4,413 matches
-
revista «Ideea europeană», in: Echidistanțe, nr. 3-4, martie 1993, pp. 8-11. 27. Ion Negoițescu, Românii între Europa și Occident. Convorbire cu Ion Solacolu înregistrată pe bandă, 17 iulie 1991, in: Scriitori contemporani (Cluj, Dacia, 1994), pp. 515-534. 28. Virgil Neumann, Tentația lui Homo Europeus. Geneza spiritului modern în Europa centrală și de sud-est (București, Ed. științifică, 1991); tr. engl. The Temptation of Homo Europeus (New York, Columbia University press, 1994). 29. Adrian Marino, Intrarea în Europa?, in: Tribuna Ardealului, I, 13, 19
Pentru Europa: integrarea României: aspecte ideologice şi culturale by ADRIAN MARINO () [Corola-publishinghouse/Science/872_a_1583]
-
din grupuri vioaie de artiști, Într-o fierbere fertilă, adevărați agitatori ai străzii. Boemă nouă, În fond un pseudonim liric al U.T.M - iștilor, fără nuanțe esseniene. Răfuindu-se cu poeții decadenței burgheze, și poate și cu vechile sale tentații, Deșliu aprinde cu cremene „iasca” meșterilor cu «plaivazul» sau astupă «marea trăncăneală» și «vorbăria pudratăă prea Îmbuibată, măcar că-i goală». Concluzia e aceea a unui adolescent hotărâtă să isprăvească și, cu o scurtătură nervoasă, să meragă Înainte: «Nici - o scofală
[Corola-publishinghouse/Science/2043_a_3368]
-
în care nu mai există decât acte de vorbire, reguli și autoritate asertivă, pe care nimeni nu le mai pune în problemă, asumându-le ca perfect adevărate și, mai ales, unice. Crearea "conștiinței revoluționare" și a "omului nou", imunizat a tentațiile ideologice "burgheze" reflectă tocmai procesul prin care regimurile leniniste căutau să implementeze o hegemonie perfectă, în care nu mai exista altceva decât asertivitate, a cărei valabilitate ar fi devenit absolută indiferent de timp și spațiu. Cu timpul, majoritatea regimurilor leniniste
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
pe care foștii săi aliați ar fi avut-o față de Uniunea Sovietică și influența pe care o exercita în Europa de Est (Calvocoressi: 2000b, 155-156). Nu trebuie însă uitat faptul că teama era sentimentul predominant în acei ani. Absența contextualizării ei, împreună cu tentația unor judecăți retrospective "tari" nu sprijină cercetarea asupra originilor Războiului Rece. Dimpotriva, o obnubilează. Planul Marshall a fost un alt pas spre glacializarea relațiilor dintre învingătorii celui de-al Doilea Război Mondial. Inițiat din rațiuni economice, politice, de securitate și
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
excluderea Iugoslaviei din familia comunismului internațional. Printre nemulțumirile conducerii iugoslave la adresa Moscovei, atât ideologice cât și politice, se numărau extrema birocratizare a PCUS (acuză pe care și Troțki o formulase la adresa leninismului post-revoluționar cu două decenii mai devreme) și eterna tentație imperială a Moscovei, deși ambalată în retorica marxist-leninistă. Urmau apoi cultul personalității lui Stalin, hipertrofiat în raport cu partidul în sine, pozițiile flagrant inegale de pe care interrelaționau statele socialiste, respectiv dominarea și exploatarea de către Moscova a "democrațiilor populare". Reprehensiunile iugoslave au devenit
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
prin care minoritățile erau în permanență supuse unei largi palete de opresiuni. În ceea ce privește politica externă titoistă, aceasta era calchiată pe doi piloni consecutivi: denigrarea și "calomnierea" Uniunii Sovietice "folosind cele mai mârșave născociri împrumutate din arsenalul hitleriștilor", ca dominată de tentații imperiale și promotoare a agresiunii internaționale, respectiv provocarea, datorită intrării în serviciul "lagărului imperialist", a unui nou război mondial (Gheorghiu-Dej: 1952, 404, 406, 408, 412). Pentru comuniștii "ortodocși", deznodământul era dincolo de orice posibilitate de îndoială: Iugoslavia se transformase într-o
