7,345 matches
-
dacă nu beau un ceai de tei, ba da! adică nu! nu vreau să pleci, rămâi! ce mai faci? ce mai faci? o întrebare care ne scapă la amândoi pe buze deodată, râdem, nu dăm niciunul răspuns, ce-ai mai desenat? mă întreabă ea acum, și eu încep să mă plâng de durerile de ochi și de cap, așteptând ca un netrebnic ce sunt, compătimire, și ea îmi îndepărtează șuvița de păr de pe frunte sugerându-mi că n-ar strica să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
gazdă la părinții ei, ea venea din când în când pe acolo, remarcasem că e o femeie frumoasă, o admiram probabil în sinea mea, dar nimic mai mult, vorbește calm cu ochii nevăzători larg deschiși spre tavan, cu mâna dreaptă desenând pe perete figuri imaginare, iar stânga adusă sub cap, eu ascultându-l, într-o după-amiază de toamnă, acea toamnă de foc când frunzele trec până cad prin toate nuanțele de roșu, mă întorceam spre casă, urcam strada, era ușor în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
de primăvară, atât de frumoasă încât m-am oprit în oraș pe o terasă, cred că scoseseră prima dată anul acesta mesele afară, am comandat o răcoritoare, am blocul de schițe la mine, îl port tot timpul și încep să desenez în creion, L-am observat de cum m-am așezat pe terasă, stă sprijinit de zidul vechi al Muzeului de Artă, oamenii trec nepăsători pe lângă el, n-are nici mâna întinsă, nici o cutie goală prin preajmă sau, cel puțin, un carton
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
vrut să pun asta în desenul meu, în privirea lui, acea conștiință că timpul începe și se sfârșește cu el, că dincolo de, dar ochii îi ține închiși, nu-i văd privirea, e și prea departe ca să prind expresia chipului său, desenez, Nu-i rău! Zâmbește peste umărul meu un tânăr cu două halbe de bere în mână, dacă ai fi student la Arte te-aș cunoaște, dar, Nu sunt! spun împodobindu-l pe bătrân cu câteva fire de barbă, Voi încerca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
o turmă de porci lăsând în urma ei cadavrele de flori, nu atât cuvintele urâte ale acelui bătrân m-au întristat cât mai ales, acum îmi dau seama, mi-era rușine de emoția reală pe care am trăit-o pe măsură ce îl desenam, greșisem profund, dacă aș fi vrut să-i desenez cu adevărat chipul ar fi trebuit să-l invit cu mine la masă, să-i dau o bere, să-l fac să vorbească și să nu mă uit la el de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
flori, nu atât cuvintele urâte ale acelui bătrân m-au întristat cât mai ales, acum îmi dau seama, mi-era rușine de emoția reală pe care am trăit-o pe măsură ce îl desenam, greșisem profund, dacă aș fi vrut să-i desenez cu adevărat chipul ar fi trebuit să-l invit cu mine la masă, să-i dau o bere, să-l fac să vorbească și să nu mă uit la el de departe protejat de lumea reală din care veneam, contemplându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
la care el nu vrea să-mi răspundă, și mă ridic grabnic să văd ce are de gând să facă, Undeva Miró, vorbește el mai târziu învârtind în mâini o pară portocalie, povestea cum era pus de profesorul lui să deseneze un obiect numai după pipăit, Eu am să mă duc mai departe, Daniel, am să pictez fără ochi, Vrei să-ți scot pânza afară? Nu astăzi! Voi trece de acest handicap, m-am gândit mult, zâmbește ușor ironic unui gând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
poate mi-era frică, cred că asta e! Mi-era frică, frică de destinul meu! Crezi că e atât de ușor să-ți recunoști destinul! Primul semn adevărat mi s-a arătat în acea duminică când am îndrăznit să-l desenez pe Rada, efebul Rada, și am fost pedepsit, consemnat, N-ai voie să ieși îm oraș o lună de zile, n-ai voie să pleci acasă, doar pentru că într-o duminică după-amiază când în internatul liceului nu existau activități comune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
în internat făceam împreună, mâncam împreună, dormeam împreună, învățam împreună, jucam fotbal împreună, ne duceam la televizor împreună, totul împreună sub grija ocrotitoare a pedagogilor, duminica după-masă era program liber, și-ntr-o astfel de duminică după-masă eu l-am desenat pe Rada, care mi-a pozat de bunăvoie, am fost pedepsit și m-am speriat, probabil am simțit atunci inconștient că acest drum mă va pune în conflict cu restul lumii sau cine știe ce-am simțit, dar n-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
