5,478 matches
-
cu asemenea Întorsătură, continuă să se Întoarcă și se afundă În toate evenimentele. Și poate că problemele devin oarecum mai ușor de Îndurat dacă o lași să se Învârte. Deși nu văd de ce ar trebui să fie mai ușor de Îndurat. Este un moment cu adevărat Înfricoșător. Dar ce poți să faci? Gândurile continuă să se Învârte. — Ca o roată gigantică, spuse fragilul Govinda Lal, cel cu barba neagră. Ar trebui să menționez că am lucrat pentru Worldwide Technics, În Connecticut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
formelor oferite individul e un câmp restrâns de manifestare a marilor forțe ale naturii, aceste pueri abundente, generoase. În afaceri, În profesii, În muncă; ca membru al publicului; ca locuitor al orașelor, aceste prăpastii ciudate; trăind experiența constrângerilor, a manipulărilor; Îndurând tensiuni; ca tată, ca soț ce face hatârul societății realizându-și cota de activități - individul pare a simți aceste puteri mai puțin, și mai puțin, și mai puțin. Astfel Încât cu siguranță mi se pare că vrea un divorț de toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
se cuvine, că era tratat pe măsură, dar nu-i plăcea să fie modernizat de domnul Croze, care se ocupa de recompense frumoase, de ducate suburbane pentru băieții de cartier care se descurcaseră! Și totuși - o inundație! Sammler nu putea Îndura asta. În plus, era o producție semnată Wallace, la fel ca scufundarea limuzinei În lacul de acumulare de la Croton, pelerinajul călare În Armenia sovietică, echiparea unui cabinet de avocatură pentru a rezolva rebusuri - proteste Împotriva succesului „lipsit de valoare“ al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
tanti Linița după o rețetă luată cu sine în mormântă, mi-au săturat pofta de jazz. Dar celelalte duminici, în care zgârcita nevastă a unui văr de-al tatei mă ținea nemâncat până venea omul și la-ndemnul lui se îndura să se scoale din pat să pună de omletă, m-au lecuit definitiv. Nu pot asculta jazz decât în zile ploioase sau nopți de insomnie, când numai gândul la cineva care se gândește la mine mă salvează de refugiul în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2188_a_3513]
-
de fum luminos. Acolo era și coliba lui, o vedea, o mică formă conică. Acolo erau nevestele lui, așteptându-l cu mâncarea gătită, numai bună de pus în farfurie. Dar el nu avea chef să mănânce. Simțea că nu putea îndura să intre și să dea ochii cu nevasta lui cea bătrână, care-l batjocorea cu vorba, și nici cu cea tânără, care-i răspundea supusă, dar îl batjocorea cu fapta. Era amărât și frământat, rupt de prietenii lui care se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2204_a_3529]
-
se ivea un om. Omul se apropia Încet, mergând pe jos, dar ținându-și calul de dârlogi. Era un cal murg, neastâmpărat, care fornăia nemulțumit. Nu-i plăcea, pare-se, că stăpânul lui mergea pe jos. Dar nici nu se Îndura să-l lase pe seama necunoscuților care se aflau În jurul lui. Astfel că Îl urma, scuturând din cap a protest. Când necunoscutul ajunse la mai puțin de douăzeci de pași, Alexandru Își dădu seama că era marea căpetenie mongolă Amir Baian
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
tremurânde de oboseală și cu sufletul Îngenuncheat. Așteptau un ordin, orice ordin, ca să-l ducă la Îndeplinire și apoi să doarmă. Sau să moară. Nu mai conta. Conta doar sfârșitul. Această tragedie trebuia să aibă un sfârșit. Nu mai puteau Îndura povara. Nimeni nu făcuse mai mult decât ei, iar tot ce făcuseră ei era acum zero. Pierduseră. - E ultimul meu ordin, spuse Ștefan, la fel de liniștit. Iar ultimul ordin trebuie respectat. E o datorie de onoare. Căpitanul Pietro smuci frâul, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
strigat el. Își Îndreptase un deget acuzator spre Adam, de parcă el ar fi fost cauza suferințelor Indoneziei. L-ai auzit astăzi, trei ore de minciuni pe care le Înghițim pentru că suntem prea săraci și prea inculți ca să gândim altfel. Am Îndurat timp de trei sute de ani jugul olandezilor, iar acum suntem În stare să credem că orice altceva poate să fie mai bine, chiar situația actuală. Degetul lui Îl Învinuia din nou pe Adam. Așa că te Întreb, oare-i mai bine
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
