5,342 matches
-
Este limbajul devenit limbaj-pentru-a-fi. Demult, în primele imperii neolitice, scrisul l-a smuls pe omul preistoric din lumile onirice și imaginare. Umanitatea pregenerică era îngropată în cavernele ei cu imagini, ca și în visele ei. Dincolo de limba orală, admonestativă, hipnotică, mitică, umanitatea propriu-zisă a făcut să înflorească un limbaj izolat sub formă de litere. Pornind de la scris, ea a creat un limbaj mai izolat, un limbaj fără context, o limbă lăuntrică, secretul, o zonă de umbră absolut nouă. Morala dominantă, recurgând
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
aceste segmente, ca pe niște texte sacre, în care nu cuvintele contează, ci mesajul transmis. Iar mesajul este zbaterea, adică încercarea de renaștere a spiritului din propria cenușă, pentru că pasărea tăiată pare să aibă aceleași proprietăți ca acelea ale păsării mitice Phoenix (autoincendierea periodică și regenerarea din propria cenușă ca formă de reproducere)172. Utilizarea adjectivului participial tăiată cu sens pasiv notează faptul că incendierea, deci moartea, nu se face ca act deliberat, de această dată, ci este impusă. Într-o
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
și într-un limbaj proprii. Increatul, nunta, sunt teme des întâlnite în literatura română și des întâlnite și în poezia acestei poete. "Atrasă de ceea ce Goethe numește fenomenul originar, de prototipurile existenței, stăpânită de nostalgia increatului, poeta își însușește gândirea mitică, proprie copilăriei umanității: Am scris (...) zice ea, într-un eseu pentru a mă copilări, pentru a deveni un copil, pentru a mă vindeca astfel de maturitatea pe care o simțeam coborând asupra mea ca o febră, ca o boală ce
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
angajare integrală a sa, în actul creației, este impresionantă". 170 ***, Dicționarul general al literaturii române (L/O), volumul IV, București, Editura Univers Enciclopedic, p. 289. 171 Ibidem, p. 506. 172"Pasărea Phoenix (grecescul Φοῖνιξ, phoínix, uneori Phönix) este o pasăre mitică, care posedă proprietatea de autoincendiere periodică și regenerarea din propria cenușă. Este considerată a fi o pasăre oraculară. Are o longevitate extraordinară, ce diferă de la autori la autori, unii afirmând că trăiește de la 500 la 13.000 de ani. Este
[Corola-publishinghouse/Science/1454_a_2752]
-
determinată de comunitatea în care ne naștem, și aceasta prin intermediul dreptului, care creează diferența și produce alteritatea, permițînd identificarea. Familia este deci întemeiată politic, și tatăl nu este decît o ficțiune care trimite la ceea ce fondează sistemul. Politica civilizează obiectul mitic prin puterea de a reprezenta toate ficțiunile succesive ale transmiterii. B) Lecțiile despre comunicarea industrială Să încercăm acum să precizăm obiectul comunicării în opera lui Legendre și să facem apel la opera sa Cuvinte poetice scăpate din text sau Lecții
Comunicarea by Lucien Sfez [Corola-publishinghouse/Science/922_a_2430]
-
s-a stins./ Iar armonia muzicii de sfere/ cu strune rupte tinde-n necuprins/ o plasă uriașă de tăcere". Ștefan Aug. Doinaș poetizează frecvent motive ce țin de universul clasic, setea de echilibru și dezvăluirea livrescă a unei întregi Helade mitice: Venus, Achile, Apollo, Orfeu, Demetrios, Pan, precum și întâmplări intrate în mitologie. Într-un poem, "Eu și vechii greci, cheamă modele și întâmplări exemplare; o recreează pe Venus, întrece broasca ce-l ținea pe Achile în lanțuri, îl învinge pe Chiron
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
