4,821 matches
-
niște gânduri neplăcute. Venise seceta, secaseră puțurile și a trebuit să facem un ocol mare ca să evităm Tikdabra. Când eram copil, puteai găsi puțuri bune și savane cu multe zile înainte de-a ajunge la râu. Acum, nisipurile amenință malurile, puțurile au secat și dispar ultimele urme de iarbă. Câmpiile unde înainte pășteau animalele poporului peuls nu mai folosesc acum nici cămilelor celor mai înfometate, iar din oazele populate unde te puteai odihni n-a mai rămas nici amintirea - plescăi din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
aer care să aducă un îndepărtat zgomot de viață sau să tulbure nemișcarea unui loc ce părea împietrit, strivit și distrus de soarele care începea să încălzească cu putere. Coborî din două salturi cele patru trepte și se îndreptă spre puț, strigând în direcția birourilor, a sălii de mese și a dormitoarelor soldaților. — Căpitane! Căpitane! Ce glumă e asta? Unde v-ați ascuns? O umbră întunecată răsări din întunericul bucătăriei. Era un targuí înalt, foarte slab, cu un litham de culoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
că mai există încă sunete pe pământ. Putea exista un alt loc mai liniștit decât acel mare panteon în care se transformase vechiul fort de la capătul Saharei într-o zi fără vânt? De ce fusese construit aici, în mijlocul pustiului, departe de puțurile cunoscute și de rutele caravanelor, departe de oaze și granițe, chiar în inima celui mai absolut neant, nimeni nu părea să știe. „Fortul Gerifíes“, mic și inutil, avea sens doar prin prisma teoriei că patrulele nomade aveau nevoie de sprijin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
prisma teoriei că patrulele nomade aveau nevoie de sprijin logistic și de un loc de odihnă. Prin urmare, acel loc era la fel de bun ca oricare altul pe o rază de cinci sute de kilometri pătrați; și s-a săpat un puț, s-au ridicat ziduri crenelate, s-au adus mobile hodorogite, rămășițe, fără îndoială, ale unor vechi cazărmi desființate, și niște oameni au fost condamnați să păzească un petic de deșert, atât de deșert, încât, potrivit tradiției, niciodată, nici un călător nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
drum spre graniță. — Care graniță? — Oare nu sunt bune toate granițele? — Cea din sud și cea din est, da. Dar dacă trec frontiera pe la vest, voi fi spânzurat pe loc. Gacel nu răspunse, ocupat cum era să scoată apă din puț și să le dea de băut nesătulelor animale, dar după ce sfârși, observă sacul de pânză. — N-ai decât asta? vru să știe. — E tot ce am... Nu e prea mult pentru cineva care a fost președintele unei țări - arătă spre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
rugăm ca Alah să-l facă scurt, cât de scurt posibil, dar nici măcar El n-are puterea să micșoreze deșertul. Așa cred, și așa va fi întotdeauna. Sergentul major Malik-el-Haideri refuză hotărât încă o dată. — Nimeni n-o să scoată apă din puțul ăsta și din nici un alt puț pe o distanță de cinci sute de kilometri în jur, până nu aflu unde se ascunde familia lui Gacel Sayah. Bătrânul ridică din umeri neputincios: — Au plecat. Au strâns tabăra și au plecat. De unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
scurt, cât de scurt posibil, dar nici măcar El n-are puterea să micșoreze deșertul. Așa cred, și așa va fi întotdeauna. Sergentul major Malik-el-Haideri refuză hotărât încă o dată. — Nimeni n-o să scoată apă din puțul ăsta și din nici un alt puț pe o distanță de cinci sute de kilometri în jur, până nu aflu unde se ascunde familia lui Gacel Sayah. Bătrânul ridică din umeri neputincios: — Au plecat. Au strâns tabăra și au plecat. De unde să știm încotro? — Voi, tuaregii, știți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
acuzator, împungându-l mereu în piept, încât bătrânul fu cât pe ce să-și scoată hangerul. Unul de-ai tăi, adăugă, un asasin împuțit, a omorât mulți de-ai mei. Soldați care vă apară de bandiți, care caută apă, sapă puțuri și le curăță de nisip. Soldați care pornesc în căutarea caravanelor când se rătăcesc, riscându-și viața în deșert - clătină din cap de mai multe ori. Nu. N-aveți dreptul la apă, nici la viață, până nu-l găsesc pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
