5,478 matches
-
înainte. Îi făcea pe plac purtându-se de parcă nu se întâmplase nimic. Dar câteodată tocmai pentru că înțelegea blândețea ei, sufletul îl durea și mai tare. Seniorul Ishida... Într-o seară, pe când rupea surcele alături de unchiul său, acesta îl întrebă nemaiputând îndura: — Seniorul Ishida n-a dat încă nici un semn? — Acum e vremea culesului și la Nunozawa. Fără îndoială că o să mă cheme când o să isprăvească. Cu toate că era suzeranul său, seniorul Ishida nu-i trimisese nici o vorbă samuraiului după întoarcerea sa acasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
prelungească fie și cu o zi viața șubredă a unchiului său. Ca o boală fără leac, singura dorință a bătrânului era să se întoarcă la Kurokawa și să moară în pământul primit de la străbuni. În zilele când nu mai putea îndura să stea față în față cu unchiul său, samuraiul se amesteca printre țărani și își punea trupul la muncă de dimineață până seara fără să se gândească la nimic. Căra până i se încovoia spinarea lemnele de foc stivuite de jur împrejurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
pustnici. Nu ni se dă voie nici să ne spălăm rufele afară, așa că suntem întruchiparea mizeriei, dar cel mai dureros este că trebuie să ne ușurăm tot înăuntru. Din această pricină trăim în fiecare zi într-o duhoare greu de îndurat. Noaptea nu ne dau nici o lumânare. De la părintele Vasquez și de la însoțitorul său am aflat cum s-a desfășurat prigoana împotriva misionarilor de când am fost eu prins. În același ținut unde se ascundea părintele Vasquez se mai aflau ascunși zece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
mai devreme sau mai târziu, vom cădea bolnavi și noi. Cu toate că mă străduiesc să-mi primesc soarta, uneori frica de moarte îmi împunge sufletul ca o sabie ascuțită. Îmi spun cu toate puterile că și Domnul a petrecut clipe asemănătoare îndurând neliniștea morții. În ultima vreme mă tot gândesc la ce-o fi fost în inima lui Iisus în acele clipe. Mă întreb oare de când Și-a presimțit Iisus moartea și cum a îndurat gândul acesta. Domnul le-a vestit dinainte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
că și Domnul a petrecut clipe asemănătoare îndurând neliniștea morții. În ultima vreme mă tot gândesc la ce-o fi fost în inima lui Iisus în acele clipe. Mă întreb oare de când Și-a presimțit Iisus moartea și cum a îndurat gândul acesta. Domnul le-a vestit dinainte ucenicilor moartea Sa. „Și cu botez am a Mă boteza, și câtă nerăbdare am până ce se va îndeplini!” „Și câtă nerăbdare am până ce se va împlini!” Aceste cuvinte arată că până și Domnul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
chinuri avea să înfrunte. „Așadar s-a întors în Japonia...” Samuraiul știa că Velasco avea să se întoarcă în Japonia încă de când se despărțiseră de el în Luzon. Străinul acela cu firea lui înverșunată nu era omul care să poată îndura o viață liniștită și împăcată. Firea sa înverșunată îi rănise de mai multe ori în timpul călătoriei pe samurai, pe Tanaka și pe Nishi. Cât timp au călătorit împreună, samuraiul a simțit întotdeauna că Velasco era străin, diferit de ei, japonezii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
de gheață ca niște dinți albi. Lăsându-l pe Yozō în grădină, samuraiul așteptă vreme îndelungată pe podeaua de lemn a anticamerei. — Roku? îi zise cu glas răgușit seniorul Ishida așezându-se pe locul de onoare. Ai avut multe de îndurat. La timpul potrivit o să mă duc la mormântul lui. Dar trebuie să te socotești fericit că neamul Hasekura n-a fost zdrobit. „Cu ce-am greșit eu?” Cuvintele acestea îi ajunseră până în gât, dar samuraiul și le înghiți. Chiar dacă le-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
al Domnului și fie ca Domnul să ne adune pe toți sub slava Sa cerească!” Scriindu-și testamentul, Velasco se gândea în sinea lui că rănise o mulțime de oameni cu trufia și semeția lui și că era nevoit să îndure suferința de a doua zi drept răscumpărare. Când îi înmână temnicerului testamentul, înserarea și frigul învăluiseră încet-încet temnița ca de obicei. La gândul că mâine pe vremea aceasta ei nu vor mai fi înăuntru, dar înserarea va învălui din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
Aaron și fiilor lui, și spune-le: "Așa să binecuvîntați pe copiii lui Israel, și să le ziceți: 24. "Domnul să te binecuvinteze, și să te păzească! 25. Domnul să facă să lumineze Fața Lui peste tine, și să se îndure de tine! 26. Domnul să-și înalțe Fața peste tine, și să-ți dea pacea!" 27. Astfel să pună Numele Meu peste copiii lui Israel, și Eu îi voi binecuvînta." $7 1. Cînd a isprăvit Moise de așezat cortul, l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85128_a_85915]
