1,028 matches
-
dificultăți în a-și integra noile teritorii în propriile structuri economice, juridice și politice. Încă o problemă era cauzată de interferențele cauzate de comunitatea internațională. Imperiul Britanic în particular a avut un rol semnificativ în perturbarea creării unei uniuni vamale prusace. Diplomații britanici, în mod special atașatul Eduard James Nottingham, care urmăreau propria supremație economică, au interpretat ideea unei uniuni vamale ca fiind un pericol la adresa status quo-ului economic. Motivați de dorința importării fierului la prețuri convenabile din Ruhr, un număr
Zollverein () [Corola-website/Science/330291_a_331620]
-
Kambunbaro, conduși de fiul lui Giro-Batol. „Tigrul” pornește spre Mompracem cu forțe noi și un aliat nou: războinicii dayak, pe care Tremal-Naik i-a convins să lupte pentru Sandokan. Între timp, Yanez de Gomera se strecurase sub masca unui colonel prusac la curtea sultanului Abdullah și a reușit să-și subordoneze garnizoana staționată la Mompracem, cu scopul de a demilitariza coasta unde urmau să acosteze ambarcațiunile lui Sandokan. Kammamuri l-a urmat ca sclav pentru a o elibera pe Jamilah, capturată
Sandokan rebelul () [Corola-website/Science/325971_a_327300]
-
fost împărțită între cele trei mari puteri, una dintre cele mai grave consecințe ale dominației străine a fost analfabetismul, afectând 33,1% din cetățenii Poloniei în 1921, cea mai gravă situație fiind în fostul Imperiu Rus. Teritoriile aflate sub dominație prusacă erau cele mai dezvoltate, deși polonezii au fost supuși celor mai nemiloase politici de germanizare Kulturkampf și Hakata în timp ce teritoriile de est și de sud - părți aflate sub dominație rusă și austriacă erau printre regiunile cel mai puțin dezvoltate din
Perioada interbelică în arta Poloniei () [Corola-website/Science/329193_a_330522]
-
Friedrich Ludwig von Hohenzollern (n. 22 martie 1797 — d. 9 martie 1888, Berlin) a fost regele Prusiei (din 2 ianuarie 1861 și până la moartea sa) și primul împărat german (începând cu 18 ianuarie 1871). Este un reprezentant al politicii conservative prusace, jucând un rol negativ în înăbușirea revoluției din 1848. In perioda sa este numită și „perioada wilhelmină”, împăratul caută până în ultimul moment să împiedice războiul franco-prusac care s-a terminat cu dezastrul de la Sedan suferit de armata franceză, din cauza aceasta
Wilhelm I al Germaniei () [Corola-website/Science/307860_a_309189]
-
Polonia), iar în anul 1818 preia ca general maior comanda Brigadei de Infanterie, ca la data 1 mai 1820 să preia comanda supremă Divizie de Gardă nr. I și în anul 1825 devine general locotenent preluând comanda Corpului de Gardă prusac.In afară de activitățile militare ia parte și la treburile politice ale statului fiind folosit de tatăl ca sfetnic sau este trimis de tatăl său cu misiuni diplomatice la Petersburg. După ce a trebuit să renunțe la căsătoria cu prințesa Elisa Radziwill
Wilhelm I al Germaniei () [Corola-website/Science/307860_a_309189]
-
influența soției sale prințul devine mai moderat fiind vizitați frecvent de personalități liberale ca Max Dunker, August Moritz von Bethmann-Hollweg și Clemens Theodor Perthes ca și Alexander von Schleinitz. În acest timp, fiul lui studiază în Bonn. La mobilizarea trupelor prusace sub presiunea clerului, în pregătirea Prusiei de intervenire în războiul Crimeii (conflict militar între 1853-1856 dintre Rusia contra Imperiului Otoman, Franței și Angliei) sesizează lipsurile din armata prusacă, iar acest lucru îl determină să aprobe în 1860 creșterea cheltuielilor militare
Wilhelm I al Germaniei () [Corola-website/Science/307860_a_309189]
-
