8,653 matches
-
mult că ați folosit-o, că V-a fost utilă. Este pentru mine o mare satisfacție. Vă mulțumesc de asemenea pentru frumoasa și delicata evocare a orașului D-stră drag și a atmosferei lui liniștitoare și prielnică meditațiilor literare. Voi fi fericită să-l văd cândva și să-i simt trecutul. Vă mai rog un lucru - și cu aceasta Închei, că prea m-am Întins - să transmiteți salutările mele cordiale și gândurile mele bune D-nei Apetroaei și D-lui Prof. Popa (Ă
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
sub egida Muzeului fălticenean, cred că Îl va atrage și-l va interesa. Sunt sigură că va primi cu bucurie și 1042 prefațarea volumului. Eu vreau să rămân și În cadrul acestui volum ca un colaborator al Dstră și voi fi fericită ca sugestia mea să prindă a deveni realitate. Cu Dl. prof. Tempeanu, În afară de convorbiri telefonice și corespondență, sper săl pot vizita curând la Buftea. Dânsul ne-ar putea da relații despre presa literară fălticeneană („Înmuguriri”) sau amintiri despre Dragoslav. Pentru
CORESPONDENŢĂ FĂLTICENEANĂ VOL.II by EUGEN DIMITRIU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/700_a_1277]
-
explodat. Noroc că nu a lovit pe nimeni! S.B.: De ce a aruncat? I.T.: De ce! Nu știu! A zis că-i vine nu știu ce! Au fost întâmplări hazlii. S.B.: Dacă nu moare nimeni, sunt hazlii. I.T.: De asta am zis că sunt fericit că nu a murit nimeni. Întâmplările puteau fi tragice! Cine răspundea? Șeful de stat-major. Că cel care avea funcția de comandant era responsabil cu administrația. Maiștrii au venit la mine și mi-au spus că decât să fie împușcați ei
[Corola-publishinghouse/Science/84991_a_85776]
-
să fie comportamentul care trebuie să îl opunem rasismului". Apropo de rasism. Știm că atingem un punct dureros, pentru că în comunitatea dumneavoastră mulți nu îi iubesc. Ce credeți de această problemă care durează de atâția ani privind țiganii români. "Sunt fericit că mă întrebați. Avem relații bune cu comunitățile de țigani, chiar și aici în Italia. La Napoli, la Roma există grupuri care participă la activitățile noastre religioase, care vin la slujbă duminica. Sunt școli unde învață să scrie, unde predau
by Alina Harja şi Guido Melis [Corola-publishinghouse/Science/1045_a_2553]
-
noastre în spațiul politic italian... ceva nemaipomenit. Mi s-a părut ceva prea frumos ca să fie adevărat, i-am chemat la telefon și ne-am întâlnit. Iată-mă în fața lui, Giancarlo Germani, un italian, care îmi spune în românește "sunt fericit să vă întâlnesc". Din acel moment am devenit prieteni. Mi-a plăcut ceea ce am găsit în interiorul acestui partid (P.I.R.), un grup de prieteni care încearcă să ajute comunitatea românească. După o perioadă am fost onorat să fiu desemnat responsabil al
by Alina Harja şi Guido Melis [Corola-publishinghouse/Science/1045_a_2553]
-
cu sticle de bere sau vin, își făceau dintr-o dată planul la realizări dar și la bacșiș. Iată ce scria un anonim pe prima pagină a cotidianului comunist local „Vremea nouă” apărut la data de 25 august, 1968: „Am sărbătorit fericiți încă un 23 august; l-am sărbătorit cu gândul încărcat de recunoștință la cel ce ne călăuzește pașii din victorie în victorie: partidul comuniștilor”. Că până la urmă n-a fost așa, o știe toată lumea. În numărul 472 al aceluiași cotidian
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
că s-a schimbat iluminatul... S. B.: Da, apar și faze comice. În ziua de 17 decembrie, eu eram în Punctul de Comandă, de serviciu la planșete. Pentru noi, cei de la Bateria Comandă, cine era de serviciu în PC era fericit. Făceam ture 6 ore cu 6 și eram scutiți de programul din baterie. În ziua aceea de duminică, pe o parte dintre camarazi i-au dus la un concert, cu Dida Drăgan mi se pare. Din toată microgarnizoana, cei mai mulți militari
[Corola-publishinghouse/Science/84932_a_85717]
-
