9,812 matches
-
abia 20 de ani, ai terminat primul an de facultate și mai ai încă trei ani de gândire înaintea pasului decisiv și vei învăța să te cunoști mai bine, Nu știu ce-aș putea face în lume, și glasul îmi tremură acum turburat, Să fii tu însuți, Daniel! Și-atunci părintele Ioan mi-a explicat, luându-mă de mână am intrat în biserică și ne-am oprit în fața unei picturi înnegrite de fumul lumânărilor, Nașterea Domnului, aplecată deasupra ieslei Maica Sfântă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
a adresat fetei, Nu tu vei intra! Tu rămâi afară! Numai Dorina va intra pe ușa asta! și a făcut semnul crucii deasupra ei, fata s-a zvârcolit de câteva ori, s-a dat de pământ și a început să tremure din tot trupul, Părintele Ioan a făcut semn părinților, ei au ridicat-o de jos și au intrat cu ea în biserică, Tu ce crezi, m-a întrebat Radu mai târziu pe stradă, n-ai scos aproape nici un cuvânt, Eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
Nu-ți fac nimic, i-a spus, Și Venețianul a început să plângă, îi vedeam bine lacrimile, Ea s-a apropiat tot mai mult până a ajuns să-i întindă mina, și-a spus numele, dar el a început să tremure în asemenea hal încât aveam impresia că se va prăvăli, în clipa următoare a căzut la picioarele ei și a început să i le sărute, și ea cred că mișcată de gestul său s-a aplecat spre el să-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
buzele se odihnesc pentru o clipă, Mă auzi, fată dragă? mă întrebi zâmbind și-aș vrea să mă iei în brațe, chiar dacă suntem pe punctul de a intra în biserică, Hai, vino! Și mâna logofătului Tăutu îmi prinde nerăbdătoare mâna, tremuri de nerăbdare să ajungi înaintea frescelor unde iarăși te pierd, Theo! Doar noi doi la ora asta în biserica logofătului Tăutu, și doamne, nu mă copleșește atât sfințenia acestui loc cât apropierea ta atât de îndepărtată, Și fremătând îmi explici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
caut tatălui meu ceva de lucru, și Aida scotocește grăbită câteva din sertarele bibliotecii masive de lemn, scoate în cele din urmă două gheme mari de ață gălbuie, Tata croșetează, ne explică ea, ca fost dirijor au început să-i tremure foarte tare mâinile, cred că pe bază nervoasă și am adus o femeie care să-l învețe să croșeteze, de atunci parcă s-a mai liniștit, mi-e foarte greu cu el de la moartea mamei, asta a fost întotdeauna neliniștea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
plăcere neobișnuită, chiar dacă nu văd defel ceea ce desenez, optsprezece ani, inima mea se pornește năvalnic de parcă ea mi-ar purta creionul și nu mâna, orbit de lumină! Prea multă lumină, desenez cu lumina în ochi, șaisprezece ani, lumina dispare, nu tremur, abia țin creionul în mână, încordare, mi-e frig, mi-e tot mai frig, învelește-mă, am frisoane, și când m-am întors spre stânga, de acolo vine frigul, ochii mei n-au putut vedea, du-te! Nu! Unde-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
vârstă, la optsprezece ani ai desenat acest chip abstractizat, făcut parcă la computer, și eu urmăresc curios chipul de robot stilizat compus numai din linii verticale și orizontale, biserica aceasta ai desenat-o când ne-am oprit la șaisprezece ani, tremurai din tot corpul de aceea liniile sunt ușor contorsionate, o biserică cu elevație verticală, dar întoarsă cu acoperișul în jos, Aldo întoarce desenul ca să pot mai bine vedea biserica, e într-adevăr o biserică, cu vârful foarte alungit, n-are
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
Întors din sat, îi cer cu hotărâre părintelui Varava cheia de la biserica cea nouă, voi intra acolo, de ce oare n-am făcut-o până astăzi?! Mi-a fost frică?! De ce?! Abia reușesc să împing ușa înaltă cu mâinile ce-mi tremură fără să le pot stăpâni și mă întâmpină în pronaos peretele gol din stânga și nu ridic ochii spre boltă unde mi-o amintesc pe Preacurata Fecioară Maria rugătoare cu pruncul Iisus la pieptul ei, încadrată de îngeri în zbor, slăvită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