Schleinitz. În acest timp, fiul lui studiază în Bonn. La mobilizarea trupelor prusace sub presiunea clerului, în pregătirea Prusiei de intervenire în războiul Crimeii (conflict militar între 1853-1856 dintre Rusia contra Imperiului Otoman, Franței și Angliei) sesizează lipsurile din armata prusacă, iar acest lucru îl determină să aprobe în 1860 creșterea cheltuielilor militare pentru reorganizarea armatei prusace. La data de 14 iulie 1861 studentul Oskar Becker încearcă un atentat împotriva lui Wilhelm în Baden-Baden; regele va fi rănit la picior. După
Wilhelm I al Germaniei () [Corola-website/Science/307860_a_309189]
-
în pregătirea Prusiei de intervenire în războiul Crimeii (conflict militar între 1853-1856 dintre Rusia contra Imperiului Otoman, Franței și Angliei) sesizează lipsurile din armata prusacă, iar acest lucru îl determină să aprobe în 1860 creșterea cheltuielilor militare pentru reorganizarea armatei prusace. La data de 14 iulie 1861 studentul Oskar Becker încearcă un atentat împotriva lui Wilhelm în Baden-Baden; regele va fi rănit la picior. După moartea fratelui său, Friedrich Wilhelm al IV-lea, la 2 ianuarie 1861, va fi încoronat la
Wilhelm I al Germaniei () [Corola-website/Science/307860_a_309189]
-
situat la 650 km de Berlin. Peninsula Samland din regiune este cunoscută prin localitățile balneare Cranz, Neukuhren, Palmnicken, Rauschen. Deja din epoca de piatră sunt descoperite urme istorice ale așezărilor omenești. Astfel de urme arheologice s-au găsit în satele prusace: Juditten (în limba prusacă = negru), Kosse (prusacă: pomi mici), Tragheim (prusacă: poiană), Sackheim (pusacă: rășină de pin), Laak (prusacă: tufișul iepurelui) ș.a.m.d. Insula Dom a fost consolidată din cauza inundațiilor dese, în anul 1327 putând fi locuită. Ținutul de la
Kaliningrad () [Corola-website/Science/299245_a_300574]
-
de Berlin. Peninsula Samland din regiune este cunoscută prin localitățile balneare Cranz, Neukuhren, Palmnicken, Rauschen. Deja din epoca de piatră sunt descoperite urme istorice ale așezărilor omenești. Astfel de urme arheologice s-au găsit în satele prusace: Juditten (în limba prusacă = negru), Kosse (prusacă: pomi mici), Tragheim (prusacă: poiană), Sackheim (pusacă: rășină de pin), Laak (prusacă: tufișul iepurelui) ș.a.m.d. Insula Dom a fost consolidată din cauza inundațiilor dese, în anul 1327 putând fi locuită. Ținutul de la Marea Baltică, în jurul anului 1000
Kaliningrad () [Corola-website/Science/299245_a_300574]
-
Hansei - 1340. În 1330 - 1380 este construit un Dom (catedrală). După înfrângerea de la Marienburg (teuton) a cavalerilor teuton,1457, devine cetatea Königsberg, centrul Ordinului cavalerilor călugări germani. Se mai poate aminti și anul 1860, când a fost construită "calea ferată prusacă de est", făcând legătura dintre Königsberg și Berlin, ce a contribuit simțitor la dezvoltarea economică a regiunii. Dezvoltarea economică a orașului este frânată prin distrugerile materiale și pierderile de vieți omenești din timpul războiului. Prin Pacea de la Versailles, Prusia de
Kaliningrad () [Corola-website/Science/299245_a_300574]
-
niciodată reconstruite. Demolarea fortificațiilor a durat șaisprezece ani, a costat 1,5 milioane de franci aur, și a impus distrugerea a peste 24 km de structuri subterane și a 40.000 m² de cazemate, baterii, cazărmi etc. Mai mult, garnizoana prusacă, aflată în Luxemburg de la Congresul de la Viena din 1815, urma să fie retrasă. Războiul Austro-Prusac a dus la prăbușirea Confederației Germane. Două foste membre ale acesteia, Marele Ducat al Luxemburgului și Ducatul Limburgului, erau posesiuni ale regelui Țărilor de Jos
Tratatul de la Londra (1867) () [Corola-website/Science/321840_a_323169]
-
