9,442 matches
-
sau raționalismul dominant și-mi caut, adesea cu febrilitate, „hrana” mea spirituală În zone care nu puținora le pot părea obsolete, ridicole, diletante, post și răsuflat romantice. Dar, cu un, cred eu, bun instinct de prozator - cineva care Își Închipuie ficțiuni, istorii În care se ascund „sensuri”, simboluri, destine, viziuni poate!... - știu că există mii și mii de inși contemporani, lectori ai mei sau nu, admiratori ai artei mele sau „simpatici” denigratori, care au, la rândul lor, nevoie de această „hrană
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
el joacă, se pare, În favoarea mea, dar atenție: numai a „literatului”, a individului care se dedică total, fără nici un fel de mofturi, oricât ar părea ele de justificate unui spirit rațional și realist, artei sale, prozei, adică, romanului - În specie, ficțiunii, cum se zice! Când autorul părăsește acest „teren”, care, se pare, e și un fel de contract, o serie de „neînțelegeri” se abat asupra sa, „neînțelegeri” care iute iau forma celor mai fanteziste și „incomode” nenorociri! Când vrea sau a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
pot oferi unei reconstituiri sau, dacă vreți, unei viziuni - subiective se’nțelege - asupra acestei frământate a doua jumătăți de secol XX, totul susținut dar și comentat cu păreri, idei, teorii chiar, ce ating - ca și În textele sale ample de ficțiune - zone Învecinate epicului contemporan: sociologie, politologie, filozofie; de fapt, o eseistică fără pretenții, sub scutul sincerității auctoriale, ca o mărturie asupra sa, dar și a secolului și a contemporanilor săi. „Întoarcere a aceluiași fenomen”, dar, bineînțeles, nu a oricăruia, ci
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
sau Castor Ionescu!Ă -, la fel ca un autentic act notarial. Și azi, de altfel - ca să glumim puțin așa cum glumesc fals cei care nu sunt făcuți pentru veșnicul derizoriu al existenței! - eu acord mai multă credibilitate unei pagini scrise, cărții, ficțiunii - se’nțelege, acea ficțiune care posedă un minim mister existențial, o minimă abilitate de a „imita existența”!... De a o imita nu pentru a deveni credibilă acea ficțiune, ci tocmai, paradox ultim pentru naivii adevărați, pentru a o destabiliza, „descalifica
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
la fel ca un autentic act notarial. Și azi, de altfel - ca să glumim puțin așa cum glumesc fals cei care nu sunt făcuți pentru veșnicul derizoriu al existenței! - eu acord mai multă credibilitate unei pagini scrise, cărții, ficțiunii - se’nțelege, acea ficțiune care posedă un minim mister existențial, o minimă abilitate de a „imita existența”!... De a o imita nu pentru a deveni credibilă acea ficțiune, ci tocmai, paradox ultim pentru naivii adevărați, pentru a o destabiliza, „descalifica”, pentru a detrona În
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
derizoriu al existenței! - eu acord mai multă credibilitate unei pagini scrise, cărții, ficțiunii - se’nțelege, acea ficțiune care posedă un minim mister existențial, o minimă abilitate de a „imita existența”!... De a o imita nu pentru a deveni credibilă acea ficțiune, ci tocmai, paradox ultim pentru naivii adevărați, pentru a o destabiliza, „descalifica”, pentru a detrona În sfârșit teribila existență din tronul ei maiestuos În aparență, al cărui lemn sau bronz sau aur milioane de „credincioși ai vieții” le cred veritabile
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
care nu ne „mulțumim” doar de a crea și de a viețui În limitele strâmte-largi ale domeniului nostru. În speță romanul - și am luat pildă de la acei mari Înaintași ai artei noastre În modernitate, care au „Îndrăznit” a depăși limitele ficțiunii epice spre a păși În „ograda sacrosanctă a speculației noțiunii, a filozofiei”, lucru care bătrânului Goethe și tinerilor săi admiratori filozofi de la Weimar și Heidelberg li se părea firesc!... Cioran, În ’76, când l-am cunoscut eu, era un bărbat
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2232_a_3557]
-
a mea. Mai multe trăiri puse a lături fac o părticică a istoriei noastre, despre care nu se mai prea vorbește de la un timp. Să o amintim, mai ales că, ceea ce scriu nu-i nici într-un caz literatură de ficțiune, ci viață, viață ca a noastră. O altfel de viață, e viața mea. De ce o altfel de viață ? Pentru că marchează zbuciumul meu descris de la tinerețe până la bătrânețe. Cu bucurii și necazuri, cu depășirea a două mari nenorociri. Relatate nu a
Întoarcere în timp by Despa Dragomi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1236_a_2192]
-
