1,633 matches
-
ce ""n'au avut păsare, și n'au avut frica lui Dumnezeu întru inima lor, ce au fost niște oameni fără de frică, și n'au căutat ce să cădea să rîdice din venitul Mînăstirei, ce tot au cheltuit, și au prăpădit și au răsipit fără de nici o măsură"" a dus la decăderea mănăstirii. Chiliile și trapeza s-au ruinat, iar veșmintele și odoarele de preț s-au risipit, din ele rămânând doar o tipsie de argint. Doamna Maria, fiica lui Petru Șchiopul
Mănăstirea Galata () [Corola-website/Science/302395_a_303724]
-
Îi dă lui Eminescu În cap cu o cărămidă pe care o avea În mână. Eminescu, lovit după ureche, a căzut jos cu osul capului sfărâmat și cu sângele șiruindu-i pe haine, spunându-mi: „Dumitrache, adu repede doctorul că mă prăpădesc...Asta m-a omorât!” L-am luat În brațe și l-am dus În odaia lui, unde l-am Întins pe canapea. I-m potrivit capul pe pernă, și când am tras mâna, Îmi era plină de sânge. Au venit
Editura Destine Literare by Nicolae Georgescu () [Corola-journal/Journalistic/75_a_295]
-
În fața marilor întrebări, înțelege și nu înțelege". E o derobare a gîndirii de la ea însăși, o "sărăcie cu duhul" corespunzătoare moralei creștine, dar și unei străbune înțelepciuni pragmatice: Omul nu poate să nu gîndească, dar nici nu poate să-și prăpădească firea gîndind. Căci gîndul nu e făcut să se încumete și semețească. De aceea, prea multă minte aduce și multă prostie, sminteală. Esențialul e să nu pierzi măsura. Nu tu ești măsura lumii, cum voia grecul acela; ci lumea îți
Oscilațiile lui Constantin Noica (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/15964_a_17289]
-
Pînă deunăzi românașii noștri se țineau de cerșit și de găinării peste hotare. Să fi evoluat ei peste noapte? Medicul cu pricina ar fi fost șef de promoție. Va să zică nu mai pleacă spre a-și încerca norocul afară doar niște prăpădiți fără școală, ci intelectuali cu minte. Un pas mic pe calea integrării noastre. Și unul mare pe calea dezintegrării europene.
Tucăshow - 1000 by Telefil () [Corola-journal/Journalistic/14583_a_15908]
-
nefericită pentru orice subiect, pentru că la prognosticul infaust indus de o boală neoplazică se adaugă cel funcțional. În astfel de situații, vezica urinară trebuie scoasă, cancerul trebuie să dispară din organism! Este condiția esențială și obligatorie pentru a nu ne prăpădi prin această cumplită afecțiune. Dar complexa funcție a vezicii urinare cum poate fi supleată în condițiile în care aceasta dispare din organism? În prezent, medicina modernă poate să răspundă la aceste întrebări justificate care, până nu demult, rămâneau doar... speranțe
Diagnostic by Mirel Cană () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1368_a_2725]
-
genul paiațelor, ci pentru tragedie înaltă, încît vizitarea teatrului e totdauna primejduită de cătră acest creștin. Numele proverbial a acestui geniu ciudat în felul său e Crăcănel. Dacă se dă vro tragedie și joacă și el vrun rol, publicul se prăpădește toată seara de râs de interpretarea ciudată pe care Crăcănel o dă rolului său tragic; daca se dă vro comedie, publicul plânge de interpretarea, vrednică de comizerațiune a rolelor sale comice. Ei bine, Crăcănelul Parlamentului e d. Petre Grădișteanu. Pronunțând cuvinte
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
cu ceva... Și așa ne-am strecurat. Cine mai avea câte ceva... Cine nu avea resurse deja de acolo a Început să flămânzească... Au Început deja să moară oamenii? Da, Îi vedeai deja dărâmați, distruși, iar cel mai repede s-au prăpădit cei care aveau psihicul la pământ, care aveau moralul total scăzut, care nu mai credeau În nimic. Nici vorbă să ne mai Întoarcem, iar ei Înțeleseseră că nu există nici o scăpare... Și ăștia s-au prăpădit cel mai repede. Adică
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
mai repede s-au prăpădit cei care aveau psihicul la pământ, care aveau moralul total scăzut, care nu mai credeau În nimic. Nici vorbă să ne mai Întoarcem, iar ei Înțeleseseră că nu există nici o scăpare... Și ăștia s-au prăpădit cel mai repede. Adică, totuși, voința te mai ținea puțin, dorința de viață... Deci la Început se murea mai mult din cauze psihice? Da, la Început. Pe urmă au apărut și cele fizice, că a Început tifosul, păduchii, nu era
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
