6,028 matches
-
Căpitanul Leeth se întoarse cu fața spre Morton, care șovăi o clipă, înainte de a vorbi: - Domnul Grosvenor ne propunea să ne împărțim într-un număr de grupuri egal cu acela al proiectoarelor atomice de care dispunem... - Energie atomică, în interiorul navei?! exclamă un fizician. Oamenii începură să vocifereze, dar când se potoliră, Morton continua ca și cum nu l-ar fi întrerupt nimeni: - Avem patruzeci și unu de proiectoare. Dacă am accepta planul domnului Grosvenor, fiecare dintre aceste proiectoare ar urma să fie manevrat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
proiectoarelor atomice ne va lua oarecare timp, să începem prin a energiza etajele șapte și nouă. Pe cât îmi dau seama, am putea combina cele două planuri, reținând unele elemente din fiecare, în funcție de felul cum vor evolua lucrurile. - Așa mai merge! exclamă cineva, cu vizibilă satisfacție - o satisfacție ce părea împărtășită de mulți. În această atmosferă ceva mai destinsă, oamenii începură să părăsească enorma sală. - Ideea acestui compromis a fost genială, îi spuse Grosvenor lui Morton. - O țineam în rezervă, îi răspunse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
spațiale erau prevăzute cu câte un dispozitiv de refrigerare, oamenii se sufocau de căldură și asudau de zor, muncind ca niște roboți. În plus, ochii le erau orbiți de lumina puternică. Deodată, Grosvenor îl auzi pe un om de lângă el exclamând: - Uite-i că vin! Grosvenor se întoarse în direcția arătată de omul acela și se simți scuturat de un fior. Mașina autopropulsată care înainta spre ei era un fel de sferă, nu prea mare, învelită cu un strat de wolfram
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
în diferite grupuri. Directorul Morton se află la etajul șapte. Domnul Grosvenor, al cărui plan îl punem acum în aplicare, se află la etajul nouă. Vă doresc noroc, domnilor! După o clipă de tăcere, șeful echipei de trăgători de lângă Grosvenor exclamă, voios: - Hai, băieți! Acum, că ne-am reglat tirul, nu mai e nici un pericol, dacă ne trântim la timp pe podea. - Îți mulțumesc, amice! îi spuse Grosvenor. Un biomatematician îl îndemnă pe Grosvenor să-i mai spună militarului o vorbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
al expediției un maximum de efort, mergând chiar până la jertfă de sine... Un țipăt sfâșietor îl împiedica să-și termine fraza: - A pus gheara pe mine!... Repede!... Îmi rupe costumul! Restul se pierdu într-un fel de bolboroseală. - E Dack! exclamă Grosvenor. Recunoscuse vocea asistentului-sef al secției de geologie. În videocomunicator se auzi o altă voce: - A coborât! L-am văzut cu ochii mei! - Și totuși am activat scuturile! Spuse Pennons, destul de calm. Grosvenor își plecă privirea: sub picioarele lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
De unde știi că n-are puterea de a emite niște radiații capabile să distrugă totul în cale? Ai uitat că și felina aceea era în stare să pulverizeze metalele? - Așadar, după părerea dumitale, nu ne rămâne altceva decât să capitulăm? exclamă Gourlay, disprețuitor. - Nu! replică biologul, furios. Ceea ce vreau eu este să ne păstrăm judecata. Să nu ne repezim orbește spre un țel cu neputință de atins! În videocomunicator se auzi vocea lui Korita: - Personal, sunt de acord cu părerea lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
și ceilalți patru, adăugă el pe un ton aspru - încă n-am avut răgazul să-ți vorbesc despre nota pe care i-o dădusem lui Morton - pentru toți cinci, cred că moartea ar însemna o adevărată binecuvântare. - Ai dreptate, Smith! exclamă cineva. Cu cât vor muri mai repede, cu atât mai bine va fi pentru ei! - Să mergem în sala motoarelor! Porunci căpitanul Leeth. Noi... Dar un glas ațâțat îl întrerupse - era glasul lui Zeller: - Repede, domnule căpitan! Trimite de îndată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
încerca să iasă din cuvă, dar, alunecând pe pereții ei metalici, căzu înapoi și se topi în flăcările scuipate de armele oamenilor. - Ia închipuiți-vă că ne-ar fi scăpat și că s-ar fi strecurat prin peretele din față! exclamă Smith, lingându-și buzele. Nimeni nu-i răspunse. Toți erau cu ochii pe cuvă. Ouăle, care se topeau încet în flăcări, sfârșiră prin a arde cu o strălucire aurie. Doctorul Eggert, care stătea aplecat peste trupul lui von Grossen, exclamă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