beregata unor bieți flăcăi care dormeau și e convins că-și poate bate joc de toată țara. Și nu-i așa! îți jur că nu-i așa. Deci, alege. Bătrânul se ridică în picioare și se îndepărtă încet de buza puțului, fără să scoată un cuvânt. Nu făcuse nici cinci pași, când Malik strigă: Și acum îmi amintesc că oamenii mei trebuie să mănânce! O să sacrificăm în fiecare zi câte o cămilă de-a ta, și poți să-i prezinți nota
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
pentru totdeauna cu legenda ta...“ Dar abia adormise, că o voce ca o meliță îi repetă în minte: „Ferește-te de Tikdabra“, până când dintre umbre apăru chipul Lailei, care îl mângâie pe frunte, îi dădu să bea apă proaspătă din puțul cel mai adânc și îi cântă la ureche așa cum îi cântase în noaptea de ahal a tinerilor necăsătoriți, când desenase în palma lui semnele ciudate pe care doar cei din neamul lui știau să le descifreze. Laila! Laila! Se opri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
rămână în acel loc și să supravegheze „pământul pustiu“ până va veni cineva după ei. Asta se putea întâmpla a doua zi, peste o lună sau peste un an, dar dacă plecau de acolo, urmau să fie împușcați. Era un puț pe-aproape: apă murdară și rău mirositoare, care producea diaree, și vânat unde se termina „pământul pustiu“ și începea podișul din hamada, cu pietrișurile și scaieții săi și cu vechi albii de râuri care cu mii de ani în urmă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
le ascultase copil fiind și pe care va continua să le asculte, fără să se plictisească, până când bătrânul sclav avea să amuțească pentru totdeauna. în amurgul celei de-a treia zile descoperi o tabără de jaime și sheribe lângă un puț. Erau tuaregi, făceau parte din „Poporul Lăncii“, oameni săraci, dar amabili și primitori, ce se învoiră să-i vândă cel mai bun mehari, sacrificară în onoarea lui un miel din care făcură un cușcuș atât de gustos, cum nu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
plăceau prăjiturile acelea și ducea dorul ceasurilor din amurg, când mesteca o bucată, privind soarele ce se ascundea și sorbea ceaiul fierbinte la intrarea cortului său. Apoi, pe când femeile mulgeau cămilele ori flăcăii adunau caprele, se plimba alene până la ghizdul puțului, să vadă până unde ajunge apa, și refuza să admită că totul se sfârșise și că nu se va mai întoarce niciodată la fântâna și la palmierii lui sau alături de familia și animalele sale, pentru simplul fapt că invizibilului duh
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
diversitatea izurilor puturoase, absolut necunoscute lui, ce îl asaltară ca niște cerșetori înfometați care îi așteptau nerăbdători sosirea. Nu era miros de sudoare omenească, de excremente sau de animal mort și putrezit. Nu era nici mirosul de apă stricată în puțuri vechi sau de țap în călduri. Era mai delicat, se simțea mai puțin, dar era la fel de neplăcut și de pătrunzător pentru nasul său de om al spațiilor deschise; era un miros de oameni îngrămădiți, de mii de mâncăruri gătite unele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
fel de burnuz ce acoperă corpul de la umeri până la picioare. Salut tipic al tuaregilor, echivalent cu „Bună ziua!“. Alah să fie cu tine!. Nume dat de tuaregi zonelor unde este apă în subsol și există posibilitatea de a o capta săpând puțuri, motiv pentru care triburile nomade își stabilesc aici taberele. Tip de vegetație sahariană efemeră, ce răsare și se dezvoltă în urma unei averse de ploaie. Văl cu care tuaregii, femeile musulmane și unele triburi nomade din Sahara își acoperă fața. Zănoagă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2272_a_3597]
-
dușmanul celui bogat pentru a deveni prietenul oricărui sărac care caută un acoperiș În numele Domnului. Huruitul trenului i se diminuă În minte și luminile i se stinseră În ochi În timp ce ridica spre propria-i mândrie cortul În oază și săpa puțul În deșert. Deschise larg mâinile În fața ei: — Da, trebuie să dormi acolo. Aranjez eu cu conductorul. Și haina mea - trebuie s-o iei. O să te Încălzească. La Köln Îți fac rost de cafea, dar ți-ar prinde mai bine un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2000_a_3325]
-
trăiască în secolul al XX-lea, când vor importa vite ca să îmbunătățească vechiul lor șeptel... „Și vor continua să aștepte veacuri după veacuri, își spuse el. Vor aștepta până când vor găsi o mină de cupru sau până când va țâșni un puț de țiței, dacă o fi existat vreodată țiței pe aceste înălțimi.“ Simți în urechi efectul pierderii rapide din înălțime și în fața ochilor îi apărură primele plantații de bananieri, care deveniră apoi un verde de culoarea oceanului care nu se va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2109_a_3434]
