8,653 matches
-
sufletul meu înaltei dumneavoastră autorități să mă primiți să mă lăsați să vă mai spun. Dacă veți considera că-mi puteți acorda șansa să vă văd și să vă vorbesc, să vă întreb și să vă cer sfatul, voi fi fericit. Dacă nu, voi rămâne în continuare, deși trist, același devotat domniei voastre și cauzei fără egal pe care o serviți, România"68. Denunțurile îl puneau pe Adrian Păunescu într-o lumină proastă și îi compromiteau statutul special de poet de
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
-și servi stăpânul, Lazarevii să justifice posesiunea sovietică asupra Prusiei orientale, scriind nemțește cu litere chirilice și proclamându-l pe Emmanuel Kant - filozof german de talie mondială - drept "cel mai autentic gânditor rus", chiar dacă este burghez, spunând că acesta este fericit să se odihnească în mormântul său, pe pământ rusesc"21. Din motive de prudență politică și de autonomie limitată a câmpului istoriografic 22, nu reacția istoricilor a reușit să producă însă un impact în URSS similar celui produs de cartea
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
anunță prefacerea întregii societăți, facerea lumii comuniste, căreia Filipache îi stabilește în Tipografia proaspăt naționalizată o simbolică piatră de temelie. Bibliografie Barbu Eugen, Facerea lumii, Editura pentru Literatură, București, 1964. Bruckner Pascal, Euforia perpetuă. Eseu despre datoria de a fi fericit, traducere din limba franceză de Cristina și Costin Popescu, Editura Trei, București, 2000. Cornea Paul, Ce a fost. Cum a fost, Editura Polirom, Iași, 2013. Gaultier Jules, Bovarismul, traducere de Ani Bobocea, Editura Institutul European, Iași, 1993. Macé Marielle, Façons
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
Petrescu, postfață de Mircea Mihăieș, Editura Polirom, Iași, 2005, p. 109. 3 Ibidem, p. 117. 4 Eugen Barbu, Facerea lumii, Editura pentru Literatură, București, 1964, pp. 78, 79, 91. 5 Pascal Bruckner, Euforia perpetuă. Eseu despre datoria de a fi fericit, traducere din limba franceză de Cristina și Costin Popescu, Editura Trei, București, 2000, pp. 117, 118. 6 Eugen Barbu, op. cit., p. 75. 7 Ibidem, p. 75. 8 Ibidem, p. 106. 9 Ibidem, pp. 97, 103, 104. 10 Jules Gaultier, Bovarismul
[Corola-publishinghouse/Science/84944_a_85729]
-
mai mult de la viață. Așa s-a născut dizidența în lagărul comunist, așa a început clătinarea încrederii totale în ceea ce spunea și mai ales în ceea ce făcea Partidul Comunist. În mod contradictoriu, informațiile căpătate i-au transformat pe oameni din fericiți în nefericiți. Aici a fost impactul formidabil al informațiilor transmise de posturile de radio din exterior, ca de exemplu Europa Liberă. În România, emisiunile acestui post erau sistematic bruiate, noi am aflat însă că întotdeauna una dintre frecvențe e lăsată
De vorbă cu Badea Gheorghe by Constantin Brin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/826_a_1788]
-
pământesc" (în graba hotărârii de a renunța la himere ... am uitat să-l scot) ... și în acel moment se repede la mine ... eu m-am ferit să nu mă lovească ... și mă ia în brațe, spunându-mi cât este de fericit că unul dintre elevii săi vrea să-i calce pe urme. Mă ia apoi de braț și întrebându-mă de toate, dar eu năucit, nu mai înțelegeam nimic, se întoarce cu mine la locuința sa de la Filibiliu unde ma predă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1460_a_2758]
-
minte, cântam tot Carmen la Verona și venea la mine, invariabil, cu textul "Vioricchina, nu pot să cânt!", iar eu trebuia să îl iau ușor... Caro, tu sei malato qui, alla testa, no qui, alla gola. Qui stai benissimo! Era fericit să cânte cu mine, pentru că eu îl întrețineam mereu cu o glumă, cu o vorbă bună, nu avea timp să se gândească la ale lui. Am avut atunci un scenograf francez care m-a nefericit profund. Toată scena era, de
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
soția lui Pino Donati, directorul adjunct al Operei. Ea nu mai cânta de mult, se plictisea, nu rupea boabă de engleză și se lipise de mine. Mă plimba pe la spectacole de balet, pe la magazine, pe la ea pe acasă și era fericită să poată povesti cu cineva: "Dragă, eram însărcinată cu băiatul meu și făceam Tosca. La final, ar fi trebuit să mă arunc, mașiniștii mă așteptau cu salteaua, dar, în timp ce cântam «O, Scarpia, avanti a Dio!», mi am dat seama că
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
Nervi, cinci ani mai târziu. Nu numai că a fost o adevărată voce, o adevărată artistă, dar am simțit-o și ca pe o colegă deosebită și, cel mai important, ca pe o prietenă. O îmbrățișez din tot sufletul. Sunt fericit să pot scrie aceste rânduri. Prima oară am întâlnit-o pe Viorica la începutul anilor 70, iar cel mai recent am făcut împreună Cavalleria Rusticana la Teatro Real din Madrid. Asta spune aproape totul despre ea. O asemenea longevitate este