Main, unde Louise l-a întâlnit pe viitorul ei soț, viitorul Frederic Wilhelm al III-lea al Prusiei. Charlotte a avut o relație foarte afectuoasă cu sora ei Friederike și cu rudele din Strelitz. În 1803 și 1805, cuplul regal prusac a vizitat Hildburghausen. La 9 octombrie 1806, Charlotte și sora ei Therese își vizitau sora Louise la sediul din Erfurt al regelui Frederic Wilhelm al III-lea când Prusia a declarat război lui Napoléon Bonaparte. Louise a ajutat la redactarea
Charlotte Georgine de Mecklenburg-Strelitz () [Corola-website/Science/324985_a_326314]
-
Alexandrine a Prusiei, fiica regelui Frederic Wilhelm al III-lea. S-a înrolat în armata Prusiei și a devenit comandant al regimentului 6 de cuirasieri. Wilhelm era cunoscut pentru caracterul libertin. În două ocazii Wilhelm a lipsit de la comanda armatei prusace și a cerut-o în căsătorie pe celebra balerină Marie Taglioni; era considerat "oaia neagră" a familiei. Sub presiunea familiei, la 9 decembrie 1865, el s-a căsătorit cu verișoara sa Prințesa Alexandrine a Prusiei, fiica Prințului Albert și a
Wilhelm de Mecklenburg-Schwerin () [Corola-website/Science/333126_a_334455]
-
Mariajul nu a fost fericit, ea a încercat să scape de câteva ori însă a fost forțată să se întoarcă de mătușa și soacra ei Alexandrine. William a reușit cu greu să obțină o comandă lipsită de importanță în armata prusacă în timpul războiului franco-prusac. El a fost grav rănit de o explozie în timpul războiului, la 9 septembrie 1870 la Laon, dar a continuat să trăiască până în 1879. Cuplul a avut o fiică:
Wilhelm de Mecklenburg-Schwerin () [Corola-website/Science/333126_a_334455]
-
au fost invitați la Londra de Regina Victoria și Prințul Albert pentru a participa la deschiderea Expoziției Mari. La momentul respectiv, Frederick, fiul Prințului William al Prusiei și Prințesa Augusta de Saxa-Weimar, a fost al doilea în linie la tron prusac (după tatăl său). Cuplul s-a logodit în 1855, în timp ce Frederick a fost în vizită la Balmoral. Victoria avea doar paisprezece ani, în timp ce viitorul ei soț a fost un tânăr de douăzeci și patru de ani. Curtea prusacă și Palatul Buckingham au
Prințesa Victoria a Regatului Unit () [Corola-website/Science/312914_a_314243]
-
în linie la tron prusac (după tatăl său). Cuplul s-a logodit în 1855, în timp ce Frederick a fost în vizită la Balmoral. Victoria avea doar paisprezece ani, în timp ce viitorul ei soț a fost un tânăr de douăzeci și patru de ani. Curtea prusacă și Palatul Buckingham au anunțat public logodna la data de 19 Mai 1857. Victoria în vârstă de 17 ani s-a căsătorit cu Frederick, la insistența reginei Victoria, la capela regală a Palatului St James la 25 ianuarie 1858. Căsătoria
Prințesa Victoria a Regatului Unit () [Corola-website/Science/312914_a_314243]
-
este ars pe rug împreună cu manuscriptele sale, cenușa sa fiind împrăștiată în Rin. Astăzi, o piatră funerară amintește locul execuției. Execuția lui Jan Hus s-a făcut sub conducerea lui Friedrich I. (Brandenburg), mai târziu Prinț von Brandenburg, strămoșul regilor prusaci din familia Hohenzollern. În scrisoarea lui de rămas bun către prieteni, Jan Hus scrie: "Mă bucură faptul că totuși a trebuit să citească cărțile mele și că, în speranța că vor găsi ceva necurat, le-au citit mai sârguincios ca
Jan Hus () [Corola-website/Science/303201_a_304530]
-
reinventat poveștile, folosind trupe special pregătite pentru producerea diversiunilor în armata habsburgică: asasinarea comandanților, răpirea unor persoane de rang înalt, distrugerea depozitelor de muniție, trupe speciale care acționau, de regulă, în spatele frontului. Habsburgii au preluat și ei metoda, răspunzându-le prusacilor cu aceeași monedă. În Oltenia, termenul de panduri a fost introdus de austrieci. În momentul în care au realizat că trupele lor nu reușesc să se impună într-o regiune străină, plină de haiduci care îi atacau când nu erau
