823 matches
-
Constantin I. Miculescu (n. 6 septembrie 1863, Crevenicu, județul Teleorman; d. 29 decembrie 1937, București) a fost un fizician român a avut rezultate notabile în termodinamică și optică. Principala sa contribuție la domeniul fizicii poate fi regăsită chiar în lucrarea sa de doctorat, unde a prezentat o determinare precisă a echivalentului mecanic al caloriei. Constantin I. Miculescu s-a născut la data de 6 septembrie 1863
Constantin Miculescu () [Corola-website/Science/304656_a_305985]
-
căldură, au fost măsurate prin intermediul unor termocuple Pt - Fc, etalonate în prealabil. Forța electromotoare produsă de termocuple era măsurată prin metoda compensației (metodă de zero). După un număr de 31 de experimente cu acestă mașinărie, considerate clasice în lucrările de termodinamică, Miculescu, a calculat valoarea J ca fiind de 4,184 J/cal. Această valoare este foarte apropiată de valoarea utilizată în prezent, 4,1855 J/cal. Valorile determinate anterior, chiar de mari fizicieni ca J.M. Joule (1819-1889), E.M. Lenz (1804-1865
Constantin Miculescu () [Corola-website/Science/304656_a_305985]
-
prezentau o serie de abateri de până la 20% față de valoarea reală, fiind dificil de utilizat în practică. Valoarea echivalentului mecanic al caloriei descoperită de Miculescu a fost înscrisă în tabelele internaționale de constante și a devenit o constantă fundamentală a termodinamicii. În anul 1950, Comitetul Internațional de Măsuri și Greutăți a adoptat valoarea găsită de Miculescu care a fost ușor corectată, eroarea relativă de măsurare a acestei constante determinate de Miculescu fiind de numai 0,005%. Între anii 1905-1908, în laboratorul
Constantin Miculescu () [Corola-website/Science/304656_a_305985]
-
este compus din Matthew Bellamy, alias Matt (voce, chitară, pian și clape), Christopher Wolstenholme / Chris (chitară bas, clape și fundal voce) și Dominic Howard, zis și Dom (tobe și percuție). Albumul se numește "" cu referire la principiul al doilea al termodinamicii. Albumul este disponibil în ediția de CD, CD+DVD, MP3, descărcare high-definition, vinyl și set Deluxe. În funcție de ediția aleasă, se poate achiziționa pachetul Deluxe care conține permisiunea de descărcare a fișierelor HD, CD-ul și DVD-ul, plus "making of
The 2nd Law () [Corola-website/Science/329394_a_330723]
-
Planck a preluat argumentația din articolul său din 1926 în edițiile ulterioare ale „Lecțiilor de termodinamică“ - probabil cel mai influent manual al domeniului. Formulările „clasice“ ale principiului al doilea (Kelvin-Planck și Clausius) sunt extrase din studiul funcționării ciclice ale mașinilor cu abur. Dacă descriem starea fluidului prin doi parametri, din care unul este geometric (volumul) iar
Principiul al doilea: Planck versus Carathéodory () [Corola-website/Science/320567_a_321896]
-
contradicție cu principiul (PP). Deci U*=U, și deci într-adevăr entropia finală este aceeași cu cea inițială. Progresul surprinzător apare când adăugăm principiului al doilea noțiunea de echilibru termic și aceea de "temperatură" ("empirică" pentru început)(Principiul zero al termodinamicii). Cu ajutorul lor, putem vorbi despre ecuația de stare a fluidului, care in forma obișnuită este:<br>formula 11 unde Θ este ""temperatura empirică"", definită prin echilibru termic cu un termometru arbitrar .Temperatura empirică poate înlocui energia internă sau presiunea drept parametru
