1,372 matches
-
a înfrunzit, înflorit și dat fructe înaintea Domnului că însemn al alegerii lui Aaron că mare preot. În unele paterițe apusene medievale apare un șarpe înghițind un alt șarpe, un motiv al autorității și puterii divine, cu trimitere la acelasi toiag al lui Aaron. Există și exemple în care motivul vegetal și cel al șarpelui sunt combinate. În arta răsăriteana bizantina capătul pateriței este împodobit cu șerpi afrontați, privind unul spre celălalt, având între ei un glob sau o cruce. Șerpii
Pateriță () [Corola-website/Science/320969_a_322298]
-
fiind nevoie de poveste pentru această formațiune de stele, pentru a intregi legenda cerului nocturn. Sumerienii au văzut aceste stele ca făcând parte din imaginea unui păstor (întâlnit uneori într-o caleașcă) cu oile sale, sau în unele versiuni, cu toiagul său. Asta în timp ce în China, Orion era una din cele 28 de case Sieu (Xiu) (宿). Cunoscută ca și Shen (參),ce înseamnă cifra trei se crede despre această casă că ar fi fost formată din stelele din Centura lui
Orion (constelație) () [Corola-website/Science/298756_a_300085]
-
misiunea de a-i elibera pe evrei din sclavia egipteană. Faraonul (Seti I?) murise, iar după el a urmat la tron fiul său (Ramses al II-lea?). Dumnezeu il anunță pe Moise că va trimite urgii asupra Egiptului prin acționarea toiagului său miraculos. Trimis în Egipt, Moise îl întâlnește pe fratele său Aaron. Cum Moise avea dificultăți de vorbire, sau, după ipotezele amintite ale unor critici ai Bibliei, nici nu ar fi știut limba evreilor, el a fost înștiințat de Dumnezeu
Moise () [Corola-website/Science/298697_a_300026]
-
întâlnește pe Aaron, fratele său. El se arată în fața faraonului și-i cere să-i elibereze pe evrei din robia Egiptului („Trimite poporul meu”). Faraonul refuză, negând și disprețuind pe Dumnezeul evreilor. Dar cu putere de la Dumnezeu, Moise a scos toiagul, l-a aruncat în fața faraonului, și, minune, toiagul s-a transformat într-un șarpe. Slujbașii faraonului nu s-au lăsat mai prejos și au reușit sa facă la fel cu toiegele lor. În această întrecere de minuni, până la urmă șarpele
Moise () [Corola-website/Science/298697_a_300026]
-
în fața faraonului și-i cere să-i elibereze pe evrei din robia Egiptului („Trimite poporul meu”). Faraonul refuză, negând și disprețuind pe Dumnezeul evreilor. Dar cu putere de la Dumnezeu, Moise a scos toiagul, l-a aruncat în fața faraonului, și, minune, toiagul s-a transformat într-un șarpe. Slujbașii faraonului nu s-au lăsat mai prejos și au reușit sa facă la fel cu toiegele lor. În această întrecere de minuni, până la urmă șarpele lui Moise i-a înghițit pe ceilalți șerpi
Moise () [Corola-website/Science/298697_a_300026]
-
evreilor. Dar cu putere de la Dumnezeu, Moise a scos toiagul, l-a aruncat în fața faraonului, și, minune, toiagul s-a transformat într-un șarpe. Slujbașii faraonului nu s-au lăsat mai prejos și au reușit sa facă la fel cu toiegele lor. În această întrecere de minuni, până la urmă șarpele lui Moise i-a înghițit pe ceilalți șerpi, ai servitorilor. Dar nici atunci faraonul nu s-a lăsat convins și a continuat să refuze a-i elibera pe evreii înrobiți, ba
Moise () [Corola-website/Science/298697_a_300026]
-
Egiptului, ori se duceau spre mare, riscând să se înece - ocolitul ei nu mai era posibil, le-ar fi luat prea mult timp. Are loc însă un miracol salvator prin voia la Dumnezeu - Domnul îi poruncește lui Moise să ridice toiagul spre mare. Se porni un vânt năprasnic și foarte puternic, iar Marea Roșie se despărți în două ziduri de apă - un lucru ce nimeni nu mai văzuse. Apoi, mulțimea de evrei împreună cu animalele și cu toate căruțele cu merinde și cu
