7,345 matches
-
printre copaci rochița albă a fetiței se pierde curând, un foșnet de frunze, foarte, foarte, desenez! Cinci ani, ce bine e! Râd! Râzi! în jurul meu se-nvârte soarele, și soarele se-nvârte în jurul meu, mâinile nu mai sunt ale mele, desenez cu mâna de copil, trei ani, tata înalt, întind spre el mânuțele dar, tata, vreau la el în brațe, acolo sus, dar, tata, și tot mai mic, nu mai gândesc, orice intenție de gând mi se topește într-o masă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
gând mi se topește într-o masă uleioasă, creierul meu e undeva detașat de trup, dormitează, ce cald e! Mama! Mă ridică pe sus în brațe, mă alintă, mă adoarme și eu plâng, nemulțumit, plâng, îmi amintesc de creion și desenez, desenez, plânsul încetează, mama mă adoarme, a, a, a, a, puiul mamii, a, a, a, a, dorm cu creionul în gură, fericit, fericit, Încep numărătoarea, Nu! Cinci! A, a, a, a, voi număra până la unu, Nu! Nu vreau să plec
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
mi se topește într-o masă uleioasă, creierul meu e undeva detașat de trup, dormitează, ce cald e! Mama! Mă ridică pe sus în brațe, mă alintă, mă adoarme și eu plâng, nemulțumit, plâng, îmi amintesc de creion și desenez, desenez, plânsul încetează, mama mă adoarme, a, a, a, a, puiul mamii, a, a, a, a, dorm cu creionul în gură, fericit, fericit, Încep numărătoarea, Nu! Cinci! A, a, a, a, voi număra până la unu, Nu! Nu vreau să plec din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
și văd, cabinetul special amenajat al lui Aldo, perdeaua grea de catifea din fereastră, lampa cu picior arzând lângă birou, îl văd pe Aldo concentrat asupra unei hârtii, vine lângă mine, mă ridic în capul oaselor, Să vedem ce-ai desenat! Am desenat ceva?! Nu-mi amintesc nimic! Desfășoară înaintea mea o coală mare de desen și printre mâzgăleli se detașează distinct câteva figuri coerente dispuse aproape simetric una de alta, Am însoțit desenul hipnotic, îmi explică Aldo, de regresia de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
cabinetul special amenajat al lui Aldo, perdeaua grea de catifea din fereastră, lampa cu picior arzând lângă birou, îl văd pe Aldo concentrat asupra unei hârtii, vine lângă mine, mă ridic în capul oaselor, Să vedem ce-ai desenat! Am desenat ceva?! Nu-mi amintesc nimic! Desfășoară înaintea mea o coală mare de desen și printre mâzgăleli se detașează distinct câteva figuri coerente dispuse aproape simetric una de alta, Am însoțit desenul hipnotic, îmi explică Aldo, de regresia de vârstă, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
amintesc nimic! Desfășoară înaintea mea o coală mare de desen și printre mâzgăleli se detașează distinct câteva figuri coerente dispuse aproape simetric una de alta, Am însoțit desenul hipnotic, îmi explică Aldo, de regresia de vârstă, la optsprezece ani ai desenat acest chip abstractizat, făcut parcă la computer, și eu urmăresc curios chipul de robot stilizat compus numai din linii verticale și orizontale, biserica aceasta ai desenat-o când ne-am oprit la șaisprezece ani, tremurai din tot corpul de aceea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
însoțit desenul hipnotic, îmi explică Aldo, de regresia de vârstă, la optsprezece ani ai desenat acest chip abstractizat, făcut parcă la computer, și eu urmăresc curios chipul de robot stilizat compus numai din linii verticale și orizontale, biserica aceasta ai desenat-o când ne-am oprit la șaisprezece ani, tremurai din tot corpul de aceea liniile sunt ușor contorsionate, o biserică cu elevație verticală, dar întoarsă cu acoperișul în jos, Aldo întoarce desenul ca să pot mai bine vedea biserica, e într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
într-adevăr o biserică, cu vârful foarte alungit, n-are nici ferestre, nici uși, doar turle ce cresc una din alta, Uimitor! Aldo reface sensul corect al colii de hârtie cu biserica mea crescând în jos, La unsprezece ani ai desenat figura asta, și Aldo îmi indică o combinație ciudată între un cerc mai mare și un corn de lună, Sunt soarele și luna, îmi confirmă el, ai pronunțat și un nume, Corina! E sora mea! Explicabil! Sunteți apropiați ca vârstă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
