8,741 matches
-
există răgaz pentru neliniști sau spaime. Sigur, moartea exterioară - de amenințarea căreia nu-i cu putință să fugi - există și aici, dar nu e câtuși de puțin luată în seamă. Singura moarte care contează e cea inițiatică. Religia impune ca insul cel mai bun să fie trimis ca mesager la Zalmoxis, iar colectivitatea întreagă se bucură de acest eveniment. La drept vorbind, mie mi se pare ciudat că tocmai cel mai bun este trimis pe lumea cealaltă. Seninătatea și bucuria lui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
mă bucur de mine. Mă simt fericit. Herodot În concepția religioasă a geților există o fundamentală inovație: aceea potrivit căreia Zalmoxis, înainte să devină zeu, a fost ființă omenească. Nimic din ceea ce nu există în concret nu poate fi divinizat. Insul, care ajunge să aibă o recunoaștere atât de înaltă din partea alor săi, trebuie să se jertfească pentru a garanta salvarea propriei sale stirpe. „Om, rege și zeu”, așa îl definește Herodot. Incendierea Romei La Roma, într-o seară, înainte de a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
că, în fața noastră, mergea același cuplu, adică tot eu și cu un câine ce semăna perfect cu Imperator. La un moment dat s-a întâmplat un eveniment tragic la care am fost participanți direcți toți cei patru: adică cei doi inși ce eram eu în dublură și doi câini identici ce-l dublau pe Imperator. Cele patru imagini s-au intersectat rapid, suprapunându-se fără ca eu să mai pot să le controlez. Atunci am fost obligat să asist la propriul meu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
un altar sacrificial. Deodată, foarte ușor, am fost atins de o suflare de aer proaspăt care mi-a dăruit o clipă de îmbătare. Am crezut că am ieșit din limitele trupului meu și că mă aflu în trupul unui alt ins, cu mult mai tânăr. Simțeam în mine o forță uriașă. Eram cuprins de elanuri supraomenești și mi se părea că totul îmi este permis. Am avut senzația netă că am fost lovit brusc de puterea unei creaturi divine. Mi se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
se transformase în nămol. De bucurie, am izbucnit în plâns. Era o reacție isterică pe care o avem spontan, atunci când ne salvăm de o mare primejdie. Ne manifestăm astfel ca să ne alungăm spaima viscerală. Diogene și Alexandru Libertatea absolută a insului se raportează la statutul filozofului Diogene: singurătate și egocentrism exacerbat. Îi înțeleg invidia lui Alexandru cel Mare. Atunci când filozoful l-a luat peste picior, vorbindu-i din butoi și spunându-i să se dea la o parte din fața soarelui pentru că
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
nu știe care va fi soarta lui și, cu atât mai puțin, dacă va fi în stare să se confrunte cu propriu-i destin. Moartea, însă, pune în cele din urmă capăt încercărilor sisifice ale existenței și-l conduce pe ins înapoi, la starea originară, redându-l increatului. Dorința supremă este aceea a recuperării nimicului. Sufletul fiind nemuritor se reîncarnează în alte forme. În realitate, noi am dori să nu ne fi născut niciodată, să nu fi fost niciodată creați. Religia
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
a rămâne un protejat complice în sânul familiei auguste. E un lucru pe care nu l-am putut suporta: un poet ca Naso trebuia să fie scutit de o asemenea umilire. În viața luxurioasă de la orice curte, liberul arbitru al insului sfârșește inexorabil prin a se pierde, precum și libertatea de opinie, care trebuie, într-un anume sens, să se plieze așa-zisului bine comun. Fabia, de altfel, în sinea ei, mă disprețuia; mă luase de soț doar ca să se bucure de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
multe păsări, între care și cucul. După legenda pe care Aia mi-a relatat-o, primăvara cântecul acestei păsări trebuie auzit numai când ești deja în mișcare. Dacă cineva e surprins de cântarea orfică înainte să se fi trezit bine, insul acela e menit morții. Și datorită acestui motiv, cum sunt foarte superstițios, am luat obiceiul să mă scol cât mai devreme și să mă preumblu pe poteca de la poalele colinei. Azi am întâlnit patru pui de lup care se rătăciseră
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
a întors mereu. Cine știe, poate de data asta a rămas definitiv în pădure să-și crească puii. Sper că nu e un tată denaturat. Ca mine. Comodități Nu e, desigur, ușor să te lepezi de toate convențiile impuse unui ins care trăiește în societate, de comoditățile și de minciunile ei. Trebuie un eveniment violent, o ruptură care să te smulgă salvatoare din inerție. În ce mă privește, aceste evenimente benigne au sosit totdeauna la timp. Hăcuire Azi-noapte țarcul Aiei a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
