887 matches
-
176; Streinu, Pagini, I, 77-81; Arșavir Acterian, Horia Stamatu, VRA, 1938, 524; Călinescu, Ist. lit. (1941), 818, Ist. lit. (1982), 903; Manolescu, Metamorfozele, 107-108; Marianne Stamatu-Reinke, Horia Stamatu - o viață pentru România, RL, 1991, 21; Antonia Constantinescu, Horia Stamatu sau Pribegia ca inițiere, CRC, 1991, 27; Horia Stamatu - o realitate crudă, violentă, destructivă, anticreatoare..., publ. Mihai Gherman, APF, 1991, 12; Vintilă Horia, La moartea lui Horia Stamatu, APF, 1991, 12; Negoițescu, Ist. lit., I, 334-337; Românii, 339-342; Adrian Popescu, Restituirea lui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289850_a_291179]
-
muzică, literatură, sport”. Director: A. de Herz. S. este o publicație aflată sub influența comandaturii germane de ocupație. Liviu Rebreanu, în articolul Începem! din numărul inaugural, consemnează: „Se zicea că peste o sută de mii de oameni au luat drumul pribegiei înainte de a intra armatele străine în capitală. Au plecat cei cu dare de mână; în locul acelora însă au răsărit alții”. Justificând necesitatea de a continua viața culturală chiar și în teritoriul ocupat de inamic, articolul lui Rebreanu complinește cele afirmate
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289545_a_290874]
-
De aici concluzia: „Numai ceea ce construiește poate fi operant în istorie, nu forța negativă ce destramă spiritul și sensul nobil al vieții.” Rubrica „Bibliografie românească” înregistrează riguros și comentează toate publicațiile românești ale exilului, de la volumele tipărite la Editura Cartea Pribegiei ori în Colecția „Meșterul Manole” de la Buenos Aires până la ultimele apariții românești în librăria franceză. Începând cu numărul 10 din 1956, rubricile revistei se restructurează. „Marginalia” preia materia celor patru rubrici precedente de studii și comentarii, restul spațiului fiind consacrat creației
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286743_a_288072]
-
la 1802 - descrisă în peste o mie de versuri -, ia proporții îngrijorătoare și amenință să cuprindă întreaga țară, încât domnul și boierii se refugiază în Țara Bârsei. Z. surprinde cu accente dramatice starea dezastruoasă a refugiaților și ostilitatea localnicilor față de pribegii aidoma lăcustelor. Ulterior luptele pentru domnie între Alexandru Suțu și Constantin Ipsilanti se duc la Constantinopol și prin intermediul diplomaților marilor puteri, prinse într-un conflict care îl anticipează pe cel beligerant. Din 1806 țara se transformă în teatru de luptă
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290738_a_292067]
-
odihna sufletului și realizarea viselor sale de Bine și Frumos. Având în imaginația lor adânc întipărită această imagine a Insulei salvatoare, în condițiile unei crunte și sângeroase prigoane din partea oficialităților bisericești sau celor laice, strămoșii rușilor lipoveni au luat drumul pribegiei și al calvarului în numele dreptei credințe creștine”<ref id=”1”>Evseev, 2005, pp. 39-40.</ref>. 3.2.4. Timpul și familia în comunitate Legăturile de tip comunitar sunt identificate în spațiu și timp. În cazul rușilor lipoveni, acestea nu pot
Inerţie socială în spaţiul românesc. Deschideri pentru o analiză funcţională a comunităţilor / Social inertia in Romania. Contributions for a functional analysis of the communities by Tudor Pitulac () [Corola-publishinghouse/Science/511_a_1258]
-
Basarabi. Secolul al XVI-lea înfățișează o luptă continuă între stări și Domnie, care duce chiar la asasinate (de domni sau de boieri, vezi Mircea Ciobanul, Alexandru Lăpușneanu, Ioan Vodă). Dar opoziția boierilor se manifestă, în primul rând, sub forma pribegiei, prin trădare, revolte, iar de cele mai multe ori prin susținerea unor domni mai puțin autoritari, pe care stările îi pot tutela. Reacția boierimii din timpul lui Ștefan cel Tânăr, înăbușită în septembrie 1523, este urmată de prăbușirea regimului de domnii puternice