mai putem avea iluzii în legătură cu existența unei comunități bazate pe simplul fapt de a fi român. Ca în povestea cu cei care-ți propuneau un raport personal pentru simplul motiv că erați deopotrivă români, acest alibi al originii comune, această ficțiune comunitară nu mai funcționează. și e normal. Nu e nicio problemă chiar să apară conflicte destul de serioase între diversele orientări și opțiuni politico-ideologico-culturale. Ceea ce mă frapează este însă personalizarea rudimentară a luptelor de idei, deteriorarea destul de rapidă, până la nivelul suburban
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
lumea asta. V. N.: Și pompat financiar extraordinar. S. A.: Da. În aceeași perioadă postbelică, a existat și un fenomen de reașezare și reorientare ideologică și culturală. Pe de o parte, stânga a ieșit în avantaj simbolic din război, iar prin intermediul ficțiunii antifascismului s-a propus ca singur jucător ideologic credibil după 1945, pretinzând că toate celelalte orientări fuseseră mai mult sau mai puțin asociate cu dreapta și extrema dreaptă, deci erau profund compromise de dezastrul jumătății de secol XX. Contraponderea a
by Vasile Boari, Natalia Vlas, Radu Murea [Corola-publishinghouse/Science/1043_a_2551]
-
de e !) Lumea din jurul său nombrilism steril care-i cuprinde laolaltă și pe Val. Drăgușanu, și pe Jon Gostin, și pe G. Bușecan (ar fi interesant de studiat această obsesie în sensul unei privări de libertate care-și găsește în Ficțiune și în imaginea Tatălui-Autor posibila defulare ; lucrul este valabil și pentru Hotel de lux). însă această ”inedită” idee de scenariu, bună poate pentru un cenaclu sau un film de anul I la ATF, scufundă orice lungmetraj La fel de interesant e să
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
intitula Despre un Cinematograf care nu există (acela românesc), în care era vorba, da, și despre două biete filme semnate de Laurențiu Damian (Rămânerea și Drumul câinilor)... Duce L. Damian megalomania până ntr-acolo încât consideră că cele două lungmetraje de ficțiune ale sale reprezintă tot Cinematograful românesc ? E problema/fantasma dumisale. în ce mă privește, spun doar atât : Laurențiu Damian e un regizor care există, dar e ca și cum n-ar exista. Un regizor grăbit și o memorie accidentată în ultimele două
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
serioasă pentru ca un tânăr regizor să se apuce de film. Filmul este, prin definiție, Realitate (adică Adevăr), 24 de fotograme pe secundă. Iar ceea ce făcea, iarăși prin definiție, documentarul ca specie cinematografică a fost revendicat, mai nou, de filmele de ficțiune. Lungmetrajele românești din ultima perioadă (aceea la care mă refeream la început) înseamnă (și) o luare în posesie cu mijloace specifice a acestui teritoriu vast și accidentat care se numește Realitatea. întâmplător sau nu, în momentul în care documentarele unor
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
se numește Realitatea. întâmplător sau nu, în momentul în care documentarele unor tineri regizori încearcă să recupereze petele albe din istoria mai mult sau mai puțin recentă (vezi Decrețeii lui Iepan sau Marele jaf comunist al lui Solomon), lungmetrajele de ficțiune ale congenerilor acestora se focalizează nervos pe istoria zilei de azi, revelând semnificațiile clipei. Mai mult, există o hibridare fertilă a ficțiunii de către documentar (ca în Moartea domnului Lăzărescu) sau, la modul simetric, a documentarului de către ficțiune (ca în Asta
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
mult sau mai puțin recentă (vezi Decrețeii lui Iepan sau Marele jaf comunist al lui Solomon), lungmetrajele de ficțiune ale congenerilor acestora se focalizează nervos pe istoria zilei de azi, revelând semnificațiile clipei. Mai mult, există o hibridare fertilă a ficțiunii de către documentar (ca în Moartea domnului Lăzărescu) sau, la modul simetric, a documentarului de către ficțiune (ca în Asta e, al lui Thomas Ciulei). Chit că nu s-a ajuns încă la o situație de graniță fluidă între ficțiune și documentar
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
Solomon), lungmetrajele de ficțiune ale congenerilor acestora se focalizează nervos pe istoria zilei de azi, revelând semnificațiile clipei. Mai mult, există o hibridare fertilă a ficțiunii de către documentar (ca în Moartea domnului Lăzărescu) sau, la modul simetric, a documentarului de către ficțiune (ca în Asta e, al lui Thomas Ciulei). Chit că nu s-a ajuns încă la o situație de graniță fluidă între ficțiune și documentar, există semne că cel puțin în cazul unora dintre cineaști separările stricte între genuri sau
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
fertilă a ficțiunii de către documentar (ca în Moartea domnului Lăzărescu) sau, la modul simetric, a documentarului de către ficțiune (ca în Asta e, al lui Thomas Ciulei). Chit că nu s-a ajuns încă la o situație de graniță fluidă între ficțiune și documentar, există semne că cel puțin în cazul unora dintre cineaști separările stricte între genuri sau specii devin futile și totodată inoperante pentru critici... Ceea ce contează până la urmă este un imens și, fără îndoială, nepremeditat travaliu recuperator al dimensiunii