tribună și să țină un discurs ca să adune masele. V.A. : Eram în America atunci când s-a ținut congresul sau conferința asta de înființare a AZR-ului. Pe urmă ne-am întâlnit la Predeal. Știu că am fost aleși cinci inși în acest comitet director : Cornel Nistorescu, Petre Mihai BĂcanu, Stelian TĂnase, Sorin Roșca Stănescu și cu mine. Sarcina mea expresă era să mă ocup să punem la cale o televiziune independentă, SOTI. A.M.P. : Ziarele noastre n-au rezistat însă
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
dragoste epistolar dintre Veronica Micle și Eminescu, "pe cât de omenesc, pe atât de românesc în esența lui!". Eseistul nu rămâne doar la această constatare. El îl urmărește pe Mihai Eminescu în timp, așa cum arăta în diverse schimburi epistolare, cu diverși inși (personalități) ; observând cu ușurință tehnica adaptabilității poetului la mediul căuia i se adresează:"un Eminescu în corespondența către Maiorescu, P.P. Carp, Iacob Negruzzi, altul când îi scrie lui Creangă, Slavici, Chibici Revneanu ori Samson Bodnărescu, altul, cam greoi jucat jovial
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
ca să nu spun perfidă), provocatoare inocență:"Care Eminescu? Un Eminescu al tuturor, poetul național care a făcut educația sentimentală a unei națiuni sau jurnalistul depășit de evenimente? Scriitorul genial sau omul umilit de contemporani? Creatorul de o impresionantă erudiție sau insul vânat de un șir de boli, unele moștenite? Iar geniul lui este consecința bolii sau a unei vocații tulburătoare, greu de înțeles pentru omul comun?" Sunt întrebări ce sugerează fațete ale personalității scriitorului dar și teme de elucidat pentru un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
din poemul eminescian și din textele filosofice ale lui Giordano Bruno, dar sugerând și contactul cu ideile hegeliene, pentru a poetiza, encomiastic, un soi de definire a personalității lui Eminescu: "Da, zice Demiurgul lui George Popa pe pământ apare-un ins,/ O altă lume-n lume,/ Cât vecii gândul lui e'ntins/ Și geniu-i al său nume". IMAGINARUL CATILINAR (Ioan Derșidan) Cercetător pasionat al operei lui Mihai Eminescu (Sărmanul Dionis, 2000; Monologul dramatic eminescian, 2001; Iconi și literatură, 2002 etc.
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
Leon Kalustian Își amintea: „Constantin Beldie a fost secretar de redacție și la Cuvân tul, prin anii 1924-1926. Când m-am angajat eu acolo, În 1926, l-am găsit În redacție. A lucrat și la Insula, În care semnau doi inși cu pseudonimul Nae & Mitică, adică Nae Ionescu și Dem. Teodorescu (acesta fiind soțul actriței Mioara Zimniceanu). Pe Theodor Solacolu Îl porecleam Țuțubei. Lui Bucuța, Nicolae Iorga Îi zicea Cupuța. La Insula erau colaboratori Fundoianu și Bebe Vinea. Pe Cora Irineu
Caleidoscopul unei jumătăţi de veac în Bucureşti (1900-1950) şi alte pagini memorialistice by Constantin Beldie () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1330_a_2733]
-
După recursul ce l-am făcut în penitenciarul Bacău, mi s-a redus pedeapsa la 4 ani detenție și la 3 ani privare de drepturi civile. Menționez că la proces au fost aduși ca martori contra mea peste 40 de inși, preoți și credincioși, care au declarat, sub presiunea securității, cam ce m-au forțat și pe mine, îndemnându-i sub pretextul că așa eu voi fi scăpat de închisoare... Însă minciuna securității a ajutat mai mult ca să fiu condamnat. De
Franciscani în zeghe : autobiografii şi alte texte by Iosif Diac () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100985_a_102277]
-
mai curând sufletească decât instinctuală, sclavă a simțurilor, stă la baza celor mai multe căsătorii, asigurându-le durabilitatea. Nu știu, pentru că, în afară de părinți, eu n-am iubit decât prin simțuri. Iubirea „morală“ nu are nici o consecință asupra cui se naște dintr-însa; insul respectiv poate fi, de la început până la sfârșit, pradă instinctelor. Mi-am spus uneori că mama i-a fost prea credincioasă tatei ca să-l fi iubit cu adevărat. La vârsta de patru spre cinci ani, vizitele cele mai dese le făceam
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
fost rugat să intervin la autoritățile competente - părinții mei erau oripilați și insistau pe lângă mine să reclam samavolniciile. Dar cum nu aveam, de fapt, cui să mă adresez, căci nu cunoșteam „autorități“, am cerut audiență la comandantul organizației studențești, un ins dur, cu pistrui deloc încurajatori pe față, ca să spun așa, deși probabil pistruii erau atributul lui cel mai candid, relatându-i cele întâmplate, însoțind relatarea mea de date precise, de numele răufăcătorilor: m-a țintit cu priviri reci, tranșante și
