7,819 matches
-
faptelor sale din perspectiva neinițiatului. Odată, întors din camera secretă, constată că a îmbătrânit, de fapt conștientizează trecerea timpului, afirmând: „E de necrezut cum poate să treacă Timpul “. În această cameră nu contează decât timpul interior „Timpul d-tale interior, singurul care contează, îți aparține. Poți munci visând, sau amintindu-ți, sau gândind“. Aici el trăiește doar în prezent. Mai târziu va realiza că: „în camera secretă, chiar când nu pictam, trăiam altfel decât acasă sau la minister. Orice aș fi
Maria Ungureanu by Fantasticul în opera lui Mircea Eliade – Monografie () [Corola-publishinghouse/Science/1606_a_2947]
-
F. Mihăescu, „Copacul cu 10 000 de imagini”, LCF, 1984, 44; Tartler, Melopoetica, 91-95; Dan Cristea, „Copacul cu 10 000 de imagini”, VR, 1985, 12; Mircea Iorgulescu, Poezia în mișcare, RL, 1989, 23; Simion, Scriitori, IV, 376-383; Dan Silviu Boerescu, Singurul ironic, LCF, 1991, 21; Ilie Constantin, Poeți români, VR, 1993, 10-11; Negoițescu, Scriitori contemporani, 288-292; Ulici, Lit. rom., I, 102-107; Dumitru Chioaru, Ion Mircea, APF, 1997, 4; Alex. Ștefănescu, O nouă aventură poetică, RL, 1997, 23; Mircea Morariu, „Noe care
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288169_a_289498]
-
cu Austro-Ungaria și apărarea integrității teritoriale a monarhiei dualiste văzută ca element vital, indispensabil În sistemul de securitate În care România era parte. Cel de al doilea postula dezvoltarea unui parteneriat special cu Germania, privită Între aliații micului regat ca singurul „punct de susținere sigur și ferm [s.n., R.D.]” <ref id="35">35 BAR, fond D. A. Sturdza, S 19(42)/DCCCLIX, Memoriu secret asupra promovării mai ample și a importanței relațiilor germano-române (predat Secretarului de Stat al Ministerului de Externe, Domnului
Cultură, politică şi societate în timpul domniei lui Carol I : 130 de ani de la proclamarea Regatului României by RUDOLF DINU () [Corola-publishinghouse/Science/413_a_1260]
-
ne dă brânză iute și ne lasă, după ce și-au făcut treburile? Să mai poftească altădată." * [La Botoșani] Ciuleiu, uriaș, moșier care a bătut pe Calman Fișer în mijlocul Dorohoiului, la banchetul ce s-a dat seara după conferință, a fost singurul care a vorbit cum-se-cade cu privire la nevoile țăranului. Alți comeseni: Enășescu (gazda), Ulle, Ciolac, Lazăr Teodoru (un om solid și foarte cumsecade), Draganovici (architect), Giurgea, Dumitriu (profesor), Răut (profesor) în afară de frații Stavri 3 ș.a. La Botoșani am văzut biserica Popouților, cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
am râdicat eu. Da-l dau cu toată inima, pentrucă trebue! Apoi, sărutându-și cu lacrimi calul adaogă: de-acu Dumnezeu știe dacă s-o mai întoarce și l-oi mai vedea! O babă sărmană a venit c-o iapă singurul ei ajutor, cu care-și ținea casa și-și hrănea nepoții. A dat-o fără să spue o vorbă și și-a plecat în piept capul, pe când d-l G. cel cu mârțoaga râdea mai la o parte, înveselit de-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
indicatorul fenolftaleină devine albastru; e)acid, indicatorul fenolftaleină devine incolor. 9. Dintre hidroxizii elementelor din perioada a 3-a, prezintă proprietati amfotere, compusul: a). Ca(OH)2 b) NaOH; c) Mg(OH)2; d) KOH; e) Al(OH)3. 10. Singurul halogen, care poate fi înlocuit din halogenuri MX, de ceilalți trei halogeni, este: a) Cl; b) Br c) I; d) F; e) N. 11. Care afirmație referitoare la hidroxidul de sodiu, este corectă ? a) se mai numește și ser fiziologic
Chimie anorganică - Chimie experimentală : teste şi fişe de lucru by Elena Iuliana Mandiuc, Maricica Aştefănoaei () [Corola-publishinghouse/Science/757_a_1321]
-
concluziile”, deși se spuseseră acolo lucruri „inimaginabile” d.p.d.v. al corectitudinii politice și al tonului din ședințele uzuale, fapt pentru care a fost criticat, public, de câteva ori, de șeful statului! A urmat vara fierbine a lui ’71, când a fost singurul, din pătura de sus a partidului, care s-a opus acelor „Teze din Iulie” ce Însemnau, de fapt, o și mai mare concentrare a puterii În mâinile lui Ceaușescu și Începutul dezastruoasei sale dictaturi personale În cadrul dictaturii clasei și mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
mai bine cu o țară bananieră! O splendidă „dezordine” cum spuneam, o „vatră”, un „jar politic și civic” din care trebuia să se nască o „altă Românie” și un real, nou spirit civic și politic. De ce m-am Întors, aproape singurul dintre scriitorii români, dintr-o țară de mare cultură și civilizație, unde aveam un editor de marcă - la un an de când eram definitiv În România mi-a apărut romanul Don Juan la Flammarion, al treilea la „aceeași casă!” -, de ce, În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
