5,121 matches
-
diferitele echipe care efectuaseră cercetări pe teren timp de doi ani, ca urmare a apelului de oferte lansat de mai multe ministere franceze (Charlot și Emin, 1997). La tribună, în afară de câțiva înalți funcționari de stat, se perinda un areopag de gânditori unii mai străluciți ca alții, iar unul dintre ei a luat cuvântul ca să întrebe dacă "ne gândisem să definim violența". Firește că nu, cercetătorii de teren, acești ignari amărâți, sunt prea stupizi și prizonieri ai unui mare vid epistemologic care
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
lipsită de strălucire! Dar mă-ndoiesc că Barreau, în elanul său reeducator, și-a dat seama de comicul involuntar al propunerii sale. Dar nu era oare luată în serios prin invitația la o prestigioasă emisiune radiofonică animată de un celebru gânditor? După adminstratorul parașutist, să cităm altă soluție, de data aceasta mai comună: cea a școlii-fortăreață. O reprezentare foarte frecventă a violenței în școală este că aceasta provine exclusiv din exterior, că fortăreața este asediată. Pentru a remedia această situație, se
by Éric Debarbieux [Corola-publishinghouse/Science/1097_a_2605]
-
Postumanul (mai-mult-decât-umanul sau hiperumanulă, în accepție baudrillardiană, se întoarce împotriva umanului și a umanității, este inuman, dar și antiuman, o palidă supraviețuire prin tehnică. Pornit în salvarea umanului de imixtiunea inumanului (fie ca obiect, animal, fie ca mașină sau artificiuă, gânditorul nesocotește beneficiile hibridării postumane. Vom vedea însă, în capitolul ce urmează, o problematizare mai diversificată a postumanului, ca întrețesere complexă între uman și nonuman. Condiția postumană înseamnă atât coexistența utopiilor și a distopiilor uman-tehnologice, cât și asumarea unui punct de
[Corola-publishinghouse/Science/1913_a_3238]
-
Blandiana spune că poezia copilăriei distruse de război, realizată atât de sugestiv de marele dispărut, a creat o adevărată școală în scrisul unor contemporani. În 1966 Eugen Luca afirmă că toți poeții slăvesc conducătorii partidului, dar puțini au cântat pe gânditori, fiindcă gândirea nu este spectaculoasă. „El a îndrăznit să-l cânte pe Marx nu în calitate de erou al acțiunii, ci în calitatea lui de erou al gândirii”. Tudor Vianu observa fermitatea poeziei lui Labiș: „Nicolae Labiș a fost un poet angajat
NICOLAE LABIȘ – RECURS LA MEMORIE DIMENSIUNI SPAŢIO-TEMPORALE ÎN POEZIA LUI NICOLAE LABIȘ by MIHAELA DUMITRIŢA CIOCOIU () [Corola-publishinghouse/Science/91867_a_107354]
-
nouă operă, a cărei însemnătate nu e pe deplin apreciată. În fața noastră se află Învățăturile pătrunzătoare și umane ale acestui Marc Aureliu, domn-filosof urcat pe vechiul tron al Țării Românești la începutul secolului al XVI-lea, Ioan Neagoe. Excelent stilist, gânditor profund și moralist lucid, voievodul scriitor este înainte de toate un înțelept, care a reușit să lărgească orizontul dogmei formale creștine și să dea un caracter general uman sfaturilor sale practice în domeniul «evlaviei» stereotipe.” Nu pot fi trecute cu vederea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287493_a_288822]
-
de distincția lui Hamburger între POVESTIREA FICȚIONALĂ și POVESTIREA FACTUALĂ. ¶Benveniste 1971 [2000a]; Chatman 1978; Genette 1976 [1978], 1980, 1983. Vezi și TIMP. discurs atributiv [attributive discourse]. Discursul care însoțește discursul (direct) al unui personaj și individualizează actul vorbitorului sau gînditorului, identificîndu-l și (uneori) indicînd diverse dimensiuni sau trăsături ale actului, personajului, sau ale împrejurării în care apar etc.: "Ce mai faci? se interesă Ion cu voce tare, în timp ce deschidea ușa către camera din spate". Discursul atributiv dintr-o narațiune este
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
