913 matches
-
destul spațiu ca să-ți demonstrez că nu sunt așa cum crezi. Toți s-au uitat la mine mirați. - Sunt unul dintre oamenii de la cancelaria ducală, un om liber, și cutez să te sfidez, chiar dacă nu sunt un nobil longobard, am adăugat. Rotari a încercat să mă potolească prin semne discrete. Faroald mă fixa mijindu-și ochii. Adalingul s-a ridicat, a venit lângă mine cu pași domoli și mi-a poruncit: - Ridică-te! Era un munte de om. Inima mi-o luase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
fii castrat, Stiliano Sirianul? Ce vrei să demonstrezi? Mi-am trecut dosul palmei drepte pe la nas și am văzut că-mi curgea sânge. Tunica îmi era și ea pătată. Cum am mai spus, voiam să-l aduc cu totul pe Rotari de partea mea, drept care am mai avut încă iscusința să răspund: - Vreau doar să arăt că am curajul să mă las rănit pentru un prieten care îmi ia apărarea. A urmat un murmur de aprobare. Ariald m-a fixat, iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
a fixat, iar surâsul său batjocoritor s-a transformat într-un hohot vesel. - Acestea sunt spusele unui longobard, proclamă el solemn, întorcându-se spre ceilalți și arătându-mă cu degetul mare. Toți au fost de acord, lovind masa cu mâinile. Rotari mi-a întins o cârpă curată și mi-a pus o mână pe umăr. - Șterge-te de sânge, prietene, a spus. A venit lângă noi și Faroald. S-a aplecat asupra mea și m-a mirosit. - Nu mai puți, asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
în ce fel am fost primit de neamul Ariberti. Am continuat să bem și, în cele din urmă, mi s-au adresat, întrebându-mă ce mai fac ducii. La rândul meu, i-am întrebat: - Ce i se întâmplă mâine lui Rotari? - Îi vor fi încredințate armele, și-o să devină oficial un războinic, mi-a răspuns cu mândrie Faroald. Am rămas uluit. Rotari avea aproape douăzeci de ani. Ar fi trebuit să fie declarat războinic de cel puțin trei ani. - De ce nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
adresat, întrebându-mă ce mai fac ducii. La rândul meu, i-am întrebat: - Ce i se întâmplă mâine lui Rotari? - Îi vor fi încredințate armele, și-o să devină oficial un războinic, mi-a răspuns cu mândrie Faroald. Am rămas uluit. Rotari avea aproape douăzeci de ani. Ar fi trebuit să fie declarat războinic de cel puțin trei ani. - De ce nu le-a primit până acum? - Le-a primit, dar în secret. În nicio luptă nu e voie să-l lovești pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
Frumoasă armură, am zis. Mi-au surâs, și fierarul, mulțumit de cât de tari se dovediră legăturile ce țineau laolaltă nenumăratele plăci de fier, mi-a răspuns: - Vechi, vechi, dar din cel mai bun metal. Trag nădejde că și stăpânul Rotari o să se arate mulțumit. După ce m-am întors în odaie, servitorul Lucio mi-a adus o tunică albă de in, fără ciucuri, și o centură cu margini de argint. Mi-a spus că eram așteptat la marele stejar și a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
o tunică albă de in, fără ciucuri, și o centură cu margini de argint. Mi-a spus că eram așteptat la marele stejar și a început să deretice, domol și tăcut, prin cameră. De-abia mă îmbrăcasem, când a apărut Rotari, nespus de agitat. Era doar în izmene, iar părul lung îi cădea pe umeri. M-a luat aproape pe sus. Până la acel moment nu cunoscusem femei longobarde. Erau strânse toate în gineceu, un căsoi cu acoperișul jos, pe care-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
eram rudă cu ele. Dacă aș fi făcut-o, aș fi adus jignire părinților, soților, unchilor sau fraților. Eram acolo numai ca să însoțesc un bărbat, care „nu primise încă arme“, la rudele sale. Și nu puteam să zăbovim prea mult. Rotari m-a luat de mână și m-a condus până la o masă. Alături de o tunică cu ciucuri albaștri se afla un inel ce trona pe un ghem de lână netoarsă. - Sigiliul tatălui meu, mi-a explicat, arătându-mi vipera gravată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