-
ipostază, de parcă din toate fotografiile cu el nu mai găsești decît una singură. Daniel, un copil palid, cu o căciulă rusească, cumpărînd mere În piața Amzei. Virgil, la 2 Mai, Într-o cămașă cadrilată, fîlfîindu-i deasupra blugilor, scoțînd apă din puț. Marius citindu-le prietenilor Într-o cameră cu lumina În surdină un pasaj frivol dintr-o carte extrem de serioasă. Nu știu ce selector diabolic purtăm În creier și care e secunda aleasă spre a ne fixa definitiv În memorie imaginea unui om
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2081_a_3406]
-
să le știu, pe care n-ar fi trebuit să le știu. Credeam că o pot salva, Eric. Aveam așa de multe idei. Toate amănuntele au dispărut. Undeva în ne-spațiu era o gaură. O gaură mare și adâncă, un puț de lift. De mult timp căutam gaura aceea, căutam o cale de-a coborî în ea. E fragmentar, schematic. În cea mai mare parte, tot ce mai am sunt senzațiile rămase; în locul faptelor, umbre ale emoțiilor trăite. Știu însă că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
data asta, fără trucuri, suntem sinceri până la capăt, nu? Înainte să-și pună rucsacul pe umeri se uită la mine. — Doar de data asta. — Da, spuse ea. Suntem sinceri până la capăt. Ziua ne aduse o altă înșiruire de tuneluri și puțuri de urcat, scări și mari spații cavernoase, pustii. L-am cărat pe Ian cu rândul, ne-am înghiontit, ne-am atins mâinile pe jumătate întâmplător pe jumătate intenționat într-un fel care până la urmă ne făcu să ne ținem de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
erau pline de rouă, am mers cu mașina în oraș, pe un șantier unde se construiește un centru de divertisment sau cinema, am scos pozele cu pești și negativele din plic și le-am aruncat una câte una într-un puț adânc și întunecat, săpat în pământ. Apoi m-am întors aici și-am început să împachetez și să fac curățenie. Ți-am dus de-aici toate lucrurile, Clee. Le-am dat, le-am trimis. Am crezut că așa e mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1862_a_3187]
-
indieni, așa se zicea... iar aici rîul era plin de apa aia neagră și grasă care ieșea din movilă... sigur că da, tata totdeauna spunea că acolo-i petrol, așa spunea, și că cel care-o să sape aici un puț o să ajungă bogat... și Will n-avea decît doi ani jumate și George i-a spus că apa neagră se scurge din trupurile indienilor și ce-a mai țipat și-a urlat Will cînd a auzit asta. Iar mama a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2258_a_3583]
-
aproape că se temea să nu fie trezită și să strice focul degeaba. „E, zice el, și ăștia, băieții lui nea Mite, tineri, de, mai gustau și ei, ba dintr-o țuică dintâi, ba din butoi, mai scoteau apă din puț, mai deșertau cazanu de boască cu găleata, mai gustau, mai aduceau la foc, mai gustau, pe la al doilea, al treilea cazan erau deja piliți și se Întâlneau prin curte și nici nu se mai cunoșteau, se luau la bătaie.“ Cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2298_a_3623]
-
lacurile s-au uscat, în urma lor a rămas sare, gips și nomol care se înfățișează acum în chip de clisă (argilă). De aceea, apele sunt pe acitulburi, sărate și rele de băut. în unele văi sunt izvoare cu pucioasă și puțuri de păcură. Abia spre răsărit de uluc începe iarăși altfel de pământ.” (George Vâlsan) “Nicăieri nu se vede mai bine cum s-a încrețit scoarța pământului, adăugând bârne noi Carpaților, ca în județul Prahovei. Dealul Băicoi este ca un fel
Călătorii literare: antologie de texte literare şi nonliterare utilizate în formarea competenţelor de comunicare: clasele a III-a şi a IV-a by Felicia Bugalete, Dorina Lungu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/400_a_1023]
-
sat - câteva șiruri de terase de ardezie cenușie cuibărite intim într-o vale. Mai încolo, au început să apară mormane uriașe de cărbune pe lângă șine, unde ținutul Chesterfield anunța începutul țării minelor, cu orizontul dominat mai întâi de macarale și puțuri de mină și apoi, discret, o fleșă de biserică, strâmbă, care îmi dădu un fior de nostalgie, purtându-mă cu peste cincisprezece ani în urmă, spre genericul unui stupid serial comic de televiziune despre preoți, la care mă uitam fascinat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]