pentru pictură, artiștii vechi își începeau ucenicia la zece ani, poate chiar mai devreme intrau în atelierele maeștrilor, Mi-e teamă că mi-am ratat ucenicia și vin prea târziu! În acea duminică după-masă la 16 ani când l-am desenat pe Rada dezbrăcat, în acea zi când am fost pedepsit pentru nerușinata îndeletnicire, ar fi trebuit să înțeleg, 17 aprilie, mă opresc din citit înaintea datei de 17 aprilie, ar vrea totuși Daniel să știe, Ce s-a întâmplat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
când am fost pedepsit pentru nerușinata îndeletnicire, ar fi trebuit să înțeleg, 17 aprilie, mă opresc din citit înaintea datei de 17 aprilie, ar vrea totuși Daniel să știe, Ce s-a întâmplat în acea duminică după-masă când l-a desenat pe Rada, nu mi-a povestit niciodată, dar nu mai am pe cine să întreb, a adormit cu brațele căzându-i pe lângă brațele fotoliului, atinge pământul cu degetele, obosit, de ziua prea lungă sau de noaptea nedormită?! Doarme? Se întreabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
făcut deja cunoștință cu acest tânăr a treia oară, Pictezi? La toamnă vreau să dau la Pictură, mi-ar plăcea să învăț, La facultate nu prea ai ce să înveți, eventual cum să tragi niște linii și, mai ales, să desenezi cât mai prost! Dar eu, încerci și tu să spui ceva, eu nici măcar nu știu să întind o pânză pe un suport, și multe altele, chestiuni tehnice, vreau să spun, Oh, astea se învață repede! A ști să desenezi nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
să desenezi cât mai prost! Dar eu, încerci și tu să spui ceva, eu nici măcar nu știu să întind o pânză pe un suport, și multe altele, chestiuni tehnice, vreau să spun, Oh, astea se învață repede! A ști să desenezi nu-i totul, mai trebuie să ai și idei, și când ai idei fie le împărtășești la toată lumea, să știe cu toții că sunt ale tale, fie le ții atât de ascunse încât nu ți le mărturisești nici ție, ca să nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
încep să mă tem că te vor lua de lângă mine cât încep să mă tem de îngeri! Parcă te văd venind ca și aseară, pășind ușor deasupra drumului, cu desenele sub braț, urmat de-o ceată de copii, să-i desenezi, să-mi arăți mândru schițele din biserică, cum ți se pare, Ana? și nici nu aștepți răspunsul meu, pentru că îmi aduci nerăbdător înaintea ochilor altele, Spălarea picioarelor, Coborârea de pe cruce, și câte-un cap de copil cules de pe ulița satului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
ochii tăi să se întoarcă din nou la mine, Acolo în calota semisferică! Dar eu vreau să-mi dezvălui tu, trupul tău arcuindu-se să zboare mai aproape de, Cina din Mavri, în medalion, o sfințită splendoare, va trebui s-o desenez, trebuința e a ta, cu absolut nimic mai prejos de icoana lui Rubliov, fă doar abstracție de Avraam și Sara, eu pot face abstracție de Avraam și Sara, dar de trupul tău ca un lac adânc tulburat azi-noapte de, uită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
picturile? te întreb și tu deodată atât de aproape de mine îmi răspunzi, Nu numai! și-ngenunchezi nu în fața altarului cum cere credința, ci înaintea celei pe care o regăsești acum vie, încă nu te-ai întors, logodnicul meu, de la biserică, desenezi Cina de la Mavri, 13 august, Vatra Moldoviței, mănăstire cu hramul Bunavestire, construită întâi de domnitorul Alexandru cel Bun, între anii, prăbușită din cauza unor grele ploi la începutul veacului al șaisprezecelea, Petru Rareș e cel care a reluat construcția mănăstirii, de unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
ți-e felul, și ai pornit-o neobosit în căutarea unor locuri sau oameni pe care să-i cuprinzi în linii pe blocul tău de schițe, spui mereu că de m-ai lua cu tine n-ai mai reuși să desenezi nimic și aici îți dau dreptate, nu-mi dau seama dacă nu-i prea devreme să mă gândesc la asta, dar simt că numai împăcându-mă cu pictura ta te-aș putea păstra lângă mine, 17 august, la margine de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