-
culoarele erau supraaglomerate, nu se putea circula nici măcar atunci când trenul se oprea și, astfel, erau cazuri în care două sau trei zile nu se ieșea afară din vagoane. Cei care călătoreau pe acoperișurile vagoanelor, pe scări sau chiar pe tampoane, îndurau frigul și alte inconveniente, dar gândul că vor trece de Suceava îi îndemna să reziste. Pe șoselele înzăpezite, un flux continuu de căruțe cu refugiați și convoaie militare, înaintau domol, cu întreruperi, mereu cu ochii pe cer, de frica bombardamentelor
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Ioan Seniuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1663]
-
Reproduc câteva din rândurile introductive ale redactorului: „Aș vrea, dragă cititorule, să nu par patetic. Mă străduiesc din răsputeri, dar sentimentele mi-o iau buluc înainte. Pesemne din cauza acelor vremuri de grea cumpănă pe care le-am trăit pe viu, îndurând cu vârf și îndesat ani plini de suferință. Ca și mulți alți copii din generația mea, copii ai regimului de teroare roșie instaurat de către Rusia bolșevică în blânda noastră Basarabie încă acum 59 de ani, la 28 iunie 1940; copii
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
rest, am scris eu cu gândul la dumneata, mama lui Ilie... Cunosc foarte bine ce înseamnă durerea de mamă, dorul după copil. Am crescut de mic și eu fără tată, a murit în Germania, în 1945, la sfârșitul războiului. Am îndurat tifosul, foametea, curățirea podurilor (postavca), deportările, secerea colhozurilor ș.a., dar am răzbit prin viață. Greu de tot ,maică, dar n-am căzut cu duhul. Vă urez, măicuță, mulți ani, sănătate și puteri. Să vă dea Dumnezeu tărie și nădejde să
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
să mi-l aducă și să-l văd! Taică-su a murit și nu l-a mai văzut. Doresc să-l văd și eu înainte de moarte. Nu vor cei de la Chișinău, alde Lucinschi, Calmoi, și apoi nici Moscova nu se îndură, nu vrea. Nici vene nu mai am. Toată m-am uscat... Nu mai au unde să mi mai facă perfuzii.” La 8 septembrie 1999 au venit la spital, de la Chișinău, nora Nina Ilașcu, cu nepoatele Tania și Olea și sora
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
rând, mulțumesc pentru frumoasele cuvinte adresate mie, familiei mele, fiicei mele Elvira, de către marele om de cultură din Chișinău, domnul Nicolae Dabija, care este un mare luptător pentru dreptate și adevăr. Eu mă gândesc la cumplitele timpuri pe care le îndură Basarabia. Niciodată n-au fost atât de crude, atât de perfide dușmăniile străinilor, cum se manifestă astăzi, dacă s-a ajuns să reușească stăpânirea străină de a despărți un neam întreg în două și partea despărțită să nu recunoască că
Dacă nu ai amintiri, nu ai dreptate! by Constantin Chirilă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/776_a_1536]
-
Ioan Marcu avea să-și vadă butucii de vie, plantați și altoiți cu mâna sa, aflați acum în al treilea an de rod, întorși cu rădăcinile în sus de tractorul “revoluționar” trimis de la C.A.P. Câtă supărare a putut să îndure bietul învățător Ioan Marcu! Și măcar dacă ar fi fost singura nedreptate suferită! Paharul necazurilor s-a umplut și în final, boala îl răpune. Tot ce realizase în gospodărie a fost rezultatul muncii cinstite și a unor mari sacrificii. Iar
Un dascăl în memoria timpului by Mariana Tofan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91674_a_93225]
-
vechea sa vatră, tata fiind reîncadrat la fostul său loc de muncă. Reîntoarcerea acasă, unde erau toate rudele noastre, toate proprietățile și o mare parte din bunurile pe care le aveam înaintea evacuării, a mai atenuat din amintirile numeroaselor suferințe îndurate până atunci, dar liniștea care începuse să se aștearnă peste toți, nu a ținut prea mult. După mai puțin de trei ani, părinții mei erau tot mai îngrijorați din cauza războiului al cărui sfârșit devenea tot mai incert și mai amenințător
MEMORIILE REFUGIULUI (1940 - 1944) by Nona Ardeleanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/799_a_1671]
-
de stepă era des bântuită de vânturi puternice cu rafale ce făceau foarte rău răniților, majoritatea neobișnuiți cu zborul. Uneori pilotam cu mâna stângă, iar cu dreapta susțineam capul rănitului, sau vasul în care vomitau; <indescifrabil> în durerile grozave ce îndurau, se încleștau de braț și umăr trăgându-ne din scaun; atunci trebuia foarte multă forță și blândețe în același timp, încurajând cu vorba pe cei ce erau conștienți încă. Căpitanul nostru ne însoțea și el acum transportând răniți și ajutându