Principiul al doilea: Planck versus Carathéodory () [Corola-website/Science/320567_a_321896]
-
în afară de deplasarea unei greutăți, corpul K a trecut din starea (θ,V) cu entropia S într-o stare (θ',V') cu entropia S'. Aceasta este posibil numai daca "S' > S", deci dacă: <br>formula 24 Acesta este un rezultat remarcabil („inima termodinamicii“): mulțimea stărilor care pot fi atinse prin procese oarecari de interacție între K și K este cuprinsă în mulțimea stărilor pentru care suma entropiilor este mai mare decat cea inițială: nu este exclus ca entropia unuia din corpuri să scadă
Principiul al doilea: Planck versus Carathéodory () [Corola-website/Science/320567_a_321896]
-
lui Carathéodory . Pe de altă parte, lucrările lui G.Falk și H.Jung , R.Giles și E.Lieb și J.Yngvason impartășesc scepticismul lui Planck că noțiuni și exprimări topologice ("în orice vecinătate a unei stări...") ar fi relevante pentru termodinamică, și prezintă un sistem de axiome de natură algebrică depărtat de limbajul practic obișnuit în fizică; cititorului îi trebuie un timp pentru a se obișnui cu ele, progresul lecturii este corespunzător dificil, dar efortul de a atinge rigoare și claritate
Principiul al doilea: Planck versus Carathéodory () [Corola-website/Science/320567_a_321896]
-
spre deosebire de motorul Stirling zona de destindere se află la o temperatură mai scăzută decât cea de compresie, astfel că în loc să se producă lucru mecanic, este necesară furnizarea lui de către sistem pentru a satisface cerințele celei de-a doua legi a termodinamicii. Zona de destindere a pompei de căldură este cuplată termic la o sursă de căldură, care adeseori este mediul înconjurător. Partea de compresie a mașinii Stirling este situată în spațiul ce va fi încălzit, spre exemplu o clădire. În mod
Motorul Stirling () [Corola-website/Science/309545_a_310874]
-
Nicolae Vasilescu Karpen (n. 10 decembrie 1870, Craiova — d. 2 martie 1964, București), a fost un om de știință, inginer, fizician și inventator român. A efectuat o importantă muncă de pionierat în domeniul elasticității, termodinamicii, electrochimiei și a ingineriei civile. Membru titular al Academiei Române. A realizat pilele Karpen. S-a născut în Craiova la 10 decembrie 1870 (22 decembrie stil nou). Aici urmează cursurile școlii primare și Colegiul Național Carol I. După terminarea liceului, urmează
Nicolae Vasilescu-Karpen () [Corola-website/Science/304860_a_306189]
-
1948 a fost exclus din Academia Republicii Populare Române, fiind repus în drepturi abia în 1955. A murit în 2 martie 1964, la venerabila vârstă de 94 ani. Și-a desfășurat activitatea de cercetare în domeniile: elasticitate, aerodinamică, fizică atomică, termodinamică, electrostatică, teoria cinetică a gazelor, electromagnetism, chimie fizică, electrochimie și pile electrice. A efectuat studii asupra aderenței fierului la beton. A făcut cercetări asupra presiunii interne a lichidelor și mecanismului presiunii osmotice. În anul 1909, a propus pentru prima oară
Nicolae Vasilescu-Karpen () [Corola-website/Science/304860_a_306189]
-
