9,526 matches
-
cartier popular dintr-un mare oraș meridional, probabil Roma, și îi apar o serie de viziuni, fiecare corespunzând uneia dintre străzile transversale care dau în cea centrală. Fiecare dintre acestea este un fel de bolgie, un brâu infernal din Divina Comedie: la capăt de drum se află un anume model de viață pus acolo pe ascuns de către putere, la care mai ales tinerii și, mai mult decât atât, copiii ce trăiesc pe stradă se conformează rapid. Ei și-au pierdut vechiul
[Corola-publishinghouse/Science/2224_a_3549]
-
am zis: "trebuie să scrii o carte. Așa s-a nascut prima mea carte", convins fiind că, după o carte cu un "titlu sforăitor" nu putea urma decât sinuciderea sau, oricum, "să se întâmple ceva ieșit din comun""67. Și "comedia" s-a repetat vreme de aproape patruzeci de ani, Cioran promițându-și de fiecare dată să fie aceea și ultima. A avut nevoie de cărți, ca să-l ajute "să treacă de la un an la altul", obsesiile exprimate fiind atenuate și
[Corola-publishinghouse/Science/1473_a_2771]
-
numită Durstoikir (Durma-Stoicovici-Kirițescu). Reapare târziu ca autor de piese destinate teatrelor dramatice, în 1929, când colegii săi de generație Victor Eftimiu și Mihail Sorbul dăduseră de mult scenei principalele lor scrieri. Preferințele lui K. se orientează acum către dramă și comedia satirică. Marcel & Marcel. Rochii și mantouri, anunțată inițial sub titlul Anișoara și ispita (1929), este povestea unei provinciale intrate în mediul bucureștean - frivol, scânteietor în aparențele lui, făgăduind o viață ușoară, în care luxul și aventura te însoțesc permanent. Epatată
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287715_a_289044]
-
și de suficiență grobiană în care se complac membrii clanului Duduleanu. Indivizi cu pretenții ridicol aristocratice, ei au rămas, în fond, definitiv legați de mentalitatea târgului provincial, de unde și incultura, grosolănia, ifosele cosmopolite, mahalagismul policrom; o lume a periferiei spirituale. Comedia oferă, în primul rând, o paradă de portrete caricaturizate și, într-o măsură mult mai redusă, o succesiune de întâmplări dramatice. Caracterele se definesc nu atât în acțiune, cât prin intermediul dialogului, al replicii sprintene care înlocuiește gestul propriu-zis. Piesa nu
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287715_a_289044]
-
fi citită și ca un poem închinat creației artistice. Ieșite rapid din circuitul repertorial sunt alte câteva lucrări dramatice ale lui K.: Lăcustele (1934), Intermezzo (1943), Răzbunarea Corinei (1943), Fata de la mansardă (1944), Dictatorul (1945), Tarsița și roșiorul, libret de comedie muzicală (1947), Ruxanda și Timotei, poem dramatic (1957), Moș Teacă (1960), precum și mai multe piese într-un act, destinate teatrului de amatori. Singur sau în colaborare a tradus, adaptat sau prelucrat texte dramatice de Molière, N.V. Gogol, L.N. Tolstoi, Alexandre
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287715_a_289044]
-
Tomuș, Însemnări despre teatrul lui Alexandru Kirițescu, ST, 1957, 1; Radu Stanca, Note despre teatrul lui Al. Kirițescu, TR, 1958, 27; Valeriu Râpeanu, Alexandru Kirițescu, REVR, 1961, 3; Al. Piru, Piese de teatru, R, 1968, 1; Piru, Panorama, 438-441; Brădățeanu, Comedia, 353-362; Valentin Silvestru, Piesa uitată. „Intermezzo spaniol”, F, 1974, 12; Crohmălniceanu, Literatura, III, 54-61; Valentin Silvestru, O ediție a teatrului lui Alexandru Kirițescu, RL, 1976, 38; Șerban Cioculescu, Pendulările dramatice ale lui Alexandru Kirițescu, RL, 1976, 41; Ion Zamfirescu, Drama
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287715_a_289044]
-
