6,163 matches
-
N., (2007; 2008); Palicica M., și colab., (2007); Cîrstoi L., (2009). -Evaluarea educației ecologice Evaluarea scoate în evidență măsura în care se formează competențele cheie și competențele tehnice generale și specializate din Standardul de Pregătire Profesională. Instrumentele de evaluare sunt centrate în special pe obiectivele care vizează formarea: deprinderilor de documentare, investigare, de comunicare a informațiilor, atitudinilor și comportamentelor diferitelor situații aferente protecției mediului. Fără a intra în detalii referitoare la instrumentele de evaluare (detalii care sunt prezentate în diferite lucrări
MODALITĂŢI DE REALIZARE A EDUCAŢIEI ECOLOGICE by NICOLETA DURBACA () [Corola-publishinghouse/Science/1738_a_92268]
-
ca o revărsare fluidă care eliberează materia și dă viață corpului, binecuvântându-l; asociată în mod evident unei forțe vitalizante, ea ține de miracolul naturii și de harul reîntoarcerii la poveste. De veghe la moartea mea (1998) este un jurnal-eseu centrat pe analiza perioadei comuniste. Autorul își mărturisește adeziunea la comunism, sedus fiind de aparența generoasă a țelurilor pe care le propunea, și afirmă că și-a dat seama târziu de efectele lui dezastruoase. Fantasma utopiei narcotizante a „celei mai bune
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287263_a_288592]
-
după războiul de independență al coloniilor americane. Ciclul britanic II - începe odată cu Congresul de la Viena (1815) și ia sfârșit după primul război mondial. Ciclul american - începe în jurul anului 1918 și este încă în plină desfășurare. Principalele caracteristici asupra cărora se centrează Modelski în descrierea fiecărui ciclu sunt legate în special de dominația acestor puteri asupra mărilor a celor mai importante rute comerciale și de punctele de sprijin de interes strategic ale acestora, având în vedere că până la revoluția industrială transportul maritim
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
era predominant (și chiar și după aceea, în mare măsură). Având în vedere importanța pe care Modelski o acordă Marilor Puteri - mai exact, puterilor-hegemon -, este absolut necesar să abordăm această analiză din perspectiva polarizării sistemului internațional. Teoreticienii relațiilor internaționale se centrează asupra a trei mari tipuri de configurare a sistemului: — Unipolaritatea - presupune existența unei singure puteri majore (sau superputeri după sfârșitul „războiului rece”), care domină sistemul internațional. Unipolaritatea intervine cel mai adesea în cazul puterilor-hegemon. — Bipolaritatea - este considerată deseori ca fiind
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
realizat necesitatea unei implicări internaționale active și, mai mult decât atât, globale. URSS își redirecționa strategia de extindere, iar dacă politica de îngrădire avea să aibă succes trebuia să se extindă la nivel global. Legitimarea acțiunilor americane continua să se centreze asupra dezinteresului Statelor Unite din punct de vedere strategic în teritoriile în care interveneau, susținându-se lupta pentru apărarea principiului universal al democrației. Cele două superputeri își consolidează în această perioadă legitimitatea de a interveni pe teritoriul unor terți pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
a ultimelor trei secole poate fi descrisă prin trei vectori definitorii, cărora le corespund trei tradiții de abordare în relațiile internaționale, caracterizată fiecare de anumite procese specifice pe care le accentuează, în dauna celorlalte. O primă tradiție este cea hobbesiană, centrată pe conflict și război; o a doua tradiție este cea lockeană, care accentuează relațiile contractuale, de schimb, din relațiile internaționale (cum sunt relațiile de cooperare economică); a treia tradiție este cea kantiană, a societății globale, care se concentează asupra proceselor
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
