1,563 matches
-
dintre tipii dintr-un astfel de grup uitându-se bălos la mine. Mi-am întors imediat privirea. El s-a întors către ceilalți patru sau cinci bărbați cu care era împreună și-a zis ceva. A urmat o explozie de râsete, după care toți au început să se aplece, să se îndrepte de spate și să-și sucească gâturile ca să se uite mai bine la mine. Ticăloșii! Îmi venea să-i omor! Și toți erau așa de neatrăgători și de banali
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2114_a_3439]
-
milioane de raze diverse, ce alergau spre înălțimi, împletindu-se și rotindu-se prin universul nesfârșit și neștiut... iar fluviul acesta era de fapt roata invizibilă a vieții, întregul cerc al arcului curcubeului, definiția transparentă a luminii... se auzea încă râsetul vesel al culorilor, glasul lor vioi și am zburat și eu spre ele, într o clipă, ca și cum avusesem dintotdeauna această forță nebănuită, ajungând de-a lungul drumului abia vizibil al nuanțelor jucăușe, bucurându-mă de prezența inedită a razelor dimineții
Arborele Universal by Chrys Romeo () [Corola-publishinghouse/Imaginative/327_a_575]
-
că Încă și astăzi, la 52 de metri Înălțime, există În el o stație de cercetări climatologice. Poate că Începuseră acolo, Înainte de a ridica Tour Eiffel. Există zone privilegiate. Și nimeni nu-și dă seama. Mă Întorc către Saint-Merri. Alte râsete de fete. Nu vreau să văd pe nimeni, dau ocol bisericii prin rue du Cloître Saint-Merri - o ușă a transeptului, veche, de lemn cenușiu. La stânga se deschide o piață, marginea cea mai depărtată a Beaubourg-ului, luminată ca ziua. Pe platou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2111_a_3436]
-
dar indubitabil. Și-a retras mâna, speriată. —Ai simțit? i-a șoptit el. Inima lui Alice bătea din ce în ce mai repede. S-a uitat cu o privire acuzatoare către pahar. N-are nici o legătură cu asta, a asigurat-o Jake cu un râset gâlgâitor. Uită-te la mine! Alice s-a uitat. Mesajul pe care ochii lui i-l transmiteau nu putea fi interpretat greșit. Era cel mai vechi mesaj din lume. De-a lungul a secole de evoluție fusese construit astfel încât să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2086_a_3411]
-
respectivă. Peste ani Însă, odată cu suma din cont a scăzut și farmecul său. După ce s-a lăsat păcălit să bage bani Într-o speculație, situația sa financiară a cunoscut o răsturnare fără Întoarcere. Gata cu balurile mascate care răsunau de râsete, de fapt, gata cu râsetele pentru că nu le mai rămăsese nici un servitor care să pregătească, să Întrețină și să strângă după baluri. Nu tu un servitor sau măcar un valet, bucătar sau fată la bucătărie, grădinar sau băiat la grajduri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
suma din cont a scăzut și farmecul său. După ce s-a lăsat păcălit să bage bani Într-o speculație, situația sa financiară a cunoscut o răsturnare fără Întoarcere. Gata cu balurile mascate care răsunau de râsete, de fapt, gata cu râsetele pentru că nu le mai rămăsese nici un servitor care să pregătească, să Întrețină și să strângă după baluri. Nu tu un servitor sau măcar un valet, bucătar sau fată la bucătărie, grădinar sau băiat la grajduri. Matilda Andrews a căzut Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
coborâră la loc. Vor aștepta ca tovarășii lor să se Întoarcă pentru a-l ridica din nou. Până atunci Însă se va fi făcut dimineață. Locul Fără Nume era acum o tabără veselă pentru vizitatorii săi. Răsuna de chiote și râsete de dimineața până seara. Americanii dansau În jurul televizorului. Cei din trib stăteau ceva mai reținuți, pe rogojinile lor, Întorcându-se să vadă fața cărui străin mai apare pe ecranul televizorului. Prietenii mei se simțeau ușurați acum că aflaseră că Walter
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
ea - bravo, fetițo! Apoi Esmé, Dwight, Vera, Wyatt, Wendy, Bennie... Roxanne Îi strigă lui Dwight să ia camera de la Pată Neagră, imaginea se Încețoșează, apoi e fixată pe ea cum trece podul cu o ezitare și un țipăt. Urale și râsete. Tăiați. Fețe Închise la culoare, birmanezi, probabil un trib. Două bătrâne cu turbane se află În spatele capului lui Dwight din care se vede o bucată. Își ridică privirea și fac cu mâna spre cameră. Acesta este tribul Karen, spune Roxanne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2218_a_3543]
-
Cezar, agățat în vârful gardului, încerca să lege o conversație: „Nu-număru’ 9, ma-mamă ce bună ești!“. Coboram împroșcați de apă și-o ploaie de înjurături, și-o luam la fugă printre blocuri, apoi prin părculețul de pe Aviator Mărășoiu, până când râsetele, întunericul și greutatea ghiozdanelor ne obligau să ne-oprim. În părculeț, după o bancă, băieții își scoteau sexele mici și dureroase și începeau să le compare, căutând vesel defectele și lăudând generos calitățile: „A mea e mai mare!“; „Ba a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
