45,986 matches
-
pe care o întruchipează. Această condiție este satisfăcută de apariția unui nucleu liberal stabil, care domină tiparele de interacțiune din cadrul ordinii internaționale. Printr-o combinație puternică între stimulente coercitive și economice și atracția culturală, nucleul încurajează statele să respecte normele păcii democratice. De asemenea, această structură a dominației normative și materiale încorporează schimbarea progresivă, făcând ca orice inversare generală a spiralei pozitive să fie extrem de dificilă. Prin tradiție, teoria liberală suferă din cauza unuia dintre punctele sale slabe faptul că oferă o
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
sau pentru că reflectă standarde culturale comune ale comportamentului legitim. Astfel, trăsătura definitorie a socializării statului este rezultatul final al internalizării, și nu conținutul ei normativ (Alderson, 2001, pp. 418-423). De asemenea, sunt necesare definiții legate de normele culturale asociate cu pacea democratică. Ideea de pace democratică ca set de norme internaționale care reflectă predispozițiile instituționale, comerciale și culturale comune republicilor liberale s-a încetățenit. Primele două dintre aceste predispoziții reflectă variabilele instituționale sau economice tangibile, care sunt mai simplu de operaționalizat
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
culturale comune ale comportamentului legitim. Astfel, trăsătura definitorie a socializării statului este rezultatul final al internalizării, și nu conținutul ei normativ (Alderson, 2001, pp. 418-423). De asemenea, sunt necesare definiții legate de normele culturale asociate cu pacea democratică. Ideea de pace democratică ca set de norme internaționale care reflectă predispozițiile instituționale, comerciale și culturale comune republicilor liberale s-a încetățenit. Primele două dintre aceste predispoziții reflectă variabilele instituționale sau economice tangibile, care sunt mai simplu de operaționalizat. Totuși, partea culturală a
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
ca set de norme internaționale care reflectă predispozițiile instituționale, comerciale și culturale comune republicilor liberale s-a încetățenit. Primele două dintre aceste predispoziții reflectă variabilele instituționale sau economice tangibile, care sunt mai simplu de operaționalizat. Totuși, partea culturală a argumentului păcii democratice reflectă un set difuz și informal de norme internaționale. Astfel, este esențial să definim aceste norme și să specificăm efectele comportamentale cu care pot fi asociate. Potrivit lui Wendt, cultura se referă la ideile comune privind comportamentul legitim (Wendt, 1999
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
1999, p. 141). Aplicarea acestei definiții în cazul direcției sociologice a teoriei liberale evidențiază respectul față de legitimitatea reciprocă ce alcătuiește nucleul uniunii pașnice. Dar astfel se naște întrebarea referitoare la ce anume înseamnă un "stat democratic". Formulările ortodoxe ale teoriei păcii democratice asociate cu Doyle fac deosebirea între republicile liberale cu constituție stabilă și regimurile non-liberale. Această distincție apare, de obicei, cu referire la o diversitate de caracteristici instituționale asociate cu democrațiile liberale. Totuși, această distincție nu mai este valabilă când
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
formal. Astfel, chiar statele cu o constituție liberală sub aspect formal pot să adopte preferințe ce reflectă fie practici competitive privind securitatea, fie orientări economice mercantiliste. În mod similar, statele cu o orientare formală non-liberală se pot comporta potrivit normelor păcii democratice. Așadar, cultura liberală poate fi cel mai bine măsurată empiric prin analizarea preferințelor interne, așa cum se reflectă acestea în marile strategii ale statelor. În consecință, se poate afirma că "schimbarea culturală" a avut loc atunci când preferințele se modifică datorită
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
am oferit definiții ale termenilor cheie, este necesar să examinăm chestiunea predicțiilor referitoare la tendințele comportamentale în ordinea post-Război Rece, generate de modelul liberal. Apar astfel întrebări metodologice legate de operaționalizarea predicțiilor liberale. Operaționalizarea predicțiilor liberale Huntley afirmă că reformularea păcii democratice în termeni sistemici permite teoriei liberale să ofere predicții distincte privind sistemul internațional după Războiul Rece. Mai ales, această reformulare face ca sfârșitul Războiului Rece să poată fi privit în termenii unui punct de cotitură major în evoluția politicii
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
putere prevăzută de neorealism, cât și cu inerția instituțională pe care se bazează analiza instituționalistă. Abordarea liberală oferă motive mult mai puternice de optimism cu privire la viitorul politicii mondiale decât oricare dintre aceste perspective, sugerând "un potențial fără precedent ... pentru o pace generală între marile puteri" (Huntley, 1996, p. 70). Ideea că pacea democratică se va răspândi și va produce o pacificare generală a relațiilor între marile puteri este similară cu argumentul potrivit căruia, odată cu sfârșitul Războiului Rece, pacea democratică va genera
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
