522 matches
-
cât de mult o iubesc. Repetai întruna ca un țicnit: "Ești totul pentru mine... ești totul pentru mine!" Erai mai palid decât Mortul. Nu mai puteam să ne înțelegem cu tine. O asaltaseși pe săraca Gina, adică pe dracu' săraca, scorpia dracului, care-a încercat să-ți spună ceva cu delicatețe, dar tu nu ascultai nimic, părea că tot ce conta pentru tine era să te umilești cât mai mult în fața ei, la un moment dat îți frecai obrajii de genunchiul
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
zică nimic, privindu-mă doar, apoi mă lua de un deget sau de-o șuviță de păr, cu prefăcută teamă și timiditate. Eu plecam imediat în altă parte, dar nu puteam să nu zâmbesc când o vedeam apropiindu-se. "Ce scorpie sînt!" - îmi șoptea câteodată. După vreo săptămână vorbeam din nou, dar amândoi evitam intimitățile. O conduceam iar spre casă, stăteam iar cu orele în camera ei, ne mai sărutam uneori, dar oarecum distrat, fără participare. Ea îmi arăta albume cu
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
Claudius Nero, unde fata își vizita sora, pe Urgalanilla, fie în biblioteca lui Apollo, aici pe Palatin. Narcissus l-a mituit pe bibliotecar... — Până când Plautius Silvanus a mirosit ceva, hohotește vesel principele. Nu, nu, Urgalanilla i-a turnat maică-sii, scorpia de nevastă a lui Plautius. Se plesnește, speriat, cu palma peste gură. — Iartă-mi nesăbuința, cezare! Augustus îi face semn cu mâna să se liniștească. Își reazămă apoi, gânditor, falca în palmă. Că soaței lui Plautius Silvanus nu îi e
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Plautius Silvanus e prost ca un bivol, dar maică-sa, Urgalania, e o femeie deșteaptă. Ridică un deget în aer: — Ea e cocoșul și, după cum cântă ea, joacă toți. Așa că de părerea ei trebuie să-ți pese, nu de cloanța scorpiei ăleia fudule și a nerodului de bărbatu-său. Îi face semn să-și strângă calabalâcul. — O s-o pun pe Livia să vorbească cu Urgalania, iar Claudius o să-i dea peste bot nevesti sii. Mormăie încet: — De-o fi în stare
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
stârpitură cât o coadă de mătură... Pe maștera asta cu chip de om are o pică teribilă. Dacă ar pu tea ar... Nici el nu știe ce i-ar face. Cât a suferit biata prințesă Mariamne din cauza ei! A trebuit scorpia să-și vâre coada. L-a vrut pe Germanicus, și gata, bunicu’ i l-a adus pe tavă. — ...și mândrețea de nevastă a lui Drusus... Dacă ai fi văzut-o cum arăta la început... — Cum? — Ca o vacă încălțată. Veselia
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
o familie dominatoare și-i privește pe ceilalți fie cu dispreț, fie cu resentimente. Are firea arogantă și nestăpânită a Liviei. Chiar și mama lui, prietena ei cea mai bună, murmură uneori nemulțumită de câte este nevoită să suporte de la scorpia bătrână. Dar de răzvrătit nu îndrăznește... Rămâne brusc cu ochii țintă la un tânăr rezemat de o coloană. Stă tăcut, departe de tumultul din jur. Zăbovește perplex asupra benzii de purpură, nici lată, nici subțire, țesută vertical în pânza togii
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
în cuceritori, nici mă car nu caută în vreun fel să facă deosebirea între voi. Vă schimbă doar capetele din când în când. Se gândește că ar fi cazul să se întoarcă printre ceilalți. Dacă îi interpretează absența drept afront? Scorpia de Agrippina ar fi în stare să i sugereze asta lui bărbatu-său. Îl vede ca sarea-n ochi. Și chiar are nevoie de Germanicus. Altminteri nu știe la cine să se ducă, fiindcă Drusus e neserios de felul lui
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
nu are de la cine. Dorința de avansare sau influența politică, asta trebuie să l roadă. Este mâhnit că nu primește triumful. Clipește brusc, de mai multe ori, cu nervozitate. Nu cumva să i se fi aprins călcâiele după cine știe ce fâșneață! Scorpia de Agrippina o să-i ceară capul - mai rău, ar fi în stare să-l castreze - dacă prinde cumva de veste că-i înlesnește soțului ei vreo aventură. Mai bine nu se bagă și se duce să vorbească cu bătrânul Nicolaus
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