voi! Da! Și nu spun mai mult, deși mi-amintesc prea bine de jocurile noastre de-a mama și de-a tata, ea ascultătoare, Uită-te, mă invită Aldo, în dreapta desenului, e o figură de înger, Si, un angelo! E desenat copilărește, cu fața plată și picioarele depărtate mult, dar are aripi! Are aripi, repet eu după Aldo, L-ai desenat când am ajuns la trei ani, Incredibil! Totul e atât de coerent! Ca și cum tot ceea ce e în tine ar duce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
a tata, ea ascultătoare, Uită-te, mă invită Aldo, în dreapta desenului, e o figură de înger, Si, un angelo! E desenat copilărește, cu fața plată și picioarele depărtate mult, dar are aripi! Are aripi, repet eu după Aldo, L-ai desenat când am ajuns la trei ani, Incredibil! Totul e atât de coerent! Ca și cum tot ceea ce e în tine ar duce spre o singură cale și nu vezi nimic altceva în afara acestui drum, Dumnezeu?! Nu cred! Îl cauți pe Dumnezeu, asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
singură linie, n-ai luat deloc creionul de pe hârtie! Si! Am sesizat și eu în sinea mea acest lucru, Aș vrea să păstrez coala asta de hârtie, mă roagă el, N-am nimic împotrivă! Ești singurul subiect care mi-a desenat figuri coerente în toate momentele în care ne-am oprit pe parcursul regresiei, poate pentru că ești pictor, Încă nu sunt de-adevăratelea! Dar vei fi! Te ispitesc cu geniu! Ai încercat vreodată, sunt eu curios să aflu, să-i obligi pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
fi trebuit să fiu și eu acolo, Ce căutai la Paris?! Dar dorul nu te lasă ca o durere de cap după ce ai luat pastila necesară, caietul acesta nu-mi anihilează durerea, ci o intensifică și-l închid, Mai bine desenează! 19 martie, la cafenea, Radu cu grafica pe calculator, Lucian, Dan, Voicu, asistentul nostru de grafică, ora 10 noaptea, după închidere, la Radu acasă am văzut la video Andrei Rubliov, filmul lui Tarkovski, discuții prelungite până dimineața, problema mea, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
copil! Tu ce faci acum? ea din mers face semn unui taxi să oprească, mașina se dă pe spate până ajunge în dreptul nostru, eu nehotărât îi deschid portiera, Mulțumesc pentru companie! o las să urce singură, Noapte bună! 2 iunie, desenez, îmi pregătesc mapa pentru examen, ce s-a mai întâmplat de la ultimele însemnări?! Nimic altceva decât viață, doar aceste momente în care scriu fac parte din altceva, din ne-viață, Ce vrei să spui cu asta? Prin ne-viață înțeleg
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
noi în sat, fără să pretindă nici un fel de plată, numai adăpost și mâncare, eu, băiat, mă pripășisem pe lângă el, lucra singur, ucenicii săi fiind plecați pe front și-așa am început să învăț pe lângă el a amesteca culorile, a desena, îmi plăcea mult cu el, era un om blând, avea pe atunci mai bine de cincizeci de ani, nevasta îi murise și cei doi feciori ai lui erau pe front, astfel că biserica din satul nostru a însemnat pentru el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
totul reintră în pacea fără început și fără sfârșit a naturii, Am terminat Artele Plastice în ’80, vorbește tăcutul Janos, și întotdeauna mi-a plăcut fresca, la început am lucrat prin săli de spectacole, case de cultură, săli de sport, desenam atleți frumoși și fericiți, români și maghiari înfrățiți în vesela horă a bucuriei de a fi împreună, de când l-am cunoscut pe meșterul Luca m-am apropiat de pictura religioasă și pot să-ți spun acum, după atâția ani de când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
desenul lui Ioan Gură de Aur, orbit de soarele încins în propria lui căldură, pentru câteva clipe fascinat de metamorfoza sfântului în lumina piezișă a soarelui, smulg o coală albă de hârtie și cu cărbunele moale încep cu frenezie să desenez, mă uit când la Ioan Gură de Aur orbit de soare, reflectorizant în lumină, când pe foaia mea albă pe care din câteva linii ușoare iese la iveală un alt Ioan Gură de Aur și mâna mea aleargă grăbită pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
