6,679 matches
-
ne băgăm în încurcăturile astea? — Banii. — Păi chiar acum aș da înapoi toți banii pe care i-am luat, doar să nu fiu aici sus. — Și ei, să nu se afle acolo jos. Ce facem? Continuăm să ne învârtim. Vântul urla cu mai multă forță. Apoi, dintr-o dată, păru că a obosit să repete de o mie și una de ori același cântec și se potoli. Fără vraja muzicii sale, nisipul se plictisi să mai danseze și începu să revină, foarte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
se grăbească, pe deplin conștient de importanța momentului, Gacel Sayah scoase din teacă un hanger lung și ascuțit de care nu se despărțea niciodată, și apucă mâna dreaptă a prizonierului, ce scoase un profund geamăt de groază. — Nu! aproape că urlă. Nu, te rog! Iartă-mă! Iartă-mă, te implor! Eram foarte obosit și n-am știut ce fac. Călăul său așteptă până când celălalt închise instinctiv ochii ca să nu vadă ce-o să i se întâmple și, chiar în clipa aceea, îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
nici să țipi cu un curaj nebun, nici sățl ameninți, darămite să încerci să pui mâna pe „un cuțit de trei picioare“ sau „pe o foarfecă de aceeași mărime“. Pentru Charlot și Isadore, tentativa fu fatală. „Uriașul, spumegând de furie, urlă de se cutremură toată pădurea: - O să vedeți voi îndată, râmelor, dacă îl puteți speria pe uriașul Periferigerilerimini! Și zicând acestea, sări la ei, îi tăie și îi puse pe grătar.“ Paf! La început rămân încremenită, apoi încerc să alung din
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2177_a_3502]
-
e să facem sute de kilometri de autostradă pe an. Atât și nimic mai mult. Este o urgență teribilă. Spre exemplu, dacă nu se pot expropria terenurile la prețul just cerut de piață, nu vom face autostradă. L-am auzit urlând pe fostul premier Victor Ciorbea în legătură cu drepturile omului, respectiv cu naționalizarea comunistă pe care o presupune exproprierea terenurilor. Hai să fim serioși! Ani de zile s-au jucat mafioții cu speculația funciară legată de terenuri și de amplasamentul viitoarei rețele
Comisia de împăciuire: marafeturi epice, tăieturi din ziare by Daniel Vighi [Corola-publishinghouse/Imaginative/917_a_2425]
-
zile dădea brusc rezultate. Aici era curată persecuție! Un tânăr a apucat un steag american. A început să-l fluture dintr-o parte în alta, lovind cu vulturul din vârful bățului în țevile de deasupra capului. — E steagul țării noastre! urlă el. — Știm și fără să ne-o spui, a zis agentul F.B.I. Luați-i steagul! — Ziua de azi va intra în istorie, a declarat Jones. — Toate zilele intră în istorie, a răspuns agentul F.B.I. Bine, a adăugat el, unde este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
din interiorul adăpostului. Foarte bine, a zis ea, suntem aici. Suntem chiar aici jos. Vă auzim acolo sus. Vă auzim ce supărați sunteți, a spus ea și brusc glasul i-a crescut în intensitate. Doamne Sfinte, ce supărați sunteți! a urlat ea. Soțul, un civil tras la față, cu un plasture peste un ochi, pe rever cu nasturele de recunoaștere al sindicatului profesorilor naziști, o avertiza întruna. Dar ea nu-l auzea. — Ce vreți să facem? s-a adresat ea tavanului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
ea tavanului și la tot ce se afla deasupra lui. Ce vreți să facem? Spuneți-ne și-o să facem! O bombă a explodat în apropiere, a scuturat de pe tavan o ninsoare de var, a făcut-o pe femeie să sară urlând în picioare și pe soțul ei o dată cu ea. — Capitulăm! Ne predăm! a țipat ea și pe față i s-a așternut o mare ușurare și fericire. Acum puteți să vă opriți, a țipat ea, izbucnind în râs. Noi ne dăm
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2334_a_3659]
-
curse de cai pe distanțe variabile de la 800 de metri până la peste 2000 de metri. Tribunele explodează odată cu startul, iar intensitatea decibelilor crește pe măsură ce caii se apropie de ultima turnanta. Lumea este în delir. Acum, în ultimele clipe fiecare parior urlă disperat, încurajându-și favoritul. Odată cu trecerea peste linia de sosire a primului, al doilea și al treilea cal, majoritatea spectatorilor se dezumflă ca un balon înțepat. După un oftat prelung al mulțimii dezamăgite este surprinzător cum imediat totul revine la
Impresii de călătorie by Victor Geangalău () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1217_a_1939]
-
