784 matches
-
dreptul internațional, precum și prevederile documentelor ON.U. și O.S.C.E., ale altor tratate și acorduri internaționale. Prin această doctrină militară, România beneficia de un sistem conceptual-normativ, adaptat la solicitările politice și militare care includeau, în esență, principiile generale și natura ripostei armate, organizarea, pregătirea, înzestrarea și întrebuințarea forțelor de apărare, precum și conducerea acțiunilor militare. Caracterul non-agresiv, exclusiv de apărare a fost o trăsătură definitorie a doctrinei militare românești. Ca o consecință logică, această opțiune fundamentală și-a găsit concretizarea și în
Euroarmata şi apărarea României. Analiză de epistemologie constructivistă privind politica de securitate şi apărare comună a Uniunii Europene by Constantin Manolache [Corola-publishinghouse/Administrative/1432_a_2674]
-
O., odată cu accentuarea profesionalizării armatei. Modernitatea și viabilitatea doctrinei militare românești se reflecta și în abordarea într-o nouă viziune a concepției de întrebuințare a forțelor armate și misiunile acestora. În acest context, strategia apărării armate a țării consta în riposta imediată, fermă și decisivă a forțelor sistemului național de apărare pentru nimicirea sau neutralizarea grupărilor de forțe ale agresorului, începând încă din zona de frontieră, concomitent cu organizarea apărării pe întreg teritoriul țării, inclusiv dacă situația o impunea, prin angajarea
Euroarmata şi apărarea României. Analiză de epistemologie constructivistă privind politica de securitate şi apărare comună a Uniunii Europene by Constantin Manolache [Corola-publishinghouse/Administrative/1432_a_2674]
-
avea orgoliul de a se situa în frunte, deasupra. Orice obstrucție, orice amînare, orice ignorare era resimțită ca sabotaj ori ca atac contra sa. Nu se ferea de război (termenii militari sînt aci de rigoare), ci mai degrabă îl căuta. Riposta energic, cu sentimentul că dreptatea și adevărul sînt de partea sa, că, polemizînd, apără echitatea, ordinea și ierarhiile bazate pe merite reale. Ilustra un tip și un rol: acela de justițiar. Era convins că are toate datele și motivele pentru
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
al XIX-lea au fost urmate de războaie între națiuni, apoi de războaie între ideologii, iar în secolul XXI războaiele vor fi între civilizații. Față de criticii care au forfecat necruțător premisele și concluziile lui Huntington, acesta a venit cu o ripostă masivă, o carte de 367 de pagini consacrată acestei „ipoteze scandaloase” (outrageous hypothesis) cerută în acea vreme de publicul american. Pentru a respecta o condiție prealabilă fixată de Voltaire: înaintea unei discuții, se definesc termenii acesteia, să vedem ce înțelege
[Corola-publishinghouse/Science/2353_a_3678]
-
neputințe ale unei țări feudale izolate. Ca răspuns la utopia socialismului occidentul a căutat și a găsit în mod natural soluția prosperității larg difuzate în interiorul societății. Fernand Braudel arată că "Meritul occidentului este de a fi căutat cu îndârjire o ripostă socială, umană, destul de eficientă și valabilă la duritățile multiple ale industrializării. El a fabricat un umanism social, am spune, dacă nu am abuzat deja de acest cuvânt comod"1136 (...). "Această elaborare a avut loc de-a lungul tristului, genialului și
Feţele monedei: o dezbatere despre universalitatea banului by Dorel Dumitru Chiriţescu [Corola-publishinghouse/Administrative/1442_a_2684]
-
puțin invidiat de el, un alt client. Îți pare rău? îl întrebă din nou, spre uimirea lui pe care nu și-o putea ascunde. Nu! răspunse ceva mai sigur, întrucât mințea pentru a doua oară. Dar m-ați mai întrebat, ripostă, totuși. Atunci, de ce ești trist? Sau mă înșel? i se adresă iarăși. Nu vă înșelați, însă motivul nu vi-l pot spune acum, zise, prinzând puțin curaj, hotărât să întrerupă acel dialog inutil. Cel mai mult își dorea să ajungă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1544_a_2842]
-