intenție, chiar la efecte comice. Mai interesantă ar fi drama Radu de la Afumați (1897), scrisă într-o limbă românească îngrijită, mlădioasă, în care precumpănesc reminiscențe din Shakespeare. În 1897 lui N. i s-a jucat la Teatrul Național din București comedia Un singur amor. SCRIERI: Flori de primăvară, Berlin, [1880]; ed. 2, București, 1889; Șoimii de la Războieni, București, 1882; Die Affectenlehre Spinoza’s, Leipzig, 1887; Pui de lei, București, 1891; Tatăl nostru în câteva istorioare pe înțelesul tuturor, București, 1894; De la românii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288423_a_289752]
-
Harriet Beecher Stowe și William Howells sau din oale ale lui James Thomas Farreli și John Steinbeck. Viața Parisului și a Franței în perioada ce a urmat Restaurației pare că trăiește în sutele de personaje care se mișcă în paginile Comediei umane a lui Balzac ; iar Proust a prezentat cu detalii nesfârșite stratificarea socială a aristocrației franceze în descompunere. Rusia moșierilor din secolul al XIX-lea apare în romanele lui Turgheniev și Tolstoi ; avem imagini ale negustorimii și intelectualității în nuvelele
[Corola-publishinghouse/Science/85058_a_85845]
-
al ticălosului în secolele următoare ? Și este oare ticăloșia lui concepută cu referire la moralitatea personală sau la cea socială ? Este el, de exemplu, meșter în seducerea fetelor sau rășluitor al ajutoarelor pentru văduve ? 146 Exemplul clasic este cei al comediei engleze din timpul Restaurației. Era aceasta doar un regat al încornoraților, o țară de basm a adulterelor și a căsătoriilor de formă, așa cum credea Charles Lamb ? Sau era, așa cum vrea să ne facă să credem Macaulay, o imagine fidelă a
[Corola-publishinghouse/Science/85058_a_85845]
-
complexității și coerenței. Pregătirea teoretică poate mări puterea de pătrundere și raza de înțelegere a scriitorului. Dar acest lucru nu se întâmplă întotdeauna. Scriitorul va fi stânjenit de prea multă teorie dacă aceasta rămâne neasimilată. Croce a susținut că Divina Comedie constă din pasaje de poezie oare alternează cu pasaje de teologie și pseudoștiință rimate. *31 Partea a doua a lui Faust suferă, incontestabil, de hiperintelectualizare, este în permanență la hotarul alegoriei pure; iar la Dostoievski simțim adesea discrepanța dintre reușita
[Corola-publishinghouse/Science/85058_a_85845]
-
Farsă în veșmânt antic”, Apollonius din Tyane, pusă în scenă la Teatrul Național din București de Paul Gusty, a fost interpretată de Ion Manolescu, Marietta Anca, I. Pop-Marțian, Ion Finteșteanu, N. Bălțățeanu, Maria Ventura ș.a. Ultima piesă a lui V., comedia Delfinii din Vaikiki, a cărei acțiune se petrece în Honolulu, se caracterizează printr-o culoare locală de-a dreptul orgiastică; „delfinii” sunt vilegiaturiști din întreaga lume, dar și localnici de toate rasele, care se coc toată ziua la soare. Conținutul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290489_a_291818]
-
de-a dreptul orgiastică; „delfinii” sunt vilegiaturiști din întreaga lume, dar și localnici de toate rasele, care se coc toată ziua la soare. Conținutul situațiilor e însă de domeniul erotomaniei și al patologicului. Dacă se face abstracție de exotism, interesul comediei rămâne mai mult medical decât literar. Între cele vreo douăzeci de piese pe care le-ar fi avut gata, V. menționează intr-un interviu comediile Duduia din Frunzeni și Răpirea doamnei Malac, alături de dramele Yoshivara, Disciplina și Delir (un fragment
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290489_a_291818]
-
e însă de domeniul erotomaniei și al patologicului. Dacă se face abstracție de exotism, interesul comediei rămâne mai mult medical decât literar. Între cele vreo douăzeci de piese pe care le-ar fi avut gata, V. menționează intr-un interviu comediile Duduia din Frunzeni și Răpirea doamnei Malac, alături de dramele Yoshivara, Disciplina și Delir (un fragment fusese tipărit în 1925 în „Puntea de fildeș”). Din păcate, toate aceste texte dramatice anunțate cu panaș, dar și alte manuscrise au dispărut în bombardamentul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290489_a_291818]