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
Dante, Baudelaire, Eminescu în postura de a face umbră pământului fără a scrie? Au renunțat, în secolul nostru, la poezie, un Borges, o Țvetaeva, un Blaga? Vor fi renunțat numai cei cu puțin talent și cu o brumă de cultură, inși pentru care poezia nu se confundă cu propria existență. Pentru artistul autentic, rațiunea de a exista nu poate fi desprinsă de actul creației. Să amintim, în acest sens, două din afirmațiile orgolioase și pline de dramatism ale lui Van Gogh
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
pierde din vedere, era în parte un râs „elitar“, al celor care asimilaseră cu un ceas mai devreme noul limbaj pe socoteala celor ce abia începeau să-l descifreze. El implica, neîndoielnic, și un oarecare resentiment „de clasă“, din partea unor inși pe cale de a-și pierde un trecător monopol sub asaltul noilor aspiranți la civilizație. Nu toți cei ce, la premieră, râdeau cu poftă de cucoana Chirița știau mai multă franțuzească decât ea. Dar mulți dintre ei regretau că și ea
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
biografică de la autor la personaj (sugerată de alte detalii ale textului), faptele s-ar fi petrecut pe la 1830. Este momentul când, în ținuta exterioară a multora, are loc o cotitură radicală. Revăzându-se după un interval de timp neglijabil, doi inși riscau să nu se mai recunoască. Ne putem lesne imagina o asemenea scenă, putem chiar s-o trăim noi înșine cu ajutorul celor patru portrete reproduse pe pagina de alături. În rândul de sus, îi vedem pe spătarul Alexandru Ghica și
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
treptele ierarhiei sociale: boieri, preoți, lăutari, haiduci, țigani, țărani au purtat-o pe rând, iar cei din urmă o păstrează până astăzi.]“ Una din urmările acestui mers descendent o fixează, am văzut mai sus, remarca avizată a Chiriței: atașamentul unui ins față de ținuta cea veche atrăgea, de la un timp încolo, riscul descalificării sociale. Toate elementele garderobei tradiționale parcurg o evoluție similară, fie sub raportul funcției lor simbolice, fie - uneori - chiar al celei utilitare. Cea de-a doua posibilitate se realizează prin
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
natural“ se ascute: între soți intervin și mari diferențe de vârstă. Fetele se căsătoresc foarte devreme, de obicei pe la 13-14 ani, bărbații o fac și la 40... Se adaugă, de pe urma deceselor timpurii și mai ales a frecventelor divorțuri, reînsoțirea unor inși în puterea vârstei cu femei mult mai tinere decât ei. Soțiile se arată deci mai receptive la nou nu doar ca urmașe ale Evei, ci și ca fiice ale unei noi generații. Conflictele iscate de această împrejurare devin, pentru câteva
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
deschide, cu bolți ca ale Dragomirnei, poarta intrării în incintă. Pe acest soclu de arhaică severitate se înalță camera clopotelor, zveltă și elegantă, având în colțuri pilaștri ionici rezemați pe console baroce. Discontinuitatea frapantă a celor două registre sugerează un ins în costumație mixtă, „jumătate cu frac și jumătate cu șalvari roșii, întocmai ca un unterofițer pe care l-am văzut la înformarea miliției, încins cu sabie piste giubeaua blănită cu cacom, purtând pinteni și șapcă cu roșu“ (C. Negruzzi, Au
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]
-
țigări marijuana (2000) și 96-00 (2002), T. propune un personaj unic. Deși vârstele și preocupările diferă de la caz la caz, trăsăturile esențiale ale acestuia rămân neschimbate. De cele mai multe ori el este naratorul unor istorii absurde, se prezintă cititorului ca un ins ridicol, perfect conștient de ciudățeniile lui, pe care le pune însă pe seama unui destin tragic. Este semidoctul prin excelență, care nu își acceptă condiția și, drept urmare, încearcă să iasă din desele situații nefavorabile făcând apel la bruma de cultură și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290145_a_291474]
-
calea fericirii. Însă nu insurmontabile. După cum plăcerile, huzurul, îndestularea sunt, dar nu negreșit, propice fericirii. Totul depinde de felul cum sunt primite. Acestea sunt arhiștiute, repetate de milenii. Le repet și eu acum. Arhiștiute, dar în fond nu prea știute. Insul care nu se are decât pe sine ca scop trăiește într-o dezolantă tautologie sufletească. Sunt suflete fără vocație. Asta înseamnă a nu avea nimic sfânt. După cum unora le lipsește simțul comicului sau al sublimului, altora (în bună măsură, probabil
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]