lor la un domeniu anume al fizicii, este suficient să se acționeze cu simplu click pe săgeata din capul coloanei „Clasificări și note”; efectul va fi gruparea lucrărilor pe subiecte; în tabel vor apărea toate articolele care au ca temă „Termodinamica”, de exemplu, prezentate în ordine cronologică în cadrul temei.Pentru tipărirea versiunii rearanjate a tabelului, se poate utiliza direct web-browser Print option; opțiunea „Versiune de tipărit” de la „trusa de unelte” din stânga paginii, se poate folosi numai pentru tipărirea versiunii de bază
Lista publicațiilor științifice ale lui Albert Einstein () [Corola-website/Science/314080_a_315409]
-
forțele microscopice conservative este descrisă prin tratarea detaliată cu ajutorul mecanică statistică. În sistemele macroscopice închise, forțele neconservative acționează pentru a modifica energia internă a sistemului, și sunt adesea asociate cu transferul de căldură. Conform celui de-al doilea principiu al termodinamicii, forțele neconservative au neapărat ca rezultat transformări ale energiei din sistemele închise de la forme mai ordonate la forme mai neordonate, pe măsură ce entropia crește. În Sistemul Internațional, unitatea de măsură pentru forță este newtonul (simbolizat N), definit ca fiind forța necesară
Forță () [Corola-website/Science/304451_a_305780]
-
-lea a fost marcat de activitatea biologului și a chimistului , care a descoperit rolul oxigenului în ardere, în timp ce și D’Alembert au publicat ". În secolul al XIX-lea, Augustin Fresnel} a devenit fondatorul opticii moderne, Sadi Carnot a pus bazele termodinamicii, iar Louis Pasteur a fost un pionier al microbiologiei. În secolul al XX-lea, pot fi amintiți matematicianul și fizicianul Henri Poincaré, fizicienii Henri Becquerel, Pierre și Marie Curie, deveniți celebri pentru studiile lor în domeniul radioactivității, fizicianul Paul Langevin
Franța () [Corola-website/Science/296632_a_297961]
-
Pentru un câmp de radiație suficient de neregulat se poate extinde în fizica clasică noțiunea de entropie folosită în termodinamica materiei. Se vorbește atunci despre entropia radiației electromagnetice. Ne mărginim în acest articol numai la tratamentul clasic al entropiei. După legile lui Kirchhoff, în interiorul unei cavități opace și închise, ținută la temperatura T, se găsește radiație electromagnetică izotropă, omogenă și
Entropia radiației electromagnetice () [Corola-website/Science/315884_a_317213]
-
necesari). Rezultatele lui Laue capătă o interpretare naturală folosind definiția entropiei în mecanica cuantică Faptul că radiația termică exercită o presiune asupra pereților incintei care o conține a fost dedus din considerente termodinamice - de compatibilitate cu principiul al doilea al termodinamicii - independent de ecuațiile lui Maxwell, de către Adolfo Bartoli . Raționamentul lui ingenios a fost preluat de către Boltzmann , care, folosind legea lui Stefan, a dedus chiar faptul ca presiunea radiației este p=u/3 (u este densitatea de energie electromagnetică); puțin mai
Entropia radiației electromagnetice () [Corola-website/Science/315884_a_317213]
-
entropia să crească. Un gaz are în contrast un mecanism natural - al ciocnirilor moleculare (ignorăm dificultățile teoretice) - care face ca entropia să atingă rapid starea de echilibru (de maximum al entropiei). Totuși numai prin introducerea acestui concept poate fi descrisă termodinamica unor procese zilnice, ca emisia luminii de către un bec!