Haiduci și panduri din Oltenia () [Corola-website/Science/300002_a_301331]
-
Constituției, armară Imperiului Rus invitată de alianță mangaților conservatori polonezi pro-ruși (Confederația Targowica), a luptat împotriva forțelor poloneze, susținând Constituția. Nobilimea conservatoare (șleahta) era de părere că rușii ar putea ajuta la restaurea libertății lor de aur. Abandonați de aliații prusaci, susținătorii Constituției polonezi, care erau depășiți numeric, au luptat sub prințul Józef Poniatowski într-un război de apărare aparent de succes, însă în cele din urmă au fost forțați de comandantul lor suprem, regele Stanisław August Poniatowski, să abandoneze lupta
A doua împărțire a Poloniei () [Corola-website/Science/318193_a_319522]
-
tratat cu Rusia, prin care era de acord că reformele poloneze să fie revocate și că ambele țări să primească bucăți din teritoriul Comunității. Aramata rușilor și prusacilor a preluat controlul teritoriilor revendicate, trupele rusești fiind deja prezente și trupele prusace întâlniseră doar o rezistență nomnală. În 1793, deputații din Marele Seim (ultimul Seim al Comunității), în prezența forțelor ruse, au fost de acord cu cererile teritoriale rusești și prusace. Marele Seim a devenit infam, nu numai pentru că era ultimul Seim
A doua împărțire a Poloniei () [Corola-website/Science/318193_a_319522]
-
preluat controlul teritoriilor revendicate, trupele rusești fiind deja prezente și trupele prusace întâlniseră doar o rezistență nomnală. În 1793, deputații din Marele Seim (ultimul Seim al Comunității), în prezența forțelor ruse, au fost de acord cu cererile teritoriale rusești și prusace. Marele Seim a devenit infam, nu numai pentru că era ultimul Seim al Comunității ci pentru că deputații au fost mituți și constrânși de soldații ruși, după ce Rusia și Prusia doreau aprobarea oficială a Poloniei de a respecte cererile lor. Rusia a
A doua împărțire a Poloniei () [Corola-website/Science/318193_a_319522]
-
al scrisorii reproduse în manuscris au fost omise, din vina noastră, câteva cuvinte. În loc de " Ce are acest personagiu, binecunoscut nouă, cu cadențele limbii lui Racine?" trebuie citit: "Ce are acest personagiu, binecunoscut nouă ca amator și executant de marșuri militare prusace, în comun cu cadențele limbii lui Racine?". (S.M.) Precizare
Ultimul Mihai Botez by Solomon Marcus () [Corola-journal/Memoirs/17023_a_18348]
-
în Tirolul bavarez. În martie 1809, războiul era iminent și arhiducele Carol de Austria își masează armata de 200 000 de oameni în Boemia, sperând că Prusia se va alătura Coaliției și că va putea, deci, face joncțiunea cu armata prusacă. Prusia decide totuși să rămână neutră și atunci Viena decide să își mute trupele în lunca Dunării, pentru a acoperi mai bine capitala, pierzând astfel o lună întreagă. biologică de epurare cu multiple trepte de tratare (separare mecanică, oxidare biologică
Bătălia de la Wagram () [Corola-website/Science/304236_a_305565]
-
Bad Pyrmont, Germania de Vest, și a murit într-un spital din Göttingen pe 5 ianuarie 1970. Max Born s-a născut pe 11 decembrie 1882 la Breslau (în prezent Wroclaw, Polonia), care, la momentul nașterii făcea parte din provincia prusacă din Imperiul German, într-o familie de origine evreiască. El a fost unul din cei doi copii ai lui , anatomist și embriolog, fost profesor de embriologie la Universitatea din Breslau, și ai soției acestuia, Margarethe (Gretchen), născută Kauffmann, dintr-o
Max Born () [Corola-website/Science/304893_a_306222]