fără nici un gând, atent doar cu ochiul la schimbul de ziuă tăcut ce se face în natura din jurul meu, mă uit când la dreapta, când la stânga drumului, ca să nu pierd nimic din spectacolul fascinant al învierii lumii, boabe de rouă tremurând la apropierea nemiloasă a razelor de soare, colțuri de umbră iluminându-se, lăstari tineri crescuți împrejurul copacilor mari, înlănțuiți de dorința de a acapara cât mai mult din peticul de cer ce-l lasă neacoperit coroanele uriașilor arbori, păsări scuturându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
apăruse, pe neașteptate, el însă mi-a căzut în genunchi și a mormăit ceva, Iertare, părinte, iertare! Eu te-am omorât! i-am așezat fără teamă mâinile pe cap, binecuvântându-l și la atingerea mea vie a încetat să mai tremure, am îngenuncheat și eu lângă el încercând să-i surprind privirea rătăcită, i-am pus mâinile pe umeri aproape obligându-l să privească în ochii mei și și-a pornit mărturisirea, ca un șuvoi, ca o cascadă i-au venit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
pun să se dezbrace, dau la o parte pătura de pe pat, îmi schimb și eu hainele și-o las singură pentru câteva clipe cât voi pregăti la bucătărie ceaiul, întors în cameră, ea vârâtă până sub nas în patul meu, tremurând, mi-e frig, glasul ei, vino, mă dezbrac și vin lângă ea, binecuvântată ploaie ce mi-a adus-o în brațe, se strânge la pieptul meu tremurând, pe măsuța de lângă pat ceaiurile noastre se răcesc treptat, pe fereastră se întunecă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
bucătărie ceaiul, întors în cameră, ea vârâtă până sub nas în patul meu, tremurând, mi-e frig, glasul ei, vino, mă dezbrac și vin lângă ea, binecuvântată ploaie ce mi-a adus-o în brațe, se strânge la pieptul meu tremurând, pe măsuța de lângă pat ceaiurile noastre se răcesc treptat, pe fereastră se întunecă umed în arborii încărcați de ploaie din curte, ea tremurând în pijamaua mea, nu pentru mult timp, mâinile mele dezbrăcând-o de pijamaua bărbătească și învăluind-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
vin lângă ea, binecuvântată ploaie ce mi-a adus-o în brațe, se strânge la pieptul meu tremurând, pe măsuța de lângă pat ceaiurile noastre se răcesc treptat, pe fereastră se întunecă umed în arborii încărcați de ploaie din curte, ea tremurând în pijamaua mea, nu pentru mult timp, mâinile mele dezbrăcând-o de pijamaua bărbătească și învăluind-o fierbinte în mreaja atingerilor pline de dorinți, Fratele Rafael căutându-mă peste tot, îl văd apropiindu-se pe cărarea din pădure spre mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
la Batjocorirea lui Iisus, tablou de dimensiuni mari, e încă frig în biserică și nu-mi place să fiu prea gros îmbrăcat, fiindcă nu mă simt în largul meu, de aceea am răcit și strănuturile repetate mă fac să-mi tremure pensula în mână, 7 aprilie, îmi vine scrisoare de la Corina cu, Mă opresc din citit, eu Daniel, neputându-mă desprinde de clipa aceea de groază pe care am trăit-o intrând după el în biserică, crezusem că s-a apucat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
mâini, emoționată, se așază din nou pe pat lângă mine, desculță, în pantaloni scurți albi și un tricou și eu când mă gândesc că n-am pe mine decât, uite-l, îmi întinde caietul roșu, nu-l deschid, mâinile îmi tremură, Tu nu ai un jurnal? mă mai întreabă ea, nu! Eu uimit de ușurința cu care crede fata asta că un asemenea caiet în care sufletul tău, N-aș avea ce scrie în el, îi mărturisesc, nici nu mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
învoisem de la școală și în duminica a 23-a după Rusalii l-am lăsat dormind, adormise îmbrăcat, și n-am tras perdelele, încă îl mai supăra lumina, cu o zi înainte pe frescă nesigur la trupul unui înger i-a tremurat mâna, din fericire nu se prea observă eu n-am îndrăznit să-i fac observație cum albastrul de mantie îngerească, și-n duminica a 23-a după Rusalii am ieșit din biserică înainte ca părintele Varava să isprăvească slujba, m-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
o să-ți meargă mai bine după aceea. Uite, asta e cheia de la cameră. Urci la etajul trei, camera 347. Camera e spre stânga, cum ieși din lift. Vrei să te conduc ? — Nu e nevoie, am bâiguit eu. Am luat cheia tremurând și m-am ridicat În picioare fărĂ să spun nimic. m-am gândit că ar fi fost prea periculos să pretex- tez ceva și să o șterg. Trebuia să o fac pe proasta până la capăt. m-am urcat În lift
