5,170 matches
-
radio pe barja de alături: deschiseră ușile să asculte știrile. Apoi urmă programul de muzică de dans; era prea frig să ții ușile deschise, dar Mickey Împinse o fereastră ca să mai audă ceva muzică amestecată cu bîzÎiala și bolboroseala unor vapoare care treceau sau a celor care se ciocneau unele de altele. Muzica era lentă. Kay Încă Își ținea brațul În jurul taliei lui Helen, mîngîind-o și netezind-o ușor, În timp ce Binkie și Mickey pălăvrăgeau În continuare. Căldura sobei și ginul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
timp ce-și trăgea paltonul pe ea, și tipii de la minister n-or să observe. O luă pe Viv de braț, o conduse afară și o porniră spre hol. Lui Viv, urcatul scărilor i se păru groaznic, de parcă era pe vapor, dar era o consolare să simtă brațul lui Betty Într-al ei, să fie ajutată și Îndrumată. Ajunseră la recepție și semnară de plecare. Strada nu era chiar Întunecată ca să-și aprindă lanternele. Dar seara era rece. Betty se opri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Duncan nu-l putea vedea, pentru că era Întuneric În celulă, dar Îi simțea mișcările prin cadrul paturilor etajate. CÎnd se trînti cu toată greutatea, paturile se clătinară dintr-o parte În alta, trosniră și scîrțîiră ușor, ca priciurile de pe un vapor. Am putea fi marinari, se gîndi Duncan. — Îmi ești dator juma de dolar, pulă! — Dumnezeule! zise Fraser, ridicîndu-se din nou și dînd cu pumnii În saltea și mai violent. De ce nu pot sta liniștiți? Tacă-vă gura! strigă el, izbind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
pare rău... “ Închise ochii. Ușa fu trîntită și după aceea, ambulanța fu pornită și o luară din loc. Simțea zgomotul motorului era atît de tare, că parcă avea capul lipit de el. De parcă ar fi fost blocată În cala unui vapor. Auzi vocea lui Kay aproape de față. — E-n regulă, doamnă Pearce. Se ocupa cu ceva, completa un formular sau ceva de genul ăsta, o etichetă, pe care o prindea de gulerul lui Viv. Fiți curajoasă, rezistați, doamnă Pearce... — Nu-mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Sticlele de șampanie se rostogolesc pe podea și unele trupuri zac în poziții mai puțin decorative pe scaune. Printre ele, Pran observă persoane cunoscute; sud-americanul, ciclista goală și bărbatul îmbrăcat ciudat, care a sosit în dimineața asta cu cuferele de pe vapor. Maiorul Privett-Clampe se află în mijloc, o umbră corpolentă printre alte umbre uscățive. Nimeni nu observă când intră Pran. — Te rog, zice prințul Firoz turnându-i lui Privett-Clampe un scotch. — Mulțumesc, bătrâne, răspunde maiorul nervos. Deși îi este recunoscător lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
data asta de la una din casele cele mai scumpe. Una din fetele anglo-indiene ale Mammei Paul, i-a oferit un tratament intensiv unui marinar de pe un vas comercial și acum are nevoie de cineva care să-l ducă înapoi la vapor. Mamma îi pune câteva monede în palmă. Important este ca omul să nu moară pe stradă sau să aibă impresia c-a fost jefuit și să-i aducă poliția la ușă. — Și chiar l-ați tâlhărit? glumește Bobby privind spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
face o grimasă. — Parcă zicea că-l cheamă Norman, dar n-am prea înțeles ce spunea. Marinarul este atât de beat, că nu se poate ține pe picioare. Odată ce a ajuns pe stradă, nu-și aduce aminte unde se află vaporul său. — Numele vaporului? Cum se cheamă? îl întreabă Bobby, clătinându-se sub greutatea bărbatului. — Cui îi pasă? Mie, nu. — O să-ți pese dimineață. A fost o remarcă necugetată. Marinarul capătă brusc un aer belicos și face eforturi să se țină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
Parcă zicea că-l cheamă Norman, dar n-am prea înțeles ce spunea. Marinarul este atât de beat, că nu se poate ține pe picioare. Odată ce a ajuns pe stradă, nu-și aduce aminte unde se află vaporul său. — Numele vaporului? Cum se cheamă? îl întreabă Bobby, clătinându-se sub greutatea bărbatului. — Cui îi pasă? Mie, nu. — O să-ți pese dimineață. A fost o remarcă necugetată. Marinarul capătă brusc un aer belicos și face eforturi să se țină singur pe picioare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