Entropia radiației electromagnetice () [Corola-website/Science/315884_a_317213]
-
de energie se pot transforma una în cealaltă și sunt în acest sens echivalente a fost recunoscut la mijlocul secolului XIX de Julius Robert Mayer (1841) și de James Prescott Joule (1847). Acestea au fost primele formulări ale principiului întâi al termodinamicii. Relația de mai sus între C și C i-a permis lui J.R.Mayer și una din primele determinări ale echivalentului mecanic A al caloriei: în partea stângă a relației se găsesc mărimi calorice, măsurate în calorii/mol, în partea
Relația lui Mayer () [Corola-website/Science/320889_a_322218]
-
care se poate măsura mecanic. Măsuratorile noi arată că:<br> Lui Mayer i se atribuie rezultatul 425 kgm/kcal! Dacă gazul nu este ideal, ecuația sa de stare "F(p,V,T) = 0" este mai complicată. Principiul al doilea al termodinamicii și consecința sa, existența entropiei ca funcție de stare, permit însă o formulare generală a relației lui Mayer pentru orice fluide. Pentru aceasta, exprimăm pe C și C drept derivate ale entropiei(vezi Termodinamica):<br>formula 4 Privim pe S ca funcție de
Relația lui Mayer () [Corola-website/Science/320889_a_322218]
-
este mai complicată. Principiul al doilea al termodinamicii și consecința sa, existența entropiei ca funcție de stare, permit însă o formulare generală a relației lui Mayer pentru orice fluide. Pentru aceasta, exprimăm pe C și C drept derivate ale entropiei(vezi Termodinamica):<br>formula 4 Privim pe S ca funcție de T si V, fie direct, fie folosind ecuația de stare pentru a exprima presiunea ca funcție de T și V:<br>formula 5 Derivăm față de T această identitate și obținem:<br>formula 6 Înmulțind cu T
Relația lui Mayer () [Corola-website/Science/320889_a_322218]
-
topirea zăpezii sau fierberea apei. Termenul a fost introdus în jurul anului 1750 de Joseph Black, pe baza cuvântului din latină "latere". este cantitatea de căldură primită sau cedată de un corp sau de un sistem de corpuri într-o transformare termodinamică de fază izoterm-izobară. Corespunzător transformărilor de fază posibile, se definesc călduri latente, numite și capacități termice latente (vezi definițiile mai sus la „terminologie”):
Căldură latentă () [Corola-website/Science/318869_a_320198]
-
considerabil. Cu atât mai mult cu cât supravalorizarea identității etnice poate, În mod paradoxal, să ducă la dispariția a ceea ce se afirmă cu ostentație și să contribuie astfel la diminuarea diversității culturale. Într-adevăr, cea de-a doua lege a termodinamicii ne Învață că un sistem Închis și absolut omogen Încetează să mai producă lucru mecanic perceptibil din exterior. De aceea, putem să reținem avertismentul lui Bertrand Russell: „Lucrurile lăsate În voia lor tind să sfârșească În dezordine” (citat de Devereux
[Corola-publishinghouse/Administrative/1934_a_3259]
-
interacționa fie prin absorbția unui foton, cu o majorare energetică aferentă, fie prin emisia spontana a unui foton de către un atom aflat inițial într-o stare energetică superioară, rezultând o micșorare a energiei [7]. Cu toate acestea, luând în calcul termodinamica emisiei fotonice, Einstein, în 1916, ajunge la concluzia existenței unui al treilea proces de interacțiune - emisia indusă sau stimulată -prin care speciile excitate pot fi stimulate să emită un foton la contactul cu un alt foton. Aceasta reprezintă baza fenomenului
MARCAREA PRIN MICROPERCUŢIE ŞI CU FASCICUL LASER A UNOR MATERIALE by ŞTEFAN RUSU () [Corola-publishinghouse/Science/1607_a_2906]
-
Entropia este o funcție termodinamică de stare, cu proprietatea remarcabilă că într-un sistem izolat nici un proces nu poate duce la scăderea ei. Stabilirea existenței acestei funcții și a proprietăților ei este o realizare impresionantă a fizicii de la sfârșitul secolului al XIX-lea și care
Entropia termodinamică (după Carathéodory) () [Corola-website/Science/311117_a_312446]
-
a fizicii de la sfârșitul secolului al XIX-lea și care până azi nu și-a pierdut din fascinație. Prezentarea clasică a subiectului se găsește, neîntrecută în claritate, în lecțiile lui Șerban Țițeica. Existența entropiei este o consecință riguroasă a principiilor termodinamicii („zero”, unu și doi). Înainte de a le reaminti, trebuie precizate modurile în care un sistem dat Σ poate fi în contact cu exteriorul: Despre două sisteme în echilibru aflate in contact diatermic unul cu celălalt se spune că sunt în
Entropia termodinamică (după Carathéodory) () [Corola-website/Science/311117_a_312446]