Europa monarhiei stărilor by Gheorghe Bichicean [Corola-publishinghouse/Science/1436_a_2678]
-
regal. Aici el este îmbăiat, îmbrăcat, așezat la locul de onoare, răsfățat și cinstit ca un zeu, invitat la ospăț, distrat cu cântece și dansuri, încărcat de daruri și însoțit personal la întoarcere. Se pare că după zece ani de pribegie, a ajuns, în cele din urmă, într-o oază de liniște care va fi ultimul popas înainte de întoarcere. Pare că nu mai există nici un pericol. E un moment de calm și perfecțiune, un moment de refacere "că-l sluțise apa
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
era hărăzită, aproape la fel cum Saint-Preux văzuse așezându-i-se jilțul la doamna de Wolmar. Avui, pe deasupra, plăcerea de a afla că această favoare nu va fi trecătoare..."280 Și totuși tânărul își dă seama că, de-a lungul pribegiei sale, primirea nu este întotdeauna la fel de generoasă. Astfel, atunci când crede că are soarta asigurată cu scrisorile de recomandare pe care le poartă asupra sa, va fi foarte surprins să vadă că Domnul de Surbeck căruia îi era cel mai călduros
[Corola-publishinghouse/Science/84946_a_85731]
-
și milenară Eu am venit stângaciul mai târziu Și-n loc de aripi m-am lipit de țară Și stau aici de munți împrejmuit Abia întors cu fața către stele Și de-am ajuns cu fruntea la izvor Socot norocul pribegiei mele. Cuibul sărac în care odihnesc Cu pruncii mei și-o brumă de muiere. E aici o împăcare horațiană, solară. E, totodată, un preafrumos epitaf. CEZAR IVĂNESCU NELINIȘTI ȘI MITOLOGII Ce răsuciri interioare (și nu numai) în biografia poetului de la
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
Tot ce există, există de-a pururi. Moartea nu are viață"; un Oraș metafizic e "construit din idei / fiecare din cărămizile sale e o noțiune"; un Megalopolis și Cetatea Putreziciunii, Pythagora și sclavul său divin Zamolxis invită la reflecție, iar pribegia pe o "mare verde" cu luntrea "Metamorphé" e călătorie inițiatică. Întocmai ca la Blaga, la care "toate lucrurile" respiră mister, preocupă tainicul, nepătrunsul, tărâmul interzis: "În fiecare picătură este o inimă. Și picătura ce o va străpunge prin ere fără
[Corola-publishinghouse/Science/1545_a_2843]
-
gata oricând să se ia la bătaie cu cumnatul, chiar dacă în propria familie și ei își maltratează soțiile. Une le dintre aceste femei nu se pot adap ta la viața de cuplu, iar existența lor nu este de cât o pribegie continuă întrecele două familii fără a-și găsi vre o da tă locul. Bă la șa s-a plim bat timp de 20 de ani între București și casa părinților săi. Pă traș co tâm pla rul se vai tă
În şalvari şi cu işlic: biserică, sexualitate, căsătorie şi divorţ în Ţara Românească a secolului al XVIII-lea by Constanţa Ghiţulescu () [Corola-publishinghouse/Science/1322_a_2878]
-
de oi, în frunte cu mioara, nu întîmplător „năzdrăvană”. Nu vreau să văd aici neapărat „asemănări” care să ducă la concluzii pripite. Mă gîndesc doar la factori creatori de atmosferă, care dau viață textului. Aventura mitică a coborîrii în Infern, pribegia schematizată în spirit ritualistic, bocetele mimetice conduc, cel puțin, la creare de atmosferă; iar de aici, la asemănare între Cybele și „maica bătrînă”, între Caloian și Osiris, între Dumuzi, zeul-păstor și ciobanul carpatic. Firește, pînă la o fundamentare matematică strictă
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
iasă Cea Sfîntă Mărie C-un colac de grîu, C-o ploscă de vin. Din colac tăià-re, Din ploscă-nchinà-re, Din gură-ntrebà-re... De observat și aici: colindătorii au luat locul unei cete de călăreți, probabil oșteni aflați în campanie ori în pribegie. În acest punct, colinda amintește de un anume tip de baladă de curte feudală, despre care va fi vorba în curînd; și totodată, de variante ale Mioriței. Al doilea element compozițional din seria mariologică îl constituie cunoscuta tipologie de portrete