să fie admis și că el însuși o să-l prezinte. Ceilalți au vrut să-i știe numele și, după ce s-au prefăcut a vorbi între ei, și-au dat acordul, garantând că mulți vârstnici îl recunoscuseră pe fiul lui Nandinig. Rotari, care aștepta sub nuc, s-a înfățișat adunării. Era îmbrăcat cu tunica pe care i-o văzusem la gineceu. Totul s-a petrecut în grabă, și m-a dezamăgit prin simplitate și repeziciune. La Cividale era o întreagă ceremonie, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
și imnuri. Un bătrân servitor, după ce i-a legat părul în creștetul capului cu un șiret, i l-a tăiat după obiceiul longobard. Fierarul a adus coiful și platoșa pe care le știam și spada ce-i aparținuse lui Nandinig. Rotari și-a pus scutul și centura de luptă, atârnând armele grele de o curea în bandulieră. Am luat seama la scramasax, un dar din partea lui Faroald, spada scurtă cu un singur tăiș și cu vârful curb pe care longobarzii o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
de pe cal. Era o bijuterie: avea garda din lemn de corn sculptat și teaca de piele căptușită cu plăcuțe de aur. Un longobard pe nume Garibaldoo s-a ridicat și, prefăcându-se că nu era de acord, a susținut că Rotari nu era îndeajuns de copt ca să fie războinic. Nu și-a terminat bine cuvântul, că un rândaș a și adus de căpăstru un cal murg. De șa atârnau un scut roman și un vechi gladiu. - A fost unul dintre caii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
îndeajuns de copt ca să fie războinic. Nu și-a terminat bine cuvântul, că un rândaș a și adus de căpăstru un cal murg. De șa atârnau un scut roman și un vechi gladiu. - A fost unul dintre caii bunicului tău, Rotari, și ceea ce vezi sunt arme luate de la un roman de către taică-tău, a continuat Garibaldoo. Ce ești în stare să faci ca să le meriți, de vreme ce nu tu le-ai dobândit? În acel moment am încetat să mai scriu. Dacă nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
fi trântit la pământ. S-au cățărat în stejar și-au atârnat de crengi petice de piele de miel de curând jupuit. M-am dus să mă sprijin de zidul curții, în spatele lui Faroald. Când m-am întors cu fața, Rotari și adalingii dispăruseră, precum armele lăsate sub nuc. După o lungă tăcere, am auzit sunetul unui corn de război. Și iată-i că au reapărut, ieșind din pădure. Înaintau făloși, stând însă invers în șa, cu fața spre coada cailor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
scuturile, și-au încordat arcurile și, galopând în jurul stejarului, au început să tragă o ploaie de săgeți asupra pieilor atârnate. În acea agitație haotică riscau să se lovească între ei ori de câte ori trăgeau. Cine găurea ținta se dădea la o parte. Rotari a coborât ultimul de pe cal, după ce săgețile lui ochiseră două piei. Copiii au alergat să le ia și să le aducă oștenilor, care au tăiat pe loc o bucată cu pumnalul, au înghițit-o, și restul l-au pus la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
aducă oștenilor, care au tăiat pe loc o bucată cu pumnalul, au înghițit-o, și restul l-au pus la păstrare la brâu. - Prinde bine să mănânci pielea aia. Te ferește de cele rele în bătălie, m-a lămurit Faroald. Rotari a venit spre noi, arătându-și trofeele. A încredințat una din piei bunicului, și pe cealaltă a tăiat-o în două. A înghițit o bucată și mi-a întins și mie una. Am priceput că-mi făcea o onoare deosebită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
mi-o provoca părul de pe ea. În momentul acela, chiar deasupra capului său, am văzut pe cerul curat și albastru un singur nor alb. Avea exact forma unui Kaf, litera ebraică simbolizând regatul. Jur, am văzut-o stând deasupra lui Rotari în ziua când și-a luat armele. V Pe-atunci nici măcar nu-mi închipuiam ce lucruri îngrozitoare aveau să survină. Viața gintei se desfășura agale. Un trai asemănător vechilor lor cântece, îngânate, monotone și mai degrabă triste. Erau oameni care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
oratori la fel de subtili ca un jurist bizantin. Am povestit toate acestea ca să nu fie lucru de mirare că, după lăsarea întunericului peste ziua încredințării armelor, neamul Ariberti părea același dintotdeauna, ca și cum nimic nu s-ar fi întâmplat. Pur și simplu, Rotari a încetat să se mai radă și a început să ia parte la adunări, pășind și așezându-se fălos. A început totodată și munca mea de învățător, sub cele mai bune auspicii. În noaptea aceea, nevasta adalingului Alhais a născut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