exclamă Smith, lingându-și buzele. Nimeni nu-i răspunse. Toți erau cu ochii pe cuvă. Ouăle, care se topeau încet în flăcări, sfârșiră prin a arde cu o strălucire aurie. Doctorul Eggert, care stătea aplecat peste trupul lui von Grossen, exclamă deodată: - A, mușchii încep să i se relaxeze, iar ochii se deschid! Presupun că-și dă seama ce se întâmplă. Paralizia i-a fost provocată de prezența oului în stomac, dar acum, când oul i-a fost scos, începe să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
arheologului. - Domnule Smith, rosti acesta politicos, nu încape nici o îndoiala că și-a închipuit ce vom face. Probabil că era pe treapta cea mai de sus a "ruralității". - Bine-ar fi să avem și noi unele din însușirile acestei "ruralități", exclamă Pennons. Știți că ne trebuie cel puțin trei luni ca să reparăm stricăciunile pricinuite de trei minute de energizare necontrolată? La un moment dat m-am temut că... Căpitanul Leeth îl întrerupse, zâmbind: - Îți voi sfârși eu fraza, domnule Pennons. Te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
de ani-lumină de Pământ! - Mă întreb ce s-ar fi întâmplat dacă monstrul ar fi reușit să pună stăpânire pe navă? spuse cineva. De bună seamă că ar fi plecat cu ea, pentru a încerca să cucerească întreaga galaxie. - Dumnezeule! exclamă cineva. Să nu mai lăsăm niciodată alt monstru la bordul acestei nave! Nervii mei n-ar mai rezista, iar eu nu mai sunt omul cumsecade care s-a îmbarcat la începutul expediției! - Ai exprimat gândul nostru, al tuturor! rosti Kent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
nici unui obiect concret, ca de pildă o navă inamică. Până la steaua cea mai apropiată era o distanță de cel puțin o mie de ani-lumină. Oamenii de pe punte înjurau de mama focului, aflând despre toate aceste lucruri. - O mie de ani-lumină! exclamă Selenski, pilotul-șef. Păi, la o astfel de distanță n-am putea să transmitem nici un mesaj fără ajutorul unor radiotelescoape! Căpitanul Leeth veni în fugă și, după ce se consultă în grabă cu câțiva savanți, convocă un consiliu de război. - Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
Grosvenor, ai cuvântul. - Deși e greu de crezut că ființa aceea ar putea fi în stare să ne interpreteze simbolurile, eu socot că ar trebui să distrugem hărțile noastre stelare zise Grosvenor. - Eram pe punctul de a propune același lucru, exclamă von Grossen, ațâțat. Continuă, Grosvenor! În sală se auziră murmure aprobatoare. - Acțiunile noastre, urmă Grosvenor, se întemeiază pe convingerea că scutul exterior ne poate apăra. În realitate, nu avem de ales. Dar în momentul când vom debarca pe planetă ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
o scurtă pauză, am exprimat exact punctul dumneavoastră de vedere? - Aproape exact, domnule Grosvenor, îi răspunse Kent care-și recăpătase stăpânirea de sine. Dacă nu mai are nimeni nimic de spus, să punem la vot propunerea lui Gunlie. - O retrag! exclamă astronomul. Mărturisesc că nu mă gândisem la unele din neajunsurile legate de o debarcare prematură. Kent șovăi o clipă, apoi spuse: - Dacă vreunul dintre dumneavoastră dorește să susțină propunerea lui Gunlie... Cum, însă, nu se ridică nimeni, Kent continuă, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
de nisip, apă... Deodată, acele cadranelor pe care le avea sub ochi se răsuciră, pentru a se opri, însă, numaidecât. Reacția lor indică indirect prezența unui strat compact de minereu de fier, cu urme de carbon și de molibden... "Oțel!" exclamă Grosvenor și acționă o tastă, care declanșa un șir întreg de evenimente: o alarmă începu să sune, McCann sosi în fugă, iar nava se opri din zbor. La câțiva pași de Grosvenor, McCann începu să discute cu Kent. - Da, domnule
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
uneia dintre ele, împreună cu McCann. Amândoi se pomeniră în curând, laolaltă cu alți savanți, în față rămășițelor unui schelet. - Deși e atât de zdrobit, cred că o să-l pot reconstitui, zise Smith. Degetele lui experte începură să potrivească oasele. - Patruped! Exclamă el după ce supuse unul din picioare la un examen fluoroscopic. Patrupedul ăsta e mort de vreun sfert de veac. Grosvenor se depărtă. Sfărâmăturile acestea, își spunea, ascundeau, poate, secretul principalelor caracteristici fizice ale unei seminții dispărute. Era însă puțin probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
posibile. Deocamdată, singurele simptome sunt febră și probabil puțin lichid în plămâni. Îmi pare rău, Greg, dar nu te pot lăsa să-i vorbești. S-ar putea să fie ceva grav la mijloc. - Trebuie totuși să ne asumăm acest risc! exclamă Kent. Domnul Grosvenor e în posesia unor informații prețioase și sunt sigur că are încă destulă putere ca să mi le dea. Doctorul Eggert se întoarse spre Grosvenor și-l întreba: - Cum te simți? - De vorbit, pot vorbi, răspunse el cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