se bazează analiza instituționalistă. Abordarea liberală oferă motive mult mai puternice de optimism cu privire la viitorul politicii mondiale decât oricare dintre aceste perspective, sugerând "un potențial fără precedent ... pentru o pace generală între marile puteri" (Huntley, 1996, p. 70). Ideea că pacea democratică se va răspândi și va produce o pacificare generală a relațiilor între marile puteri este similară cu argumentul potrivit căruia, odată cu sfârșitul Războiului Rece, pacea democratică va genera efecte de socializare dincolo de o anumită etapă din dezvoltarea sistemului internațional
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
precedent ... pentru o pace generală între marile puteri" (Huntley, 1996, p. 70). Ideea că pacea democratică se va răspândi și va produce o pacificare generală a relațiilor între marile puteri este similară cu argumentul potrivit căruia, odată cu sfârșitul Războiului Rece, pacea democratică va genera efecte de socializare dincolo de o anumită etapă din dezvoltarea sistemului internațional. Mai mult, atât metafora alinierii, cât și cea a socializării sugerează un efect de revărsare, în care schimbarea generează un ciclu al progresului, care se auto-impune
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
recunoaște și că ar fi de dorit o aplicare mai sistematică a ideilor lui la sistemul internațional emergent. Finnemore și Sikkink (1998) reprezintă un alt precedent care indică afinități între dinamica socializării și aliniere. În loc să fie influențați de literatura despre pacea democratică, Finnemore și Sikkink pleacă de la constructivism. Totuși, afirmațiile lor fac trimitere la teme incluse într-o formulare sistemică a teoriei liberale (Mitchell, 2002). Finnemore și Sikkink afirmă că influența normelor poate fi înțeleasă în termenii unui proces cu trei
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
nu mai este cea mai potrivită denumire pentru a face referire la tiparul de organizare produs, din cauză că riscul unui război între marile puteri a fost efectiv eliminat. În schimb, mai potrivit este termenul de "uniune pașnică", menținând sensul referitor la pacea democratică, ce înlocuiește balanța de putere ca echilibru dominant în sistem, după apariția unei mase critice kantiene. Această abordare a distincției dintre alinierea la hegemon și socializarea liberală poate fi operaționalizată empiric prin examinarea ajustărilor din cadrul aranjamentelor de împărțire a
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
reproducerea ei în timp. A doua etapă a argumentului este reinterpretarea descrierii convenționale și reducționiste a teoriei liberale prin prisma intuițiilor constructiviste asupra socializării. Apariția unei școli constructiviste în anii 1990 a facilitat procesul de creare a unei legături între pacea democratică și analiza la nivel sistemic. Reinterpretarea neorealismului și a liberalismului în această manieră plasează chestiunea socializării în centrul dezbaterilor mult mai ferm decât consensul anterior privitor la raționalism. Dezbaterile dintre neorealism și instituționalism s-au concentrat asupra problemei cooperării
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
presupune că tendințele sistemice încurajează simpla reproducere a unei balanțe de putere waltziene. Totuși, reformularea modelului liberal arată că dinamica socializării la nivelul internațional ar putea fi mai complexă decât prevede neorealismul. Odată cu apariția unei mase critice de state liberale, pacea democratică ar putea înlocui balanța de putere ca tendință de echilibru dominantă în interiorul sistemului internațional. Prin urmare, dezbaterile dintre neorealiști și liberali, privind procesele de construcție a identității de stat și socializarea în relațiile internaționale sugerează posibilitatea subsumării intuițiilor neorealiste
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
centrală pentru direcția sociologică din tradiția liberală. Cu toate acestea, eticheta de "constructivism" este evitată în favoarea unei terminologii ce recunoaște conținutul normativ liberal al dinamicii socializării. În particular, această formulare a teoriei liberale propune ipoteza că normele culturale asociate cu pacea democratică pot să genereze efecte de socializare care le încurajează răspândirea în sistemul internațional. Atât susținătorii liberalismului, cât și cei ai constructivismului recunosc afinitățile dintre aceste poziții (Wendt, 1992, p. 394; Moravcsik, 1997, pp. 539-540). Deși ce este influențată de
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
dinamică istorică și sociologică bine delimitată, care încurajează apariția și perpetuarea acestei tendințe. În special, Huntley sugerează că anarhia ar putea avea o logică autotransformatoare. Huntley afirmă că o interpretare a operelor lui Kant, axată numai pe sursele interne ale păcii democratice, trece cu vederea rolul jucat de anarhie în apariția și răspândirea ei. Kant a sugerat că, pe termen lung, efectele competiției și socializării în sistemul internațional încurajează convergența și omogenizarea în jurul formei liberale a statului, iar astfel, extinderea uniunii
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
de anarhie în apariția și răspândirea ei. Kant a sugerat că, pe termen lung, efectele competiției și socializării în sistemul internațional încurajează convergența și omogenizarea în jurul formei liberale a statului, iar astfel, extinderea uniunii pașnice liberale. Înțeleasă în acești termeni, pacea democratică devine o poziție de echilibru, de care sistemul internațional va tinde gradual să se apropie. Astfel, deși modelul liberal adoptă modalitățile de reproducere a sistemului sugerate de neorealism competiția, socializarea și echilibrul aceste caracteristici sunt înțelese în termeni foarte