lui Bachus) și cred că ei fuseseră colegi. Când îl prindea Marinel pe Badea îl boxa. Zicea: "Băăăi, Baaadea, băăăi, ce fel de căpitan ești tu? Cu partidu'!". Și îi mai dădea un pumn la mușchii brațului. Badea avea o ripostă slabă: "To'a'șu', stați un pic, nu mai dați, am să vă raportez!" "Vino, băăăi, Baaadea, încoace, lasă, tu ne îndoctrinezi cu partidu'!" Și dă-i încă un pumn firavului Badea. Când era Badea ofițer de serviciu, obișnuia să
Aşa neam petrecut Revoluţia by Sorin Bocancea, Mircea Mureşan [Corola-publishinghouse/Memoirs/893_a_2401]
-
Democrată — 20%, F.S.N., viitorul P.D. (Roman) — 10%, U.D.M.R. (Uniunea Democratică a Maghiarilor din România) — 7%. Au intrat În Parlament și trei partide ultranaționaliste: P.U.N.R. (Partidul Unității Naționale Române, cu baza mai ales În Transilvania, un fel de ripostă românească la U.D.M.R.) — 8%, P.R.M. (Partidul România Mare) — 4%, și P.S.M. (Partidul Socialist al Muncii) — 3%. În doi ani, societatea românească se maturizase. Se ieșise din logica „marelui partid“ și a conducătorului necontestat. În Transilvania, ceva mai apropiată de
România ţară de frontieră a Europei - ediţia a IV-a by Lucian Boia () [Corola-publishinghouse/Memoirs/587_a_1291]
-
687, p. 55 ; 135, p. 228)"/>. Alteori, evreilor polonezi li se ardeau pur și simplu bărbile și perciunii rituali <endnote id="(784, p. 28)"/>. La situații umilitoare de acest gen, cei mai mulți evrei asistau resemnați, fără să Îndrăznească măcar să schițeze o ripostă. Un proverb evreiesc sintetizează cum nu se poate mai bine acest amestec de lașitate și Înțelepciune : „Mai bine evreu fără barbă decât barbă fără evreu” („Barba las-o să se ducă, capul să trăiască”, În versiunea lui Anton Pann, Povestea
Imaginea evreului În cultura română. Studiu de imagologie În context est-central-european by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/835_a_1546]
-
reîntărind controlul direct al președintelui asupra declanșării armelor atomice. Al doilea domeniu de reforme era cel al strategiei. Până atunci, strategia nucleară americană - deci și aceea a Alianței - se baza pe „represalii masive”. Președintele Kennedy a renunțat la aceasta în favoarea „ripostei variabile”, ceea ce presupunea că S.U.A. vor răspunde la orice atac, asupra lor sau a aliaților lor, prin mijloacele pe care ea le va considera necesare, fără a pune în mișcare marea amenințare de distrugere a teritoriului sovietic (ceea ce, prin consecință
Percepții asupra configurației relațiilor internaționale În anii '90 by Spÿridon G. HANTJISSALATAS, Carmen T. ȚUGUI () [Corola-publishinghouse/Administrative/91812_a_92859]
-
nucleare. Creșterea foarte rapidă a capacității nucleare sovietice a pus la îndoială, într-o perioadă relativ scurtă de timp, credibilitatea acestei strategii. În 1967, după ieșirea Franței din structurile militare integrate ale N.A.T.O., s-a adoptat cunoscuta strategie a „ripostei flexibile”, incluzând principiile de apărare și descurajare nucleară. Raportul Hermel (14 decembrie 1967) - cuprinzând obiectivele militare ale Alianței, ce a fost realizat imediat după elaborarea conceptului de „răspuns flexibil” - sublinia angajamentul aliaților de a rezolva unele probleme politice (cum ar
Percepții asupra configurației relațiilor internaționale În anii '90 by Spÿridon G. HANTJISSALATAS, Carmen T. ȚUGUI () [Corola-publishinghouse/Administrative/91812_a_92859]
-
sursele de risc și insecuritate, la prietenii și aliații pe care poate conta în încercarea de a răspunde acestor probleme. Timpul alianțelor formale permanente este un timp când se studiază scenariile posibile de evoluție, se pregătesc planuri și posibilități de ripostă la eventualele atacuri. Apariția N.A.T.O. a fost posibilă datorită percepției existente că se conturează o amenințare pentru Europa Occidentală venită din direcția sovietică, dar și datorită unei prompte atitudini colective a S.U.A., Canadei și a celorlalți membri europeni
Percepții asupra configurației relațiilor internaționale În anii '90 by Spÿridon G. HANTJISSALATAS, Carmen T. ȚUGUI () [Corola-publishinghouse/Administrative/91812_a_92859]
-