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
schimba preț de câțiva ani hai, decenii și în condiții de totală lipsă de libertate. Dar paradoxul rămâne și ar merita investigat (în alt film). Documentarul lui Alexandru Solomon reprezintă unul dintre cele mai inteligente filme (documentare și pelicule de ficțiune reunite) făcute în România. Este o investigare a istoriei făcută cu armele filmului, un fel de imagine contra imagine. Din această confruntare spectatorul nu are decât de câștigat. Nu-l ratați ! Duru-duru 15, în regia lui Sergiu Nicolaescu, e un
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
Mai ales că acesta e de față, cu urechile făcute pâlnie, atent la cea mai mică nuanță și la fiecare virguliță. Lecția de cinema despre Niki et Flo (DVD MK2) la Pompa cu morfină și despre L.P. Montajul brutal de la ficțiune la autoficțiune. într-un loc vorbește Pintilie, în celălalt, Pintilie vorbește. O dată pe un ecran, a doua oară în față, de față, live... Stăm la o masă-pupitru, pe un fel de soclu, cu câțiva centimetri deasupra publicului, cu lumini, microfoane
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
concurs ? (Și încă nu știm dacă n-au fost mai multe proiecte depuse, din care doar trei au fost declarate câștigătoare ! Nu se plângea Sergiu Nicolaescu de faptul că nici măcar lui nu i-au fost admise decât două : unul la ficțiune, iar altul la documentar ?) Și mai există o chestiune, pe care am obosit să o repet : este evident că nu există transfer de know-how între bresle ! Oamenii talentați ai unei bresle nu știu cine sunt oamenii talentați ai alteia. După toate aparențele
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
lipsit de imaginație al întâmplărilor, jonglând cu o libertate narativă absolut jubilatoare (conform adagiului godardian : Un film trebuie să aibă un început, un cuprins și o încheiere, dar nu neapărat în această ordine). Dacă adăugăm acestora cele două lungmetraje de ficțiune ale lui Resnais, puternic marcate de sursele lor literare venind dinspre Noul Roman (Marguerite Duras pentru Hiroshima mon amour și Alain Robbe Grillet pentru Lannee derniŁre à Marienbad), vom avea imaginea unui cinematograf modern provocator de modern chiar ! , a
4 decenii, 3 ani și 2 luni cu filmul românesc by Alex. Leo Șerban () [Corola-publishinghouse/Memoirs/806_a_1825]
-
în considerare că în liceele tehnice lectura este o Cenușăreasă și de multe ori „bobocii” se laudă cu dezinvoltură că până la 15 ani nu au citit niciun roman! Aici intervine abilitatea profesorului de a-l atrage pe elev în lumea ficțiunii, de a-i deschide apetitul pentru lectură și de a-i demonstra că cititul este vorba cronicarului - „cea mai de folos în viața omului zăbavă” (Grigore Ureche), chiar și în era internetului când timpul pare să nu mai aibă răbdare
SIMPOZIONUL NAŢIONAL „BRÂNCUŞI – SPIRIT ŞI CREAŢIE” by Cîmpeanu Raluca () [Corola-publishinghouse/Science/570_a_1139]
-
un grec, Herodot, cel care în Istoriile sale se străduiește să prezinte lucrurile și faptele din trecut așa cum i-au fost relatate. Spirit novator prin metoda "anchetelor" sale, Herodot n-a putut scăpa de tentația digresiunilor, amestec de realitate și ficțiune, fapt ce i-a atras și numele mai puțin lăudabil de "tată al minciunilor". Poate că și acest lucru îi va face pe filozofii greci de mai târziu să minimalizeze rostul istoriei. Atât în Legile, cât și în Timaios, Platon
by OCTAVIAN FLORESCU [Corola-publishinghouse/Science/976_a_2484]
-
și o restituie, ca percepție, în game de la cinism la fantasmagorie. Emblematică este Întâmplarea prozatorului Chițu, o întâlnire a scriitorului cu personajele sale, prilej de evadare, dar și de alienare a celui nevoit să trăiască în lumi paralele, una a ficțiunii, cealaltă a realității. Narațiunea devine o călătorie printre oglinzi deformatoare, întâmplări aparent „normale” sunt relatate străveziu, spre a se extrage din ele învățăturile potrivite. Nepuiul este o proză cu săgeți ironice la adresa poeziei din anii ’60 ai secolului al XX
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289497_a_290826]
-
pripă și cântăriți cu „greutăți false”, am oroare de orice postură judiciară cu nobila excepție a „magistraturii critice”, când ea e făcută cu „amor de literatură” și cu respect de creatorii ei. Nu stă în ființa noastră, a „creatorului de ficțiuni”, pornirea, statura magnifică și adânc istorică a Judecătorului, cel ce împarte dreptatea și astâmpără zavistia sau neînțelegerea. Noi nu „judecăm”, ci „arătăm”, „dezvelim”, sugerăm prin forme și efecte puternice o „altă viață”, mai „urâtă” sau mai „armonică” decât cea pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2354_a_3679]