în domeniul alianțelor, tipul de diplomație promovat. În cadranul defensiv se află teoria balanței de securitate sau teoriile (orientate spre agent) asupra balanței ofensivă-defensivă. De partea cealaltă, în zona ofensivă, întâlnim teoria hegemonică a politicii externe (William Wohlforth) sau realismul centrat pe stat al lui Fareed Zakaria (Taliaferro, 2000-2001, p. 135). Tabloul se bazează însă pe separarea netă între contribuțiile realiste în studiile de securitate și cele subsumate economiei politice internaționale, excluzând astfel o componentă importantă a studiilor realiste în domeniul
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
ceea ce există. Alături de unele scrieri ale feminismului teoriei critice, este un alt curent care parcurge toate cele trei etape identificate în introducerea acestui capitol. Teoretizarea este făcută dintr-un punct de vedere și de cunoaștere asumat al femeilor și se centrează pe femei, cu valorile lor, existențele lor și modul în care ele au existat dintotdeauna întrețesute în lumea internațională, dar invizibile. Experiențele pe care feminismul perspectival construiește o cunoaștere alternativă a internaționalului, care alcătuiesc agenda sa specifică de cercetare, vizează
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
insecuritatea vor fi două fețe ale aceleiași monede. Securitatea este asigurată, în mod plenar, doar atunci când este un bun construit și împărtășit de toți participanții în sistem. Mai mult, din punct de vedere normativ, securitatea nici nu trebuie să se centreze pe state, în plan internațional, ci pe ființe umane. În acest context, un stat nu-și poate asigura securitatea dacă ia din resursele necesare pentru existența și bunăstarea cetățenilor lui, de ambele sexe, și le alocă sectorului militar, accentuând spirala
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
cuprinde practic întreaga gândire tradițională asupra securității. Securitatea este definită în primul rând drept asigurarea perpetuării existenței statului, cea mai înaltă datorie a acestuia, scopul ultim al existenței sale. Pentru teoreticienii atașați tradiției intelectuale realiste, ca și pentru alte curente centrate pe stat, entitățile politice suverane moderne, prin simpla lor existență, împart spațiul în două regiuni distincte. Înăutrul frontierelor, statul reglementează o parte a sferei relațiilor sociale, păstrarea monopolului asupra violenței legitime în virtutea suveranității fiind totodată scop și mijloc în atingerea
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
cazul unor violări masive ale drepturilor omului, „comunitatea internațională” poate folosi forța pentru a opri genocidul și alte acte împotriva umanității, iar cei vinovați de săvârșirea acestora să fie deferiți justiției internaționale. Dacă analizele precedente privind transformarea războiului s-au centrat pe conflicte interși intrastatale în țări slab dezvoltate, al treilea subiect de dezbatere ține de impactul „revoluției în afacerile militare” asupra conflictelor care implică în mod general țările dezvoltate și Statele Unite (Freedman, 1998, p. 34; Kemp, 2003, pp. 69-82). În
[Corola-publishinghouse/Science/2061_a_3386]
-
devoționale în Reforma Protestanta. Iconoclasmul protestant a făcut obiectul unui însemnat număr de studii în ultimele decenii. Oamenii de știință care scriu despre secolele XV-XVII continuă să exploreze întrebarea dacă atacurile protestante asupra imaginilor religioase și creșterea numărului de devoțiuni centrate pe imagini în Europa catolică au fost elementele ce au marcat despărțirea desăvârșită a drumurilor sau au fost, din contră, simptomele unei anxietăți profunde și împărtășite în cultura europeană asupra noilor moduri de reprezentare și asupra a ceea ce este numit
by William J. Connell, Giles Constable [Corola-publishinghouse/Science/1047_a_2555]
-