că tata-i doctor a zis: „Veniți la noi, că vă dau o cameră, că eu sunt bolnavă și am nevoie de medic” - și, Într-adevăr, până la sfârșit, toți trei ani am stat acolo... Această femeie Între timp s-a prăpădit și a rămas numai fata... Și v-a dat o cameră? Da, o cămăruță unde am stat noi patru și mătușa și unchiul cu care am plecat o dată, cum am putut. Pe urmă ne-am mai făcut un pătuț... Dar
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
acolo - dar tot timpul i-au impus: trebuia să meargă să vadă de curățenie, trebuia să controleze iazul..., adică tot timpul era băgat la diferite munci. Și, vă spun, noroc că avusese tifos, că, de altfel, toți medicii s-au prăpădit În munca asta pe care au avut-o. Era munca cea mai periculoasă, erau cei mai periclitați, erau băgați În păduchi, În tot ce vreți... Noi, când am venit În Murafa, erau vreo 6-8 medici - la plecare n-au mai
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
decât doi: tata și Încă unul... Toți muriseră? Toți au murit. Asta era munca cea mai grea, pentru că toți au intrat În contact cu păduchele ăsta de tifos, apoi celălalt tifos, de la iaz, unde era totul infectat, și s-au prăpădit... N-aveau cum să scape de aceste munci, să spună că nu-s medici? Nu, nu se putea. Pe de o parte era o șansă de supraviețuire, iar apoi se știa... Fiind un orășel mic, s-a știut că sunt
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
s-a constatat că intelectualii suportau cel mai greu tifosul, din cauză că febra asta mare ataca inima, creierul, și aceștia erau probabil mai sensibili, prin eforturi mai mari depuse În decursul anilor... Era foarte greu... Erau medici tineri care s-au prăpădit foarte repede - nici nu ajungeau la criză, nici nu ajungeau la 4-5 zile de tifos: Începea să ajungă temperatura la 41 și mai mult, că tifosul ăla scotea febra din termometru, nici nu puteai să vezi mai mult... Și localnicii
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
4-5 zile de tifos: Începea să ajungă temperatura la 41 și mai mult, că tifosul ăla scotea febra din termometru, nici nu puteai să vezi mai mult... Și localnicii se Îmbolnăveau de tifos? Da, se Îmbolnăveau și ei. S-a prăpădit foarte multă lume și dintre localnici, dar ei erau mult mai rezistenți, mai rezistenți la frig, mai rezistenți la cald, mai rezistenți la păduchi, mai rezistenți la orice. Ăștia veniți erau mai sensibili - erau, totuși, din Bucovina, iar Bucovina era
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
totul de la Început: să-și caute casă, ceva de lucru... Ce s-a Întâmplat până la urmă cu noul proprietar al casei dumneavoastră? Noul proprietar s-a constatat că era legionar, a fost judecat, a fost Închis și acolo s-a prăpădit, era bolnav... Asta deja când au venit rușii? Da. Pe urmă mai era În casă cineva, dar Încetul cu Încetul ne-am reluat casa Înapoi În totalitate. Bineînțeles că toate lucrurile de valoare lipseau, dar casa exista. Din familia dumneavoastră
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
sensul că toată lumea știa că noi trebuie să ajungem la Bug, și până la Bug mai erau Încă 100-120 km, iar noi făceam 8-10 km pe zi. Atunci tata și-a dat seama că dacă Încercăm să mergem mai departe ne prăpădim cu toții... Și În aceeași zi a coborât În sat - eludând, bineînțeles, controlul jandarmilor - și a reușit să găsească În Obodovca un bărbat cu casă care era dispus să primească o familie... Această familie eram noi, trei copii și doi maturi
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
cu perciunii tăiați - și l-a Întrebat: „Domnule, dumneavoastră chiar nu vă puteți detașa de preceptele religioase?”. La care el zice: „Natan, dacă Dumnezeu are o Întrebare pentru mine, eu am mult mai multe pentru el!” Bineînțeles că s-a prăpădit și el În câteva zile... Dintre dumneavoastră cine s-a Îmbolnăvit? Mama s-a Îmbolnăvit de tifos Între timp și era Într-o stare... aproape să o pierdem, iar soră-mea a făcut niște furuncule În jurul gâtului și era gata
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
În câteva zile... Dintre dumneavoastră cine s-a Îmbolnăvit? Mama s-a Îmbolnăvit de tifos Între timp și era Într-o stare... aproape să o pierdem, iar soră-mea a făcut niște furuncule În jurul gâtului și era gata să se prăpădească; pentru că efectiv se Îneca și norocul ei a fost că s-au deschis În exterior - așa spunea medicul care venea s-o consulte -, că dacă materia aia s-ar fi deschis Înăuntru efectiv murea... În toată perioada asta, singurul care