Moise () [Corola-website/Science/298697_a_300026]
-
apă - un lucru ce nimeni nu mai văzuse. Apoi, mulțimea de evrei împreună cu animalele și cu toate căruțele cu merinde și cu comorile din Egipt, alergau cu egiptenii și carele lor de luptă pe urmele lor. Moise ridică încă o dată toiagul la porunca Domnului, și, încă o minune, zidurile de apă se prăbușiră peste egipteni, înecându-i. Diverși cărturari și-au dat părerea care ar fi explicația rațională a unui eveniment de acest gen - majoritatea ipotezelor vorbind despre posibilitatea unei erupții
Moise () [Corola-website/Science/298697_a_300026]
-
Mare dăruiește pribegilor din „cealaltă țară românească” un lot de pământ pentru a-și face sat. El botează un prunc născut cu 40 de zile în urmă, la hramul Mănăstirii Neamțu. După o veche datină strămoșească, el-însuși îl bate cu toiagul pe „coconul domnesc” pentru a-și aduce aminte mai târziu de hotărârea luată. Damian Jder se întoarce de la Liov și aduce cu el 40 de care cu pulbere pentru înzestrarea oastei Moldovei. El îl anunță pe domnitor că regele Poloniei
Frații Jderi (film) () [Corola-website/Science/327429_a_328758]
-
este stareț al Mănăstirii Noul Neamț a devenit fratele său, arhimandritul Paisie Cecan. Mitropolitul Vladimir Cantarean al Chișinăului l-a ridicat pe ieromonahul Dorimedont la rangul de arhimandrit la data de 8 ianuarie 1993. În același an este decorat cu toiag păstoresc de către IPS Vladimir, Mitropolitul Chișinăului și al întregii Moldove. Mitropolitul Vladimir i-a acordat la 28 noiembrie 1994 dreptul a purta crucea pectorală cu diamante. La 29 ianuarie 1995, arhimandritul a fost numit în funcția de prorector al Seminarului
Dorimedont Cecan () [Corola-website/Science/305385_a_306714]
-
a Sângelui, iar acum trebuie să facă față iernii eterne aruncate de Foul asupra Tărâmului. Nobilul Foul se pregătește să pornească asaltul final asupra oamenilor Tărâmului și a readus din morți spiritul chinuit al fostei Înalte Nobile Elena, cu ajutorul căreia Toiagul Legii este folosit acum în serviciul răului. El și-a refăcut armata și a pus-o sub conducerea uriașului Pumnul-Satanei, care se pregătește să asedieze fortăreața de la Piatra Sărbătorii. Singura speranță de salvare, deși controversată, pare a fi rechemarea lui
Puterea salvatoare () [Corola-website/Science/329858_a_331187]
-
au servit pe vremuri Garda Sângelui. Atacați de troglodiții și demonii-abjecți ai lui Foul, Covenant și însoțitorii săi se trezesc în fața spiritului posedat al Elenei și a celorlați doi uriași corupți de Foul. Cu ajutorul aurului alb, Covenant reușește să distrugă Toiagul Legii, cei doi uriași corupți și să elibereze spiritul Elenei, dar o pierde pe Lena. Între timp Nobilul Mhoram reușește, cu eforturi epuizante, să spargă asediul pe care Pumnul-Satanei îl instituise asupra Pietrei Sărbătorii, distrugându-l în înfruntare pe uriașul
Puterea salvatoare () [Corola-website/Science/329858_a_331187]
-
și faunei sălbatice, aprobată cu modificări și completări ulterioare (Anexa IVA, unde este menționată ca "Elaphe longissima"), fiind considerată o specie de interes comunitar ce necesită o protecție strictă. Esculap, zeul medicinii în mitologia greacă, purta în mâna dreaptă un toiag înconjurat de un șarpe, care este considerat a fi șarpele lui Esculap. După o legendă din mitologia grecească antică șarpele lui Esculap avea cunoștințe despre plantele medicinale și despre proprietățile vindecătoare ale acestora. Pentru a afla aceste cunoștințe pe care
