile consacrate procesului de luare
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]
-
la origine pe excludere. Instrumentul acestei schimbări progresive a practicii sociale a fost contestarea. Se regăsesc aceste patru etape rokkaniene în evoluția Europei Centrale și Orientale către democrație de-a lungul sec. XX cu precomunismul, trecând prin comunism, iar apoi postcomunism? Se poate ca democratizarea postcomunistă să fie un proces model inversat față de modelul lui Rokkan. Așa cum s-a sugerat, democratizarea regimurilor de tip sovietic după 1989 ar fi mai degrabă caracterizată de integrarea principiului contestării în sânul unui sistem politic
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]
-
și Orientală, să nu fie definitiv rezolvată 28. Problema atavică a satului a reapărut după 1989 sub forma "reîntoarcerii la țară" 29. Chestiunea țărănească a existat și sub comunism întrucât, potrivit constatării antropologilor 30, proprietatea rurală rămâne, chiar și în timpul postcomunismului, o problemă a raporturilor între persoane, mai degrabă decât între persoane și lucruri; dintr-o asemenea postură, aceasta ignoră dreptul și pune în evidență o definiție identitară practicată în spațiul setului care întotdeauna, inclusiv în timpul socialismului de stat, a făcut
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]
-
luarea de cuvânt. Totuși, există și un alt model de monopol, cel al monopolului indolent și al paradigmei abandon/luare de cuvânt al lui Albert Hirschman care se dovedește mai productivă o dată aplicată experiențelor istorice succesive ale totalitarismului și ale postcomunismului 51. Hirschman însuși evoca monopolul partidului unic ca teren de încercare pentru teoria lui și nu ezita să reformuleze, în 1993, ipotezele sale inițiale în lumina analizei pe care o făcea căderii comunismului și reorganizării autorității politice în Europa Centrală
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]
-
ale societății civile", care au supraviețuit în timpul totalitarismului nu au fost cauza năruirii regimului. Periferia nu a devenit niciodată suficient de semnificativă pentru a putea incrimina monopolul partidului unic, oricât de ineficace ar fi fost acesta. În studiul său consacrat postcomunismului est-german, Hirschman însuși furniza dovada peremtorie a incapacității concurenților periferici de a zădărnici monopolul politic totalitar. După sfârșitul totalitarismului "societatea civilă" nu s-a dovedit a fi în măsură, în România nu mai mult decât în Germania de Est, să
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]
-
partid 69. Dobândindu-și statututul și notorietatea în timpul totalitarismului și cu ajutorul mijloacelor de producție culturală administrate de către cenzură, aceste elite au încercat după 1989 să-și reinventeze legitimitatea. Astfel, tema rezistenței prin cultură a devenit, încă din primele momente ale postcomunismului, un loc comun de o importanță strategică pentru supraviețuirea elitelor culturale formate și promovate în timpul regimului totalitar. Redusă la expresia ei cea mai elementară, tema este non politică, dacă nu cumva antipolitică și, având acest statut, ea contribuie la o
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]
-
de competență și că au păstrat autenticitatea tradiției culturale germane, era aceea de a fi gândit prin refuzul clasificării poziției proprii și prin coresponsabilitate politică în același fel cu partidul nazist. Analiza lui Karl Jaspers poate fi integral aplicată cazului postcomunismului în general și cazului românesc în particular. Rezistența prin cultură pare a fi o formulă golită de orice sens politic și moral atâta vreme cât ansamblul culturii pe parcursul a cinci decenii de totalitarism a fost, aproape în întregime, produsul ideologiei și mecanismelor
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]
-
precum în România pe seama a ceea ce părea a fi un stat îngăduitor.85 Partidul unic trebuie înțeles astfel nu doar ca o variantă a monopolului statului asupra societății, dar și ca un mediator între stat și societate. Partidul dominant al postcomunismului românesc, cel social-democrat, se găsește în situația strategică de a putea relua funcția de mediator dintre stat și societate exercitată odinioară de partidul unic. În acest fel, funcția de contestare inerentă pluralismului ideologic, asumată de către o parte a opiniei publice