se opunea radical realismului socialist”. Momentul era favorabil pentru afirmarea unor asemenea „erezii” literare, însă agitația întreținută de grupul oniric pe planul vieții publice scriitoricești în vederea cuceririi unei cât mai mari libertăți de creație și de exprimare irită suplimentar autoritățile. Riposta acestora nu întârzie. Tolerând în anumite limite apariția de producții literare onirice, oficialii resping categoric vederile formulate direct, și chiar cuvântul ce definește orientarea devine tabu. „Persecuția care urmează - avea să explice Țepeneag - trebuie pusă în legătură și cu invadarea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288537_a_289866]
-
romanului lui Rushdie... Adoptând o poziție plină de echivoc față de Bin Laden, dăm lumii de la bun Început impresia că suntem cu toții Bin Laden“. Germania a fost umilită după primul război mondial, dar deținea fundamentul economic modern pentru a da o ripostă de stat acestei umilințe - sub forma Celui de al Treilea Reich. Prin contrast, lumea arabă nu a putut da o ripostă similară umilinței resimțite. În schimb, În ultimii 50 de ani, lumea arabă a făcut vâlvă pe scena mondială nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2108_a_3433]
-
Bin Laden“. Germania a fost umilită după primul război mondial, dar deținea fundamentul economic modern pentru a da o ripostă de stat acestei umilințe - sub forma Celui de al Treilea Reich. Prin contrast, lumea arabă nu a putut da o ripostă similară umilinței resimțite. În schimb, În ultimii 50 de ani, lumea arabă a făcut vâlvă pe scena mondială nu prin prezența vreunui stat puternic, ci prin două figuri de anvergură, după cum a remarcat politologul Yaron Ezrahi: una dintre ele a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2108_a_3433]
-
într-un model mai înalt, până la pierderea identității reale" (p. 61); Dubla motivare, individuală și colectivă, găsește în umorul negru și vocabula frustă, o supapă psihică pentru prea-plinul nemulțumirii, un mod de a arde suferința și de a educa îndrăzneala ripostei" (p. 118); Numai psihologic se explică acest refugiu al lui Heliade în lumea polifonică a simbolurilor biblice" (p. 143); În ethosul revoltei eminesciene, frenezia evocării dacice e un mijloc de defulare în imperiul imaginarului, un mod de a soluționa temporar
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
distinctă o formează însă cărțile de contur monografic, axate pe studiul logicii personalității auctoriale, interesate de explicația adâncă, psihologică, a dimensiunii creatoare, rezonantă în scrisul artistului. Adevărată placă turnantă a ideologiei, a "ideografiei" unei opere, personalitatea (singularitatea) autorului, dar și riposta individuală la spiritul gregar, inform, la modă și tradiție, la constrângere și dictatură, forma de libertate articulată prin operă (singurătatea lui) au fost cu pasiune căutate și descifrate, pentru cititor. Este vorba despre autori al căror numitor comun este însăși
[Corola-publishinghouse/Science/1560_a_2858]
-
de procedee și viziuni descalificate istoricește, afiliați unor etape ori formule anterioare p., unor viziuni ori modalități de creație iremediabil caduce (modernism „metafizic”, autenticism, orfism, minimalism, mizerabilism patetic, „nou realism”, angajare etică și socială etc.) -, stârnește iritare și reacții de ripostă. Unii dintre cei vizați contraatacă, contestându-le optzeciștilor valoarea, învinuindu-i de a fi livrești, inautentici - confecționeri manieriști, plăsmuitori de „universuri de carton” - și evazioniști, demisionari de la angajarea existențială (din nou valorizată, mai ales în rândul foarte tinerilor scriitori), și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288986_a_290315]
-