citi cu ușurință titlurile, geografie, istorie, limba franceză, probabil Daniel și-a făcut deja lecțiile pentru mâine, de aceea nu l-am mai văzut eu dimineața în ultima vreme, era plecat la școală, arta religioasă e o artă umilă, Daniel desenează în caietul cu foi veline semnele alfabetului grecesc, Dar Theo nu știa atunci de ce învățam eu greaca, el nu știa că voiam să citesc din Cartea părintelui Ioan, că voiam să descifrez misterioasa scriitură, de aceea învățam greaca, eu l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
știa atunci de ce învățam eu greaca, el nu știa că voiam să citesc din Cartea părintelui Ioan, că voiam să descifrez misterioasa scriitură, de aceea învățam greaca, eu l-am rugat pe părintele Ioan să mă învețe, Cu câtă răbdare desenează Daniel pe caietul cu foi veline semnele cunoscute de el ale alfabetului grec, pe când afară se întunecă și din al meu Ioan Gură de Aur n-a mai rămas decât o grămadă de tencuială fărâmițată, Se-ntunecă și în poiana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
afară, eu nu lucrasem în viața mea și nu știam de ce să mă apuc, ștabul avea însă o soție miloasă, femeie simplă, încerca să mă ajute, fără știrea soțului, m-a întrebat ce știu să fac, nu știam mare lucru, desenam, brodam, cunoșteam franceza, aveam maniere, ceea ce învățau fetele de familie bună la pension, cântam la pian, am dezamăgit-o înșiruindu-mi calitățile, după un timp a venit la mine fericită că aș putea face și eu ceva, să fac franceză
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
îngerul lui Theo cu tot, am dat din nou cu primul strat de tencuială, mi-l amintesc pe Theo entuziasmat la gândul că, apoi am măsurat pereții și el a făcut fel de fel de calcule neînțelese pentru mine, a desenat schițe cu fiecare bucată de zid, am măsurat până și raza de soare ce intra la amiază pe ușa deschisă din biserică, îi însemnasem creșterea și descreșterea cu creta și-n funcție de punctele stabilite de Theo pe linia din creta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
părintele dacă nu binevoiesc să las și la mine în odaie o familie cu copii mici să doarmă, cei doi soți sunt amândoi geologi, cunoștințe vechi de-ale părintelui și fetițele, două, se țin mereu de capul meu să le desenez, adorabile și mie îmi face bine această baie de căldură umană ce-o simt dogorind în interiorul acestei familii, fetițele se iau după mine în poiană, e soare și bine, ele râd din orice și sar de gâtul meu să mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
iau după mine în poiană, e soare și bine, ele râd din orice și sar de gâtul meu să mă sărute, abia le astâmpăr, fluturi, aleargă după fluturi, culeg flori pe care mi le aduc mie, eu încerc să le desenez în chip de îngeri, și când mă concentrez asupra buclelor blonde a celei mai mici, aplecată spre margarete, cealaltă îmi sare pe la spate și se agață de gâtul meu înlănțuindu-mă, râdem, Dumnezeule, dacă o să-mi dai vreodată un copil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
bun început ți-a spus părintele, leapădă-te de pielea lucioasă a sedimentelor culturale, fii cât mai simplu! În loc să-ți plăsmuiești cu efort uriaș de imaginație tot felul de scene care mai de care mai fanteziste, ai face bine să desenezi, nu pierde vremea cu scrisul, tu trebuie să ții în mână pensula, nu stiloul, lasă stiloul pentru altcineva și nu te mai uita spre lavița aceea, ia-ți o coală de hârtie și, Pași în tindă, E-adevărat, nu minte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
Floriței, mă năștea pe mine, așa credeam eu, ea a născut însă un sul de hârtie, eu l-am apucat repede să nu-l mai vadă nimeni și am alergat să-l arunc undeva, desfac sulul și-mi văd chipul desenat în linii geometrice, nu știu de unde am vopsele, dar încep să-l stropesc în culori, chipul meu se mișca pe hârtie, trântesc toate ulcioarele de vopsele pe care le am la îndemână peste chipul meu, dar nu-l pot face
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]
-
eu nu știu încă, Bonjour și le povestesc de Paris, ce căutai la Paris, nu le-am spus chiar totul, despre Mireille cea cu degete delicate am păstrat tăcerea, L’Île St. Louis și le promit copiilor poze, le-am desenat pe tablă Notre-Dame, cheiurile Senei, un copac cu frunze albe de cretă aplecat peste malurile adânci ale Senei și după primul cuvânt franțuzesc pe care l-am rostit astăzi a urmat al doilea, Au revoir, la prima oră mai merge
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2310_a_3635]