Ioane, prezintă -l odată pe copil, lasă-l să viseze și el frumos câteva minute. Ion Vasilescu se ridică de la masă și se îndreaptă către scenă. — Hai, îi zice lui Cristi. Vrei să te rugăm ? râde cântărețul. Pribeagu se întoarce fericit la masa lui și-i dă un cot lui Mamutu’. — Ei, mon cher ? — Ești tare, cumetre, ești tare... — Acum sper să fie la fel de tare și domnișorul Cristian. — O, stai liniștit ! De când aștept momentul ăsta ! Când Ion Vasilescu urcă pe scenă
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
au curățat ferestrele și le-au vopsit, de arătau ca noi. Se trezeau de dimineață, din zori, și munceau până apunea soarele și cădeau istoviți. Plini de bătături, de zgârieturi și fără puterea de a mai rosti cuvinte, dar fericiți. Fericiți cu adevărat, căci dacă unii se laudă că și-au ridicat într-o viață o casă cu propriile mâini, Cristi și Pițu au făcut-o când nici nu împliniseră zece ani. Câte puțin, cât puteau, zi de zi, iar hardughia
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
acolo, să nu-i mai ghiorăie stomacul, și îi arătau plăcile. Iar el se așeza, vrăjit, lângă gramofon și fredona în gând melodiile. Le învăța repede și se ducea a doua zi printre copii și le cânta. Și ei erau fericiți. Printre cadavre, în mijlocul jegului și al sărăciei, muzica l-a salvat, iar prin muzică, și el i-a salvat pe ceilalți. A învățat să cânte cu patos, cu sufletul, nu cu plămânii, ca și cum ar fi cântat ultima melodie ce s-
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
unghiurile, să nu fie ceva nelalocul lui. Aceleași în care repeta ore întregi, studiindu-și mișcarea scenică, corectându-se, improvizând mereu cu gesturi și mișcări noi. Cum ieșea, îi saluta pe doamna Apostolescu, pe vecini, dacă îi prindea, care erau fericiți să-l vadă și-i povesteau ultimele zvonuri despre el, ca să aibă de ce să mai râdă, își lua de la colț Universul și pornea, din nou prin Cișmigiu, spre Capșa de cele mai multe ori, unde își sorbea cafelele și întotdeauna un pahar
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
nou să cânte la Roata lumii. După divorțul de Francesca se vede rămas fără mai bine de jumătate din agoniseală, pierde și casa pe care i-o dăruise și este nevoit de altfel să suporte și cheltuielile procesului. Dar este fericit, cel puțin la început, pentru că își recâștigă libertatea. O libertate cu conturile de la Columbia blocate, ce-i drept, și o perioadă bună în care nu își va mai permite să se distreze fără să se uite la bani, așa cum obișnuise
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
câte și mai câte categorii, oameni cărora nu le știa nici numele și poate și acum îl aminteau pentru bucuria pe care le-o adusese. Simțea deodată că existența sa capătă din nou sens și pentru câteva clipe a fost fericit că a putut, dincolo de muzică, să schimbe poate unele destine. Sau cel puțin să lumineze unele zile întunecate, așa cum și tânărul ospătar i-o luminase pe-a lui. Și-a luat micul dejun obișnuit, și-a băut cafelele, a lăsat
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
consideră că evoluția comportamentului demografic are un caracter ciclic; - cea care vede viitorul ca pe o prelungire a tendințelor din prezent. Cu toate schimbările făcute și care probabil vor mai continua, va rămâne totuși marcantă dorința oamenilor de a conviețui fericiți în cupluri, dând naștere și educându-și copiii. Orice cuplu care întemeiază o familie în mod normal trebuie să dea naștere și la copii. Dacă nu sunt doriți la început, măcar peste 2-3 ani este absolut necesar un copil în mijlocul
Rolul familiei în asistenţa social - pastorală a copiilor abandonaţi by Adriana Nastasă () [Corola-publishinghouse/Science/91710_a_93179]
-
mai puneți o întrebare: dacă ați lua viața de la început, v-ați mai apuca de fumat? Sunt sigură că veți răspunde, nu. Atunci ce mai așteptați, terminați imediat cu acest obicei, radical, brusc, fără regrete. Peste câtva timp veți fi fericit. Dacă veți proceda treptat, veți deveni sclavul celor câteva țigări zilnice, așteptând de fiecare dată următoarea țigară. Deci, cu hotărâre, gata, e un capitol încheiat, sunteți un tip cu voință și ambiție. Felicitări.