cântarului îl ridică gândul, dar de fapt sentimentul unei drepte judecăți l-a învățat poetul în satul din Ardeal. "La noi în sat/ cântarele sunt drepte/ și tatăl meu în August/ ne cântărea cu grâu." Ardealul lui G. Pituț este mitic, aflat la început de ere; aici totul este menit să fie exemplar și să se cuprindă în vechile tipare: " Ce straniu galopează/ pe dealurile din Ardeal, furtuna/ Părinții fug/ spre casele care o iau din loc./ Se crapă coaja norilor
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
nimănui prin minte." (remarca aparține lui George Călinescu)4. N. Stănescu abordează temele majore ale condiției umane, intuiește esențele, își apropie "datul ultim" și începutul, străbate planetele, intuiește migrația sufletului, desființând granița dintre vis și realitate. N. Stănescu frecventează atât miticul cât și mitologicul, exploatându-le semnificațiile. Ion Gheorghe are ca punct de plecare în poezie cărțile populare, istoria națională, folclorul de copii, sperând să creeze o nouă mitologie și să îmbogățească substanțial limbajul poetic. Cezar Baltag, prin fantastica sa călătorie
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
autorul Tabletelor din "Țara lui Kuty", este vizat absurdul. Pornește din folclor, adăugându-i istoria, geografia, zoologia, științele naturii. Oaia năzdrăvană explică originea poporului român, așezământul mănăstirii se face prin sacrificiu, răscoala lui Tudor și a lui Horia capătă dimensiuni mitice. Istoria noastră națională este cea a lui Ștefan, a lui Ion Vodă cel Cumplit, Decebal, Basarab, Bogdan și Neagoe. Istoria fiind cea medievală, stă sub semnul ocultismului și al magiei; sunt invocați inorogul, balaurul, licorna, formica, grifonul, vasiliscul, faraoanca, zimbrul
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
despre lumea miturilor autohtone), Eminescu, 1974. Poezia lui Ion Gheorghe, în linii mari, dezvoltă două linii de tensiune lirică: pe de o parte, atracția către dinamica actualității, către o mitologie a cotidianului, iar pe de altă parte atracția către istoria mitică a acestui spațiu, așa cum o cunoaștem din cronici, legende, povești și balade naționale. Poetul își trăiește cu sinceritate rolul de martor și reporter implicat în evenimentele istoriei într-un lung monolog. El liricizează epicul și epicizează liricul. Scrie poeme epice
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
de tablouri pe Ștefan, pe Șmil, bătălia de la Podul Înalt, Șelimbăr, Sarmisegetusa și Oituz. Datele sunt culese din literatura religioasă, cronicari, moldoveni și munteni, toți apostoli ai neamului. Țara trece prin foc și sabie, răscoalelor țărănești li se dau dimensiuni mitice: "Domnule, Iancule mare/ aud bătăi de tipare/ pe lemnul de spânzurătoare/ cum să-nțeleg vuietul oarecare de unelte lucrătoare/ că doar morții nu mai fac ciubare". Pe alocuri poetul inserează formule de colind popular: "Steaua sus răsare/ Ca o taină
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
întrunește calitățile fundamentale ale omului simplu de la țară, în care se înscriu cultul pentru adevăr și dreptate, respectarea legilor strămoșești și a datinilor "ea nu e o individualitate, ci un exponent al speței" (George Călinescu). Ea este, așadar, un personaj mitic și un personaj simbol pentru țăranul român. Portretul moral reiese în mod indirect, din gândurile, faptele și vorbele eroinei, naratorul conturând, la început, trăsăturile din exterior spre interior. Gândindu-se la soțul său, plecat la Dorna să cumpere oi, Vitoria
LIMBA ŞI LITERATURA ROMÂNĂ GHID DE PREGĂTIRE PENTRU EXAMENE ŞCOLARE by CRINA- MIHAELA CHIRIAC () [Corola-publishinghouse/Science/625_a_1292]
-