citat mai sus, care propunea integrarea epocii naziste În cadrul larg al istoriei și gândirii germane, voi Încerca să analizez și, cumva, să justific profund dilematica și dureroasa problemă a „vinovăției românești”, plecând de la constatarea, pe care sper a nu fi singurul care o face, că, alături și dincolo de gravele, brutalele Împrejurări istorice care ne-au Împins, ca’ntr-un „vals al diavolului” istoriei, din „brațele naziștilor” În cele ale „bolșevicilor” și, de data aceasta, pentru multă vreme! - noi Înșine și, evident, noi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
trebuie s-o spunem, cu excepția fostului meu prieten, regretatul Sorin Titel, nu prea se poate mândri cu creatori literari de prima mână, dar... passons!Ă Eram, deci, pe „malul Timișului”, pregătindu-mă pentru a treia variantă a primului meu roman - singurul la care am făcut mai multe variante, Încă nesigur de modelul de construcție pe care voiam să-l „practic” În opera mea epică viitoare! -, fiind prieten extrem de apropiat cu Nichita Stănescu care se afla după prima sa carte, Sensul iubirii
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
de pe chipul lui Iisus. „Adevărul” care zace adânc În noi, În ceea ce numim subconștient, depozit, se pare, nu numai al atâtor acumulări de nume, situații și semnificații, dar și profet! Ultimul Profet al epocilor noastre „teribil” de moderne sau post-moderne, singurul, unul din eurile noastre, cu siguranță cel mai lucid, mai „nemilos”, mai „realist”, mai „practic”, dar care, pentru a ne proteja probabil și pentru că natura-i nobiliară nu-i permite o frecvență prea asiduă cu muritorii banali și previzibili ce
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
În eroi de ultimă oră, În nevinovați, pur și simplu, Împingându-i pe alții, buluc, prieteni sau dușmani, pe acel platou unde sunt „aleși” și desemnați, arătați cu degetul, care nu rareori tremură de furie, cei care trebuie să ispășească, singurii vinovați! 5 Ne sperie cumva acest cuvânt - vinovăție?! Oare ne mai poate uimi, speria ceva după ce am traversat iadul social și uman, „groapa cu lei”, mai degrabă „groapa cu hiene”?! De altfel, oamenii, de oriunde și de oricând, sunt responsabili
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
Daimon și, pentru aceasta, a primit cu zîmbetul pe buze condamnarea la moarte! Zâmbind, deoarece știa că nu mai poate fi omorât odată ce a aflat, prin el Însuși, adevărul... Da, am curajul să o afirm - și, sunt convins, nu sunt singurul! -, această boltă orbitor de sclipitoare și gigantică ce-mi uruie deasupra capului, a privirii și a conștiinței În nopțile de vară, la munte, care pare a mă strivi printr-o enormă materialitate, Timp și distanțe - dar, ce mai Înseamnă distanțe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
În sensul adânc al acestei noțiuni - o descoperire cu valoare de revelație și de ghid cultural absolut, de legitimare a propriilor pulsiuni și presimțiri obsesive ideatice!Ă Interesantă, nu-i așa, această speculație existențială, pe care, sunt convins, nu sunt singurul care o face: ce am fi fost, ce am fi devenit În alte, esențial alte condiții, dacă nu climaterice, oricum sociale, culturale, istorice...?! Dar, Încă o dată, optimismul meu Înrădăcinat - puțin tembel, cum l-a caracterizat un amic, scriitor român, trăitor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
de a-l repeta, chiar și În alte sau aceleași condiții, la o altă vârstă și când, mai ales, părea că ești ferit pentru totdeauna de acest „fel, tip” de nenorociri, de catastrofe, nedreptăți sociale! Iar eu nu am fost singurul care În vremurile „absurde” și inumane ale comunismului am știut sau am putut să lupt cu propriile „lor” arme; se știe, azi, din mărturiile formidabile ale unor deținuți politici, care au suferit infinit mai mult, mai brutal decât mine, aflăm
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
e posibil, să ne auto-marginalizăm. Și altele!... Toate aceste „rețete”, care s-au aplicat În mai toate țările comuniste din Estul Europei, În cazul nostru, al Românilor, nu au dus la rezultate prea spectaculoase. Eu Însumi - și n-am fost singurul! - am Încercat și cunoscuta strategie a „luptei din interiorul sistemului”, dar m-am retras iute și semnificativ, deși unii colegi și prieteni, atunci, m-au judecat aspru că „am aruncat prosopul”, că am „dezertat” și m-am afundat, „egoist”, În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
