1,158 matches
-
avangardist și inovator, rezistent până la două sute de metri adâncime, la un preț foarte rezonabil. Ceasuri superrafinate, fiecare dintre ele costând câteva salarii de profesor și pe care Emma le considera, cu voce tare și nepăsătoare că putea fi auzită de vânzătoare, identice cu gablonțurile pe care ea le vedea În fiecare zi la ieșirea din metrou. În cele din urmă, se lăsase convins de Emma să cumpere un TAG Heuer, model Carrera, varianta rectangulară, negru cu brățară de piele perforată. Poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
vedea În fiecare zi la ieșirea din metrou. În cele din urmă, se lăsase convins de Emma să cumpere un TAG Heuer, model Carrera, varianta rectangulară, negru cu brățară de piele perforată. Poate că Emma rămăsese orbită de faptul că vânzătoarea spusese că stelele de cinema ca Steve McQueen și Paul Newman purtaseră aceste ceasuri ale casei elvețiene. Probabil Însă că lui Dario nu avea să-i placă. Era un model prea tineresc, prea agresiv. — Da, vin, promise Sasha. Emma Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
N-am mai mers la TIFF de vreo trei ani... Iulia Blaga ...dar am descoperit cu satisfacție următoarele: » Vărzăria și Păstăria încă rezistă economiei de piață și nu s-au transformat în magazine de țoale sau telefoane mobile. » Chelnerițele și vânzătoarele sunt încă simpatice, iar taximetriștii încă dau corect restul. » TIFF-ul a crescut până la 200 de filme, ceea ce înseamnă că, într-o primă fază, te uiți la program ca mâța-n calendar. La cinematografele Republica, Arta și Victoria proiecțiile sunt
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2215_a_3540]
-
știu, dar pot zice că 20 februarie a fost o zi bună, așa cum mi-a dorit să am indicativul 43. Tocmai de-aia m-am cadorisit la prânz cu un pireu de castane și-am respectat ce mi-a urat vânzătoarea: s-aveți poftă. Am avut. rockin’ by myself Tinerețe purpurie Dumitru UNGUREANU Ce se mai poate scrie despre Deep Purple, numele ajuns demult renume, sinonim chiar cu hard-rock-ul? Tot ce-a fost de scris probabil că s-a scris. N-
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2200_a_3525]
-
și o pilotă obosită îmbrăcată într-o husă de o urâțenie sinistră: octogoane albastre și melci muștar. Am avut o scurtă viziune cu Bangs cumpărând-o - stând fără nici o idee în departamentul de lenjerie al magazinului John Lewis în timp ce o vânzătoare ca un dragon cu un stup de albine în loc de păr și un sutien enorm, cu balene de metal, îl asigura că e o alegere foarte masculină. În bai, Bangs, sau poate vreun locatar anterior, pusese pe capacul de la veceu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2321_a_3646]
-
brînză pe care o mîncam cînd eram copil, ștrudelurile cu mere, eclerurile, sava rinele, nimeni nu mai știe cum arată... pentru că au trecut ani de cînd nimeni nu a mai văzut vreuna din aceste prăjituri... În cofetăria asta găsești o vînzătoare urîtă ca un strigoi... și la fel de mută... Ți se pare că frigul din camera mea, din casa noastră e o „pierdere clasică“? CÎte nopți am dormit În pulover În iarna asta? Mai degrabă... cîte am dormit fără...? Eu cred că
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
ambii angajați În marina comercială, și se gîndea ca, după lăsarea la vatră, să le urmeze exemplul. Probabil că magazinul avea să rămînă surorii sale Jessica, acum În vîrstă de abia șaptesprezece ani, dar care lucra deja la magazin ca vînzătoare. — Băiete, Îl rugă Vic pe un ton cît se poate de calm și Înțelegător, vorbește-mi de presimțirea aceea. Ce anume a presimțit? — A presimțit că-i umbla cineva prin buzunare, răspunse Iuffo. — Cum a presimțit asta? se miră Vic
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
de haine, aproape fără să le privească. În cele din urmă găsi ce căuta, o fustă scurtă și strîmtă. — Băiete, vreau să probez fusta asta, poți să mă ajuți un pic? Întrebarea era precisă, eficientă, părea spontană și excludea inițiativa vînzătoarei cu care el stătea de vorbă, sau a oricărei alte vînzătoare. De prisos să mai adăugăm că Naggie o pregătise de acasă. Marlon se Întoarse către interlocutoarea sa de pînă atunci, surîzÎnd cam Încurcat. Cel puțin așa văzu Naggie, care
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