Escadrila Albă : o istorie subiectivă by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1429_a_2671]
-
13 nu sunt escamotabile) aproape că atingeau vârfurile brazilor. Căpitanul, tot mai speriat, o imploră: "Domnișoară, să ne întoarcem! Nu vom ajunge vii la Kerci! Vă rog, să ne întoarcem!". Nici nu putea fi vorba însă de întoarcere. După săpuneala îndurată pe nedrept cu o săptămână în urmă, Stela era hotărâtă să zboare înainte, cu orice risc. Era ajutată, firește, după cum îmi povestește, zâmbind, și de inconștiența tinereții. Am văzut o mică trecere printre doi munți. Am măsurat din priviri lungimea
Escadrila Albă : o istorie subiectivă by Daniel Focşa [Corola-publishinghouse/Memoirs/1429_a_2671]
-
atestă Iașul ca târg în anul 1408. în anul 1422, locuitorii de pe teritoriul județului Iași au luat parte la lupta împotriva cavalerilor teutoni, iar mai târziu în 1475 la Podu Inalt-Vaslui, remarcându-se prin faptele de vitejie. Țăranii, nemai putând îndura nedreptatea și lăcomia boierilor și a birurilor pentru Poartă, s-au răsculat în nenumărate rânduri: în 1563-1564, în 1591 când atacă conacele și pe dregătorii domnești; în anii 1615 1616 țăranii refuză plata dărilor domnești, culminând cu răscoalele din 1888
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
atestă Iașul ca târg în anul 1408. în anul 1422, locuitorii de pe teritoriul județului Iași au luat parte la lupta împotriva cavalerilor teutoni, iar mai târziu în 1475 la Podu Inalt-Vaslui, remarcându-se prin faptele de vitejie. Țăranii, nemai putând îndura nedreptatea și lăcomia boierilor și a birurilor pentru Poartă, s-au răsculat în nenumărate rânduri: în 1563-1564, în 1591 când atacă conacele și pe dregătorii domnești; în anii 1615 1616 țăranii refuză plata dărilor domnești, culminând cu răscoalele din 1888
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
bocit tare Cu glas prelung, în prag de geamăt: Un urlet tremurat, Cu multe aii, miaii, vaii, niaii, Care printre euhh și uhhh prelungi Mai lăsa și loc de fraze (ce spune omul la durere): Da' aiasta nu-i de îndurat. Da' aiasta și pe diavol l-ar fi muiat. Da' aiasta numa' pentru ticăloși direptate s-ar chiema. Di bunu' Dumniazău aiasta mă scârbește Bocetu-mi prea slab El îl găsește. Nu, bunu' Dumnezeu nici nu-i, Chiar dac-așa-i
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
și fără dovezi.// Zadarnic s-a umplut cimitirul/ cu morți pe jumătate culcați/ în alcovuri de piatră,/ îngânând cântecul celor vii,/ privighetori de tămâie.// Zadarnic mîinile lor de argint/ alungă roiul frunzelor/ de pe fețe.// Netrebnici sunt morții solemni,/ morții sociali neîndurându-se/ să se părăsească pe sine.// Dar tu, o, moarte, ești o simplă-ntoarcere a capului,/ o expirație calmă/ a celui care trăind prea adânc/ deodată uită viața". Poetul estetician, poetul autor de eseuri critice, poetul teoretician reprezintă o realitate
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
dată când mă reapropii de Eminescu, mă îmbolnăvesc, in concreto, și mă posedă parcă duhul întunecat și răzbunător al tuturor inocenților martirizați ai neamului meu, ca un egregor: asta mi se întâmplă de câte ori mai descopăr vreo mărturie autentică despre calvarul îndurat de Eminescu... Apoi reîncep să citesc opera magnifică... Un autor de mărimea lui Eminescu se parcurge exact cum a-i parcurge un mare templu inițiatic indian (Barabudur): îl străbați o dată la toate nivelurile până atingi "pământul pur" și apoi te
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1450_a_2748]
-
dominantă în țările ale căror economii depind mai ales de veniturile obținute de pe urma resurselor naturale; în al doilea rând, istoria Rusiei după prăbușirea Uniunii Sovietice: starea de haos, sărăcia dominantă combinată cu succesul și averea uriașă ale câtorva aventurieri, umilința îndurată de Rusia ca superputere - mult mai mare decât cea suferită de Germania după primul război mondial; în al treilea rând, apariția unor noi lideri în Rusia care au activat în KGB, dar a căror perspectivă asupra lumii a fost modelată
[Corola-publishinghouse/Administrative/1960_a_3285]
-
de la țară, până-n ziua de astăzi păstrează obiceiul focurilor de odinioară de sfântul Ilie și a treia zi (sf. Foca), cum și de echinocțiul de primăvară (9 Martie, stil vechi, sfinții 40 de Mucenici) și ca amintire creștină a chinurilor îndurate de acești sfinți prin foc, dar și ca o reminiscență păgână de curățire și noroc. Și el sare peste foc, tot de trei ori, ca și strămoșii săi Romanii. Ce oare altceva este strângerea tuturor gunoaielor în ziua de 9
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]