contra foștilor comuniști!”, aflați sau nu la putere și, mai ales, nici un fel de atacuri la adresa lui Simion sau Nichita! Nu am fost ascultat, am fost la un pas de ruptura cu Eugen Simion, unul dintre criticii importanți ai deceniilor comuniste, singurul din păcate care a Îndrăznit - și a luptat pentru aceasta! - o schiță de istorie literară contemporană publicând cele patru volume ale cărții sale Scriitori români de azi. Nu sunt și nu am fost Întotdeauna de acord cu Eugen, un anume
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
Într-un fel sau altul, de creația literară contemporană! Vor mai reveni, oare?! Vor Înfăptui, În sfîrșit, mult promisele și mult necesarele sinteze ale literaturii române contemporane, de la primul război sau chiar de la al doilea război Încoace, ei fiind aproape singurii care dețin, indiscutabil, acel prestigiu literar și biografic care Îl face pe un crfitic și istoric literar apt de a emite judecăți ultime de valoare?!...Ă Ceilalți - din numita „falangă” a anilor șaizeci - s-au risipit prin lume; Ion Negoițescu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
artei și poziției mele sociale și politice, Într-un moment În care bănuiam că izolarea și marginalizarea mea vor fi de durată: nu numai „din vina” oficialității comuniste „ofuscate” de a-i fi „disprețuit” favorurile oferite - favoruri mai degrabă „onorifice”, singurul meu venit În afara cărților mele era salariul de redactor de la revistă! -, dar și din nepăsarea, lașitatea și invidia unor colegi, nu dintre cei mai puțin Înzestrați. (Am mai scris-o, cred, de curând niște cercetători ai arhivelor c.c. au
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
Îndeamnă satul să nu-și dea animalele și pământul, neînțelegând, aceste scorpii, revoluția mondială, sau intelectualii lași și corupți, legionari sau nu, care murdăresc tot ce ating”... ejusdem generis!... Da, „revoluția” m-a ales drept victimă și nu am fost singurul; câteva zeci sau sute de tineri, din imprudență naivă sau din Întâmplare, pur și simplu, sau pentru că purtau acea „ștampilă” de burghez, decretată inamică, au fost târâți În injustiție continuă și flagrantă, eșuând, mulți dintre ei, dacă nu În Închisorile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
Cum le voi explica această trecere în rezervă, care era, în realitate, o dare afară din armată? și ce le vor spune ei vecinilor a căror judecată era pe cît de simplistă, pe atît de răutăcioasă, mai ales că eram singurul din sat în această situație? Mirarea că de la elev-caporal am fost avansat ofițer va trece repede și foarte curînd voi fi întrebat cam ce post pot ocupa în civilie cu școala pe care o am. În ciuda rumorii din jur, îmi
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
a converti această pregătire în ceva adecvat. Stă cineva să se uite la steluța de pe noii epoleți? Curios, în fotografiile pe care le-am făcut atunci nu par prea afectat. Ca și ceilalți camarazi, mi-am ținut destul de bine firea. Singurul care dă să plîngă e comandantul nostru de pluton, locotenentul-major Constantin Andreescu, un om realmente bun și delicat, atipic printre ofițerii pe care îi aveam. Banchetul de adio a avut loc la restaurantul „Stadion”, din centrul orașului. Băutura mi-a
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
pentru a se desfășura în toată splendoarea talentului său. Păunescu, angajat în întreprinderi politice și civice, a trebuit să se supună unor cenzuri. De asemenea, Ioan Alexandru s-a supus (voluntar) unor determinări filosofice și teologice. Autorul Necuvintelor a fost singurul liber: a trăit pînă în ultima clipă (adică pînă acum trei zile) exclusiv ca poet, a avut parte de numeroase onoruri, a fost la rîndul său generos cu alții etc. Aprecierile acestea le-am făcut și azi, în discuțiile stropite
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
indiferente unul față de altul sau ostile. Acum armonizarea lor (pe care o încearcă J.C.) nu mi se mai pare posibilă. *După ședință, Jean Ciută mi-a reproșat (iar eu am luat vorbele sale drept o laudă) următoarele: „Cred că sînteți singurul care n-a făcut asta!” E adevărat, eu n-am trimis-o încă pe R. să ia meditații la matematică și fizică, pentru treapta a II-a. Încerc să mă situez contra curentului. Pregătirea subterană a devenit un fenomen de
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
care, în „Epistola X”, îi atrăgea atenția unui contemporan că „nimic nu e mai urît pe lume ca un chel care și face bucle”. Contrariat de vederea celor doi, mă întreb (se înțelege, retoric) dacă acest gen de nesinceritate e singurul pe care îl practică? * Am telefonat la Comitetul de Cultură să întreb la ce oră va începe mîine ședința. Mi a răspuns Valeriu Traian, care a prelungit discuția spunîndu-mi că tocmai m-a văzut într-o fotografie de la „Zilele Culturii
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]