simbolurilor poeziei și o invitare a lor de a-și arăta partea ascunsă, locul secret prin care fiecare dintre ele se încatenează cu altul, aparent opus. Nucleul studiului îl constituie „cosmologia” jocului secund ca reverie a ternarului, opera barbiană fiind centrată în jurul a trei mituri fundamentale (oglinda, nunta, soarele), corespunzându-le trei culori (albastru, verde, galben) și o serie de poeme-cheie. Astfel, mitul oglinzii e travestit îndeosebi în artele poetice barbiene, mitul nunții se asociază cunoașterii inițiatice în Ritmuri pentru nunțile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288450_a_289779]
-
-și folosească resursele interne în acord cu importanța și dificultatea obiectivă a sarcinii, să facă față situațiilor conflictuale, să suporte chiar și insuccesul etc. Modalitatea principală prin care se formează reglarea psihică este învățarea. Firește, controlul și reglarea psihică se centrează în jurul conștiinței de sine, care se dezvoltă paralel cu dezvoltarea voinței. Prin funcțiile sale, limbajul deține locul central în configurația premiselor determinante ale psihogenezei conștiinței de sine și voinței. Desigur, în funcție de natura activității, autocontrolul și autoreglarea prezintă trăsături specifice. De
MOTIVAŢIA ȘCOLARĂ ȘI ATITUDINEA ELEVULUI SUCCES SAU INSUCCES by ANDREEA MILENA LUPAŞCU () [Corola-publishinghouse/Science/1757_a_3172]
-
structurează și restructurează modelele conduitei după parametrii care-și găsesc originea în însăși trăsăturile personalității lor. Se disting ca fiind principale și frecvent întâlnite trăsături ca: favorabile sau nefavorabile opiniile despre procedeele democratice aplicate în școală sau în afara ei, centrate pe procesul predării sau al învățării, după cum elevul este privit și tratat ca obiect (comportament directivă sau ca subiect (comportament cooperativă, operaționale sau nu în direcția înțelegerii superioare a domeniului, a agenților și relațiilor dintre ei, precum și a pregătirii mediului
MOTIVAŢIA ȘCOLARĂ ȘI ATITUDINEA ELEVULUI SUCCES SAU INSUCCES by ANDREEA MILENA LUPAŞCU () [Corola-publishinghouse/Science/1757_a_3172]
-
vorba de persuasiuneaă „a persuada” înseamnă „a induce prin argumentare, insistență sau dojană, o anumită poziție mentală sau a câștiga, a învinge făcând apel la rațiunea sau sentimentul cuiva” ( Dicționarul Webster, 1986, apud. Havârneanu, 1998ă, deși termenul de persuasiune se centrează pe argumentare, el este de foarte multe ori analizat ca relație de comunicare. O interpretare mai largă a acestuia include și alte forme de influență socială, precum cele bazate pe simulare, recompensare sau joc de rol. Ea deosebește de alte
MOTIVAŢIA ȘCOLARĂ ȘI ATITUDINEA ELEVULUI SUCCES SAU INSUCCES by ANDREEA MILENA LUPAŞCU () [Corola-publishinghouse/Science/1757_a_3172]
-
a trupului și emoțiile Dorința ne face să ne placă să fim priviți de interlocutori. Uneori căutăm chiar să-i atragem atenția celuilalt, să-i reținem privirea. Unele dintre gesturile noastre au această funcție; sunt gesturi de autocontact. Aceste gesturi centrate pe trup, cum ar fi, de exemplu, punerea unei mâini pe șold sau pe gât, au un rol special. Ele slujesc la atragerea atenției celuilalt asupra acelei părți a trupului pe care s-a oprit mâna. În imaginea din stânga, Syner
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
în trezirea afectivității. De altfel, specialiștii semnalează că sincronizarea este complet diferită de imitare. Imitându-și pruncul, mama îi arată că a înțeles ce a făcut, dar nu că înțelege ce simte el. Pe cea de-a doua situație este centrată armonizarea. În situația ilustrată mai jos, Syna aprobă și prelungește cele spuse, dând din cap și punctând un da nonverbal, ca să-și arate acordul. Interlocutorul se simte ascultat, învăluit, urmat, iubit... Secvență realizată în aproximativ o secundă Dând din cap
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