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
leziuni pulmonare, și după doi ani de medicină a trebuit să mă las și să-mi schimb profesia mult dorită, pentru că profesorul mi-a spus: „Medicina e mai grea decât profesia de tăietor de lemne - dacă nu vrei să te prăpădești, atunci lasă-te!”. Fiind amator de artă, făcând teatru amator, chiar atunci În Cluj s-a deschis Institutul de Artă, cu mai multe secții: coregrafie, muzică, artă plastică, teatru... așa că m-am Înscris la Regie. Am luat examenul de admitere
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
nici ei ce se Întâmplă... Acolo erau foarte mulți, atât deținuți, cât și muncitori aduși din țările vestice, francezi, spanioli... Ăia au fugit imediat În câmp, noi am rămas acolo: ne-a prins bombardamentul și mulți dintre noi s-au prăpădit și-n aceste bombardamente. Unui foarte bun prieten de-al meu i-a retezat o bombă ambele picioare de la genunchi - urla nenorocitul: „Împușcați-mă!”, că știa și nemțește. Nu l-au Împușcat - l-au dus, i-au amputat picioarele și
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
mai ales la Buchenwald. La Buchenwald, numit și „lagărul roșu”, unde erau mulți comuniști din ilegalitate care aveau grijă de ai lor, Îi protejau, ba chiar uneori schimbau fișele, să nu plece ai lor unde era sigur că se vor prăpădi. Schimbau fișele, Îl declarau mort, Îi dădeau alt număr... Pentru că majoritatea acestor funcții de birou, să zic așa, de kapo, adică organizarea internă a lagărului era lăsată de nemți pe mâna deținuților - și deținuții comuniști, care erau de foarte multă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
cu picătură. Perfuzii... Domnule, era o minune. Își revenea omul. Îți plăcea să vezi cum Își revine copilul ăsta. Erau tineri, În general; erau și bătrâni. Era un medic bătrân din Reghin, Weiss Baci. Și a ajuns acasă, dar era prăpădit. Și a venit la mine, la infirmerie, Învelit În hârtie igienică. „Ce-i cu tine, măi?” - „Mi-am pus fașă să creadă că sunt bolnav, că sunt rănit” - „Du-te naibii, stai acolo”. S-a căsătorit, a avut și o
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
desfrâul, pofta, furia, lenea, înșelătoria și altele de acest gen și care n-au nici un haz dacă le iei în serios și, dimpotrivă, ne distrează când vedem ce formă îmbracă de la un individ la altul. Am râs de m-am prăpădit când am citit prima oară Hagi-Tudose al lui Delavrancea, care zicea că să se taie coada pisicii că e prea lungă, până intra ea în casă se făcea frig și trebuia să cheltuiască cu un lemn mai mult ca să se
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
care l-au omorât pe tata. Pe butucul de crăpat lemne le tai gîtul." Nu știu ce făcuse, dar mă pomenii după încheierea păcii că îmi scrie din Paris. N-o ducea prea bine, dar se înscrisese la niște cursuri. Avea o prăpădită de bursă... Și acum, după atâția ani, îmi scrisese din nou, scrisoare însă care fusese reținută. "Citește, dragă, zise ofițerul, ce-ai rămas așa pe gînduri?" începui să parcurg rândurile. Nimic; că îi era dor de orașul nostru, că s-
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
colonel, să vă explic. Când eram studenți a venit odată o echipă de estradă din București la noi în oraș și am fost și eu cu acest Iustin să vedem spectacolul. Era foarte reușit și am râs de ne-am prăpădit de o scenă cu un majur și un soldat... Majurul îl beștelea și soldatul stătea drepți cu mâna la capelă și repeta ca un papagal: să trăiți, aștept ordonanțele dumneavoastră... Pe urmă, săptămâni în șir, eu și cu Iustin când
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
multă, în timp ce chipul începea să i se lumineze ca la început și deodată își aminti că trebuia să-mi răspundă la o întrebare. "Prăpădit, spuneți dumneavoastră? ăla, bătrînu-ăla?" " Da", zisei. "Ce vorbiți, dom' profesor! Ala prăpădit? Păi v-arăt eu prăpădit!" Și se ridică mestecând zgomotos și începu să meargă mărunt, ca melcul, imitând pe unul care până ar face doi-trei metri ar trece un ceas. "Ăsta prăpădit, strigă el la mine, și când ajungi așa, dom' profesor, cîh, mai bine
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]