ca spectacol de cameră germano-polonez, am trecut, după aceea, prin dreptul unei clădiri vechi de pe fostul Brunshöferweg. „Aici locuia ea“, am spus eu și mi s-a părut ridicol. Durerea provocată de ceea ce pierdusem a fost la început greu de îndurat, apoi s-a dovedit suportabilă. În fond, îmi rămânea verișoara preferată. Iar în ceea ce privește serviciul, ne mergea într-un mod plictisitor, suportabil spre bine. Cei care ne instruiau, subofițeri și caporali obosiți de război, se pretindeau blânzi și păreau să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
ajuns direct în lagărul foamei din Oberpfalz. Printre cei zece și apoi mai multe zeci de mii de prizonieri de război am învățat, după șaptesprezece ani de sațietată regulată - rareori se-ntâmpla să mai fim strâmtorați -, așadar, am învățat să îndur foamea, care avea primul și ultimul cuvânt, ca pe o suferință ce rodea fără încetare și totodată să o folosesc ca pe un izvor de nesecată inspirație; în condițiile unei imaginații sporite, am slăbit totuși vizibil. E adevărat că nici măcar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
mai mult decât se putea spune se întâmplaseră în decursul unui timp ce părea fără început și care nu-și putea afla punctul final. Unele lucruri, fiind prea îngrozitoare, au ajuns să fie spuse abia mai târziu sau deloc. Violența îndurată în mod repetat o făcuse pe mama să amuțească. Îmbătrânise, dădea deja semne de boală. Mai nimic nu rămăsese din veselia și zeflemeaua ei. Iar omulețul ăsta hodorogit să fi fost tatăl meu? El, care se străduise întotdeauna să pară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
Fără codițe, părul îi cădea acum ondulat până la umeri. Ce trebuia, ce putea să iasă din ea? Ea părea să fie doar de o tinerețe intactă. Chiar nu se vedea pe ea prin ce anume trecuse, posibil chiar ce anume îndurase „când au venit rușii“. Despre asta nu se vorbea. După vreo paisprezece zile de viață de familie, înotam în zorii zilei, cu bagaj puțin - sacul meu de marinar - prin zăpada înaltă peste care cădea încontinuu, cu fulgi când învârtejiți, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
la ora prânzului, singure sau în grupuri vesele, să se plimbe pe sub copaci. Ah, cum mai ciripeau! Imaginea mea, un bărbat tânăr cu o capră năbădăioasă, le făcea cel puțin să zâmbească. Câte îndemnuri, multe batjocoritoare, nu a trebuit să îndur! În țoalele mele de lucru, în drilul meu cârpit de atâtea ori și tot mereu în conflict cu animalul încăpățânat care voia de fiecare dată s-o apuce în direcția opusă și behăia cât îl ținea gura, eram ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
cale-afară de importantă, capătă însemnătate abia privind în urmă, de vreme ce până la moartea mamei mele - a murit de cancer la sfârșitul lui ianuarie ‘54 - a rămas singura dovadă și legitimație a artistului care până atunci doar afirmam că sunt. Ea, care îndurase îngrijorată „nebuniile“ și călătoriile la „cuibul cucului din nori“, cum zicea ea, și care crezuse orbește în fiul ei, se afla acum în posesia unui lucru pe care-l putea arăta rudelor și vecinilor cu o mică urmă de mândrie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
gândul decât la el însuși, la fericirea lui temerar asigurată și, parcă nepăsător, departe. Tata, care, asemenea sorei, rămânea neconsolat în urmă, mi se părea micșorat, dacă nu intrat la apă. Arăta de parcă nu avea să fie în stare să îndure mult timp atâta părăsire; și curând după moartea mamei mele a început să trăiască cu o văduvă, care, ca și el mai târziu, primea pensie și, ca să n-o piardă, nu s-au luat oficial. Era mulțumit în felul lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
leit-motiv. Mini auzi șoapte despre cai și trăsură: - Orice ar fi! Nici un minut! Totuși, nu de plecarea lor era vorba. Și cum Lenora era gata să leșine din nou, Hallipa, speriat, voi să iasă pentru a da ordine, nu se îndură să plece de lângă Lenora, care îl reținea de braț de câte ori se depărta, pentru a-l respinge imediat. Depline, superbe bătură opt note egale ale vocei curate, nobile, a bronzului pur. Cu o reeomandație către Lina, ou o privire de rugăminte
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
iubit N-am înțeles, deplin, Că abia tu, divină femeie, Dai consistență orizontului meu. Până nu te-am iubit N-am înțeles, deplin, Cât de sărac, și de singur, Și de a-l nimănui am fost, Până când nu te-ai îndurat să mă locuiești, iubita mea... Și că fără tine, Fără iubirea ta, fără iubirea noastră, „de-aș avea darul prorociei și tainele toate le-aș cunoaște și orice știință, și de-aș avea atâta credință încât să mut și munții
