5,017 matches
-
Nilului și nici indienii yoga călărind elefanții prin junglă. Vei opune unei lumi dispărute una fictivă, s-ar putea să declanșezi forțe necunoscute, imposibil de controlat. Chiar dacă dispui de puteri față de care cele ale Magistratului sunt insignifiante. Dâra ta de creion ori de cerneală devine Lege. Adulmeci, pândești. Viezure de bloc. Privești prin orificiile lăsate de către constructor: duhoarea gazelor de eșapament și a orașului în fermentație te țin acasă. Tragi cu urechea. Câteva zeci de secunde, nu mai trece nici un automobil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
vreodată, Tratatul despre simțul civic. O generație de ratați! Fiecare dintre noi dă vina pe guvernarea Magistratului. Nu am avut condiții să ne exprimăm plenar! O justificare mai căcăcioasă nici că putem găsi! De parcă nu am fi avut - toți trei - creion și hârtie albă! Actorul e și epigramist. Are o plachetă publicată într-o țară vecină. Critică sistemul. Pe Magistrat. Consiliul Stațiunii. Nu s-a schimbat nimeni. Magistratul nu dă doi bani pe el. Pe creația lui. Pe noi. Vii sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
fel. Pacientul este obsedat de fenomenul puterii, și-a dorit-o dintotdeauna; nu admite să fie contrazis, criticat, atinse viziunile lui aberante. Schizofrenie paranoică. Neuroleptice și psihotrope, doze șoc. ............................................................................................... Acasă, pe unul din pereți, are o hartă a Stațiunii. În creion, cu o mulțime de adnotări. Printre altele: „Creez spații și lumi”. Pune asta în seama unui personaj, Romancierul. „Voi distruge Stațiunea: pentru asta am gândit-o!” Când a fost ridicat de către brancardieri, țipa: „Harta! Harta!”. Am studiat-o câteva minute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2239_a_3564]
-
cu furtună. Vasile avea o slujbă bună, împărțea banii, darurile și veștile satului. Coletele miroseau frumos: a drojdie, detergent, biscuiți, rahat, bomboane, marmeladă, țigări, parfum... Cam atât puteau trimite tinerii de la oraș. Părinții le expediau în aceleași desage, scrise cu creion chimic, făină, zahăr, ulei, vin, țuică, carne, ouă, fructe. Petru mirosea cutiile de carton, bine sigilate cu bandă P.T.T.R., unul câte unul, și le așeza piramidă în tindă. Vasile era venetic în comună. Oamenii îl respectau, știa cum să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
Domnule doctor, mai încearcă, uite, mă ofer cobaiul tău aceste trei zile cât mai rămân la balamuc. Luni l-ai chemat pe tata să semneze pentru mine: tu ești expeditorul, iar el destinatarul, eu un banal colet peste care, cu creion chimic, vei scrie "fragil". Mi-e milă de el, a mai fost pus la o așa încercare când m-am născut. După ce a semnat certificatul de naștere, m-a uitat cu tot cu căruț pe hol, la starea civilă. Mi-a pus
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
a cărat scrisori și colete poștale toată viața. El împărțea veștile împăturite pe din patru și daruri pentru părinți cuminți, în cutii de carton îmbrăcate cu pânză albă. Eu nu am primit niciodată un colet scris pe două coloane cu creion chimic. Mă trezeam noaptea, în tindă misterul cubului legat cu sfoară de cânepă ispitea simțirile. Le miroseam pe toate. Aroma drojdiei desfunda cuptorul cu pâine (Crăciunul venea în tingirea de cozonac), Paștele înroșea cerul (o pasăre uriașă și-a făcut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
conving pe nenea Matei să iasă. Nebunul se temea de propriul sine, de propria nestăpânire se temea nenea Matei. În noaptea evadării, pe o pagină albă, a desenat nuferi, apoi a lipit-o peste fereastră. Ierbar într-o mină de creion. "Ochi de floare au fetițele tatii. Eu plec, trageți petalele peste iriși până mă întorc. Nu fiți triste!" Balamucul valuri până și-n conserva de pește. Șotronul fetiței peste șotronul paznicului, peste șotronul Geniei. Doamne, cum poți îndura o așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
ursuză, nu îngăduia amăgiri: O să mă ierte, sigur o să mă ierte, mi-a strivit umerii, e prea grea, prea rigidă, prea apăsătoare, e stâncă, nu cruce. Cineva mi-a schimbat-o, era atât de ușoară, o purtam în penar, printre creioanele mele colorate. Acum îmi stă înțepenită pe umeri. Doamne, ai fost pironit când ți-ai sfârșit drumul, în sângele meu de ce se lăbărțează răstignirea înainte de a-mi arăta calea? O să mă ierte! Povestea asta despre viață nu a încăput niciodată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
