8,234 matches
-
patina timpului. — Ce facem? Ăsta nu răspunde, murmură agentul simplu. Din apartamentul 27 se aud voci - ca un bâzâit nedefinit. Cine-i Înăuntru? Mai demult, aici locuiau toți, a spus vecinul - copiii făceau o gălăgie infernală, mergeau cu patinele pe terasă, era inutil să protestezi cu Buonocore, un tip Îngâmfat care se credea Dumnezeu pe pământ, dar apoi mama Îi luase cu ea și nu i-a mai văzut nimeni. Dar astea nu sunt voci de copii. Un cântecel monoton, psalmodic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
putoare Înțepătoare de oaie. La gardul acestui teren viran se sfârșeau luminile și străzile. Clădiri ca niște Închisori de maximă siguranță pluteau de jur Împrejur În noapte. Turnul era un paralelipiped cenușiu de paisprezece etaje Încorsetat de o Împrejmuire de terase abuzive ce așteptau permisul de construcție, farfurii de parabolice și haine Întinse la uscat În balcoane. Antonio Își dezlipi ochiul de pe vizorul videocamerei și o puse În husă, căci nu mai era nimic de văzut - În spatele obloanelor coborâte, de-acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
țări perverse, se retrase În grabă spre ușa deschisă și dispăru. — Lalele albastre, Îi strigă Sasha motanului, oau! Uitând cu totul de spuma de bărbierit, extaziat, deschise larg ferestrele, mângâind gâtul motanului care Începu să toarcă de plăcere. Pe mica terasă a garsonierei sale se simțea un parfum Înălțător de dalii și liliac În floare. Înăuntru, orhidee fericite și gladiole roșii râdeau dintre rafturile bibliotecii - erau ghirlande și flori, peste tot, ca Într-o seră. Iar iubitul nu uitase de aniversare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
despre toate astea cu proful de italiană, liniștită, și ei Îi venea să intre În pământ de rușine. În sâmbăta aceea Îi promisese că avea să o aducă la Roma, pe la șapte seara, dar la ora aceea erau Încă pe terasa unui complex de pe plajă. Mama băuse ceva mai multe daiquiri și se apucase să trăncănească despre reîncarnare, și Îl Întreba pe prof dacă el credea În hipnoza regresivă, căci ei i-ar fi plăcut, dacă nu costa prea mult, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
cu ochii lui Antonio. Dacă ar fi trebuit s-o spun cuiva, aș fi preferat să v-o spun dumneavoastră, domnule profesor, Îi spuse Împăciuitoare, privind măsuța din colțul cafenelei, ascunsă de niște tufișuri, dar cu o panoramă deosebită Înspre terasa Pincio. Dar ce să-i faci? Deja am spus altcuiva și e o poveste pe care nu merită s-o spun de două ori. De la Rosati se vedea Întreaga piață goală. Un gol de formă alungită, ce amintea vag de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
și scrieți - e destul. Sasha Își spuse că femeile ori cad brusc ca un copac, ori se sfărâmă ca o piatră. Emma Buonocore aparține celei de-a doua categorii. Acela a fost momentul În care În spatele tufișurilor care umbreau măsuțele terasei Rosati Emma văzu chipul bronzat al lui Antonio care răscolea cafeneaua. Se ridică brusc și privi Împrejur, și pentru că nu erau decât clienți și ospătari, Îngenunche și Încercă să se ascundă după statura masivă a profesorului și vasul care conținea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
și apoi prin periferii din ce În ce mai Împrăștiate, apoi printre pini, oleandri și palmieri, trecând dincolo de enigmaticele ruine milenare, și În cele din urmă se opri. Căsuțe joase cu varul corodat de aerul mării și hoteluri neîngrijite cu draperii Învrâstate ce acopereau terasele ca niște pleoape se aliniau În fața mării. Era miros de alge, de scoici și de cocos proaspăt. Ostia Îi plăcu imediat. Ca și Emma de altfel. Pe malul mării, Salvatore insistase să-și cumpere o minge. Altfel, ce să facă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
un miros Închis, de mucegai și fum stătut care zăcea În canapele ca un fel de ceață cenușie. Și era o pată de umezeală ca un fluture, ruginiu, care se Întindea În jurul candelabrului din salon - o infiltrare de apă de pe terasa de deasupra clădirii. Și praf. Grămăjoare de praf pe mochetă, ghirlande de praf ce atârnau la colțuri din tavan, un văl de praf acoperea măsuța și cele câteva bibelouri ce supraviețuiseră fugii lor - un Pinochio de lemn colorat, un bulgăre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