țărănist „Dreptatea”, care atacă virulent fie culturalii din guvernul Petru Groza, fie gazetari activi odinioară în slujba dictaturilor de dreapta. „România liberă” și „Scânteia” nu întârzie să preia tirul, și furia listelor negre escaladează, inflamându-se la maximum - pentru descurajarea ripostei - în preajma tuturor marilor măsuri politice de consolidare a noului regim. Sunt detaliate etapele politizării Academiei și a Societății Scriitorilor Români, care dau curs, chiar din septembrie 1944, epurărilor, angajându-se să promoveze tipul scriitorului-luptător social. Câteva capitole prezintă campaniile care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289609_a_290938]
-
călări, cari au venit în cap cu comandantul lor, căpitanul Tulea. Căpitanul Tulea primind ordinul să șarjeze pe alegători, unul dintre aceștia, un croitor, văzându-se amenințat ca să fie răsturnat de calul acestuia, îi apucă calul de dârlogi: căpitanul Tulea ripostă cu o lovitură de sabie, crestându-i urechea. Dându-se de știre la statul major al opoziției, Nicolae Fleva și Ion Câmpineanu veniră să restabilească liniștea. La culoarea de Roșu la ospelul comunal însă, au fost lucruri grave. Vestitul cap
Bucureştii de altădată Volumul I 1871-1877 by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1327_a_2710]
-
literare”, în urma articolului lui Titu Maiorescu Beția de cuvinte la „Revista contemporană” (1873), a determinat orientarea antijunimistă a publicației, care a încercat să opună „noii direcții” ieșene o orientare proprie, promovată de „școala de la București”, în frunte cu B.P. Hasdeu. Riposta R.c. la atacul lui Maiorescu, susținută de P. Grădișteanu, V.A. Urechia, D. Aug. Laurian ș.a., a fost violentă. Deși nu a reprezentat, decât rareori, o confruntare de principii, ci mai degrabă o reacție subiectivă la criticile lui Maiorescu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289193_a_290522]
-
în anii ’60, și o sinteză precum Curentul literar de la „Contemporanul” se prezintă în bună măsură ca o carte de discuții, câteodată cu puncte de vedere surprinzătoare, propice polemicilor. Fermitatea în susținerea unor opinii adeseori extrem de personale, care au suscitat riposte vehemente, caracterizează majoritatea contribuțiilor sale de istorie literară, consacrate în general unor probleme controversate (de eminescologie, cu privire la pașoptism, romantism, poporanism, simbolism, la romanul românesc de la sfârșitul secolului al XIX-lea, la paternitatea Cântării României etc.). Cele mai multe dintre acestea i-au
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288444_a_289773]
-
bătut, apoi dezbrăcat în pielea goală, uniforma fiindu-i sfâșiată de mulțime (Oprea și Olaru, 2002, p. 20). Și în acest caz, distrugerea uniformei era tot o formă de ucidere în efigie a instituției reprezentate de individul respectiv. Prevăzând o ripostă din partea forțelor de ordine - care, de la un punct încolo, începuseră să-și facă simțită prezența -, la un moment dat protestatarii au plasat copii în fața coloanelor, pentru a-i îmblânzi pe milițienii ori soldații care ar fi primit ordin să tragă
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
a orice putea prilejui o formă de defulare a mulțimii (chiar dacă, speculează unii analiști, pe de o parte au existat provocatori specializați în a distruge bunuri publice, aceștia fiind, se presupune, chiar securiști pozând în revoluționari pentru a provoca la ripostă forțele de represiune, iar pe de altă parte au existat, ca în orice mulțime, infractori de drept comun care au profitat de revoltă pentru a-și pune în practică acțiunile). Deși era informat asupra a ceea ce se întâmpla la Timișoara
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]
-
1989 (1994) - pornind de la premisa că Armata este „o instituție credincioasă năzuințelor de libertate ale poporului”, chiar dacă autorii admit faptul că au existat și „defecțiuni de cooperare și colaborare” în cadrul ei. Lucrarea este în mod demonstrativ menită să fie o ripostă la adresa vocilor care au culpabilizat Armata pentru prestația din timpul insurecției timișorene, la începuturile ei. Deși evidențiază emfatic „verticalitatea” Armatei române, respectiv fraternizarea dintre militari și revoluționari ori, mai apoi, implicarea ei în apărarea revoluției, lucrarea coordonată de Codrescu admite
[Corola-publishinghouse/Science/1928_a_3253]