mic! Bobby îi dă drumul și marinarul se prăbușește greoi, simulând o luptă scurtă și prost coordonată. Restul drumului continuă în același fel și când în sfârșit reușește să-l depună la docurile guvernamentale, în fața a ceva ce arăta a vapor, ceasul lui (cadou de la alt marinar beat) arată opt fără un sfert. La naiba! O rupe la fugă. Doamna Macfarlane este mai greu de păcălit decât soțul ei și va începe să suspecteze că relația servitorului ei cu vecinii misiunii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
Așadar, Elspeth nici nu se poate supăra când Chandra apare suflând greoi, cu zece minute întârziere. — Unde-ai fost? îl întreabă, strângându-și lucrurile să se ducă la doamna Pereira. — M-am dus la... plimbare. La Apollo Bunder. Să văd vapoarele. — Ai pierdut prea mult timp acolo. Nu ai nimic constructiv de făcut? Nimic de învățat? La tine în cameră e curat? — Da, Ambaji. Nu. Da. Nimic. — O să întârziem. Îmi pare rău. Ea scutură din cap și pornesc spre doamna Pereira
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
mutându-se de pe un picior pe altul, îi adresa întrebare după întrebare vorbitorului, pentru ca în final să-l invite la ceai în casa tatălui ei. Când Petie și Susan se căsătoriră în primăvară, Andrew și Elspeth Macfarlane plecaseră deja cu vaporul spre India. La început, bucuriile cântăriră mai mult ca dezamăgirile. Credința nestrămutată a lui Andrew făcea lumea mai sigură. Elspeth se simțea protejată de regulile lui ferme, de afirmațiile lui că un lucru era păcat, iar altul singura rezolvare posibilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
acel incident, Bobby recurge la alt tertip. Pierde vremea prin locurile frecventate de englezi, încercând să intre în vorbă cu ei. N-o face pentru bani. Doar ca să se amuze. Apollo Bunder este un astfel de loc. Când acostează vreun vapor, docul se umple de lume și printre aceștia sunt mulți nou-veniți, care au nevoie de ajutor. Strecurându-se printre sacii cu corespondență și bagajele marcate cu cretă, caută astfel de nou-veniți, evitându-i pe cei așteptați de prieteni și încercând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
un zâmbet grațios. — O, vă mulțumesc, sunteți foarte amabil. Nu este nevoie să-mi mulțumiți. Acum ați sosit? — Da, cu Viceroy. Și dumneavoastră? Nu v-am văzut pe punte. — Nu, eu îmi aștept sora. Am crezut că vine cu acest vapor, dar cred că am greșit data. Niciodată nu țin minte datele. — O, știu ce vreți să spuneți. Bietul băiat! Sper să apară. Curând, se trezește înconjurat de hamali și aranjează ca bagajele celor două femei să fie duse la hotelul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
crezi în ele. Credința este o senzație trivială la nivelul stomacului. Oricum, pe măsură ce Bobby construiește și dă viață păpușilor sale, înțelege că în englezi există ceva minunat. Viețile lor sunt structurate ca niște piese de motor, de locomotivă sau de vapor, demontate și reasamblate pe malurile unor noi fluvii. Fiecare dintre ele este rigidă și asigurată, construită în conformitate cu caracteristicile clasei sau clubului de apartenență și sunt aproape nobile în lipsa lor de variație, în lipsa lor riguroasă de flexibilitate. Nobile, în măsura în care se poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
este lângă el. Bobby tocmai vrea să plece, simțindu-se nefiresc în preajma unui cadavru, dar ceva îl face să se oprească. Lângă piciorul lui, vede un mic suport pliant din piele pentru documente. În interior, este biletul de călătorie pe vapor spre Anglia, un pașaport pe numele Jonathan Pelchat Bridgeman și o foaie albă pe care scrie „Spavin & Muskett: avocați și comisionari sub prestare de jurământ“, cu adresa Gray's Inn Road, Londra. Se uită la fotografia de pe pașaport. Un tânăr
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
de sus, aproape peste cap, pentru a-și adăposti țigara pe care vrea s-o aprindă. Pâlniile coșurilor vor continua să pompeze fumul de cărbune spre stele, cuplurile vor continua să se plimbe pe puntea vopsită în culoarea pielii, iar vaporul îl va duce pe Jonathan Bridgeman până în gura mării Roșii, prin canalul Suez, și-l va încetini în Mediterană, numită astfel pentru că este centrul lumii, pentru că pe malurile sale s-a născut civilizația, într-o conjunctură de războaie și legislație
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
casa ei din Suffolk și inventează o vedere pe care trebuie să i-o arate după-amiază. Dacă ar ști ce reprezintă pentru el, probabil că Amanda ar forța lucrurile. Pentru Jonathan, este excelentă, o revelație, ca și această traversare cu vaporul. Parfumul ei, culorile, textura părului, sunt mici victorii pentru el și, cum stă acum la parapet cu mirosul ei în nări, de fiecare dată când ridică țigara, se simte ca un explorator. Oricât ar încerca, Jonathan tot nu poate beneficia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