cădea peste statuia Madonei din Loreto, un pumn de monede de argint din cine știe ce epocă și țară. Valentina traversă salonul și se opri la ușa verandei. Își amintea bine când o construiseră. Înainte nu era acolo: În locul ei fusese o terasă mare - care ei, de mică, Îi părea imensă. Dar apoi se născuse Kevin și tati dorise să elibereze bucătăria, pentru ca și el să aibă camera lui. Mama nu voia. Spunea că trebuie să respecți legea, nu poți construi o verandă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
Întuneric, iar ei patru stăteau În jurul mesei pătrate, sub lumina becului - ca și cum ar fi fost singuri pe pământ, Îngrămădiți Într-o rachetă de lumină, o cutie de sticlă suspendată deasupra acoperișurilor Romei. Valentina ieși În balcon. După construirea verandei, din terasă mai rămăsese doar o fâșie lungă, lată de un metru. Dar oricum, dacă voiau să se joace, tati rezema scara de perete și Îi ducea sus pe terasa de deasupra blocului. Vara smoala se topea, iar ei se amuzau cufundându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
suspendată deasupra acoperișurilor Romei. Valentina ieși În balcon. După construirea verandei, din terasă mai rămăsese doar o fâșie lungă, lată de un metru. Dar oricum, dacă voiau să se joace, tati rezema scara de perete și Îi ducea sus pe terasa de deasupra blocului. Vara smoala se topea, iar ei se amuzau cufundându-și picioarele În mâzga aceeași fierbinte. Poate că acolo sus Încă se mai păstrau urmele lor - amprente de picioare foarte mici, ale fetiței care nu mai era. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
galbene. Antonio ar Încerca să nu primească amendă. Dar nu, nu În seara asta. Acum vrea să stea cu ei, vrea să-i facă fericiți. Rătăciră prin locurile În care Antonio Îi dusese altădată pe copii. Lacul Eur, Luna Park, terasa Pincio. La Gianicolo, ecoul pașilor lor se pierdea În piața măturată de vânt. Toate băncile erau ocupate. Îndrăgostiții se sărutau ascunși de umbre. Trecând pe lângă bustul decapitat al unui martir al Republicii Romane, Sasha Își spuse că orașul acesta Îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
DOAR TU NOAPTE BUNĂ MAMĂ TI!!! Emma citi și reciti mesajul, În timp ce junghiul acela de neliniște care Îi tăiase respirația se dizolva Încet, de parcă literele acelea ar fi făcut să se evapore un blestem. Se simți ușoară, aproape eterică. Pe terasa Zodiacului, sus de tot, pe Monte Mario, vântul se simțea puternic - se Înfioră. Dedesubt, În fața lor, Roma era un carusel de lumini. TI ȘI EU, răspunse, trimițând mesajul. Învățase de la fiica ei acea stenografie de celular. Îi plăcea să spună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
aceea de stofă fără viață Îi provoacă o neliniște surdă. Nu Îndrăznește s-o atingă. Se apleacă să analizeze ceva auriu care lucește pe mochetă. E un cartuș. Și totuși În Încăpere nu este nimeni, iar glasvandul care dă spre terasă e bine Închis. — Vino, repetă agentul simplu. Se Întoarce. Traversează din nou salonul și intră În pasajul Îngust care duce spre o bucătărie strâmtă. Vede coșul de gunoi - aproape gol. Vede o pată mică, roșie ca o picătură de ceară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
cartuș e Încă În ea: ultima lovitură În inimă, de la distanță mică. Zece centimetri, poate mai puțin. Poate că a fugărit-o - glasvandul verandei e deschis, pe balcon suportul pentru rufe e răsturnat -, poate a Încercat să se cațere pe terasa blocului, s-a urcat pe suportul de rufe, barele acelea de fier ruginite nu au putut susține greutatea, a căzut. Dar apoi ce-ar fi putut face? să strige, de fapt a și strigat. Au auzit-o. Și nimeni nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2343_a_3668]
-
bani, la plajă nu prea au ce să caute (aflîndu-se Într-un contrast fizic foarte comic), despre gagici se vorbește neconvingător (niște exagerări care vor să salveze aparențele). După ce trageți o baie și faceți un pic plajă, mergeți pe o terasă să beți bere și să mîncați pizza. Așa că restul după-amiezii stați la o coadă care geme de viață și de foame, Își trage pumni În spinare, flutură prosoapele de plajă scămoșate și uzate și emite grosolănii. Berea o beți din
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
Ring și, oricît ar fi de proastă muzica, distracția e maximă. Te Întorci de la bar, ținîndu-te de o tavă plină cu pahare cu vermut și cu lichioruri colorate sintetic și cu niște ginuri cu tonic chioare, fentînd viermuiala generală de pe terasă. Și dai peste trei nemțoaice care Încă n-au pățit un agațament. How are you, girls? țipi la ele ca să acoperi balamucul. Fine, thank you. We are having fun. Do you want more fun? Yes, please. Then come with me