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
Știi c-am ieșit din labirint”, se arată pregătit pentru a pune întrebarea necesară și justă. Durerea lui Ștefan (-Eliade) rămîne de nevindecat pentru că n-a găsit-o la vreme. De aceea s-au abătut asupra oamenilor calamități cosmice, războiul, pribegia, prizonieratul; în cele din urmă, seceta, secerînd multe vieți în Moldova și în toată țara. Într-un cuvînt, labirintul este o cale pierdută. Se poate spune că romanul Noaptea de Sînziene se afla în proiect încă din 1938, sub forma
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
să-l recepteze, pentru că venea de departe și necesita îndelungă inițiere. Oricum, ambele meseriașe în ale cultului înțelegerii și cunoașterii se dovedeau la fel de eficiente în schimbarea destinului celor vizați. Oedip nu a ezitat să-și părăsească tronul, să pornească în pribegie, să facă gesturi necugetate. Păstorul vrîncean, un Voinea (cum și este numit în colinde), un ortoman mîndru și arțăgos, asemenea lui Nechifor Lipan, renunță să pună mîna pe ciomag, cum îi era felul în împrejurări de acest tip; pare mai
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
privință: peste tot mișună agenți malefici. Și mai tîrziu, ritualistica scăldatului este invocată: dacă scenariul nu a fost respectat după tipic, la data aflării în funcțiune, nimic nu-l mai poate înlocui ulterior. Cîntece elegiace (de nenoroc, înstrăinare, ostășie, dragoste, pribegie, sărăcie) au ca pretext presupuse defecțiuni în efectuarea scaldei de demult. Printre multe alte exemple de acest fel, S. Fl. Marian notează următorul: Spune, maic-adevărat Unde scalda mi-ai țîpat? Peste un gard cu spini, Ca să fiu tot în străini
Mioriţa : un dosar mitologic by Petru URSACHE () [Corola-publishinghouse/Science/101018_a_102310]
-
Alexandru Ghica, cumnatul său, mare vistier. În anii războiului ruso-turc (1768-1774), sub ocupația rusească, împotriva curentului („unii păntru râvna legii, alții păntru pohta slavei și alții păntru iubirea hrăpirii să făcură ostași ruși”, scria el), se află împreună cu familia în pribegie la Brașov. Îi scrie feldmareșalului Rumianțev și obține eliberarea când, cu pașaportul în neregulă, e oprit de autorități de a participa, ca dragoman al delegatului otoman, la conferința de pace de la Focșani. În 1773 îl cunoaște pe împăratul Iosif al
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290399_a_291728]
-
memorialistica lui T. Cipariu și G. Barițiu, la traducerile teatrale ale lui St. O. Iosif. S-a ocupat în mod deosebit de activitatea literară a lui I. Ghica, din a cărui operă îngrijește și comentează o ediție completă de Amintiri din pribegia după 1848 (I-III, 1940-1941) și una cuprinzând Scrisori către Vasile Alecsandri (I-II, 1947). O contribuție mai amplă este Poezia lui Andrei Mureșanu (1943), scrisă din convingerea că o revalorificare obiectivă, în perspectivă istorică și critică, era necesară. Receptiv
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285796_a_287125]
-
en Transylvanie de 1918 à 1940, București, 1943; De la istoria literaturii la istoria culturii românești, Brașov, 1944; Întâiele călătorii în Apus ale lui George Barițiu, Sighișoara, 1947; Delimitări între graiuri și limba literară, Sighișoara, 1947. Ediții: Ion Ghica, Amintiri din pribegia după 1848, I-III, Craiova, 1940-1941, Scrisori către Vasile Alecsandri, introd. edit., I-II, București, 1947. Repere bibliografice: Dionis Popa, Olimpiu Boitoș, „Activitatea lui Slavici la «Tribuna» din Sibiu”, „Națiunea”, 1927, 24; Perpessicius, Opere, IX, 313-315; Al. Dima, Contribuțiile d-