sau trei copii, pruncii nu erau scutiți de ritul ăsta nici în plină iarnă. E-adevărat că tatăl punea sulița cât mai aproape de mâinile nou-născutului, dar riscul de înec exista. Acum nu mai era în vigoare, fiindcă fusese interzis de Rotari. Copilul, în orice caz, pentru a fi considerat longobard și legitim, trebuia să aștepte doisprezece ani. De altfel, era un lucru destul de obișnuit ca un tată să-și repudieze fiul din pricina unor diformități de pe urma accidentelor sau a bolilor. Acum și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
fost interzis de biserica ariană. Acești năpăstuiți rămâneau însă toată viața sub tutela tatălui sau a regelui, iar băieții nu primeau armele și nu aveau dreptul să ia parte la adunări, ca și cum ar fi fost femei. Era de față și Rotari la acest uimitor botez, dar nu pentru mult timp. L-am căutat, dar nimeni nu știa unde dispăruse. Când soarele era deja în crugul cerului, l-am văzut ieșind din casa adalingului Gundo, maestrul său de arme. L-am strigat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
spre curte, speriind gâștele și găinile. Tăunii s-au ținut după mine o bună parte de drum, după care s-au întors în umbra lor jilavă în care trăiau. Cei care văzuseră scena râdeau acum de mine. Printre ei și Rotari, care avea în mână un fagure din care picura miere. După câtva timp a venit în odaia mea cu o sticluță în mână. - Pune-ți din asta pe înțepături. Era un ulei cu mireasmă de mentă, care alina usturimea. - Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
respir normal, relua alergatul. Odată ajunși, s-a cățărat ca un râs în vârful unui stejar; abia de-am putut să ajung la al doilea rând de crengi. După care ne-am potolit setea la un izvor, chiar sub copac. Rotari m-a supus acestui tratament o lună, fie că ploua sau ardea soarele, până ce am fost în stare să parcurg traseul fără să mă opresc și să mă cocoț cu el pe crengile cele mai înalte, gonind coțofenele ce-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
de muri. Podeaua toată în mozaic reprezenta o scenă cu o vânătoare de mistreți. M-am uitat mai atent, și am descoperit, îndepărtând praful cu piciorul, un înscris doar în parte citeț: ob innocentiam et labori. L-am întrebat pe Rotari: - Știi ce scrie aici? El a dat din cap. - Eu nu știu să citesc, a recunoscut fără vreo urmă de jenă. - Pentru loialitate și hărnicie, i-am tradus. - Ce înseamnă asta? - Nu știu, fiindcă lipsește o parte. Tu știi ce-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
izvoarele unde se adunau cerbi, căpriori și mistreți să se adape, copacii cu zgârieturile urșilor. Când a trebuit să ne-ntoarcem, ne-am spălat la izvorul de sub stejar. Tot aici am făcut schimbul de jurăminte la cererea neașteptată a lui Rotari. Cea mai importantă făgăduință pe care doi bărbați și-o pot face: taină, sfat și apărare unul pentru celălalt. În clipa aceea, mărturisesc, am crezut că era ceva smintit și ridicol, o copilărie, și am acceptat să jur doar din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
armele. Bunicul îl iubise, dar se arătase deosebit de zelos într-o singură privință: să facă din el o căpetenie, fără cel mai mărunt gest de afecțiune. În timp ce mâncam, Faroald m-a întrebat: - Când începi lecțiile? I-am răspuns: - Mâine, stăpâne. Rotari a bombănit mânios, dar a doua zi de dimineață, după baie, a venit în odaia mea. Mi-am pus pe masă cărțile, cinci la număr, din cel mai bun pergament. Aveam o Evanghelie a lui Ioan pe care mi-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]
-
ar fi gawarfide-le longobarde. Cândva avusesem și un frumos exemplar din Thàleia, dar sfârșise în mâna cămătarului Paolino, de la care nu am mai izbutit să-l răscumpăr. Am pregătit o tăbliță cu ceara perfect întinsă și un ac de scris. Rotari s-a uitat amuzat la exponate și a zis: - Nici dușmanii nu se înving, nici pământurile nu se cuceresc cu cărți și cu pene de scris. - Dar cu ele se guvernează și se scrie istoria, am replicat. A luat loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2044_a_3369]