greu. Când le vorbeai de Arghezi, studenții te întrebau dacă ăsta-i ăla cu Patrocle și Lizuca (le ziceai că nu, doar cu Baruțu și Mitzura; ăla era Sadoveanu). Bacovia plictisea (prea multe cadavre). De Fundoianu, nu te-apropiai (începeau râsetele doar când îi pronunțai numele). Ion Barbu nu se putea citi (aici aveau dreptate studenții). Pillat se transforma, invariabil, în Pilaf (cu unul sau doi de l; nu conta). Maniu luptase cu Brătianu împotriva comuniștilor (de unde și până unde scria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
să fac ce era mai rău: să-mi anunț prietenii că minciunile mele fuseseră grozave, apreciate, dar fără rost. Îi ținusem artificial în viață, le pompasem tot ce trebuia prin tubulatura elastică a gândurilor: încredere și nefericire, iubire și groază, râsete și deznădejde, ca unor pacienți incurabili, cărora trebuie să le zâmbești frumos și puțin cinic, cât să te creadă. Sosise momentul să le spun adevărul. Am trântit ușile de la Schottenpoint și-am fugit pe scări, urcându-le trei câte trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1930_a_3255]
-
apropiata sosire a primăverii. Cu toate acestea, era Încă frig. Până cu două zile Înainte, Piața San Marco fusese acoperită de o gheață groasă, peste care se așternuse zăpada. Cei ce treceau spre Palat se dezechilibrau adesea, căzând caraghios, În râsetele copiilor. Corăbiile rămâneau mult În larg, căci nu se puteau apropia de docuri din pricina bucăților de gheață care pluteau pe valurile lagunei. Comerțul continuase, totuși, cu ajutorul bărcilor mari cu vâslași, care transportau mărfurile până la locurile de ancorare a vaselor. Mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2302_a_3627]
-
d-ni deputați, adică înscriși 89. Voci: Numai înscriși? D. președinte: Vom vedea mai tîrziu! După o jumătate oră, votîndu-se un proiect de lege: D. președinte: Acum aflu că sânt numai 72 d-ni deputați; continuând astfel voi rămânea singur! (rîsete) D. Vernescu, vorbind contra închiderii discuțiunii, crede că guvernul trebuia să ceară un bil de indemnitate înainte de a solicita sancționarea legii relativă la d-nu Calenderu. {EminescuOpXI 46} Voci din majoritate: Să dăm guvernul în judecată! D. Giani: Sânt pentru
Opere 11 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295589_a_296918]
-
-l poate înțelege pe cel gol). M-am tot gândit ce interpretare să dau acestui fapt de viață: două fetițe de 10-12 ani, în atelierul de olărit. Le aduc din depozit vasele de lut pe care urmează să le picteze. Râsete, chicoteli. Extrem de "mature" pentru frageda lor vârstă. După ce mămicile blonde și pline de fitness, respirând bunăstare, se retrag să bea un ceai, mă întreabă la modul glumeț-serios, dar extrem de feminin, dacă nu aș dori să fac "sex" cu ele două
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
bărbuța albă și djelaba de convertit la Islamul radical prepară niște ouă bătute într-o oală înaltă de cel puțin 10 litri, cam cum sunt cele de supă. Evident că după coacere nu reușesc să le scoată la suprafață, în râsetele celor din jur. Dialoghează între ei cu o voce înaltă, dând tot timpul impresia că se ceartă. Amicul canadian David coace într-un nor de fum un hamburger gras, pe care a uitat însă să-l decongeleze înainte de operațiune. Iar
Fals jurnal de căpşunar by Mirel Bănică [Corola-publishinghouse/Memoirs/1440_a_2682]
-
repeziciune. Mișcarea neașteptată și strigătul speriară calul, care se smuci Într-o parte brusc, făcându-l să piardă sprijinul scării. Ateriză cu toată greutatea În noroi, ridicând stropi și abia mai izbutind să se țină pe picioare. În spatele său izbucniră râsetele pizmașe ale străjerilor, care se solidarizau cu tovarășul lor din gardă. Nici bargello nu reușise să Își Înăbușe un zâmbet. Între timp, atrași de larmă, pe bastioane Începuseră a se Îngrămădi ceilalți soldați din corpul de gardă, care căscând sonor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
În tăcere, se auzea limpede cum Îi clănțăne dinții. Abia atunci Înțelese Dante cauza acelei senzații de ciudățenie care Îl Însoțise din clipa când intrase În han: nu exista nici unul din zgomotele obișnuite pentru astfel de medii. Nici un strigăt, nici un râset, nici un glas de femeie. Nici măcar zăngănitul de vase sau tropotul de copite de pe caldarâm. Totul părea la fel de mort ca victima. - Cine era omul acesta? - Un pelerin care mergea spre Roma. A zis că se numește Brunetto din Palermo, decorator. Am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