mestecenilor", pădurea de brad "clipi din cetini și dădu și ea zvon", brazii erau "mai negri decât de obicei", dar mai ales "nourul către Ceahlău e cu bucluc". Venirea iernii sugerează așadar drama femeii. Alte semne prevestitoare vin din timpuri mitice: "cucoșul se întoarse cu secera cozii spre focul din horn și cu pliscul spre poartă [...] dă semn de plecare", deci Lipan nu va veni acasă, ci va trebui să plece ea Ia drum. Când bănuiala devine certitudine, Vitoria pornește în
LIMBA ŞI LITERATURA ROMÂNĂ GHID DE PREGĂTIRE PENTRU EXAMENE ŞCOLARE by CRINA- MIHAELA CHIRIAC () [Corola-publishinghouse/Science/625_a_1292]
-
caracterizat prin deschidere, lipsă de prudență și de măsură, cel care Întâi acționează și ulterior gândește și evaluează consecințele actelor sale, tipul extravert. Tipologiile culturale sunt sinteza simbolică a modelelor de personalitate și de viață marcate de o mare Încărcătură mitică, ele fiind În primul rând, prin personajele care le incarnează, o „ilustrare” a unor modele umane și de existență cu caracter exemplar. 4. Tipologiile etnoculturale În această categorie sunt grupate tipurile de personalitate și modelele psihobiografice corespunzătoare diferențelor specifice ale
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
tensionata interogație care cuprinde În ea Întreaga panoramă a vieții trăite, este așteptarea răspunsului final, care nu este altceva decât judecarea destinului personal. Efectele Judecății de apoi. Judecata de apoi este un bilanț moral al existenței persoanei umane. Dincolo de aspectul mitic, ea vine dintr-o grijă, o permanentă preocupare a sinelui de el Însuși, fiind de fapt o elaborare așteptată a unei analize amânate a conștiinței de sine, care promite că odată, În viitor, totul va ieși la iveală. Este, de
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
numele Crayencour, mutând cuvinte și litere pe o foaie de hârtie până ce am dat de numele Yourcenar. Îmi place foarte mult litera Y, care este o literă atât de frumoasă. Cu ochii deschiși 23 de rapid ca și originalul lui mitic. Yourcenar însăși l-a disprețuit numindu-l "o greșeală"24. A fost urmat la câteva luni de un set de scurte poeme romantice: Zeii nu sunt morți (1922), dedicate noii amante englezoaice a lui Michel, Christine Hoevelt. În acele zile
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
an mai târziu, în 1954, Mann a cumpărat un exemplar din Electra lui Yourcenar și a început să citească piesa. Mann se extaziase citind scena în care Electra dă piept cu mama ei Clitemnestra. A fost frapat de forța elementelor mitice și sexuale ale acelei scene. A fost cuprins de atâta entuziasm, încât i-a spus că, dacă nu ar fi fost suferind, el însuși ar fi scris un eseu pe această temă istorică: confruntarea între persoane de același sex. În
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
o orientare clară în acest sens. Există eroi și există personaje negative; dar mulți lideri, dacă nu chiar majoritatea, sunt atât eroi cât și personaje negative, iar comportarea lor poate fi analizată doar printr-un contrast puternic. Cu excepția unor conducători mitici precum Cincinnatus, care s-a reîntors la viața obișnuită după ce a modelat societatea romană, sunt puțini lideri care nu au făcut cetățenii să sufere și să moară, dar și să prospere și să trăiască armonios. Conducerea pare cu două tăișuri
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
erele geologice și alte poeme de dragoste, Acum Infernul) se nutresc, prin urmare, dintr-un fel de voință acerbă de a puncta desubstanțializarea lumii, întorcând-o în reversul ei: puterea de a o învesti cu o încărcătură considerabilă de mitologic, mitic și mistic. Astfel, în unele poeme se plimbă Priap sau Oedip, în altele se uzează de o gesticulație sau o retorică specifică ritualurilor primitive, dionisiace etc. Mai multe Pasteluri validează încrederea trufașă a poetului într-o armonie când întunecată, când