este accelerat, iar metabolismul e mai intens, ceea ce ne permite să fim foarte productivi, să avem randament maxim. Grație acestei stări active și deciziile pot fi coordonate. Suntem într-o stare de spirit potrivită pentru acțiune. Foarte concentrați, adică foarte centrați pe noi înșine, lăsăm puțin loc trecerii la nivel subliminal a informațiilor care țin de „modalitatea seducție”. Ne uităm la ceas: 18:00. Ziua de muncă e pe sfârșite. Ritmul pare să se întrerupă brusc și ruptura e cu atât
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
ieșire din priză” bine definite, activitatea cerebrală se reduce și ne deschidem din nou lucrurilor neoficiale. Acum ni se destind trăsăturile. Fiind mai deschiși, suntem mai receptivi. Asta pentru că în clipa precedentă, când eram sub presiune, viziunea ne era focalizată, centrată pe obiectiv. Pe scurt, simțim că „renaștem”. Poate că sună exagerat, dar de multe ori redă corect realitatea. Când suntem în stare de vigilență intensă, privirea ne este foarte focalizată și vederea periferică mult restrânsă. Însă, de îndată ce ne deschidem, vederea
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
Alte gesturi ale mâinii prin păr dezvăluie armonie și bună dispoziție. Bazându-ne pe ceea ce am învățat din ultimele atitudini analizate, ar trebui acum să știm dacă următorul gest exprimă sau nu dorința. Gestul, despre care se spune că este „centrat pe obiect”, nu este legat, în mod particular, de dorința de a seduce. Mâna ei este îndreptată spre interlocutor, dorește comunicarea, corpul ei este deschis, dar palma rămâne închisă. Dorințe ascunse Atunci când observăm concordanța între poziția mâinii și amplasarea ei
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
mentale și, în consecință, atitudinile fizice care exprimă abandonul. Antebrațele Atunci când ne mângâiem antebrațele, nu partea de sus a brațelor, exprimăm dorințe mai orientate spre celălalt. Suntem mai departe de zona eului decât atunci când ne mângâiem brațele. Suntem mai puțin centrați pe propriile nevoi afective și mai mult în slujba relației. Observați gesturile de mai jos. Doar unul dintre ele indică dorința de apropiere relațională; după părerea dumneavoastră, care anume? Acum aveți într-adevăr toate indiciile pentru a dezlega enigma. Înclinarea
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
încheieturii. Încheieturile mâinilor noastre se deschid în momentele în care noi înșine ne deschidem, dar lucrurile nu au stat întotdeauna așa. La naștere, încheieturile mâinilor nu ne erau deschise. Ne țineam brațele închise, lipite de piept. Până la șase luni, fiind centrați pe noi înșine, ne însușeam obiectele care ni se dădeau. Apoi, brusc, la această vârstă, am început să aruncăm obiectele. Deveneam conștienți de exterior. Nu mai neglijam lucrurile, din neatenție, ne hotăram să ne desprindem, eram gata să ne deschidem
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
Paris, 1988. Desmond Morris, op. cit. Este ceea ce au demonstrat, printre alții, Ekman și Friesen. Vezi: P. Ekman și W. Friesen, „Hand Movements”, Journal of Communication, nr. 22. pp. 353-374. Freedman și Steingart sunt primii care au făcut deosebirea între „gesturile centrate pe obiect” și „gesturile centrate pe trup”. Vezi: N. Freedman și J. Steingart, „Kinesic Internalization and Language Construction”, în Psychoanalysis and Contemporary Science, vol. IV, 1975, coordonator D.B. Spence, New York University Press, pp. 355-403. Este important să înțelegem că analiza
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]
-
Este ceea ce au demonstrat, printre alții, Ekman și Friesen. Vezi: P. Ekman și W. Friesen, „Hand Movements”, Journal of Communication, nr. 22. pp. 353-374. Freedman și Steingart sunt primii care au făcut deosebirea între „gesturile centrate pe obiect” și „gesturile centrate pe trup”. Vezi: N. Freedman și J. Steingart, „Kinesic Internalization and Language Construction”, în Psychoanalysis and Contemporary Science, vol. IV, 1975, coordonator D.B. Spence, New York University Press, pp. 355-403. Este important să înțelegem că analiza gamei gesturilor menționate nu este
[Corola-publishinghouse/Science/2336_a_3661]