Șarpele lui Esculap () [Corola-website/Science/333940_a_335269]
-
Agathyrsos apare în unele inscripții din sec. 1-2 e.n. din Italia (CIL XV, 461-470; CIL XIV 2161 și altele) poate, în amintirea legendarului fiu al lui [Heracles]. Numele celei mai vechi populații consemnate în Transilvania, Agathirsoi (i) înseamnă "conducătorii cu toiege" (thirsus = toiag). Ei se ocupau cu extragerea și prelucrarea metalelor. De acolo vine expresia „a conduce cu toiag de fier". Herodot menționează în scrierile sale că agatârșii care s-au stabilit pe văile Mureșului superior și a Târnavelor prin secolul
Agatârși () [Corola-website/Science/299950_a_301279]
-
în unele inscripții din sec. 1-2 e.n. din Italia (CIL XV, 461-470; CIL XIV 2161 și altele) poate, în amintirea legendarului fiu al lui [Heracles]. Numele celei mai vechi populații consemnate în Transilvania, Agathirsoi (i) înseamnă "conducătorii cu toiege" (thirsus = toiag). Ei se ocupau cu extragerea și prelucrarea metalelor. De acolo vine expresia „a conduce cu toiag de fier". Herodot menționează în scrierile sale că agatârșii care s-au stabilit pe văile Mureșului superior și a Târnavelor prin secolul al VI
Agatârși () [Corola-website/Science/299950_a_301279]
-
altele) poate, în amintirea legendarului fiu al lui [Heracles]. Numele celei mai vechi populații consemnate în Transilvania, Agathirsoi (i) înseamnă "conducătorii cu toiege" (thirsus = toiag). Ei se ocupau cu extragerea și prelucrarea metalelor. De acolo vine expresia „a conduce cu toiag de fier". Herodot menționează în scrierile sale că agatârșii care s-au stabilit pe văile Mureșului superior și a Târnavelor prin secolul al VI-lea î.e.n., dețineau vii renumite. Colindele păstrate în folclorul din acest spațiu geografic ne comunica peste
Agatârși () [Corola-website/Science/299950_a_301279]
-
Zeus îl încredințează pe Dionis prin intermediul lui Hermes nimfelor de la Nisa (vezi și Hyades), mai târziu lui Silen. Ajuns adult, el a luat parte la lupta zeilor cu giganții, în care l-a ucis pe Eurytus cu tirsul său, un toiag încununat de conuri de pin. Conform legendelor, și-a propagat el însuși cultul, ducându-l din Tracia în întreaga lume, ajungând în Egipt, Siria, Frigia și, în sfârșit, în India. Pe muritori, zeul îi învață să cultive vița de vie
Dionis () [Corola-website/Science/296863_a_298192]
-
Exechias (München, Staatliche Antikensammlung). La jumătatea secolului V î. e. n. se produce o schimbare în iconografie; zeul care fusese până atunci bărbos, încununat cu iederă și purtând veșminte lungi, ia de acum încolo o înfățișare adolescentină. Atributele îi sunt pe lângă tirs, toiagul său ornat cu conuri de pin și frunze de viță de vie, un kantharos (vas pentru vin), pantera și șarpele. Cu aceste atribute e reprezentat de Lydos, pe craterul lui Pronomos (Napoli 3240) și în scena gigantomahiei de pe friza de
Dionis () [Corola-website/Science/296863_a_298192]
-
În casa cea mare a fost reconstituit un obicei de înmormântare tipic satelor bucovinene, cu patru personaje, respectiv decedatul și trei persoane aflate la priveghi. Casa este decorată ca pentru o înmormântare, cu oglindă acoperită, cu steag negru la ușă, toiag, cruce ș.a. Fierăria reprezintă un atelier în care fierarul prelucrează la cald fierul sau alte metale. În perioada medievală aici erau confecționate potcoave pentru animale (unele ateliere se numeau și potcovării), arme (săbii, spade), topoare, balamale, mânere metalice, zăvoare, chei