-i convoci pe șefii de secții, pentru a-mi da posibilitatea să le prezint personal recomandările mele. Dacă ar fi avut răgazul, și-ar fi ridicat brațul ca să se apere: mai furios decât bănuise el, Kent îl plesni peste gură, exclamând: - Te crezi deștept, ai?! Pretinzi că ești bolnav? Oamenii loviți de anumite boli stranii își ies uneori din minți și trebuie tratați fără menajamente, ca să nu pună în primejdie viața celor mai buni prieteni ailor! Grosvenor îl privi ca printr-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
navă. Kent, care apucase să pună mâna pe clanță, se opri și se întoarse spre pat. - În regulă, zise el cu un zâmbet acru, te vom scărmăna cu ușa deschisă. Hai, vorbește, amice! Cei doi tehnicieni înaintară spre Grosvenor. - Bredder, exclamă acesta, ți s-a spus vreodată ce înseamnă o sarcină electrostatică periferică? Văzând că cei doi șovăie, nexialistul adăugă, cu răceală în glas: - Dacă mă atingeți, o să ardeți de vii! Mâinile au să vi se umple de bășici, fața o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
majoritatea va hotărî, iar eu nu mă voi mai putea opune hotărârii ei prin nici un mijloc legal. Se opri, pentru a-i lăsa pe toți să se pătrundă de această idee. Mulți începură să schimbe priviri neliniștite. - Nu vă pripiți! exclamă Kent. Eu m-am și izbit de zidul de piatră al egoismului acestui individ! Era prima remarcă ostilă rostită de la începerea ședinței. Grosvenor îi aruncă o privire fugară, apoi continuă: - Îmi revine penibilă misiune de a vă informa, domnilor, că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
participanți la această expediție. Îi rog pe cei care sunt contra să ridice mâna. Toți cei prezenți ridicară mâinile, în afară de trei: Korita, McCann și von Grossen. Grosvenor observa apoi că și căpitanul, care stătea lângă Kent, se abținuse. - Căpitane Leeth, exclamă Grosvenor, a sosit momentul să preiei controlul asupra navei, așa cum îți dă dreptul însuși statutul ei. Pericolul este evident! Căpitanul îi răspunse, cu o voce tărăgănată: - Așa ar fi, domnule Grosvenor, dacă ne-am afla în fața unui inamic vizibil. Dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
de mânie. În cele din urmă, tot căpitanul Leeth vorbi, pe un ton potolit: - Domnule Grosvenor, nu pot fi de acord cu afirmațiile dumitale, care mi se par neîntemeiate. - Ei bine, acum știm ce părere are despre noi domnul Grosvenor! exclamă Kent. Acesta nu părea revoltat de insultă în sine. Atitudinea lui era a unui om foarte binedispus, ba chiar pus pe glume. Uitase pesemne că, în calitate de locțiitor al directorului, avea datoria de a veghea că ședința să se desfășoare într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
veghea că ședința să se desfășoare într-o atmosferă demnă și civilizată. - Domnule Kent, i se adresă Meader, șeful subsecției de botanică, nu înțeleg cum poți tolera o remarcă atât de insolentă. - Foarte bine, ridicați-vă în apărarea drepturilor voastre! exclamă Grosvenor. Universul e în pericol de moarte, dar voi trebuie să vă păstrați sentimentul demnității. McCann, care tăcuse până atunci, i se adresă arheologului, pe un ton stânjenit: - Korita, spune-mi, te rog, dacă ar exista într-adevăr în spațiu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
E o tristă necesitate, dar te asigur că nu există altă soluție. De fapt, mă așteptam la această reacție, zise el tăios. Domnilor, m-ați silit să recurg la un mijloc pe care-l regret nespus. Iată ultimatumul meu! - Ultimatum?! exclamă Kent, alb ca varul. Grosvenor continuă, fără să-l bage în seamă: - Dacă până mâine-dimineața la orele zece planul meu nu va fi acceptat, voi prelua conducerea navei. Toți cei aflați la bordul ei vor trebui să-mi execute ordinele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
zicem că aș veni cu gândul ascuns de a te asasina... - Aici, în secția mea, n-ai putea să mă omori nici măcar cu un ciomag, replica Grosvenor, pe un ton categoric, menit să-i impresioneze pe eventualii ascultători. - Bine, sosesc! exclamă McCann și întrerupse legătura. Era desigur foarte aproape, căci nu trecu nici un minut și detectoarele ascunse pe coridor începură să-i semnaleze prezența. Deodată, capul și umerii îi apărură pe display-ul videocamerei de supraveghere, iar peste câteva clipe McCann
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]