găsi ce căuta, o fustă scurtă și strîmtă. — Băiete, vreau să probez fusta asta, poți să mă ajuți un pic? Întrebarea era precisă, eficientă, părea spontană și excludea inițiativa vînzătoarei cu care el stătea de vorbă, sau a oricărei alte vînzătoare. De prisos să mai adăugăm că Naggie o pregătise de acasă. Marlon se Întoarse către interlocutoarea sa de pînă atunci, surîzÎnd cam Încurcat. Cel puțin așa văzu Naggie, care porni spre cabina de probă, fără să mai privească În urmă
Christina Domestica şi vînătorii de suflete by Petre Cimpoieşu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1372_a_2701]
-
vitrinei, admirând o rochie superbă. Fără să vreau, m-am trezit în magazin”. În acest caz, precizarea înlocuiește un întreg paragraf explicativ: atât de mult mi-a plăcut rochia, încât nici nu mi-am dat seama când am ajuns în fața vânzătoarei etc. Extrem de înșelătoare, abaterile de la logica lăuntrică a observației sunt posibile oricând, ele provenind fie dintr-un exces de precizie („Pentru prima oară, mă simțeam singur pe stradă”), fie din contradicția logică a amănuntelor: „Un om cu burta mare, îmbrăcat
[Corola-publishinghouse/Science/2252_a_3577]
-
de vânzare călcându-se în picioare. Copiii din brațele femeilor începeau să plângă, iar mamele lor îi țineau strâns în brațe de teama de a nu-i pierde în mulțimea scăpată de sub control. Țipau unii la alții și cu toții la vânzătoare să dea o cantitate mai mică pentru ca să ajungă la toată lumea. Spuneau asta din instinct, pentru că nimeni nu știa cu adevărat ce cantitate de marfă a sosit și până la care nivel al cozii o să ajungă. Totul era o mare de mâini
[Corola-publishinghouse/Science/84937_a_85722]
-
admirația, dar și chinul meu de a nu putea imita gestul unei femei care, văzând că nu departe, în fața ei, era o mamă cu două gemene, aduse ca să poată lua trei pachete de unt- tocmai bune să știe să ceară vânzătoarei -, a rugat-o pe mamă să-i împrumute gemenele. Aș fi putut face și eu la fel, vânzătoarea era excedată, dar n-am putut, resemnându-mă cu un singur pachet. Studiul compoziției cozilor ducea la o rafinare a șanselor de
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
în fața ei, era o mamă cu două gemene, aduse ca să poată lua trei pachete de unt- tocmai bune să știe să ceară vânzătoarei -, a rugat-o pe mamă să-i împrumute gemenele. Aș fi putut face și eu la fel, vânzătoarea era excedată, dar n-am putut, resemnându-mă cu un singur pachet. Studiul compoziției cozilor ducea la o rafinare a șanselor de obținere a alimentelor. Cozile erau formate din femei, bărbați și copii. Perioada de după 1980 a instituit plasa și
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
culisele. Sărbătorirea fusese planificată cu grijă și într-un spirit de cooperare. Fiecare fusese responsabil de procurarea unora dintre bunătățile care fuseseră gândite meticulos, apreciindu-se șansele de obținere. Carnea căzuse în grija mamei, care avea o prietenă, o vecină vânzătoare la alimentară și care-i pusese deoparte ceea ce îi trebuia. Brânzeturile, tot așa, fuseseră în grija unei fiice care cunoștea pe cineva care avea în clasă, la școală, o elevă al cărei tată era gestionar la un magazin. În fine
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
sta de mai multe ori la coadă?” M: „Nu, toată lumea făcea așa.” I: „Deci să înțeleg că nu se supăra nimeni?” M: „Nu, pentru că nu erau persoane multe. Fiecare își cunoștea punga și lua în funcție de câți bani avea.” I: „Dar vânzătoarea?” M: „Nu comenta, era cumsecade. Mai ales acelea pe care le cunoșteam eu. La zahăr mă ajuta vânzătoarea de la pâine, care mi-a făcut o cartelă în plus pentru zahăr.” I: „Cum funcționa sistemul cu cartele?” M: „Uleiul, zahărul se
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
se supăra nimeni?” M: „Nu, pentru că nu erau persoane multe. Fiecare își cunoștea punga și lua în funcție de câți bani avea.” I: „Dar vânzătoarea?” M: „Nu comenta, era cumsecade. Mai ales acelea pe care le cunoșteam eu. La zahăr mă ajuta vânzătoarea de la pâine, care mi-a făcut o cartelă în plus pentru zahăr.” I: „Cum funcționa sistemul cu cartele?” M: „Uleiul, zahărul se dădeau pe cartele. Se calcula o anumită cantitate pentru fiecare persoană. Era 700 ml de persoană de ulei
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
dimineața, își lăsau sacoșele la lapte. În 1980, când eram la Constanța, mă duceam la mai multe alimentare, pentru mezeluri, alergam foarte mult. Lăsam copiii mici acasă și fugeam la magazine. Nu aveam încotro, erau anumite ore când primeau mezeluri. Vânzătoarea îmi spunea la ce ore, dar nu-mi opreau. Se dădea câte jumătate de kilogram din fiecare sortiment. și, dacă unul se termina, trebuia să te duci la altă alimentară. Erau numai două alimentare. A durat însă puțin, a fost