Muzeul Satului Bucovinean () [Corola-website/Science/309181_a_310510]
-
p. 335. footnote>. În apa baptismală este înecată viața păcătoasă a omului În Exodul mântuirii creștine prin Taina Botezului și a Euharistiei, trecerea Mării Roșii, în care urmăritorii - slujitorii lui Faraon sunt înecați, preînchipuie sau simbolizează botezul, firea apei prin toiagul cel călăuzitor al credinței și prin harul luminos făcându-se „dătătoare de viață celor ce caută scăparea în ea”<footnote Sf. Grigorie de Nyssa, Despre viața lui Moise sau despre desăvârșirea prin virtute, traducere de Preot Ioan Buga, în col
Editura Ortodoxia. Revistă a Patriarhiei Române by Liviu Petcu () [Corola-journal/Science/131_a_162]
-
clădire mică, situată în fața Ninaidō cu fațada orientată spre sud. Obiectul de venerare este statuia lui . Denumirea Tsubaki-dō, adică „Sala cameliilor”, provine de la o legendă veche, potrivit cărea prințul Shōtoku, în timpul călătoriei la muntele Hiei, ar fi înfipt în pământ toiagul său, făcut din copac de camelie („tsubaki”, "camelia japonica"), și aceast toiag ar fi prins rădăcini și ar fi crescut, răspândindu-se prin toată zona. În prezent, în jurul clădirii într-adevăr cresc camelii. Data construirii nu este cunoscută, însă conform
Enryaku-ji () [Corola-website/Science/335867_a_337196]
-
venerare este statuia lui . Denumirea Tsubaki-dō, adică „Sala cameliilor”, provine de la o legendă veche, potrivit cărea prințul Shōtoku, în timpul călătoriei la muntele Hiei, ar fi înfipt în pământ toiagul său, făcut din copac de camelie („tsubaki”, "camelia japonica"), și aceast toiag ar fi prins rădăcini și ar fi crescut, răspândindu-se prin toată zona. În prezent, în jurul clădirii într-adevăr cresc camelii. Data construirii nu este cunoscută, însă conform cronicilor mănăstirii un templu dedicat zeiței Kannon și asociat cu prințul Shōtoku
Enryaku-ji () [Corola-website/Science/335867_a_337196]
-
are minte și judecată mai presus de anii lui. Îl admira pe Mitsuhide și începu să-l laude: — E mult peste medie, nu credeți? Stăpânul Mitsuhide nu e unul dintre aceia care disprețuiesc învățătura și se laudă ce greu e toiagul pe care-l folosesc, cât de bine mânuiesc spada sau căpăstrul, ori cât de mulți oameni au tăiat pe nu știu ce câmp de luptă. Ori de câte ori cat în bibliotecă, e adâncit în studiu. Și e și un mare spadasin și strateg. Va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
probabil că fugise. Nu se auzeau pași, însă. Încălțând o pereche de sandale, ieși pe poarta din spate a zidului de pământ. Un om se prosternase în țărână, așteptându-l. Lângă el zăceau un coș mare de răchită și un toiag. — Jinshichi? Nu ne-am văzut de mult, stăpâne. Cu patru ani în urmă, când în sfârșit primise permisiunea lui Yoshimoto, Ieyasu se întorsese la Okazaki să viziteze mormintele de familie. Pe drum, unul dintre servitorii săi, Udono Jinshichi, dispăruse. Pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
până-n măduva oaselor. Bărcuța îi purta pe Jinshichi și Ieyasu prin centrul râului, timpul trecând, de-a lungul conversației lor secrete. Când terminară de vorbit, Jinshichi pilotă luntrea înapoi la mal. Jinshichi luă repede coțul pe braț și-și apucă toiagul. Luându-și rămas bun de la Ieyasu, spuse: — Le voi transmite servitorilor cuvintele dumneavoastră. Mai e și altceva, doamne? Ieyasu se opri pe mal, dintr-o dată atent să nu fie văzut. — Nu mai e nimic. Du-te repede. Făcându-i un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]