iar înțelesul izvorăște din aceleași relații, ca în scena iarmarocului din Doamna Bovary. ¶Frank 1945. formulă inquit [inquit formula]. O PROPOZIȚIE INCIDENTĂ; o propoziție atașată la reprezentarea enunțurilor sau gîndurilor, subliniind una din calitățile lor și identificîndu-l pe vorbitor sau gînditor. În "Maria a spus că-i obosită" și "Ce mai faci? întrebă Nancy", cuvintele în italice constituie formule inquit ("se spune"). ¶Bonheim 1982; Chatman 1978; Prince 1978. Vezi și DISCURS ATRIBUTIV, VERBUM DICENDI. frecvență [frequency]. Relația între numărul de apariții
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
și EPILOG. ¶Tomashevsky 1965 [1973]. propoziție disjunctivă. Vezi PROZIȚIE INCIDENTĂ. propoziție incidentă[tag clause / tag]. O propoziție ("el spuse", "ea crezu", "ea întrebă", "el răspunse") care însoțește discursul unui personaj (vorbire sau gîndire verbalizată) și care individualizează actul vorbitorului sau gînditorului, identificîndu-l și (uneori) indicînd diverse aspecte ale actului, personajului, mediului în care apar ele etc. Propozițiile incidente pot însoți DISCURSUL DIRECT ("Ce faci aici? întrebă el, cu un zîmbet") sau DISCURSUL INDIRECT ("Ea spuse că este epuizată"). În DIALOGUL FRAGMENTAR
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
comunicare lingvistică ("a spune", "a întreba", "a răspunde", "a jura", "a striga" etc.), ci și verbe ale credinței, meditației și sentimentelor ("a gîndi", "a crede", "a simți" etc.) și, mai general, verbele care sînt văzute ca specificînd actul vorbitorului sau gînditorului ("Ce mai faci? zîmbi el"). ¶Banfield 1982; Page 1973; Prince 1978. Vezi și DISCURS ATRIBUTIV, FORMULĂ INQUIT. veridicitate [verisimilitude]. Calitatea unui text care rezultă din gradul său de conformitate la un set de norme de "adevăr" care îi sînt exterioare
Dicţionar de naratologie by Gerald Prince [Corola-publishinghouse/Science/1400_a_2642]
-
la baza civilizației europene recente, multe, de altfel, cu origini în Antichitate, au rămas nu numai actuale, ci și de neînlocuit în cultura modernă. La fel putem vorbi de marile opere artistice și literare sau de sintezele filosofice ale marilor gânditori. Acestea sunt mai rezistente decât granitul monumentelor antice și al catedralelor medievale sau decât configurația geografică a continentelor. De fapt, ideile nu se perimează, ci doar modelele de gândire și culturale. Marii gânditori din Antichitate nu sunt cu nimic mai
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
literare sau de sintezele filosofice ale marilor gânditori. Acestea sunt mai rezistente decât granitul monumentelor antice și al catedralelor medievale sau decât configurația geografică a continentelor. De fapt, ideile nu se perimează, ci doar modelele de gândire și culturale. Marii gânditori din Antichitate nu sunt cu nimic mai prejos de cei moderni, și din orice clasificare nu ar putea să lipsească Platon, Aristotel, Galileo, Leibniz și Newton. Există, de altfel, o tendință a multor filosofi contemporani de a vorbi cu îngăduință
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
o inaugurăm acum, încercăm să aducem la lumină texte mai vechi sau mai recente, unele chiar uitate, dar care, în opinia noastră, au rămas actuale prin profunzimea mesajului. De regulă, sunt eseuri sau texte ale unor oameni de știință și gânditori care au ilustrat domeniul lor intelectual, dar care, fără a fi cu toții filosofi, au spus lucruri interesante despre știința lor sau a domeniilor adiacente. Aceste texte au fost, în general, grupate tematic, rămânând la decizia fiecărui editor de volum alegerea
by VIOREL BARBU [Corola-publishinghouse/Science/1112_a_2620]
-
l-au primit cu pucioasă și sînge și l-au format să fie unul dintre cei mai mari mincinoși și plăsmuitor a istoriei antice. Filon(20 î.e.n. - 50 e.n.), rabin eretic din Alexandria, considerat de ivriți ca cel mai mare gînditor iudeu, a continuat conspirația strămoșilor săi Onias, Iason și Me-nelas, urmărind să contopească într-un singur sistem religios cultul esenilor/geților, mozaismul, platonismul, pitagorismul, stoicismul și misterele religiei grecești iar noua dogmă să fie slujită de preoții ivriți și îmbrățișată