va șterge precum amprenta desenată cu cretă pe asfalt. Știu, cărțile tale așezate cuminți în strană vorbesc despre limite, mântuirea desface paranteza pătrată: la un capăt, veșnicia pășește rar, balansând între doi umeri o cruce; la celălalt capăt, moartea ascute creioane colorate după nuanța ochilor. De mâine, în locul meu, vei găsi, stând la masă, două aparențe identice, nici o diferență între un câmp de luptă și un lan cu grâu, atâta timp cât moartea și viața își succed în egală măsură cerul. Eu, posibil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1569_a_2867]
-
întâlnesc la Facultatea de Inginerie și Mecatronică din Potsdam. Făcuse deja o avere din vopselele termocromatice și camerele foto termice, întrucât primul doctorat îl obținuse în domeniul vast al glaciologiei, cu teza Despre albedo și conductivitatea termică ascunsă. Inventase deja creionul cu un singur capăt și țigara cu trei, pentru fumătorii grăbiți, un ochian cu trepied mobil de văzut bezna de dincolo (topit în secret de Biserică), drapelul cameleonic și un convertor de temperament. O brevieră, care împrăștia o putoare insuportabilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85064_a_85851]
-
În domenii abstracte să umble pe jumătate rătăciți prin pădurea propriilor lor elucubrații despre aproape și zero, care este modul plebeian de a spune ființă și neant, pentru ca bunul simț comum să se prezinte În mod prozaic, cu hârtie și creion În mână, și să demonstreze prin a + b + c că existau chestiuni mult mai urgente la care trebuia să ne gândim. Cum era de prevăzut, știute fiind laturile obscure ale naturii umane, Începând din ziua În care a apărut alarmantul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
fază de trezire după un somn lung. Sergentul Deubel, un tip musculos, bine clădit, cu un gât mai scurt decât o sticluță de băutură și cu un piept precum un sac plin cu nisip, sosi cu un carnețel și un creion și se așeză un pic mai departe de mine și Illmann, sugând o bomboană, cu picioarele încrucișate aproape nonșalant, aparent netulburat de priveliștea care se înfățișa în fața noastră. Preț de o clipă, Illmann se uită la el ca pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
barbă necesită la fel de multă îngrijire ca și o față rasă -, ci pentru că își închipuie că o să-i facă să pară demni de luat în serios. Numai că la Korsch, mustața, doar un pic mai mare decât linia trasată de un creion de ochi, servea doar la a atrage atenția asupra aerului său evaziv, înșelător. Îl făcea să arate ca un proxenet, un efect în contradicție însă cu caracterul său, pe care, în răstimpul celor nici două săptămâni îl descoperisem a fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
totuși să-i simt răsuflarea cu miros de iaurt stricat. — Păi, când soțul a menționat că fiica dumneavoastră lipsește, normal că am presupus că este oarece urgență. Își trecu palma pe deasupra teancului de coli de scris luând una și un creion: — Când anume a dispărut? — Joi, 22 septembrie, i-am răspuns. Se ducea la o lecție de dans în Potsdam și plecase de acasă - noi locuim în Steglitz - la 7:30 seara. Cursul trebuia să înceapă la ora 8, numai că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
sus, în cer, dar încă nu știe ce este acest jos. Este atrocitatea cuibărită în piept acolo unde pieptul nu mai există. Există o gaură care înghite totul cu o viteză frenetică, asemeni unui vârtej, înghite sertar, haine, fotografii, tampoane, creioane, compact-discuri, mirosuri, zi de naștere, doici, colaci de salvare, scutece. Totul dispare. Va trebui să facă o curățenie importantă în aeroportul acela. Va rămâne piața goală a vieții ei, o sacoșă goală agățată de umăr. Va alerga poate către fereastra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
neîncrezători. — Vino. Dă din cap. Nu, nu. — De ce? Nu știu cu ce să mă îmbrac. — Îmbracă-te în chiloți, arăți foarte bine în chiloți. Mai târziu, în toiul nopții, corectez comunicarea, o parcurg, mă duc înainte și înapoi cu un creion roșu, subliniez, șterg, adaug, îi telefonez. — Dormeai? — E mai bine să nu vin, nu-i așa? — Trec să te iau la ora șase. E prea devreme? Dacă te răzgândești, nu-ți face probleme. La șase dimineața este deja în stradă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