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]
-
chrétien-démocrate", Studia Politica. Romanian Political Science Review, II/1, 2002, pp. 141-201. 88 J.-M. De Waele, L'émergence des partis politiques en Europe centrale et orientale, Editions de l'Université de Bruxelles, Bruxelles, 1999, pp. 328-330. Partidele politice în postcomunismul românesc CRISTIAN PREDA Pe 12 decembrie 1989, într-o reuniune comună, Comitetul Central al Partidului Comunist Român și Biroul Permanent al Consiliului Superior al Dezvoltării Economice și sociale au fixat pe 11 martie 1990 data apropiatelor alegeri pentru Marea Adunare
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]
-
de vedere juridic, partidele în cauză refuzau angajamentul politic. Situația nu este caracteristică doar României: s-a observat deja că majoritatea mișcărilor Europei Centrale și Orientale "nu corespund definițiilor clasice pe care științele politice le conferă partidelor politice"16. Dar postcomunismul românesc inventează mai multe forme de "partide monopolitice", care merită o atenție suplimentară. Un prim exemplu este cel al partidului care refuză publicitatea; astfel, în statutul Partidului Orfanilor și Prizonierilor de Război 17 citim că "numărul filialelor și numărul membrilor
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]
-
secrete, a mafiei comuniste". Atunci, "partidul va avea un cuvânt de spus în politica țării"19. POPR are mai multe trăsături a ceea ce am putea numi "refuzul politicului de către partide", trăsături pe care le regăsim și la alți actori ai postcomunismului românesc. Ideea nedepunerii de liste este frecventă în anii 1990, fiind motivată de rațiuni diferite, care spun multe relativ la imaginarul politic al epocii. Astfel, Partidul Casa Românească a Europei Democrate "stabilește prin statut absența la următoarele trei alegeri electorale", pentru
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]
-
în sfârșit, în privința dimensiunii teritoriale a acestui clivaj, clasa muncitorească trebuia să trăiască "în unitate, alianță și prietenie" cu clasa țărănească și de aceea politica partidului comunist a avut drept obiectiv anularea "diferențelor între oraș și sat"72. În România, postcomunismul nu inventează și nu reconstituie clivajele, ci generează două tensiuni: tensiunea neocomuniști versus anticomuniști și tensiunea naționaliști versus antinaționaliști. Dar la paisprezece ani de la renașterea partidelor, aceste două tensiuni nu mai existau: la alegerile din 2000 partidele nu mai făceau
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]
-
perioada postcomunistă nu confirmă existența unui clivaj de tipul centru-periferie, ci pur și simplu exprimă un aspect particular al particrației românești. Este o trăsătură proprie regimului românesc de a deschide porțile particrației pentru reprezentanții minorităților. 12. În loc de concluzie În România postcomunismul nu se articulează în jurul clivajelor, nici chiar în jurul tensiunilor politice durabile. Funcționarea partidelor românești trimite mai degrabă la epoca comunistă decât la cea a democrațiilor contemporane. Cu siguranță, continuitatea nu este completă. Așa cum Daniel Barbu remarcase deja, partidele postcomuniste românești
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]
-
113. Acordul constituțional întărește astfel dominația partidelor asupra societății și nu este cu atât mai semnificativ cu cât, spre deosebire de 1991, numărul forțelor politice implicate s-a diminuat, pe cale electorală sau parlamentară, într-un mod semnificativ. Din acest punct de vedere, postcomunismul românesc reia tradiția așa-zisei "monstruoase coaliții": în secolul XIX, partidele nu se afirmă decât după detronarea lui Cuza în februarie 1866, organizată de coaliția grupurilor conservatoare și radicale 114; coaliția a putut astfel să confiște pentru multă vreme statul
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]