Cortez by Mihai Stan, Viorica Cortez, Leontina Văduva () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1357_a_2698]
-
știe“ asta și să fugă ca dracu’ de tămâie de vreo mătrăgună. À propos: și rubedenia ei, cartoful, poate ucide prin același șiretlic omul ori un mamifer, nu o pasăre și nici gândacul, chestiune de subdezvoltare a sistemului nervos sau „fericiți cei săraci cu duhul“... Gândăcime din care, pentru unul, cartoful e chiar o delicatesă, iar teribila solanină un condiment...: acel Colorado cu care prietenul Aurel Brumă m’a „pișcat“ mai deunăzi, tot Într’o sâmbătă... Dar sunt și plante mai
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
care Își vede unul dintre motoarele evoluției; și o promovează căci, odată apărută o eroare, specia care o găzduiește este silită să-și caute un nou echilibru, depășindu-și suficiența conservatoare. Poate că exemplul zidului nu e chiar atât de fericit acum: Viața n’are nevoie de trăinicia unui zid - mai ales a unuia care se construiește mereu - absolut drept, căci asta ar Însemna un fel de Îngheț Într’o formă fixă, deci ioc schimbare, condiția evoluției. Eroarea, adică strâmbarea la
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
lui Cristi pe oricare prunc: băgați În voi, iar amicul Cristi face din sarea brută un fel de nafură, sarea unei mări de odinioară, cu o compoziție cu totul deosebită, deci incompatibilă vremurilor de astăzi. Sunt tentată și să-i fericesc, de pildă pe franțuji ori italieni, aceia care Își extrag sarea din marea contemporană, compatibilă compozițional deci. Poate de asta Apusul, acela care n’a stat nicicând sub vreo veche mare, nebeneficiind deci de sarea acelor vremuri, a progresat, În
Gânduri în undă by Cristinel Zănoagă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1186_a_2365]
-
iar eu îi mint că decontez tot și că le dau și femeilor diurnă. Am pus la punct o frază-tip cu care nu dau greș. Când îi zic că Fundația Ștefan cel Mare sau Asociația pentru Cultul strămoșilor e fericită să-l declare pe dobitoc Cetățean de Onoare al orașului și că plicul cu o mie de EURO care-l așteaptă e doar o infimă compensație pentru cele trei zile de deranj pe care le pierde pe drum și cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
jocul soartei, l-a găsit acolo unde îl surghiunisem, am simțit pentru întâia oară că fericirea nu e doar un cuvânt. N-aveam nici un motiv să mă socotesc un învingător, aveam toate motivele să mă consider un refuzat, totuși eram fericit. Pricina aveam s-o aflu câteva zile mai târziu, după ce i-am dat unei dactilografe să-mi bată trei copii după manuscrisul îngălat de mâna editorului. „Doamnă - i-am zis -, nu țineți cont de mâzgălelile dobitocilor ălora. Copiați doar textul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2131_a_3456]
-
am fixat polii și am pregătit becul pentru încercare. Pe moment am avut o oarecare emoție, dar becul s-a aprins și am auzit în clasă un respiro accentuat la care luase parte și directorul. M-am simțit atât de fericit de parcă eu descoperisem pila electrică. Desenul era pentru mine o disciplină potrivită. Căpătasem multă experiență și mă descurcam foarte bine la desenul artistic. Îi ajutam pe copii probând o siguranță care mă mira și pe mine. Eram atât de mulțumit
75 - VÂRSTA MĂRTURISIRII by Gheorghe Mustaţă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/794_a_1652]
-
la București, care a funcționat, fără întrerupere timp de 20 de ani. Primul trimis extraordinar japonez a subliniat, cu prilejul prezentării scrisorilor de acreditare, dorința Japoniei de a strânge mai mult legăturile de prietenie cu România, care există atât de fericit între cele două națiuni. Dar la 1 aprilie 1922, Ministerul Afacerilor Străine al României a suprimat Legația română de la Tokio, împreună cu alte cinci misiuni diplomatice române, invocând motivul economiilor bugetare, măsură considerată surprinzătoare, ținând seamă de faptul că Legația Japoniei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1528_a_2826]
-
salvat niște aparențe importante: îți voi spune personal despre ce-i vorba... Scriu - sînt la a doua formă - Satul uitat... - și în legătură cu asta - ai fost acasă? Eu mă duc la sfîrșitul săptămînii ce vine - îți telegrafiez cînd, și voi fi fericit dacă vei putea veni la gară, singur, sau, dacă situația permite, cu duduca din Letea. [...] Scrisul bănățean n-a apărut și mult timp n-o să apară (poate săptămîni), din cauza schimbării titlului. Ei spun că te vor tipări. Toți cei de la
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