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
sataniștii și îi ți-nea ață prin țările vecine dar nu numai, să pună de o revoluție care să pîrjolească tot pămîntul pentru că venise din nou Veacul Răzbunării Mozaicilor. Rolul lui Clement în fundamentarea iudeo-creștinismului a fost mare, fiind primul gînditor nemozaic ce continuă vechiul plan de mistificare și falsificare al lui Filon privind unificarea creștinismului iahwist/dogma fariseilor cu filozofia greacă. Unitatea Canonului creștin structurat în scrierile din Didascalia îl concepea ca pe unitate absolută susținută de catolici cu înverșunare
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
și instituțiile create de om vor avea aceleași particularități. De la aceste prezumții pleacă și construcția realismului clasic. Gândirea politică în domeniul Relațiilor Internaționale a fost însă structurată, încă de la început, de două mari direcții de gândire filosofică, deja dezvoltate de gânditori clasici precum Thomas Hobbes, Immanuel Kant, Jean-Jacques Rousseau sau Machiavelli. Aceste două mari tradiții filosofice dominante sunt: realismul și liberalismul. Realismul susține că omul este rău și egoist. Natura însăși sau condițiile în care trăiește omul îl fac pe acesta
RELATII INTERNATIONALE by Andrei Miroiu, Simona Soare () [Corola-publishinghouse/Science/798_a_1510]
-
-l determine să dea drumul urechii dușmanului său. Astfel a murit maestrul infinitului. În cele din urmă, un grec din lumea antică a reușit să-l depășească pe Zenon în problema infinitului: Arhimede, excentricul matematician din Siracusa. A fost singurul gânditor din epoca sa care a reușit să-și formeze o idee vagă despre ce ar însemna infinitul. Siracusa era cel mai bogat oraș din insula Sicilia, iar Arhimede era cel mai renumit locuitor al său. Nu se cunosc foarte multe
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
În plus, viitorul părea mai întunecat decât trecutul. Nu este de mirare că, în căutarea înțelepciunii, cărturarii medievali nu căutau să găsească idei noi la semenii lor, ci se întorceau către unii greci antici, precum Aristotel și neoplatonicienii. Deoarece acești gânditori medievali importau filozofia și știința anticilor, au moștenit și prejudecățile lor: o teamă de infinit și o groază de neant. Cărturarii medievali au etichetat neantul ca rău - iar răul ca neant. Satana era un nimic, la propriu. Boethius argumenta după cum
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
inițial simplă ipoteză, va lua forma teoriei asupra identității de structură dintre persoană și totalitatea existenței (în natura sa, energie) în lucrarea ce poartă ca titlu chiar această sintagmă. În final, expresia "personalism energetic" va numi și concepția filosofică a gânditorului român. Dezvăluim, prin urmare, trei semnificații ale termenului "personalism energetic": a) ipoteză de lucru potrivit căreia realitatea este o unitate evolutiv-personalistă supusă ordinii de finalitate; b) teorie despre om întemeiată pe ideea identității de structură dintre personalitate și energie, teorie
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
prin raportare la metafizica inductivă: "Tocmai speranța de a întemeia enunțuri despre finalitatea universului ca întreg pornind de la rezultatele cunoașterii obiective, de tip științific, explică, credem, atracția irezistibilă pe care a exercitat-o o dată ideea unei metafizici inductive asupra unor gânditori cu mentalitate științifică, cum a fost și Constantin Rădulescu-Motru"9. Cu ocazia apariției Personalismului energetic (1927), într-o recenzie de proporții, Vasile Băncilă socotea: "Suntem deci în fața unui sistem complect de filosofie teoretică și de filosofie practică: spiritul d-lui