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285796_a_287125]
-
adevărul că au făcut-o fără intenție, adică fără vinovăție, ca și Oedip. Vinovat e destinul. Și totuși, deși e nevinovat, Oedip își recunoaște cea mai cumplită vinovăție, își scoate ochii, care fuseseră incapabili să vadă adevărul, și pleacă în pribegie să ispășească. Dar, zice Tomas, cei mai mulți dintre comuniști au rămas cu convingerea imaculatei nevinovății, rămânând credincioși comunismului și Moscovei. Doar câțiva, în frunte cu Dubcek, și-au descoperit, ca Oedip, vinovăția și au vrut să îndrepte ceva din nenorocirile aduse
[Corola-publishinghouse/Science/1565_a_2863]
-
stepă” și intrând în Imperiul roman să se deplaseze, cu lungi popasuri, spre sudul Franței, pentru a se stabili în Spania. Așa cum am subliniat deja, goții n-au plecat din Dacia cu mâna goală: au grămădit în traista lor de pribegie istoria și spiritualitatea geto-dacă. Se prea poate ca acești goți din secolul al IV-lea să fi fost sinceri în credința lor că descind din Burebista și Decebal și că mitul lui Zamaolxis este chiar mitul germanic, dacă avem în
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
din partea neamului rhos (varegii, suprapuși slavilor răsăriteni) și din partea foștilor aliați, bizantinii . Ce a mai rămas din stră lucirea de odinioară ? Nimic sau aproape nimic. Kazarii rămași pe locul lor de dominație (cea mai mare parte au luat drumul pribegiei spre cnezatele rusești, Polonia și Germania) s-au ruralizat și barbarizat la adăpostul văilor Munților Caucaz, unde au dus și duc o viață modestă . Cu siguranță că și aceste enclave kazare contemporane păstrează în amintirea lor stră lucirea de altădată
Momente din Istoria României Orientale by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Science/91880_a_92359]
-
SSR v 1941 godu” („Deportarea «elementelor antisovietice» din RSS Moldovenească”), În V.P. Dimitrienko (ed.), Vlast’ i obshchestvo v SSSR: politika represii (1920-1940 gody) (Putere și societate În URSS: politica represiunilor), IRI RAN, Moscova, 1999, pp. 297-328. Pirogan, Vadim, Pe drumurile pribegiei, Chișinău, 1999. Plamper, Jan, „Foucault’s Gulag”, Kritika. Explorations in Russian and Eurasian History, vol. 3, nr. 2/2000, pp. 255-280. Postică, Elena, „Armata Neagră: organizație patriotică de rezistență sau bandă teroristă antisovietică?”, Țara, 10 ianuarie 1995. Postică, Elena, Rezistența
[Corola-publishinghouse/Science/1909_a_3234]
-
va spune, există un singur bătrîn al Timpurilor și mii de copii zgribuliți. Exact: Unitatea se reflectă În miriardele de fațete ale oglinzii lumii. Stan are caracteristicile Omului Primordial: Pota Puri, Omul Gol; posedă starea de copilărie, balya, singurătatea Autogenului, pribegia pentru că este ubicuu, fără tată și fără mamă pentru că s-a identificat cu Unitatea care precede logic și ontologic polarizarea În masculin și feminin, fără genealogie ca Melkițedeck. Inițial, găsim pe Stan În starea În care se află Dănilă după
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]
-
multe tribulațiuni, sclipirea cîtorva parale, agonisirea cîtorva oi sunt un simptom al Începerii multiplicării, vizibilă și Într-o gospodărie țărănească. Tot cosmosul e cuprins Într-o ogradă. Luceafărul eminescian. O interpretare transeontică. Supranumele de Pățitul, accentuează și atrage atenția asupra pribegiilor și pățaniilor sale, ca fiind trăsătura principală și caracteristică a acestei personalități. Fiind „pățit”, pătimitor, va putea să treacă fără amețeală abisul unei colaborări de trei ani cu diavolul. Pateor și Ulyse, și orice pribeag inițiatic. Pățitul poate să fie
LUCEAFĂRUL EMINESCIAN. O INTERPRETARE TRANSEONTICĂ. by Marian Constandache () [Corola-publishinghouse/Science/1694_a_2972]