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
totuși, de cele mai multe ori, formele discursive în care pe (sub)stratul metafizic se inervează accente ironice sau parodice datorate unei percepții halucinate asupra realului aproape agonic : Mai devreme cu un apocalips,/ morții pleacă să-și colinde viii/ patern și autobiografic./ (...) Mitice timpuri, cu fața desfigurată/ de virusul străinului,/ se tămăduiesc/ în clepsidre de/ chilie zdrențuită./ Pâinea și vinul altarelor,/ ghemuite spasmodic/ la piept de icoană,/ alină fiece rostuire a cărnii/ evadată/ de pe oameni/ și dăruită,/ fibră cu fibră,/ unui infern în
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
douăzeci de secole mai târziu,/ cu o armată de inocenți împotrivă.// Trecând pe dinaintea afișelor/ am văzut/ cum arătam pe dinafară:/ femeie făcând dragoste/ în fiecare bărbat/ cu spaima de moarte". De aici, poate, haloul alegoric al textelor, ca și atmosfera mitică a istoriei de dragoste pe care eroina o trăiește cu o voluptate de erotomană abandonată, cu voie, volutelor capricioase ale sentimentului. Chiar și atunci când pare a se lupta cu un sine prea fragil ("Sunt Împotriva Mea, de la un timp,/ îmi
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
anamnetic, de ființa poetică propria viață intrauterină, nașterea, copilăria, dragostea (văzută, în buna tradiție romantică, drept autenticul principiu ordonator al lumii), căsătoria sau nașterea fiice -, ci și amănuntele cotidiene cele mai diverse par turnate liric, aproape întotdeauna, după un tipar mitic. În fapt, Lucian Vasiliu este unul dintre poeții la care simpla aspirație spre orizontul metafizic este substituită de o totală convingere în prelungirea misteriilor medievale sau romantice într-un cotidian ce apare, astfel, cu totul transfigurat. Căci niciodată secvențele componente
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
acum șansa să ajungă la un volum ce-și menține actualitatea și care le va permite o altă înțelegere a obsesiilor societății românești, în primul rînd pentru că, așa cum de mai multe ori, cu nuanțe fertile, Raoul Girardet o arată, efervescența mitică, procesul mitogenetic se declanșează mai puternic în epocile de fractură istorică. Sociologul Roger Bastide (citat de Raoul Girardet) vede în mituri "ecrane pe care se proiectează angoasele colective", modalități diferite de reacție față de dezechilibrele și tensiunile din interiorul structurilor sociale
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
agresivă și continuă de mituri oficiale, promovate prin intermediul școlii, a învăță-mîntului de partid, a mass-mediilor aservite etc. Dar chiar și la o privire superficială poți să observi că anumite mituri comuniste se grefează pe o "realitate subjacentă", pe marile construcții mitice religioase, în cartea de față, Raoul Girardet observă că "totalitarismele moderne s-au construit pe realitatea subjacentă a Răului ce trebuie exorcizat, a mîntuirii ce trebuie asigurată". Mitul "vîrstei de aur", al "revoluției salvatoare", ori al "complotului malefic", intens utilizate
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
au făcut Franța", după expresia lui Em. Le Roy Ladurie, citată de Raoul Girardet în Mituri și mitologii politice, în aceeași măsură putem spune și că miturile au făcut România. Ba chiar, uneori, aceleași mituri. Oricum, cele patru mari complexe mitice (Conspirația, Salvatorul, Vîrsta de Aur, Unitatea) cărora le sînt dedicate capitolele acestei cărți au toate un loc important în imaginarul politic românesc. Nu-i desigur de mirare migrarea miturilor, mai ales într-o cultură atît de deschisă față de cea franceză
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]