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
mici și colorate, Încît amețiți sucindu-vă gîturile În toate direcțiile - deasupra unuia e o reclamă pe care scrie mare Hardtmuth. Așa că a patra seară vă găsește sudați Într-o complicitate bizară de toate aceste mirări trăite Împreună, pe o terasă de pe malul Vltavei, bînd din halbe o bere care face o spumă caramel și fumînd Lucky Strike sau o versiune autohtonă de Marlboro; sclipirile Pragăi se reflectă În apa neliniștită. Asta după ce ați mai traversat Încă o dată podul Carol, bine
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
cît comestibil sînt un fel de tarte cu un fel de gem. Dar nu abuzăm, pentru că nu vrem să ne Îngrășăm, nu? Îi zic lui Vlad, care În drum spre ușă aruncă priviri peste umăr. Berea o bem pe o terasă mizerabilă În dosul unei piețe, aproape de autogară. Maistrul ne spune că treaba asta n-o să se mai Întîmple după jurămînt, așa că să facem bine și să profităm de generozitatea lui. Generozitate sau sete? Noi tragem de prima bere În timp ce el
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
proprietari; În comunism a luat diverse alte Întrebuințări, pentru ca În cele din urmă să fie Încredințată Uniunii Artiștilor Plastici, pentru folos artistic. Cam așa a ajuns tatăl tău să aibă aici un atelier mare, la etaj, cu ieșire spre o terasă pe care a Îmbrăcat-o În flori. Parcul? Paradisul copilăriei tale. Dacă cineva are cumva o fotografie făcută În anii ’80, ținîndu-se șăgalnic de unul din stîlpii cu Înflorituri de fontă ai chioșcului unde ar trebui să cînte fanfara (poate
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
ale partidelor politice, sînt afișe pe care scrie mare LIBERTATE. Și oamenii, foarte mulți oameni, par mai mulți decît Înainte, fîțÎindu-se pe străzi, sau stînd la colț de stradă, sau În stații de tramvai, sau de autobuz, sau pe terase, terasa de la restaurantul de lîngă gară era plină, se ridica un fum de mici... Toți discută Însuflețit, unii se ceartă, iar alții rîd... e ceva incredibil, sînt uluit. Merg pe strada principală și ce văd Întrece orice așteptare, Întrece imaginația
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
partidelor politice, sînt afișe pe care scrie mare LIBERTATE. Și oamenii, foarte mulți oameni, par mai mulți decît Înainte, fîțÎindu-se pe străzi, sau stînd la colț de stradă, sau În stații de tramvai, sau de autobuz, sau pe terase, terasa de la restaurantul de lîngă gară era plină, se ridica un fum de mici... Toți discută Însuflețit, unii se ceartă, iar alții rîd... e ceva incredibil, sînt uluit. Merg pe strada principală și ce văd Întrece orice așteptare, Întrece imaginația. Parcă
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
e plin de lume, talciocul e la locul lui, plin cu acea marfă după care ni s-a lungit gîtul atîta amar de vreme (casetofoane din ale căror boxe lucesc leduri colorate, haine contrafăcute, aspirine Bayer, plus sectorul vicii), de pe terasele din centru răsună muzică și veselie... iar peste o săptămînă sînt alegeri. Libere. Primele alegeri libere pe care le vor cunoaște cei mai mulți oameni ai acestui oraș. Sau poate chiar toți. Unde să mai pleci de aici? În cele din urmă
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
și veselie... iar peste o săptămînă sînt alegeri. Libere. Primele alegeri libere pe care le vor cunoaște cei mai mulți oameni ai acestui oraș. Sau poate chiar toți. Unde să mai pleci de aici? În cele din urmă, ne oprim pe o terasă, să bem o bere, Andi mă aduce la zi cu tot felul de știri. — Marin e tot la Deveselu, la unitatea de aviație, l-a adus frate-su lîngă el - frate-su e pilot, nu știai? — Mișto, habar n-aveam
1989, roman by Adrian Buz () [Corola-publishinghouse/Imaginative/805_a_1571]
-
Veche inițiativa privată începe să se contureze timid după 1994-1995, în 2 Mai spiritul antreprenorial se va manifesta din plin în toată această perioadă, chiar de la începutul anilor ’90. Primele magazine apar pe strada principală și odată cu acestea și primele terase și restaurante, prin amenajarea propriilor curți. Terasele și magazinele deschise de localnicii din 2 Mai vin în completarea beneficiilor obținute din închirierea camerelor și continuă firesc relația turist-gazdă existentă și înainte de 1989. În Vama Veche nu numai că prezența antreprenoriatului
Acţiune colectivă şi bunuri comune în societatea românească by Miroslav Taşcu-Stavre () [Corola-publishinghouse/Administrative/793_a_1822]