o poartă, se putea intra Într-o curte interioară mică, spre care dădea casa lui Alberto lombardul. În piațeta din fața prăvăliei se adunase o mulțime de oameni. Bărbați și femei zgâindu-se emoționați la ceva din fața lor, printre strigăte și râsete. Crezând că era vorba de un saltimbanc care Își prezenta caraghioslâcurile mizerabile, priorul Își croi drum printre oameni, gata să le poruncească să părăsească locul. Găsi, Însă, altceva decât se așteptase să găsească. La colțul străzii fusese ridicat un stâlp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
oameni, gata să le poruncească să părăsească locul. Găsi, Însă, altceva decât se așteptase să găsească. La colțul străzii fusese ridicat un stâlp al infamiei, al cărui clește din lemn strângea mâinile și gâtul unui bărbat Îmbrăcat țărănește. În jur, râsetele privitorilor sporeau pe măsură ce el se văita mai tare, În timp ce, din mai multe părți, se arunca spre el cu pietre și cu murdării culese de pe jos. Se apropie, hotărât să treacă mai departe. Dar pesemne că cineva Îl recunoscuse, Întrucât un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
cu seamă unul dintre cei doi Îi atrase atenția, cu figura lui scheletică și cu gura lui ca o rană de brici: Noffo Dei, șeful inchizitorilor din Florența, umbra cardinalului de Acquasparta reprezentantul papei În oraș. Auzi din zbor un râset și ceva rostit printre dinți de către doi oameni din fața lui care, judecând după veșminte, păreau să fie niște negustori bogați. I se părea că auzise cuvântul „Toulouse” În spusele unuia dintre ei. Își Încordă auzul, dar nu mai izbuti să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
de noile edificii. Masa roșiatică a celui de-al treilea brâu de ziduri, a cărei construcție Înainta Într-un ritm frenetic, era de acum aproape. Dar, odată ce treceai de arcul de la intrare, regăseai atmosfera nemișcată ca Întotdeauna, Întreruptă doar de râsetele care, când și când, se făceau auzite din odăile de la primul etaj. După ce se asigură că Însoțitoarea sa, purtând vălul, era absolut de nerecunoscut, Dante pătrunse În curtea interioară, Îndreptându-se către vechiul impluvium, transformat În adăpătoare pentru caii clienților
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
atenția, prefăcându-se absorbit În contemplarea propriei sale căni. Începu să exploreze, cu ocheade iuți, tot spațiul din jur. Taverna respecta Întocmai promisiunile meșterului Menico. O mare Însuflețire părea să-i stăpânească pe toți, un vârtej de glasuri și de râsete, o mișcare legănată de trupuri rătăcitoare precum valurile unei mări În aparență liniștite, dar sub a cărei suprafață mișunau monștri urcați dinspre adâncimi necunoscute. Toți acei bărbați, grupați doi câte doi, iar uneori chiar În hidoase grupuri de câte trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
apoi se hotărî să se răsucească pe călcâie și să se Întoarcă de unde venise. Dante Își Încordă auzul, temându-se ca cineva să nu Îi fi auzit cuvintele. Însă priorii erau cu toții cufundați În ședința, care continua printre glume și râsete. Încercând să treacă neobservat, se Îndreptă către scară, privind țintă Înainte și ferindu-se de privirile străjerilor care asistaseră la această scenă din curtea interioară. În claustru, dădu peste secretarul Comunei, care părea să caute pe cineva. - Messer Alighieri, tocmai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
spre creneluri și spre ferestruicile deschise În turn. Nu se putea Înțelege spre cine sau spre ce trăgeau, cu excepția câtorva umbre care se Întrezăreau pe sus. După toate nici o căpetenie nu coordona focul, fiecare părea să tragă după bunul plac. Râsete și comentarii deocheate făceau atmosfera și mai ireală, ca și când În curs de desfășurare ar fi fost o farsă macabră, nu un asalt mortal. Prima salvă, executată fără prea mare precizie, lovise În gol. Multe săgeți zburaseră pe deasupra turnului, pierzându-se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1915_a_3240]
-
Ce vreți să v-aducem ? Dacă ne întâlnim cu Zmeul să vă aducem buzduganul lui ? Asta da aventură ! Dacă îl întâlnim pe Zmeu îl aducem să-l vedeți și să-l judecați ! Gigel: - Să începem pregătirile pentru că trece vacanța mare ! ( râsete ) Alina: - Am luat cu mine cartea cu povestea castelului. Este și o hartă în carte... ( dă harta lui Paul ). Paul: - Trei zile dus, trei zile întors. ( privește harta ) Ați spus acasă că plecăm într-o excursie de șase zile ? Eu
Teatrul ca o lecţie de viaţă by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91610_a_92357]