-
Ca autor, debutează în 1874 cu vodevilul Le Cid d’antichambre, interpretat în Franța, la o serbare studențească. În 1877 i se pun în scenă la Teatrul Național din București un vodevil, Limba portarului, cu muzica de Ecaterina Malla, și comedia Plouă, o traducere. Un vodevil e și Hangiu (după Albin Valabrègue), scris împreună cu Sever Moschuna. A semnat și alte traduceri și localizări după Georges Feydeau, Edouard Pailleron ș.a. Vodevilurile și farsele sale (Din glumă, Nevasta dracului, Furiile tinereței ș.a.) e
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287972_a_289301]
-
Moschuna. A semnat și alte traduceri și localizări după Georges Feydeau, Edouard Pailleron ș.a. Vodevilurile și farsele sale (Din glumă, Nevasta dracului, Furiile tinereței ș.a.) e greu de spus cât sunt de originale. Un mare succes de public a cunoscut comedia 423, care s-a jucat, din 1892, unsprezece stagiuni la rând. Vodevilul În pragul scenei (publicat în 1894) își ia subiectul din viața intimă a actorilor. Alegoria 1848-1898 încearcă să reconstituie momente ale revoluției din Țara Românească. M. a scris
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287972_a_289301]
-
Castel istoric. În colaborare cu Frédéric Damé produce o „dramă națională”, Hatmanul Drăgan (1880), a cărei muzică e compusă de George Stephănescu. Cu o acțiune desfășurată la voia întâmplării, cu personaje parazitare, textul, în care se amestecă și elemente de comedie sau de melodramă, a fost ridiculizat, într-o cronică, de Pantazi Ghica. Altfel, M. era, se pare, un bun orator, cultivat, pledoariile sale vădind un talent care în compunerile dramatice e mult mai discret. SCRIERI: Furiile tinereței, București, 1880; Hatmanul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287972_a_289301]
-
Ca să le pot cântă ori mă închid în odaie, ori plec pe câmp.” (A. Stoica-Constantin, 2004, p.124Ă. Alții ascultă muzică; fizicianului Wolfgang Pauli i a venit una dintre cele mai bune idei în gând la un spectacol cu o comedie muzicală. Pasteur avertiza însă asupra faptului că întâmplarea ajuta numai o minte pregătită. În spatele acelui moment de inspirație se află de fapt luni și chiar ani de perseverența, de îndoieli, de căutări și meditații asupra problemei respective: „Pentru a găsi
CREATIVITATEA ÎN CONTEXTUL EDUCAŢIEI ESTETICE / Metode și tehnici de dezvoltare by Marieana Lucianu/Adriana Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/756_a_1051]
-
și articole de polemică, sunt G. Missail, N. V. Scurtescu, Gr. G. Tocilescu și, în 1877, D. A. Sturdza. Hasdeu publică și contribuții de istorie sau lingvistică, articole de critică literară, note polemice împotriva Junimii, continuând astfel campania din „Traian”, versuri, precum și comedia Trei crai de la răsărit (sub titlul Orthonerozia). Cu scrieri literare colaborează V. Alecsandri, G. Barițiu, Gh. Sion, Iosif Vulcan, N. V. Scurtescu, Mihail Zamphirescu, Matilda Cugler-Poni, Aron Densușianu, M. Gregoriady de Bonacchi, Ciru Oeconomu. Lui N. Nicoleanu și Al. Depărățeanu li
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286336_a_287665]
-
-ne să înțelegem că, adesea, așa cum o demonstrează și exemplele, ele se întrepătrund. Dihotomia stil/ subiect vizează separația între nobil și vulgar; iar dacă genurile nobile sunt reprezentate prin epopee și tragedie (subiect nobil în stil nobil), genurile comice includ comedia sau povestirea comică (subiect vulgar în stil vulgar). Cea de-a doua ramură a tabelului reține travestiul burlesc (subiect nobil în stil vulgar) și îi alătură parodiile, însumând parodia strictă și pastișa eroi-comică (subiect vulgar într-un stil nobil). La