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
omului într-un orizont oarecum predeterminat de operațiile sale, ea ar putea fi socotită un model de reconstrucție a umanului cu identitate proprie. De altminteri, între timp s-a lucrat și în forma ontologiei umanului, modelul fiind adoptat de anumiți gânditori care l-au apropiat riscant de mult de antropologia filosofică, și în forma ontologiei fundamentale, adică numai în umbra reconstrucției filosofice a lui Heidegger, a analiticii existențiale din Sein und Zeit. Este clar faptul că pentru acest din urmă model
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
pe cel al "rațiunii teoretice", personalitatea pe cel al "rațiunii practice". Iar spontaneitatea aperceptivă kantiană devine anticipație personalist-energetică. Corespondențele dintre filosofia lui Rădulescu-Motru și cea a lui Kant, semnalate mai sus, evidențiază atât apropierile cât și deosebirile dintre cei doi gânditori în privința felului de a înțelege omul. Capitolul II Ordinea de finalitate în personalismul energetic; teoria personalității II.1. Conceptul determinismului prin finalitate Funcția structurantă a conceptul determinismului prin finalitate pentru discursul personalist-energetic a fost justificată încă din primul capitol al
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
determină pentru că acesta devine necesar pentru producerea sa. Această înțelegere a relației dintre cauza eficientă și cauza finală, potrivit căreia ambele sunt prezente în lume, diferită fiind doar perspectiva din care privim lucrurile lumii, poate fi regăsită și la alți gânditori mai apropiați de timpurile noastre. Astfel, Ștefan Lupașcu, în contextul "logicii dinamice a contradictoriului", face din cauza finală un potențial cauzal, care, odată actualizat, se transformă în cauză eficientă; aceasta crează posibilitatea apariției unor noi potențialități, adică a unor noi cauze
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
despre cultură ca "tip" a lui C. Rădulescu-Motru se explică în două feluri: întâi, prin fundamentul însuși al sistemului filosofic principiul energiei și prin rolul acordat muncii, prezenței active a omului în lume; apoi, prin influența pe care o primește gânditorul dinspre concepțiile voluntariste (Schopenhauer, Nietzsche, Spengler ș. a.), active încă, în orizont filosofic, în prima jumătate a secolului nostru. În problema discontinuității relative și a continuității (tot relative, desigur) dintre natură și cultură, pe temeiul energiei, exemplare sunt gândurile expuse în
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
ontologie (a umanului). II.4.b. Vocația și formele nietzscheene ale excelenței umane De ce o asemenea comparație? Ce câștigă interpretarea de față prin ea? Gândită în sine, această comparație nu poate spune nimic. Diferențele dintre programele filosofice ale celor doi gânditori sunt prea însemnate pentru a îngădui o alăturare a unor concepte care le aparțin. Dar dacă socotim fondul acestor programe filosofice, orizontul în care amândouă devin active, anume personalismul deși această evaluare este cu totul problematică în cazul lui Nietzsche
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]
-
-ul" și "pentru ce-ul" omenirii. Detașat de prezent prin proiectul operei lui și prin înfăptuirea ei, filosoful strânge în sine o "spiritualitate îndrăzneață și exuberantă"; el este, cum ar spune C. Rădulescu-Motru, germenele noului, întemeietorul unei noi vieți. Spre deosebire de gânditorul român, care socotea că noul survine prin schimbarea felului muncii, Nietzsche gândește că acesta vine prin cultura înnoită, ca reevaluare a tuturor valorilor. Actul cultural înnoitor, în esența sa reevaluator, nu rămâne la suprafața vieții, ci angajează înseși resursele ei
Filosofia umanului: personalism energetic şi antropologie kantiană by Viorel Cernica [Corola-publishinghouse/Science/1444_a_2686]