la la recepție. Apar doi colegi, ne salutăm. — Sauna este deja caldă sau trebuie să aștept? o întreb pe fata cu vestă bleumarin care îmi înregistrează cartea de identitate, o scuză să mai rămân acolo. Bărbatul din fața Italiei parcurge cu creionul în mână lista rezervărilor. Ea se întoarce spre mine cu o privire pierdută. Mă apropii. — Este vreo problemă cu colega mea? Bărbatul ridică privirea, se uită la mine, apoi îi aruncă o privire ciudată Italiei. — Încercăm să-i găsim un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
imagine a vechiului Lyon, cu un bărbat și o femeie în costum popular stând în fața unei uși albastre. — Nu mi-ai expediat-o. — N-am avut timp. Întorc vederea și citesc. Două cuvinte, nimic altceva decât două cuvinte scrise cu creionul. — Ce este? șoptesc. Elsa are ochii de culoarea vinului, iar vinul se clatină cu reflexele sale roșiatice pe zâmbetul ei. — Așa este. Nu spun nimic, respir, mai ales respir... nu mă mișc, pentru că, dacă o voi face, voi cădea, mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
fericit? — Sigur că da. Dar nu știu unde mă aflu, nici ce gândesc. Ochii ei îmi amintesc o stradă noaptea închizându-se la orizont printre copaci, printre ramuri. Mă duc să aduc crema de zahăr ars. Sunt însărcinată, două cuvinte scrise cu creionul pe spatele unei vederi albastre. Acum caută în frigider și eu sunt aici în fața acestei lumânări nemișcate în vânt. Un vânt care s-a iscat pe neașteptate, un praf care mă orbește. Închid ochii și mă las maltratat. Nu mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
Unghiile acelea tăiate erau tot ceea ce-i lăsam din mine. Cunosc mirosul capului tău, Angela, și toate mirosurile pe care, an de an, le-ai adus de afară în casă. O anumită perioadă ai avut mirosul mâinilor tale transpirate, al creioanelor carioca, al plasticului din care erau făcute păpușile tale. Ai mirosit a școală, a coridoare închise, a iarbă din parc și a smog. Sâmbăta seara ai deseori mirosul localurilor pe care le frecventezi și al muzicii pe care ai ascultat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
de toată concentrarea ca să se poată ține în echilibru pe șa. Reazemă bicicleta de gheretă, desface catarama unei genți de un stâlp și scoate un registru cu paginile lunguiețe. Urcă pe scăunel și notează cifrele furnizate de instrumente, unele cu creionul, altele cu un stilou gros, fără a-și slăbi nici un moment concentrarea. Poartă pantaloni largi, sub un pardesiu lung; toate hainele lui sunt cenușii, sau în carouri albe și negre, chiar și șapca cu cozoroc. Abia după ce a încheiat aceste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
întâmplat însă. M-am gândit că aceste desene erau într-o servietă specială, pe care domnișoara o lăsa în birourile închisorii de la o dată la alta, căci ieri - îmi aminteam perfect - nu avea cu ea inseparabilul caiet și nici penarul cu creioane. Dacă aș ști să desenez, m-aș ocupa numai cu studiul formelor obiectelor inanimate - am spus eu cu ton oarecum peremptoriu, căci voiam să schimb subiectul și pentru că, într-adevăr, o înclinare naturală mă făcea să-mi recunosc stările de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
de la mine de-acasă; căutam ceva în coteț, în coșul în care ouau găinile, și ce am găsit? O carte, una din cărțile citite când eram copil, o ediție populară, cu paginile zdrențăroase, desenele în alb-negru colorate de mine, cu creioane colorate... Știți, copil fiind, mă ascundeam în coteț ca să citesc... Încerci să-i explici motivul vizitei tale. Înțelege din zbor, și nu te lasă nici măcar să continui: — Și dumneavoastră, și dumneavoastră, șaisprezecimile amestecate, știm prea bine, cărțile care încep și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
trăită, psihologia, talentul, trucurile meseriei: toate elementele care fac ca ceea ce scriu să fie recunoscut ca aparținându-mi mie, mi se par o cușcă ce-mi limitează posibilitățile. Dar dacă aș fi doar o mână, o mână retezată ce apucă creionul și scrie... Cine ar mișca mâna aceasta? Mulțimea anonimă? Spiritul vremurilor? Subconștientul colectiv? Nu știu. N-aș vrea să mă anulez pe mine însumi pentru a deveni purtătorul de cuvânt a ceva definibil, ci doar pentru a transmite ceea ce poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
dacă îi place sau nu noua ei tunsoare sau dacă e de acord cu ce era îmbrăcată. Când Leigh a crescut mai mare, mama ei a fost cea care stabilea regulile imediate pentru fiica lor — daca avea voie să folosească creion dermatograf, care era ținuta potrivită pentru a merge la dans, la ce oră să vină acasă după o petrecere cu colegii de școală — dar numai tatăl ei a fost cel care o făcea să se simtă inteligentă sau proastă, superbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]