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
iar conducerea PCR era fără doar și poate conștientă de acest aspect. Propaganda în favoarea regimului, camuflată într-o oarecare măsură sub forma "patriotismului revoluționar socialist" cunoștea un proces de exacerbare pe măsură ce societatea se îndepărta tot mai mult de regim, cedând tentațiilor ideologice "burgheze". Tendința este confirmată fără echivoc de studii sociologice făcute asupra mass-mediei românești din acea perioadă, care ajungeau la concluzia că "preferințele cetățenilor pentru mass-media audio-vizuală plasau reportajele politico-patriotico-economice pe poziții jenant de scăzute mai puțin importante decât orice
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
ei (vezi "Creșterea rolului științelor sociale..." în Probleme ale materialismului dialectic...: 1977, 368-375). În accepțiunea lui Octavian Fodor, "Automodelarea" și "zidirea interioară" reprezentau principalele coordonate ale spiritualității "omului nou". "Zidirea interioară" are rolul de a izola subiectul de ideile și tentațiile tipic "burgheze", procesul desfășurându-se în cadrul unui elan revoluționar de proporții. "Nimic nu exaltă dorința de mai bine, fervoarea, puterile spirituale ale omului decât afirmarea viguroasă a unei personalități limpezite prin intransigență", continuă Fodor. "Omul nou" este, la fel ca
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
entuziasm debordant față de directivele partidului (Fodor în Iordănescu: 1976, 31-38). Dacă ar fi reușit să creeze "oameni noi", regimurile leniniste ar fi supraviețuit probabil în condiții economice oricât de vitrege, deoarece aceștia din urmă ar fi fost complet imunizați la tentațiile realității "burgheze". "Patriotismul revoluționar socialist", un concept asupra căruia am avut ocazia să ne oprim pe scurt în capitolul precedent, exprimă o altă modalitate de îmbinare între leninism și romantismul naționalist în România de după 1965. Considerat "reflectarea complexă, concret-istorică a
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
României între anii 1918-1981, București, Editura Didactică și Pedagogică. Plehanov, G.V. (1961), Opere filosofice alese, vol II, traducere de către redacția Editurii Politice, București, Editura Politică. Pomper, Philip (1993), The Russian revolutionary intelligentsia, Arlington Heights, Harlan Davidson, 1993. Pop, Adrian (2002), Tentația tranziției. O istorie a prăbușirii comunismului în Europa de Est, București, Editura Corint. Popa, Dumitru (1987), Apărarea cuceririlor revoluționare ale poporului român, București, Editura Politică. Popescu, Alexandru (2002), România și cele trei războaie mondiale (în arhive diplomatice germane și autriece), Iași, Editura
by EMANUEL COPILAŞ [Corola-publishinghouse/Science/945_a_2453]
-
de cultură, dar și creator, tendința fiind însă ca acest tip de ofertă, chiar dacă diversă și foarte bine realizată, să cunoască un declin (uneori alarmant) al cererii, în detrimentul televiziunii sau, mai nou, al internetului, din cauza individualismului tot mai accentuat, a tentației de izolare și de retragere în spațiul intim. Acest individualism al consumului se exprimă atât în modalitățile de educație alese (de exemplu, se preferă ebook-uri, cărți și pachete de învățare interactive, care să poată fi consultate la domiciliu), cât și
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
comunicare, ce începe, de fapt, cu însuși efortul de a atenua pentru moment vocea puternică a sinelui, impregnată, de regulă, de o înaltă stimă de sine, ceea ce nu este deloc ușor pentru mulți adulți. De altfel, s-a constatat că tentația pentru așa-numita „putere a semanticii”, manifestată prin poziționarea ascendentă și dominatoare a vorbitorului, poate funcționa și-n cazul ascultătorului, direcționat protectiv și predilect spre „ascultarea” propriilor idei și opinii (Hybels și Weaver, 1986). Așa se face că ascultătorii adulți