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
noi Îi puteam vedea pe ei. Nu aveam nici un chef să dau cu ochii de nebun, dar cum poți să-i explici asta unui polițai tânăr și ambițios, care plesnește ca un pepene lângă tine - de mândrie și de nerăbdare. Tremurând de oroare, am privit fețele celor care se holbau la noi fărĂ să ne vadă. Sarcina mea, mi-a reamintit roibu, era să-l identific pe agresor, care se găsea acolo, amestecat printre ceilalți infractori. Dacă nu mi- ar fi
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
găsească ecuația câmpurilor unificate, și nici Dumnezeu nu poate răzbate În sufletul meu decât ca o străfulgerare, precum fasciculele de raze printre frunzele copacilor, vara, când stai Întins pe spate și privești cerul printre ramuri și adie vântul. imaginea mea tremură În oglinda retrovizoare și se șterge pentru câteva clipe sub impactul denivelărilor de pe drumul biciuit de frigul iernilor canadiene. — la ce te gândești ? mă Întreabă Jean-Claude, cu o mână pe volan și cealaltă insinuată Între pulpele mele. — l-ai văzut
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
Început să-mi dau seama că ne scufundam Încet, dar sigur, Însă nu În valurile sfârșitului, ci În alcool. Atunci m-am hotărât să rezist eroic tentației de a face din lume un loc suportabil, Înainte să ajung să-mi tremure mâna mai rău decât tușii livia, diagnosticată cu Parkinson de gradul doi. roberto era ca și mine un fugar. realitatea din jur devenise și pentru el la fel de suportabilă ca miorlăitul unei pisici În călduri noaptea deasupra mahalalei. Ajungeam seară de
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
de imagini ale unor documente de maximă importanță. Când vom face publice aceste documente, cursul istoriei va lua o nouă Întorsătură, spuse el privindu-mă cu ochii injectați și aerul unui câine Întărâtat. — Cine ești de fapt ? am bâiguit eu, tremurând. Ce cauți, de ce ai venit aici ? — Nu eu am venit la tine, spuse Teo Haiduc așezându-se comod În fotoliu, picior peste picior, luându- și un aer oarecum asemănĂtor celui flegmatic de odinioară. Tu ai venit la mine. — Eu ? am
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
fi vrut să-i spun totul, dar ceva mă oprea. — Știi ce ? Îmi spuse sora mea aprinzându-și țigara. Tu n-o să poți merge niciodată mai departe dacă nu treci de punctul Ăsta. E un punct mort. Tata Începu să tremure. Dinții Îi clănțăneau În gură. Am pus o pătură pe el și l-am mângâiat pe frunte și pe ureche. — i tare frig sub pământ, se plânse el, privindu-mă cu ochi rugători. — Te iubesc, i-am spus eu, Îmbrățișându
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
smulse o țigară și o aprinse cu mâna tremurândă. — DĂ-i naibii cu hotelul lor Împuțit ! oricum vor mult prea mulți bani față de cât face. Fumă cu sete jumătate de țigară, ținând ochii Închiși. BĂrbia și buza de jos Îi tremurau, era pe punctul de a izbucni În plâns. — Sunt lucruri despre care Îmi vine foarte greu să vorbesc, spuse el aruncând deodată țigara și stingând-o cu piciorul pe covorul hotelului. Fiecare zi este un chin. o colecție de ritualuri
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
să cunosc măreția lui Dumnezeu ! Nu știu de ce mi-a fost dat acest dar, și Încă un dar și mai mare, acela de a putea vorbi cu Dumnezeu, și apoi luat Înapoi !.. spuse el cu o voce sugrumată de durere. Tremurând, Își scoase haina și Începu să o Împăturească cu mișcări febrile pe patul meu. mâna Îi tremura. — iartă-mă, spuse, dar trebuie să execut unul dintre ritua- lurile mele ca să mă pot liniști. Îl priveam Înmărmurită. Nu văzusem niciodată un
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]
-
dar și mai mare, acela de a putea vorbi cu Dumnezeu, și apoi luat Înapoi !.. spuse el cu o voce sugrumată de durere. Tremurând, Își scoase haina și Începu să o Împăturească cu mișcări febrile pe patul meu. mâna Îi tremura. — iartă-mă, spuse, dar trebuie să execut unul dintre ritua- lurile mele ca să mă pot liniști. Îl priveam Înmărmurită. Nu văzusem niciodată un maniac obsesiv În plină criză, și să văd unul chiar În camera mea, la miezul nopții, Într-
Şaman by Adina Dabija () [Corola-publishinghouse/Imaginative/858_a_1756]