locul de închinare este bântuit de Cel Rău, după cum îi povestește ciobanul lui Negru-Vodă: “Ba, Doamne,-am văzut/ Pe unde-am trecut,/ Un zid părăsit/ Și neisprăvit./ Cânii, cum îl văd,/ La el se răpăd,/ Și latră-a pustiu,/ Și urlă-a muțiu...” Domnul legendar este un cosmocrator, dar cine dărâmă creația lui Manole? Ce forță invocă Manole prin zidirea Anei? Pe Dumnezeu? Categoric nu. Dumnezeu nu poate fi deoarece El nu distruge mănăstiri. Nu distruge frumosul. Despre Cruce-de-Aur, țăranii români
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
După înlăturarea satrapului, în România s-a întronat “Răul mai Rău”. Lipsește “monarhul ascuns”, care să-l aducă din nou pe Manole, pentru refacerea echilibrului. Fiindcă Manole nu dispare prin moarte repetată. Și totuși, într-o țară în care “cânii urlă-a muțiu”, mai găsești oameni care îl zidesc pe... dracul. Ei vor să reinstaureze ordinea divină. Nu-l mai așteaptă pe Negru-Vodă, care nu mai vine. “Monarhul ascuns” a murit. Homo Faber devine deci cosmocrator. I-am întrebat pe mulți
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
securea la picioare. Prafu’ de pe salcie “Așa am aflat: am plătit și m-am rugat la Dumnezeu. N-a trecut nici o o săptămână și cei trei securiști au intrat cu mașina-n salcie, de i-a făcut praf pe toți. Urla câinele în noaptea aia și s-a pus cu labele pe cloțu ușii. Ușa era închisă. Dimineața, mă duc colea și văd pe Gheorghe, bărbatul meu, cu un om care stătea pe cal. M-am făcut că nu mi-e
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
-i deie soacrei. Când începea părintele Argatu slujbele, pe ea o lua ceva și-o izbea de perete, îi sărea căciulița de pe cap; o izbea de celălalt perete. «Lasă-mă-n pace că mă arde!» Vorbea Satana din ea. Și urla, și făcea ca gâștele, și ca șoarecii. Era o gravidă acolo. «Du-te, femeie, de-aici, să nu pățești ceva!» Când îl stropea cu agheazmă, pe băiatu’ meu îl lua cu scutur, ducă-se pe pustii! Și se rezema de
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
lut și cu furci de lemn, negre, care rânjesc negru prin acoperișul spart și furat. „Aici am învățat toți, și bunicul, și părinții mei, și eu, și toți frații mei. Parcă-l mai aud și acum pe directorul Vasile Tîrziman urlând ca un leu, de te lipeai de perete. Sau îl văd pe profesorul Anton Chirvăsuță... un om înalt, manierat, care nu a ridicat vocea niciodată la copii. Jucam fotbal și unii colegi strigau și înjurau urât. Nici eu nu eram
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
târfă, care a dormit cu Felix și acum doarme cu Pascalopol. Nu dau voie, înțelegi... Titi bătu din nou în masă, risipind hârtiile. Indignat, Felix dădu să se scuze: - Îmi pare rău că vorbești așa de Otilia. - E o tîrfă! urlă ca un nebun Titi, bătând cu pumnul în masă. - Este vina mea, adăugă Felix, că stau de vorbă cu domnulTiti, care își îngăduie să spună astfel de neadevăruri. Asistența păru impresionată de supărarea lui Felix, numai Stănică îi făcea semne
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
nu e în toate mințile. - Îacă o idee, zise Stănică, cinic. Îl punem sub interdicție,ca incapabil de a se administra. Numai, vezi dumneata, nu sunt la mijloc moștenitori direcți, a căror succesiune să fie primejduită, și moș Costache nu urlă, nu bate pe nimeni și nici nu aruncă banii la joc. De găsit, se găsesc totdeauna oameni care să certifice tot ce poftești, dar te duci dumneata, ca soră, să declari că fratele dumitale e nebun! - Mă duc! zise furioasă
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
vrei? Stănică, netulburat, pipăi mai de aproape salteaua, apoi vîrî brusc mâna sub ea și trase pachetul cu bani. Bătrânul holbă ochii, scăpă gura mare spre a spune ceva, se dădu jos printr-o sforțare supraomenească, pe marginea patului și urlă gutural, plîngător: - Banii, babanii, pu-pungașule! Apoi deodată se prăbuși la pământ. Stănică vîrî bine pachetul sub cămașă, spre pântece, privi pe fereastră și ieși prin salon și prin ușa gotică. În curte nu era nimeni și nici pe stradă. Intră
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
cei care s-au autouns drept personalități marcante ale țării acesteia și drept "conducători aleși" care-și permit să privească și să vorbească cu dispreț spre "simplul cetățean" care are "toate drepturile democratice" să se jeluie la pereți, sau să urle la lună, că urechi pentru "plebe" sus nu sunt, iar păduri În care să urlăm nu prea mai avem. Cred că tot din cauza "autounșilor" din '89 Încoace. Hei, voi! simpli cetățeni! Ce părere aveți? Sunteți de acord cu mine?! Nu