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
vor tinde să depășească performanțele statelor non-liberale. În mod similar, în contextul unui mediu anarhic, atributul distinctiv al statelor liberale de a fi de încredere creează o umbră pe termen lung asupra viitorului, care le socializează în mod neintenționat în pacea democratică (Huntley, 1996, pp. 57-58). Această umbră trebuie să fie clar distinsă de cea despre care discută instituționaliștii, întrucât ea apare ca urmare a identității colective adoptate de statele liberale, și nu a interacțiunii dintre egoiști raționali. În terminologia lui
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
liberal al sistemului internațional este axarea lui pe rolul schimbării culturale în funcționarea competiției și socializării. Spre deosebire de efectele neintenționate ale anarhiei, schimbarea culturală presupune exercitarea voluntară a calității de agent. Statele vor alege liber să se alăture zonei democratice a păcii, astfel facilitându-i extinderea. Ca atare, schimbarea culturală este importantă mai ales la extremitățile dezvoltării din sistemul internațional. Pe termen istoric lung, opțiunile intenționat ale statelor consolidează efectele selecției culturale generate de anarhia internațională (Harrison, 2002, pp. 151-152). După cum notează
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
slab, dată fiind lipsa unui agent eficient pentru punerea în aplicare a normelor în sistemul internațional. Totuși, într-o cultură kantiană, cele mai puternice state vor fi internalizat deja o identitate în mare parte liberală. Ca urmare, normele culturale ale păcii democratice vor fi atins un statut considerat firesc de unitățile dominante. Se poate ca unele state să se opună procesului de selecție. Cu toate acestea, în mod paradoxal, cu cât este mai puternică provocarea lansată de un stat la adresa nucleului
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
nivelurile ridicate ale performanței necesare păstrării unui statut de mare putere, actorii vor fi expuși unor presiuni intense de a adopta practicile comportamentale ale nucleului. Așadar, există presiuni de fundal puternice în sistemul internațional, care încurajează statele să respecte normele păcii democratice. Totuși, în ciuda existenței acestor presiuni puternice, orientarea exclusivă asupra confirmării nu surprinde în totalitate dinamica complexă ce încurajează răspândirea normelor liberale. Aceasta se întâmplă pentru că efectele de socializare generate de pacea democratică pot să deschidă un spațiu permisiv, care
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
sistemul internațional, care încurajează statele să respecte normele păcii democratice. Totuși, în ciuda existenței acestor presiuni puternice, orientarea exclusivă asupra confirmării nu surprinde în totalitate dinamica complexă ce încurajează răspândirea normelor liberale. Aceasta se întâmplă pentru că efectele de socializare generate de pacea democratică pot să deschidă un spațiu permisiv, care le încurajează să adopte o schimbare culturală prin exercitarea voluntară a calității de agent. Huntley indică moduri prin care competiția și socializarea generează "o "buclă cauzală" dialectică" de retroacțiune auto-susținută (Huntley, 1996
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
statului în sistemul internațional legată de felul în care concepe consecințele generative ale anarhiei. În timp ce dinamica socializării se supune variației interne, sistemul internațional definește o buclă de retroacțiune pozitivă auto-susținută, ce încurajează convergența pe termen lung a sistemului internațional în jurul păcii democratice. După ce am schițat cele trei modele, în Tabelul 2.1 sunt rezumate atributele lor centrale. Tabel 2.1 Cadrul teoretic (rezumat) Variabila cheie Statul-ca-actor Statutul anarhiei Neorealism Structura materială Ambiguu Reproductiv Instituționalism Structura instituțională Rațional Reproductiv Liberalism Structura culturală
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
de bază, care să încorporeze intuițiile instituționalismului. În acest scenariu, se consideră că anumite niveluri ale cooperării funcționale sunt condiții necesare pentru apariția unui nucleu relativ stabil, de state democratice liberale. Odată atins acest punct, efectele de socializare generate de pacea democratică pot începe să funcționeze, iar densitatea instituțională va crește mai rapid. Tendința generală produce un tipar "în spirală" al dezvoltării, în care rata schimbării culturale din sistem este accelerată foarte mult dincolo de o anumită etapă a maturității. Încorporarea succesivă
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]
-
de neorealism, și, spre deosebire de instituționalism, nu se bazează doar pe inerția instituțională pentru a anticipa un viitor alternativ (Huntley, 1996, pp. 70-71). La Huntley, metafora alinierii sugerează un tipar al dezvoltării izbitor de asemănător cu ideea că se poate ca pacea democratică să fi început să genereze efecte puternice de socializare, care îi încurajează răspândirea la scară mondială. Există două trăsături care fac o distincție empirică între un astfel de tipar și tendințele prevăzute de neorealism și instituționalism. Prima este legată
by Ewan Harrison [Corola-publishinghouse/Science/1059_a_2567]