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
ce. șefii n-au nici un interes să facă vânzare mai mare, că, vând - nu vând, ei tot ăla salar îl iau, vorba aia: „Timpul trece, leafa merge, noi cu drag muncim la stat”. Sunt prost aprovizionate, iar după tejghele stau vânzătoarele și tricotează sau beau cafea, se fac că nici nu te văd, ai tot timpul impresia că le deranjezi de la o treabă importantă dacă le ceri să vezi o cămașă. Au niște fețe acre când le scoli de la făcut integrame
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
ăstuia îi pasă dacă vinde sau nu... Dacă le vede că-s molâi, imediat le dă afară. ș...ț Când intri în magazinele de stat, îți amintești de comunism, doar că nu mai trebuie să umbli cu săru’ mâna la vânzătoare pentru o cutie de ness sau bomboane de pom... Nu mai sunt cucoane, ca pe vremuri... Când intri la privat, lucrurile se schimbă, parcă intri în altă lume... (S1) Adesea subiecții se referă la privilegiile și statutul gestionarilor în vechiul
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
da seama acum... Mă știam și cu cei de la alimentara, și cu farmacista, și cu cei de la restaurant... Dar cu cine nu mă cunoșteam? Făceam rost orice aveam nevoie, serviciu contra serviciu, cum se spunea... (S4) Păi, înainte, ca să fii vânzătoare, trebuia să faci școală, să te pricepi cât de cât la ceea ce vinzi... Îți trebuia pile ca să te angajezi bine, că de angajat oricum te angaja... Acum, dacă nu ai și nu ai unde lucra, te duci vânzătoare pe la vreun
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
ca să fii vânzătoare, trebuia să faci școală, să te pricepi cât de cât la ceea ce vinzi... Îți trebuia pile ca să te angajezi bine, că de angajat oricum te angaja... Acum, dacă nu ai și nu ai unde lucra, te duci vânzătoare pe la vreun butic sau la un chioșc de ziare... Te duci de nevoie vânzătoare, că n-ai încotro... Înainte te dădeau părinții la școală pentru asta, să lucrezi în comerț era mare lucru, era un post sigur și te cunoștea
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
mic, cu mare, ca în mărețele vremi voievodale când dădeau turcii. Panică, agresivitate. Masați la coadă, aminteau furnicile adunate compact înainte de ploaie. După blocuri, lângă tomberoane de gunoi și maldăre de pământ de pe șantiere, marfa era scoasă spre vânzare de către vânzătoare, cu miliția alături, din niște încăperi înguste. Aveau geamuri ca de ghișeu CFR, baricadate împotriva furiei mulțimii. „Se dă prin spate” - o altă sintagmă caracteristică... „După blocurile gri stăm noi, majoritatea/ Sunt mai înalte la șosea, să nu se vadă
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
băgau prin față, sfindându-i arogant pe cei care se agitau la coadă - ei erau „bărbații adevărați”, ce aveau grijă de populație (adică supravegheau turma). Mulți „granguri” preferau să li se trimită marfa direct acasă sau, mai bine, gestionarul, măcelarul ori vânzătoarele le-o păstrau până când trecea nebunia - ieșeau cu sarsanaua plină, ce era al lor era pus deoparte. Pe lângă fiecare dintre aceștia, mai intrau, „pe șest”, „la grămadă”, și alții, mulți, din afara cozii - profitori abili -, sperând să se infiltreze neobservați și
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
acum ori niciodată” - și pe lângă ei se fofilau alții. În disperare de cauză, abia apucai să întinzi o bancnotă unui vecin sau prieten binevoitor și mai bine plasat, ca să-ți cumpere el un kil de carne, portocale sau unt. Dacă vânzătoarele te simpatizau, aveai șanse să prinzi ceva mai bun. Deși solidaritatea de grup întru aprovizionare nu lipsea, promiscuitatea, porcăiala, îngălarea și hidoșenia dădeau adevărata măsură a cozii. Oameni urâți, împuțiți, diformi, abrutizați, frustrați, resentimentari, schimonosiți de invidie, unii ar fi
[Corola-publishinghouse/Science/2369_a_3694]
-
și subliniez, din toate punctele de vedere o Țarișoară a Nimănui. EL: Două Persoane aparent invitate, care se joacă de-a Perechea căsătorită într-o unitate locativă, care-și închipuie, că este necăsătorită, ar trebui să nu mai interpreteze pe vânzătoarea și cumpărătorul de mobilă, pe care îi fac ca și cum ei numai în mod provizoriu ar fi Reprezentanți ai Direcției Indiferenței mobilei mobilizatoare. EA: Cred că ține de educația mea, să găsesc chic faptul de a mă sili, până una alta
by Werner Schwab [Corola-publishinghouse/Science/1078_a_2586]