51 Sfaturi înţelepte pentru a fi cât mai sănătoși cât mai voioși și cât mai…frumoși by Ecaterina Grunichevici () [Corola-publishinghouse/Science/760_a_1582]
-
se realizează. Părul lui Lizzie, acum vopsit, e de un castaniu deschis, și bogat ca o specie de zambilă. (E un pic scămoșat și-i crește mai curând într-un soi de cârcei răsuciți decât în bucle.) Când Lizzie e fericită, fața ei e vizibil luminoasă și veselă. (Pe scenă, în vremea când arăta foarte bine, fața ei făcea publicul să suspine de plăcere.) Și acum e încă atrăgătoare, deși și-a îngăduit să se neglijeze și să-și iasă din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
decât să te iubesc? Și când ți-am citit scrisoarea, am plâns și am tot plâns. Mă întreb dacă știi cât timp a trecut de când nu mi-ai mai scris altceva decât o ilustrată răzleață? Simt că aș putea fi fericită toată viața de aici încolo numai pentru că mi-ai scris, fără a trebui să mă gândesc la scrisoare sau să-ți răspund. Pentru că acum când îți răspund, mă las cuprinsă de grijă și de spaimă. Ce dorești, de fapt, Charles
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
dată, în tinerețe, am vrut să mă căsătoresc, dar fata a zburat. De atunci încoace, niciodată nu m-am mai gândit serios la însurătoare. Observațiile mele asupra statutului de om căsătorit m-au determinat să alung asemenea gând. Singurele căsnicii fericite pe care le-am cunoscut au fost cea a prietenilor mei Victor și Julia Bandstead din Cambridge, iar în teatru, cea a lui Sidney și Rosemary Ashe; dar chiar și ei, cine știe... Oamenii sunt atât de misterioși. Aș mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
într-adevăr cele ce-mi spunea, sau cuvintele ei ascundeau alte cuvinte pe care nu îndrăznea să le rostească? Ce o făcuse să se răzgândească? O interogam, o hărțuiam cu întrebări; ce-o făcea să creadă că nu vom fi fericiți, ce-o făcea să creadă că nu-i voi fi credincios, cum era posibil să nu mai aibă încredere în viitor? Nu mai pot merge înainte. Pur și simplu nu mai pot. I-o fi înșirat cineva minciuni în legătură cu mine
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
incendiu. Era în branșa stingătoarelor de incendiu. Apoi adăugă: seara, când venea acasă, era întotdeauna atât de obosit. Această bruscă viziune a serilor ei, ani și ani de seri de oboseală, m-a făcut să întreb fără rețineri: — Și ești fericită în căsnicie, Hartley? Ai avut o viață bună? — O, da, da, am fost foarte fericită, da, a fost un menaj foarte fericit. Era cu neputință să-ți dai seama dacă era sinceră. Probabil că da. „O viață bună.“ Ce expresie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
dintr-o dată că-mi pierd respirația și mi-am lăsat ambele mâini pe balustrada stranei. Degetul meu mic i-a atins rochia, și din nou s-a îndepărtat ușor. Ceva sumbru, amenințător, părea să planeze peste creștetul meu, aproape. Fusese fericită în toți acești ani, da, de ce nu, și totuși refuzam să cred, nu puteam suporta gândul. Ea existase în toți acești ani, și viețile noastre trecuseră. Am tras cu iuțeală aer în plămâni, și acel ceva sumbru păru să se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
fi văduvă?“ părea să aparțină unui trecut îndepărtat, unui fel de a gândi cu totul dispărut, în întregime dat uitării. Întrebarea care amenința acum să devină imperioasă, în pofida programului de supraviețuire rațională cu care mă înarmam, era următoarea: „O fi fericită?“. Pentru a hotărî asupra răspunsului era necesar să-l inspectez pe domnul Fitch. Și, mai mult, îmi era cu neputință să mai aștept. În timp ce mă întorceam agale către Capul Shruff, îmi spuneam: „Trebuie să-l văd pe domnul Fitch încă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
se petrecea în interiorul recipientului pecetluit al acestui menaj? Și voi reuși vreodată să aflu? Cel puțin, nu mă puteam împiedica să mă bucur că Titus era fiu adoptat. Toate aceste gânduri mă duceau îndărăt la întrebarea oarecum centrală: „O fi fericită?“. De bună seamă, cunoșteam îndeajuns din misterele căsătoriei pentru a mă gândi că asemenea întrebare, pusă în legătură cu o persoană căsătorită, nu poate fi decât superficială. Oamenii se înrădăcinează în făgașuri de viață care exclud o fericire continuă, dar care sunt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
caldă, foarte calmă și, după ce mi-am așezat ochelarii într-un loc sigur și m-am aranjat comod pentru somn, m-am întrebat cu amărăciune cum de nu-mi venise niciodată ideea de a dormi afară, în zilele când eram fericit. Mă aflam atât de aproape de mare, care lipăia molcom peste stânca de dedesubt, încât aveam senzația că plutesc într-o barcă. Cum patul meu stâncos era ușor înclinat în direcția apei, mi-am putut propti capul pe o pernă, ațintindu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
fel de levitație, pur și simplu stă în aer. Și, în timp ce o priveam, îmi spuneam cu un aer împăcat: „Ce minunat e că suntem amândoi atât de tineri și avem întreaga viață înaintea noastră! Cum pot oamenii bătrâni să fie fericiți? Noi suntem tineri și știm că suntem tineri, în timp ce majoritatea tinerilor nu sunt conștienți de acest lucru“. Acum scena era o pădure, și un prinț, de asemenea îmbrăcat în negru, o răpea pe Hartley, iar capul ei atârna peste umărul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]