stă acum la parapet cu mirosul ei în nări, de fiecare dată când ridică țigara, se simte ca un explorator. Oricât ar încerca, Jonathan tot nu poate beneficia de un nivel primar de intimitate, este greu de obținut pe un vapor. Bagajul său este o dezamăgire, constând dintr-o valiză plină de sticle, în care se află un lichid maro, alcoolizat, și o alta mai mică, plină de rufe murdare. Racheta de tenis aplatizată, o pușcă, niște muniție și craniul unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
au făcut nasul prea mare. Se apropie ziua când o va conduce la gara Victoria. Se sărută cuminte, cu castitate chiar, și el promite s-o vadă în iunie, când împreună cu tatăl ei, va trece prin Paris pentru a lua vaporul de la Marseille. Rămâne în bătaia vântului mult timp pe peron, după plecarea trenului, simțindu-se plin de importanță. Oare cei din jur înțeleg că este sub imperiul unei mari pasiuni, o mare aventură sentimentală și literară? Într-un fel care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
câteva zile depărtare de el. Mâzgâlește răspunsurile pe hârtie, fără a-i păsa prea mult de argumente, dacă datele sunt reale, sau dacă au rezultat din acea parte a creierului, care este acum ocupată doar de prețul biletelor și orarul vapoarelor. Uneori, mintea lui ajunge cu totul în altă parte, tavanele înalte ale sălilor de examinare îl trag în sus dizolvându-l într-o imagistică pe care credea c-a lăsat-o în urmă definitiv; coridoare întunecate ale palatelor, miros de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
ondulată, încărcând în locul acestora un volum egal de ulei de palmier, baloturi de bumbac și tutun. Șiruri de bărbați asemănătoare furnicilor vin și pleacă de pe pasarelă, mânați din spate de șefii lor cu strigăte și amenințări cu pistolul. În fața unui vapor, un contingent de trupe indiene stă în căldură, așteptând ordinul de îmbarcare. Deasupra lor, poziționat pentru foc de anfiladă, este un fort de sclavi, numit St. James, deși la fel de bine se putea numi George sau John; unul din sfinții cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
cupru sau doboară stâlpii pentru lemn de foc. Poate că nu vor face bani aici. Poate vor găsi ceva mai bun de făcut în Finlanda. Dar deocamdată li s-a stricat camionul și sunt nevoiți să stea aici, să aștepte vaporul cu piesele de schimb, cu scrisori și provizii și au crezut că vasul englezilor este acel vas, dar n-a fost așa. Așa că, zice Martti. Mai avem de stat aici. — Dar toți oamenii ăștia, întreabă profesorul. De unde au venit? Finlandezul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
de hârtie și trimis lui miss A. Chapel, ambasada engleză Paris; în momentul în care ajunge, distruge bucuria anunțul logodnei ei cu noul nabab de Fatehpur, pe care l-a cunoscut la o petrecere pe un iaht, la Nisa. Un vapor încărcat cu infanterie pufăie în sus pe râu, încărcătura umană moțăind sau jucându-și salariul până când este deșertată pe cheul districtului, cunoscut sub numele de Short’s landing. Locul pulsează de viață, sosesc mereu oameni din provincie, atrași de luminile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
Acu vor să vinaici țopăind de bucurie, să tragă foloase de pe urma succeselor noastre și ne spun car trebui să ne fie rușine dasta! Noi am fost sclavi de rahat Înainte ca puțoii să fie luați cu japca și trimiși cu vaporul n America! În timpul ședinței, pipița gălbejită, mititica de San Yung sau cum naibai spune, stă În picioare Îmbrăcată În costumul ăla sobru și spune: — Bine, vreau să facem un exercițiu de asociere liberă tip brainstorming. Spuneți pe negândite orice răspuns
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
plecase, lăsând în loc doar iluzia. Povestea femeii se transformase într-un șuvoi învolburat, trecând de la barca de creveți din Golf la o barcă de pescuit pește-spadă în Atlanticul de Nord, prinsă de ceea ce se numea „furtuna pefectă”, apoi la un vapor de croazieră care se scufunda în timp ce fratele ei, îmbrăcat în smoking, cânta la vioară pe punte. Gânduri, amintiri și imagini dintr-o mulțime de alte filme și cărți se uneau cu amintirile reale. În curând, unchiul Karei, la fel ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]