Douăzeci şi opt de trepte ale realului by Dan Iacob () [Corola-publishinghouse/Imaginative/100976_a_102268]
-
se va putea întâmpla niciodată. Sfâșie prelung această despărțire încât camera-mi stingheră mi se transformă-n sicriul dorințelor cu danteluri alese, unde păianjenii au uitat să mai guste din catifeaua undelor. Nu știu dacă ochii mei vor mai putea îndura sfârșitul înnoptărilor peste acest deluzoriu fruct al existenței unde Eu-l din eu se desparte aproape nevăzut de oasele lui rare în acest oraș al suferințelor... Iubitule, ca o vânătoare a început totul. Eu eram singura pradă ce se putea
BRAŢELE CERULUI by Marina Costea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/458_a_1438]
-
tușa Agripina? Când am trecut prin Cocora era deja sara târzâu. Tu dormeai. N-am vrut să te trăzâm și nici nu știam unde stă Agripina. Ce să fi făcut? Să te fi lăsat în drum sângură? Nu ne-am îndurat. Te-am luat la noi, i-a explicat Rusalda sărutând-o. Aici nu vei fi bătută dă nimeni. Tu ești Prințăsa noastră. De acum încolo, în șatră i-a rămas acest nume. Teofana a simțit afecțiunea țiganilor din prima clipă
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
de la Murgeni. Aici, în șatră, învață să iubească oamenii, să comunice cu ei, învață limba țiganilor, obiceiurile lor, să-și manifeste liber sentimentele, să-și asume unele răspunderi, să se bucure de viață. Tot în șatră învață să rabde, să îndure umilințe, să nu cedeze în fața greutăților, să lupte pentru a le depăși, să fie dârză și hotărâtă pentru a reuși în ceea ce-și propune. Într-un cuvânt va deveni o fată dârză, luptătoare, sentimentală și visătoare. Până la conturarea personalității
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
greutăților, să lupte pentru a le depăși, să fie dârză și hotărâtă pentru a reuși în ceea ce-și propune. Într-un cuvânt va deveni o fată dârză, luptătoare, sentimentală și visătoare. Până la conturarea personalității ei, mai avea multe de îndurat. O măcina dorința de a merge la cerșit împreună cu Izaura, Păun și Rozmarin, pentru că o încânta venirea lor „triumfală” după o asemenea activitate. Fiecare își expunea cele primite, de la dulciuri până la articole de îmbrăcăminte bineînțeles, oferindu-i și Prințesei care
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
prin buzunare și-i dădea câțiva bănuți. — Să-ți dea Dumnezău sănătate și Maica Precistă! În aceeași zi, Izaura a mai agățat un domn care venea încărcat cu cumpărături, printre care se vedeau niște pâini frumoase și niște cornuri. — Boiarule, îndură-te dă noi ca să-ți ajute Domnul lisus și toți sfinții și dă-ne o pâne că suntem flămânde și n-am mâncat nimic. — De ce n-ați mâncat? — Dacă n-avem ce mânca. — Ai voștri nu vă dau mâncare? Care
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
Alexandru. — Deci Alexandru este fratele tău vitreg, spune Zina speriată. Doamne ferește! Să nu știți până acum?! Cum de-ai ajuns la Ismail Ciurdaru? Teofana le povestește tot trecutul ei, lăsându-i perplecși. — Of! Of! Of! Teofana, fata noastră, câte-ai îndurat și tu! oftează Zina Stamate. — Dacă ai spune cuiva, nu te-ar crede. Ar zice că sunt născoceli. Mă impresionară ce ne povestiși și nu ne pare bine, dar sincer să fiu, m-aș îmbăta de bucurie că ești de-
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
omului de lângă tine. — Deloc, tata Sebi. Poate că gândesc așa și datorită trecutului meu atât de prăpăstios. Hazardul, purtându-mă dintr-un loc în altul, dintr-o familie în alta, m-a făcut mai dârză, mai dură, că trebuia să îndur sau să lupt pentru supraviețuire. Norocul a fost că oamenii peste care am dat erau de treabă, înțelegători și m-au ajutat. Dacă țiganii s-ar fi purtat urât cu mine, aș fi înnebunit. Dacă voi ați fi fost răi
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
rămas aceleași. După sărutări și vorbe de iubire adormeau îmbrățișați plini de dragoste și fericiți că se pot bucura de o viață frumoasă împreună. Nici când se trezeau din somn alintările nu lipseau. Cel care era mai somnoros avea ce îndura din partea celuilalt, mai ales Teofana care cădea pradă sărutărilor d care Cezar se bucura enorm. Numai puțin să fi dat semne că se mișcă sau că vrea să spună ceva, că lui Cezar îi și cădeau pradă buzele ei. — Somnoroaso
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]