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
de cultură, dar și creator, tendința fiind însă ca acest tip de ofertă, chiar dacă diversă și foarte bine realizată, să cunoască un declin (uneori alarmant) al cererii, în detrimentul televiziunii sau, mai nou, al internetului, din cauza individualismului tot mai accentuat, a tentației de izolare și de retragere în spațiul intim. Acest individualism al consumului se exprimă atât în modalitățile de educație alese (de exemplu, se preferă ebook-uri, cărți și pachete de învățare interactive, care să poată fi consultate la domiciliu), cât și
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
comunicare, ce începe, de fapt, cu însuși efortul de a atenua pentru moment vocea puternică a sinelui, impregnată, de regulă, de o înaltă stimă de sine, ceea ce nu este deloc ușor pentru mulți adulți. De altfel, s-a constatat că tentația pentru așa-numita „putere a semanticii”, manifestată prin poziționarea ascendentă și dominatoare a vorbitorului, poate funcționa și-n cazul ascultătorului, direcționat protectiv și predilect spre „ascultarea” propriilor idei și opinii (Hybels și Weaver, 1986). Așa se face că ascultătorii adulți
[Corola-publishinghouse/Science/1947_a_3272]
-
acolo am pornit pe un drum care, ce e drept, nu știam dacă va mai continua și dacă da... cum și, mai ales, până unde. Și iată că Întâmplarea, maștera-meșteră a devenirii noastre artistice, ne-a scos în cale fabuloasa tentație a Înghițitorului de săbii. Ce va fi? Pândiți-o în pagina șase a săptămânalelor de poimâine printre cuvintele încrucișate, într-o îmbârligare dungată, încă de ieri sau alaltăieri. Acolo și poate nu numai acolo, s-ar putea să vi se
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
către ideea de părăsire a "teatrului" din teatru, de refuz al mutualității publice prin expresie și reprezentare care este teatrul. Acuitatea ideilor lui Alexa Visarion intră adesea în această convergență. Însă (citindu-i cărțile) nu izbutesc deocamdată să separ între tentația lui de a vedea teatrul ca un apostolat public al binerânduielii omului în istoria lui, și înțelegerea modernității teatrului ca apostazie față de comunicarea publică. În disputa de acum mai bine de cincisprezece ani, dintre noua direcție a Teatrului Național din
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
o tăcere reculeasă, obligând publicul să părăsească sala cu imaginea lui Manole întins la poalele zidului mănăstirii, ca o veșnică ofrandă adusă creației... (Margareta Bărbuță) Dificultatea fascinantă a creației, astfel ar putea fi definită interpretarea propusă de regie, ceea ce înseamnă tentație discursivă este consecvent sacrificat în numele tensiunii explozive, a vocației artistului. Ciocnirile sunt între doua atitudini: aceea a grupului, a spaimei de eșec și a lui Manole și cea a vocației ca destin asumat. Interpretul principal, Constantin Adamovici, evită eroismul. El
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
beneficiază de un rol excelent, conceput cu momente de mare intensitate emoțională, cu secvențe gravitând firesc în jurul personajului. Fără multe artificii tehnice, cu o siguranță manifestă a elaborării compoziției cadrului, Nicu Stan conferă imaginii expresivitate prin precizie și realism, subordonând tentația forma lismului ideilor solicitate de regizor. Unghiurile și încadratura imaginii filmului conferă valoare și adevăr vieții personajelor urmărite cu discreția unui autentic descoperitor de universuri situate dincolo de aparențe. Coloana sonoră (Nicolae Ciolca) recompune din tăceri și zgomote drumul aspru al
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