l-au obligat să se afirme prin contrast. Momentul istoric și unii dintre oameni i-au fost, în mai multe rînduri, potrivnici. încordarea lui își avea originea încă din perioada copilăriei (ciudat, nu l-am auzit niciodată povestind o întîmplare fericită de atunci) și a adolescenței. Tinerețea i-a intensificat-o, uneori pînă la paroxism. Scrisorile corectează imaginea idilică pe care, din superstiție, unii o au despre universitari și despre intelectualii din presă, nebănuind, mai ales în cazul celor dintîi, existența
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
numai după o sumară ochire, dar fără Zaharia Trahanache... Acum am citit o seamă de lucruri și o pot spune din altă perspectivă. De altfel, cred că acum Ateneul a luat un avans considerabil față de revistele din Iașul bătrîn! Sînt fericit! Nu este palmă mai grea dată urbei noastre (de aici) care trăiește mai mult din amintiri. (Vei fi auzit de cuvîntul lui Ion Omescu , la ședința Asociației!). Scrisoarea mea ia proporții. Prin aceasta nu vreau să te oblig să-mi
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
eram ocupat. Mă anunț însă de pe acum pentru viitorul Festival cu comunicarea: Interferența artelor în poezia lui George Bacovia, pe care am să v-o trimit în timp util. Cu sau fără invitație, am s-o citesc totuși. Aș fi fericit să se revină la situația anterioară a revistelor. Mi-e însă să nu fie decît o amăgire. Cît privește rentabilitatea, mi se pare o contradicție între acest termen și o cultură, oricum, dirijată. În sfîrșit, sînt probleme ce mă depășesc
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
sau exagerărilor. Iată un caz rar unde cenzura a putut fi binefăcătoare. Consider această apariție o reparație, tocmai prin faptul că s-a întîmplat să fie [într-]o revistă ieșeană. Obligat să părăsesc Iașul în 1952, în condiții umilitoare, sînt fericit să constat azi, după 30 de ani, că am fost reabilitat. Cu cele mai bune sentimente de prețuire al Domniei Tale devotat H. Mihăescu R-71119 București 22 str. I.C. Frimu 9 </citation> (8) <citation author=”Haralambie Mihăescu” loc=" [București]" data
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
29 dec [embrie] 1991”> Mult stimate domnule C. Călin, De pe meleagurile romașcane (la 30 martie 1992, se împlinesc 600 de ani de la atestarea documentară a Romanului), vă rog să primiți − împreună cu cei dragi − călduroase urări de sănătate, viață lungă și fericită de la un fost colaborator al Ateneului. La mulți, mulți și fericiți ani! N. Gr. Stețcu (ot Roman) [Verso:] Sobei mele... Străbună sobă, unde ești La gura ta s-ascult povești, S-aud cum vîntul urlă-n horn și-n miez
Scrisori către un redactor vol. I by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/859_a_1713]
-
În ziua de 10 octombrie 1878, Tekir Pașa telegrafia ministerului de Externe român: "Comisiunea pentru delimitarea Bulgariei se va afla sâmbătă 2 noiembrie [1878, n.n.] la Silistra, în scop de a-și începe lucrările pentru frontiera româno-bulgară. Ea ar fi fericită dacă guvernul român ar binevoi a trimite câțiva ofițeri spre a o urma și în caz de nevoie a executa lucrările topografice ce se vor crede necesare"379. Încă din data de 2 octombrie 1878 comisia internațională fixase punctul de
Dobrogea. Evoluţia administrativă (1878-1913) by Dumitru-Valentin Pătraşcu [Corola-publishinghouse/Administrative/1412_a_2654]
-
Mihai automobilul dăruit de Carol ca fiind un dar din partea ei. 5 ianuarie 1929. În scrisoarea trimisă lui Carol de la Cotroceni, Regina Maria își exprima nemulțumirea legată de modul în care era educat Mihai și de persoanele responsabile: „Sunt oare fericită cu Mihai ? Nu e chiar pe deplin. E păzit cu o gelozie nejustificată. Este, cred, bine instruit, dar nu zâmbește niciodată. Cred că este fericit, dar într-un mod solitar și lipsit de veselie. Au tendința să facă din el
Jurnalul regelui Mihai I de România : Reconstituit după acte şi documente contemporane Vol. 1. : 1921-1940 by Traian D. LAZĂR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101020_a_102312]
-
nemulțumirea legată de modul în care era educat Mihai și de persoanele responsabile: „Sunt oare fericită cu Mihai ? Nu e chiar pe deplin. E păzit cu o gelozie nejustificată. Este, cred, bine instruit, dar nu zâmbește niciodată. Cred că este fericit, dar într-un mod solitar și lipsit de veselie. Au tendința să facă din el un automat, să-i suprime impulsurile umane, naturale, sub o haină a manierelor desăvârșite, suprimând bucuria spontană de a trăi ... Lui Micky nu i se
Jurnalul regelui Mihai I de România : Reconstituit după acte şi documente contemporane Vol. 1. : 1921-1940 by Traian D. LAZĂR () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101020_a_102312]