aduce cafeaua, dar pe el nu-l interesează fluviile, așteaptă doar respectuos plata, cred că trebuie să scrie pe undeva, își dă cu părerea un tânăr pletos de la masa mea, cu o figură de arhanghel, mi-ar plăcea să-l desenez, Sebastien! Îl strigă unul dintre prieteni, t’as fini, toi?! vorbesc franceza și eu tresar puternic la o îndepărtată aducere aminte când Ana în această limbă cu totul necunoscută mie spunea unui străin ceva despre mine însumi și eu n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
mi-am consumat-o poate definitiv în mansarda ei plină de soare din apartamentul moștenit în mijlocul Parisului de la fostul ei soț, de care abia divorțase și de care mai era încă disperat îndrăgostită, îmi povestește despre el în franceză, eu desenez, vorbește tot timpul și-și aprinde mereu câte o țigară, mi se adresează în franceză, ca și cum eu ar trebui să cunosc această limbă și n-o pot face să tacă, eu preocupat de liniile trupului ei gol și din când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
de a mă concentra numai asupra desenului, nopțile ea dispare ca o cenușăreasă speriată, părăsindu-mă într-o totală descumpănire și, pentru că ziua nu pot ieși, ea pozându-mi neîncetat în toate stările trupului ei neliniștit, obligându-mă s-o desenez, fascinat eu peste măsură de degetele ei lungi delicate, schimbând întruna colile de desen, profit de nopțile libere pentru a vedea Parisul, imediat după lăsarea întunericului, după ce Mireille pleacă, cobor cele trei etaje ale imobilului într-o străduță strâmtă ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
fără nici un cuvânt a început să se dezbrace, am oprit-o fără grabă, Lasă-mă pe mine! Iar degetele ei delicate păreau de mult să mă cunoască, Dimineața nu mai era lângă mine, n-a venit ziua s-o mai desenez și-aș fi ieșit în oraș dacă n-aș fi așteptat-o flămând, tresărind la fiecare mișcare din hol, n-a venit aici noaptea, În cele din urmă după miezul nopții am ieșit, îmi schimb traseul, Rue Danton, Boul Saint-Germain
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
deschid acum ochii și am în fața mea o coală de hârtie, iar în mâna dreaptă un creion, nu mai văd nimic altceva, poate nici ochii nu-mi sunt cu adevărat deschiși, vocea foarte aproape peste umărul meu mă pune să desenez, mâna mea aleargă grăbită pe coala de hârtie, dar eu nu văd decât foaia albă, mintea mea nu poate să înțeleagă și abandonez orice constrângere, desenul îmi dă o plăcere neobișnuită, chiar dacă nu văd defel ceea ce desenez, optsprezece ani, inima
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
mă pune să desenez, mâna mea aleargă grăbită pe coala de hârtie, dar eu nu văd decât foaia albă, mintea mea nu poate să înțeleagă și abandonez orice constrângere, desenul îmi dă o plăcere neobișnuită, chiar dacă nu văd defel ceea ce desenez, optsprezece ani, inima mea se pornește năvalnic de parcă ea mi-ar purta creionul și nu mâna, orbit de lumină! Prea multă lumină, desenez cu lumina în ochi, șaisprezece ani, lumina dispare, nu tremur, abia țin creionul în mână, încordare, mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
să înțeleagă și abandonez orice constrângere, desenul îmi dă o plăcere neobișnuită, chiar dacă nu văd defel ceea ce desenez, optsprezece ani, inima mea se pornește năvalnic de parcă ea mi-ar purta creionul și nu mâna, orbit de lumină! Prea multă lumină, desenez cu lumina în ochi, șaisprezece ani, lumina dispare, nu tremur, abia țin creionul în mână, încordare, mi-e frig, mi-e tot mai frig, învelește-mă, am frisoane, și când m-am întors spre stânga, de acolo vine frigul, ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
amândoi deodată! Acum! Dar eu n-o văd pe-a ta fiindcă m-ai lăsat numai pe mine să fac gestul, m-ai păcălit! Și printre copaci rochița albă a fetiței se pierde curând, un foșnet de frunze, foarte, foarte, desenez! Cinci ani, ce bine e! Râd! Râzi! în jurul meu se-nvârte soarele, și soarele se-nvârte în jurul meu, mâinile nu mai sunt ale mele, desenez cu mâna de copil, trei ani, tata înalt, întind spre el mânuțele dar, tata, vreau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]