propria familie odată ce și partenerul ei de viață se murdărește, îi este foame, este tată sau fiu. O feministă crede că cei doi soți au obligații egale față de creșterea copiilor, îngrijirea bolnavilor și ocrotirea bătrânilor din familie. Uneori astfel de „scorpii” mai sunt și frumoase. Dar nici una nu spune „da, să trăiți!” în situația în care este folosită doar ca mijloc pentru interesele altora și fiecare crede că are tot dreptul să își fie singură cap. Puțini bărbați care se trag
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
fost înlocuite cu câmpiile morții. Pe celelalte ecrane dansau forme neclare, obiectivele efectuau mișcări panoramice dezordonate. Lumina jeturilor de napalm ale aruncătoarelor de flăcări saturau celulele fotoelectrice ale camerelor, făcând imaginile orbitoare. Vasquez și Drake se întâlniră în mijlocul acestui haos. Scorpia tehniciană dădu din cap, cu înțeles, către omul de Neanderthal modern, armându-și criblorul. ― Intrăm în horă, făcu ea. Punându-se spate în spate deschiseră simultan focul și două arcuri de foc țâșniră din cribloare. Păreau doi sudori care asamblau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
i se va mai oferi prilejul de a-și expune punctul de vedere. Va fi împușcat imediat. Hicks, poate se va stăpâni, la fel și Gorman, dar nu putea spera nici cea mai mică îndurare din partea lui Hudson și a scorpiei de Vasquez. Gâfâind, ajunse la ușa care ducea la secția principală. Dacă vechii lui colegi ar atrage mai mult timp atenția acestor creaturi, poate că ar mai avea o șansă. Ar trebui astfel să traverseze întreaga colonie propriu-zisă, să se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
voce șoptită. Aha, dă el din cap, de parcă ar fi înțeles deodată. Îmi dau seama că ceilalți de-abia așteaptă să știe ce i-a spus Debbie. Cu siguranță o să-i informeze după ce plec. Probabil or să mă creadă o scorpie fără inimă. Cel puțin, așa mă simt în timp ce-mi iau haina pe mine și îmi pun fularul mare, negru, din lână la gât. E groaznic să pui capăt unei relații în preajma Crăciunului. Sper că Tim nu mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
și mergeam cu capul plecat mai tot timpul. Credeam că, dacă țin capul jos, oamenii nu or să mă vadă și or să uite pur și simplu că sunt acolo. Nu a funcționat. Practic, eram sacul de box al unei scorpii pe nume Celeste, care mă amenința că îmi ia capul dacă nu fur țigări din geanta mamei ca să i le dau ei. Celeste, pacostea aia, o uram de-a dreptul. Mi-a făcut viața un infern. Și colac peste pupăză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
niște infractori, își alegeau hainele ce le aparțineau, grăbiți să dispară, fiecare în camera lui, să închidă ușa, la adăpost de furia Sidoniei. Ea zâmbi în timp ce-și spăla lenjeria de corp. Nu-i plăcuse niciodată să fie o scorpie, să-i persecute pe cei din jur cu toanele ei privitoare la curățenie. La ei în casă domnea un fel de indiferență, fiecare făcea cam ce avea chef să facă și în jur, pe obiectele casnice, pe mobile, peste tot
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
Iar povestea sa cu Domnișoara Ri nu a avansat foarte mult. Am luat masa de cîteva ori împreună cu ei, pentru a încerca să le servesc de liant, de interpret, de stimulator. Ce comedie insipidă, prînzurile luate împreună cu ei ! Domnișoara Ri, scorpie cum o știm, îl tachinează mereu cu fraze care și pe mine mă crispează. „Domnule M, n-ați putea mînca fără să deschideți gura ? Cavitatea dumneavoastră bucală este cu totul și cu totul dezgustătoare cînd încercați să o umpleți cu
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
Este capabilă, în același timp, să joace pe două fronturi, să-i ardă una peste mînă Domnului M pentru că nu se servește cum trebuie de furculiță și cuțit, și în același timp să mă sărute pe mine pe chelie. O scorpie, ce mai ! Din cînd în cînd îi cere Domnului M fie sarea, fie piperul numai ca să-i atingă degetele, exclusiv pentru a avea pretextul să-l excite tactil, să-l mîngîie fugar și lasciv timp de o secundă, cît durează
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
bătrână îmbrăcată în capot refuza cu hotărâre terciul. Luați porcăria asta de-aici, repeta plină de importanță. Vreau un croissant. Umplut cu cremă de migdale și învelit în zahar și nucă. Chiar acum. Fran fu uluită recunoscând-o în această scorpie irascibilă pe bătrânica aproape catatonică așezată de obicei într-un scaun cu rotile, la doar câțiva centimetri de televizor. Poate că nu-i plăcea să se uite la televizor și un îngrijitor extrem de sadic o așeza acolo dinadins. Fran își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