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
aceste parodii făceau parte din concursurile desfășurate la diverse festivaluri, putem totuși concluziona că stabilesc aproximativ aceeași relație cu epicul pe care o stabilește satira cu tragedia. Deși conține numeroase și evidente elemente umoristice, satira nu este nici o formă de comedie, nici o parodie, în sensul cel mai apropiat, a tragediei"92 (trad.n.). Așa va și apărea acel hibrid parodic specific Antichității, satira menippee, creație a unor erudiți care cunoșteau foarte bine operele homerice și nu pregetau nici un efort în a
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
și model al realității. Diferențiind "acțiunile" imitate de poezie în "nobile" și "vulgare" și denumind modurile de reprezentare "stil narativ" și "stil dramatic", Aristotel separa genurile poetice astfel: tragedia (acțiune nobilă în stil dramatic), epopeea (acțiune nobilă în stil narativ), comedia (acțiune vulgară în stil dramatic); un al patrulea gen posibil (cel puțin printr-o simplă operație combinatorie) ar fi acțiunea vulgară în stil dramatic, ilustrată prin referiri aluzive la opere desemnate mai mult sau mai puțin direct prin termenul de
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
Mai mult chiar, prin trimiterile la mimesis se reliefează faptul că arta literară conține în natura ei germenii parodiei, la fiecare autor manifestându-se, sub o formă sau alta, tendința ridiculizării celorlalți. Prima mențiune cunoscută asupra parodiei o leagă de comedie, însă nu prin scontatul efect umoristic, ci prin "imitația unor oameni neciopliți". "Homer, bunăoară, închipuie pe oameni mai buni (proces de idealizare, s.n.), Cleofon așa cum sunt (respectă uzanțele realismului, s.n.), Hegemon Thasianul, născocitorul parodiilor, și Nicohares, autorul Deiliadei, mai răi
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
bunăoară, închipuie pe oameni mai buni (proces de idealizare, s.n.), Cleofon așa cum sunt (respectă uzanțele realismului, s.n.), Hegemon Thasianul, născocitorul parodiilor, și Nicohares, autorul Deiliadei, mai răi (aplecarea spre caricatură, s.n.) (...). Prin aceasta se și desparte de altminteri tragedia de comedie: una năzuind să înfățișeze pe oameni mai răi, cealaltă mai buni decât sunt în viața de toate zilele"98. Se naște astfel ideea bipartiției caracterelor, pusă de Aristotel în legătură indisolubilă cu bipartiția genurilor literare propriu-zise: Câtă vreme cei ce
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
aceste tipare se împart, deosebindu-se între ele fie prin răutate, fie prin virtute), personajele închipuite vor fi ori mai bune ca noi, ori mai rele, ori la fel cu noi (...). Prin aceasta se și desparte de altminteri tragedia de comedia: una năzuind să înfățișeze pe oameni mai răi, cealaltă mai buni decât sunt în viața de toate zilele"99. Mai târziu, bipartiția caracterelor va cunoaște în operele parodice o evoluție surprinzătoare, mergând până la transformarea așa-zisului "erou" într-o simplă
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]
-
Apare astfel o primă trimitere către ideea de anti-epopee (Deiliada fiind o Iliadă răsturnată), către ceea ce, ulterior, se va numi poem eroi-comic și va fi specific, din Renaștere, aproape tuturor literaturilor europene 100. Cu alte cuvinte, atunci când aduce în discuție comedia, Aristotel numește atât opere parodice, cât și parodiști, cel mai de seamă dintre ei fiind reperul însuși, Homer 101: "Aceasta (poezia, aici cu sensul de creație literară, n.n.) s-a împărțit după caracterele individuale ale poeților, firile serioase înclinând să
by Livia Iacob [Corola-publishinghouse/Science/1021_a_2529]