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
care-și permit să privească și să vorbească cu dispreț spre "simplul cetățean" care are "toate drepturile democratice" să se jeluie la pereți, sau să urle la lună, că urechi pentru "plebe" sus nu sunt, iar păduri În care să urlăm nu prea mai avem. Cred că tot din cauza "autounșilor" din '89 Încoace. Hei, voi! simpli cetățeni! Ce părere aveți? Sunteți de acord cu mine?! Nu toți? Aha, vi se spune că voi sunteți cei care decideți democratic! Cine vă spune
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
este Înaltă și nu merită s-o terfeliți pentru câțiva arginți. Nu Întinați mințile și sufletele copiilor și tinerilor cu filozofia ieftină a "perioadei de tranziție" pentru că legea karmei funcționează perfect: cum dai, așa primești sau, cum spune românul "cum urli În pădure, așa-ți vine răspunsul" și nu vă autopedepsiți degeaba pentru că atunci când plouă vin apele mari și murdare și ridică gunoaiele la suprafață dar acestea nu țin mult pentru că apele sunt și mai repezi atunci și duc la vale
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
nu uitați asta niciodată, dacă vreți să vă meargă Într-adevăr bine În viața voastră și dacă vreți să fiți respectați la rândul vostru, pentru că Înainte cu mult de a auzi de Legea Karmei, am auzit de la bătrânii noștri: "așa cum urli În pădure, așa Îți răspunde ecoul". Și-mi amintesc acum de o povestioară profund educativă pe care am Învățat o când eram În clasele primare și care a fost scoasă În ultimul timp din manuale, considerată ca fiind depășită. Dar
Când îngerii votează demonii sau România răstingnită by Leocadia Georgeta Carp () [Corola-publishinghouse/Administrative/1182_a_1887]
-
să mă convingă... Treizeci de ore m-am chinuit cu Ivona, nu mai știam când e noapte și când e zi. În patul meu am născut, îmi făcuse moașa niște hățuri să mă opintesc în ele, trăgeam de hățuri și urlam... Și toată casa umbla numai în vârful picioarelor ! Eram prea tânără, m-am speriat și n-am mai vrut să aud de copii toată viața... — Eee, mai dă-i încolo de copii ! Că mie mi-a părut bine la tinerețe
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
care-a luat foc și așa-n foc, cum era s-o ia razna pe câmp, de ziceai că-i iadu, donșoară ! Și urletele care scotea toți, și care mai ajungea pe jos se tăvălea și ardea, și ăia dinăuntru urlau, uite-așa-nchiși, ca-n borcane, urlau ca din gură de șarpe, și nimeni, cin’ să sară ? Cin’ să sară și să-i ajute ? Cin’ să fie nebun să s-arunce-n foc ? Că luase foc tot câmpu, și uite-așa, ca
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
foc, cum era s-o ia razna pe câmp, de ziceai că-i iadu, donșoară ! Și urletele care scotea toți, și care mai ajungea pe jos se tăvălea și ardea, și ăia dinăuntru urlau, uite-așa-nchiși, ca-n borcane, urlau ca din gură de șarpe, și nimeni, cin’ să sară ? Cin’ să sară și să-i ajute ? Cin’ să fie nebun să s-arunce-n foc ? Că luase foc tot câmpu, și uite-așa, ca lumânările de Paști ardea vagoanele, cică era
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
scaun de pai împletit, de pe care tot insista să mă ridic, argumentând că e șubred. Deodată mi-a venit să dau de-a azvârlita cu panerul de trandafiri păliți, să bat din picior și să țip, să țip și să urlu chiar, și apoi să leșin. Să mă trezesc după mult-mult timp, între draperii răcoroase, mirosind a sulfină, într-o cameră cu storurile lăsate, cu fruntea și tâmplele legate într-un tulpan muiat în oțet aromatic. Și chiar lângă pat să
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
i-a izbucnit deodată gârlă de sub fuste, fie de răcnetul ei neomenesc. Tot chinuindu-se să aprindă o lumânare pe care mereu i-o stingea vântul, bătrâna a trezit bietul copil care, privind nedumerit în jur, a început iarăși să urle. Am mers mai departe, pierzându-i din raza vederii mele, cu sufletul sfâșiat. De ce, Doamne ? De ce ? îmi venea să urlu spre cerul de un albastru strălucitor și sărbătoresc. Astfel am ajuns înapoi la birjarul care se descurcase fără sprijinul meu
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]