bruschețea reacției. Camilla încerca să fie drăguță și se deschisese mult mai mult decât o făcea de obicei. Era un lucru oribil din partea lui Fran să i-o reteze așa. Îmi pare rău. N-am vrut să fiu așa o scorpie. Doar că simt nevoia să discut ceva între patru ochi cu Laurence. Camilla avea s-o creadă cu siguranță o scorpie după faza asta. Arăta ca picată cu ceară. — Fie. N-ai decât, se arici ea. Dacă aveți nevoie de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
oribil din partea lui Fran să i-o reteze așa. Îmi pare rău. N-am vrut să fiu așa o scorpie. Doar că simt nevoia să discut ceva între patru ochi cu Laurence. Camilla avea s-o creadă cu siguranță o scorpie după faza asta. Arăta ca picată cu ceară. — Fie. N-ai decât, se arici ea. Dacă aveți nevoie de mine, sunt în grădină. — Liniștește-te, îi spuse Laurence blând, de parcă ar fi fost o pacientă care avea nevoie de alinare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
și firesc, nu!?” “Oho!, cine vorbește?! Tu! Care n-ai avut altă funcție mai mare-n școală decât aceea de... responsabil de cerc!...” “Vorbesc, de ce să nu vorbesc!? Nu mi-oi fi dând tu voie! Că, ai fost ca o scorpie. Nu degeaba te porecleau toți scorpia, zgripțuroaica, vipera cu corn, strechea, baba-cloanța...” “Nu chiar toți. Mai erau și unii, oameni...” Da, oamenii tăi. Care, când n au chef de treabă (și n-aveau mai deloc) dădeau, în cel mai fericit
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
Tu! Care n-ai avut altă funcție mai mare-n școală decât aceea de... responsabil de cerc!...” “Vorbesc, de ce să nu vorbesc!? Nu mi-oi fi dând tu voie! Că, ai fost ca o scorpie. Nu degeaba te porecleau toți scorpia, zgripțuroaica, vipera cu corn, strechea, baba-cloanța...” “Nu chiar toți. Mai erau și unii, oameni...” Da, oamenii tăi. Care, când n au chef de treabă (și n-aveau mai deloc) dădeau, în cel mai fericit caz, un telefon și-ți îndrugau
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
de altfel și în interludiile hazlii din teatrul no, cunoscute sub numele de ky:gen -, beția e poate starea cea mai nimerită pentru a furniza o versiune comică a ravagiilor iluziei. În această perspectivă, lungul și ciudatul prolog din Îmblânzirea scorpiei, piesă contemporană cu Comedia erorilor, își dezvăluie adevărata semnificație. Ne amintim că acest prolog ne introduce într-un spațiu insolit: un han aflat într-un câmp pustiu, în plină sălbăticie. În timp ce, în cârciuma hanului, Sly, bețivanul, adoarme pe podea, își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
Zici că sângerează aievea”) și lacrimile lui Apollo. Pânzele atestă, așadar, puterea iluziei, dar înscriu în subtext și tema vânătorii sălbatice, a hălăduirii prin locuri neumblate și a metamorfozei ce se poate petrece uneori prin codri și păduri. Comedia Îmblânzirea scorpiei va fi jucată special pentru „spectatorul” Sly, figură parodică de nobil înconjurat de imaginile unor metamorfoze pictate. Însă Shakespeare se grăbește să ne anunțe că Sly nu va vedea nimic din spectacol, căci încă de la sfârșitul primei scene doarme dus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
Încurcată. — Nu-i adevărat. — Ar putea la fel de bine să fie mort. La cât suflet are În el, zise vecina cu un rânjet satisfăcut. Logan Își dădu seama dintr-odată ce se Întâmplase. Watson Îi spusese că tatăl copilului era mort pentru că scorpia aia de vecină afirmase asta. — Înțeleg, spuse Logan apăsând cuvintele și Încercând să păstreze un ton neutru. Și tatăl a fost informat că Richard a dispărut? Era a doua oară când punea această Întrebare În interval de o oră. Deja
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1999_a_3324]
-
dentar. Toate astea se potrivesc cu scenariul lui Upshaw. Și-acum fii atent: în toamna lui ’42 un bărbat alb, imens, cu un accent irlandez, vine mereu pe-acolo și întreabă de Coleman. I l-am descris pe Dudley și scorpia s-a speriat. S-a blocat. Îți spun că tipul ăsta, Coleman, fuge de un bărbat alb, imens, care-i Dudley și care i-a făcut de petrecanie lui José Diaz, iar Coleman l-a văzut. Eu zic să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]