acest sens, alegerea interpreților: Liviu Rozorea compunând un hangiu aidoma celui descris de Caragiale, cu capul înfundat între umeri, mic, cu ochii sticloși, furați de o nălucă; Valeria Seciu figurând feminitatea înșelătoare a Anei, elanurile ei inconsistente, ambiguitatea lunecoasă, între tentație și teamă, ingenuitate și păcat; Ion Caramitru preotul-bandit, fixând în privirile-i avide și în zâmbetul tăios o lipsă de scrupul demențială. De fapt, teritoriul pe care regizorul se simte cel mai în largul său este tocmai șarja enormă, compusă
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
În aceasta naratiune pulsează relația bărbat femeie, ambiguă, fluidă, sacră, violentă, mereu aceeași și niciodată la fel... În ANA, erotismul este prezent în toată necuprinderea sa, se simte, se adulmecă... doare, cheamă, dar nu se vede, nu se făptuiește, e tentație, vocație...Personajul fetei e nou în familia eroinelor mele. Inocența și viciul, candoarea și prostia, viețuiesc în această fată care mai are doar spovedania ca identitate... Biserica este o structură sufletească și înălțarea ei o cuprinde. Am incercat un sens
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
nu faceți nici un efort de calcul, poate sînteți certați cu matematica, m-am stabilit, la Paris, acum 46 de ani.) Pentru că una e să vorbești, alta este să scrii! De ce? Pentru că "Verba volant, scripta manent!". În plus, trebuie să evit tentația de a vorbi doar pentru a spune un grandios "NIMIC" ori cea a unei elegante "bateri a apei în piuă", să refuz o aleasă și distinsă plictiseală mondenă, cu toate că ar fi plăcut de a perora "despre "NIMIC", singurul domeniu în
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
țară, ai trăit și cunoscut și experiențe pe care școala, universitatea, orașul, nu ți le-ar fi putut oferi. Cum ți-au stimulat ele imaginația, fantezia artistică? ... trăiesc și din amintiri. A fost o copilărie bogată, nu fericită, plină de tentații, de spaime, de dorinți. Contactul cu natura cu pădurile, cu revărsările apelor, cu lupii ce întârziau în sat, flămânzi, în nopțile lungi de iarnă -, cu oamenii, a căror viață păstra valorile tradiției, m-a marcat. Mi-a rămas imaginea vitalității
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
se intitulează: Vinovatul. Deci nu vreau să mă situez în afara evenimentelor, ci în înțelegerea lor pentru om și lume. Nu m-a interesat coordonarea lor spre putere. Pentru mine puterea reprezintă un obiect de studiu, de meditație și nu o tentație privind participarea la ea. Recunosc, există o fascinație fantastică a puterii, o atractivitate care zgândăre și pe cei mai sceptici. Bineînțeles că această intrare în marea arenă care pulsează de vitalitate și necunoscut capătă la un moment dat o aură
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
fost greu, aproape toată viața, cât a trăit, să ne apropiem, lipsindu-ne baza relației, copilăria. Cum v-ați îndreptat către teatru? Trăind într-o permanentă balansare între ceea ce îmi doream să fac și ceea ce mă obliga viața să fac, tentația de a depăși această limită impusă, de a intra în zona de miracol, de aventură, era foarte puternică. Poate și datorită acestei atracții spre aventură, evadare din monotonie, am pornit spre teatru. îmi doream să mă fac actor și prima
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
mai puternic conturate? Copilăria determină destinul fiecăruia dintre noi. Trăim povestind ceea ce suntem, iar matca fiecărei vieți se dezvoltă și se definește dinăuntrul copilăriei. Am trăit între două lumi, cea a satului, plină de taină, rezistând prin umor, încărcată de tentații și vânzolită de timpuri potrivnice ființei și rostului... și cea a orașului Botoșani, cu farmecul și amestecul lui de culturi. Universul Eminescu, matricea magică a locului, străzile cu case boierești, fiecare având o poveste în spate, perimetrul grădinii publice, unde
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]