5,121 matches
-
du nazisme dans la philosophie. Autour des séminaires inédits de 1933-1935, Albin Michel, Paris, 2005. Bibliografia secundară despre Carl Schmitt este și ea enormă, conținând și „execuții”. Nu mă pot extinde aici. Pentru o inteligentă și originală analiză a marelui gânditor german, vezi Théodore Paleologu, Sous l’œil du Grand Inquisiteur. Carl Schmitt et la théologie politique, Les Éditions du Cerf, Paris, 2004, pp. 21-25; „Un concept problématique” se numără printre cele mai bune sinteze critice asupra unui concept schmittian central
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
încă din anii 1830. Ironia istoriei face ca nici astăzi americanii să nu poată citi cu adevărat cel de-al doilea volum al Democrației în America - o meditație profetică și tragică despre ceea ce revelează omul democratic („omul nou”, pentru marele gânditor francez) în legătură cu natura umană. Numeroase confesiuni autobiografice, precum și analize punctuale ale unor autori și cărți ritmează și ilustrează diatriba lui Bloom. Fiecare dintre ele ar merita o discuție aparte, fiindcă toate ne ajută să urmărim mai bine meandrele și chiar
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
-M. afirmă chiar că Eminescu a avut preștiința Ființei înaintea lui Heidegger, pentru că poetul român a trăit raportul cu Ființa prin anticiparea propriei morți și prin repetarea acesteia în spirit. Și prin Nietzsche e explicată, de asemenea, poezia lui Eminescu: gânditorul german, care iubea pe cei care trăiau murind, e temeiul discursului despre poetul aflat sub semnul conștiinței morții încă din prima tinerețe, când dispare „iubita din Ipotești”, eveniment ce catalizează experiențele concrete ale existenței eminesciene. Instrumentele hermeneutice folosite de autoare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288627_a_289956]
-
mai bagă și un cadru cu o inscripție luminată pe un perete, „Jos războiul antisovietic !”, ca să priceapă și ultimul om al muncii. Cât îl privește pe intelectualul ochelarist, cum altfel, interpretat de Nicolae Praida, el ne este arătat holbându- se gânditor la un manifest comunist filmat gros-plan ca o pagină din Biblie, pe care scrie : „Nu vă lăsați târâți în război ! Vrem pace cu Uniunea Sovietică !”. Apoi, alt gros- plan pe mâinile lui care rup manifestul și îi dau foc într-
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
Burebista. Mihai făcea parte din elita boierească a Țării Românești, avea o personalitate extrem de accentuată, a lăsat pentru istorie, în legătură cu înfăptuirea Unirii, vorbele : „Pohta ce-am pohtit !”. Și pe acest om scenariul Buzduganului cu trei peceți îl transformă într-un gânditor marxist : Eu cred că nu drepturile și pohtele principilor trebuie să dicteze cursul istoriei, drepturile și voința națiilor trebuie puse mereu în față, pentru ca, odată și odată, să rămână în față, pentru totdeauna. Mulți spectatori români vor fi tresărit de
Filmul surd în România mută: politică și propagandă în filmul românesc de ficţiune (1912‑1989) by Cristian Tudor Popescu () [Corola-publishinghouse/Science/599_a_1324]
-
și care astăzi nu mai interesează pe nimeni (excepție fac autorii cărții), Paulescu rămâne cea mai luminoasă personalitate a științei în toate ipostazele sale. El se alătură astfel marilor personalități ale științei, pe care el însuși le venera cu smerenia gânditorului de substanță, intrând cu fruntea sus în rândurile lor. Din această perspectivă, unde se plasează grupul din Toronto care, după „ realizarea lor’ răsplătită cu atâtea onoruri, nu a mai produs nimic în plan științific? Mai mult, unde se plasează încercarea
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
cunoaște omul în detaliu, ca entitate fizică și psihică. Mai mult, prin evoluția sa omul și-a desăvârșit calitățile sale de ființă socială, rațională și creatoare (științifică), subordonându-și mediul în care trăiește în interesul său exclusiv. Încă din vechime gânditorii și-au dat seama de dualitatea existențială a omului: materie și spirit, dependența totală a ființei umane față de mediul fizic (dar și social) în care trăiește, de trăsăturile comportamentale specifice dar și comune lumii vii, aspecte care nu s-au
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
statal - în cazul lui Platon și a unei societăți bazate pe proprietate - în cazul lui Aristotel. Tot ce a urmat în planul gândirii filosofice nu a fost decât o preluare și o actualizare la timpul istoric a ideilor acestor mari gânditori. Astfel, Sofocle, Jan Jacques Rousseau, Bacon, Kant, Hegel, Spencer, Hume, Voltaire, Marx, Nictsche, Feuerbach, Engels, Lenin, Russel etc., au gândit lumea doar aparent diferit, plecând de la individ ca entitate, până la social ca raporturi între indivizi și lumea în care trăiesc
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
dacă ne gândim la corifeii acesteia în plan național: Vasile Conta, Constantin Noica (materialiști atei), Nae Ionescu, Petre Țuțea (naționaliști creștini) și Lucian Blaga (creatorul Marelui Anonim) ca să nu cităm decât câteva exemple. Trebuie subliniat faptul că marea majoritate a gânditorilor erau departe de a cunoaște natura umană și în general natura lumii viețuitoare, în ceea ce are esențial ca structură și funcție, capacitate de adaptare și supraviețuire, a acelor trăsături caracteristice și distinctive care o guvernează, a finalității biologice care operează
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
servesc decât să inducă lumea în eroare’’ spunea pe bună dreptate Paulescu. O demonstrează din plin experiența istorică a societății umane de la începuturi până astăzi, pe care Paulescu a încercat să o surprindă în termeni critici, de pe poziția cercetătorului, savantului, gânditorului și, înainte de toate, a cunoscătorului în detaliu a naturii umane integrată în marea familie a lumii viețuitoare, încercând, în același timp, să o asimileze unui sistem filosofic unitar și viabil. Or această întreprindere nu este posibilă fără a cunoaște resorturile
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
in scientific field, the deep of their thinking in philosophical and social plan, this two exceptional scientists gained their place in the pantheon of our great personalities for national and world science and culture. În panteonul marilor noștri savanți și gânditori două personalități ale științelor medicale românești au marcat, la vremea lor, gândirea epocii. Pentru că, prin realizările lor în plan medical (mai ales în cercetarea fundamentală), prin gândirea lor dincolo de culoarele, să zicem, mai strâmte ale domeniului lor de activitate, prin
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
a fost cel mult valorificată conjunctural, pentru că, dincolo de genialitatea lui ca poet, Eminescu a fost tot atât de genial în gândirea sa social politică și filosofică. Fie-mi deci permis să evoc în câteva cuvinte pe fiecare din acești doi savanți si gânditori. Nicolae C. Paulescu 186-131 este descoperitorul necontestat astăzi al insulinei, hormonul care reglează glicemia, în absența căruia se dezvoltă diabetul zaharat o boală cu consecințe dezastruoase asupra organismului. Până la descoperirea insulinei supraviețuirea unui bolnav diagnosticat cu diabet zaharat varia între
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
putea extrage idei extrem de valoroase, dar poate cel mai important ar evita erorile uneori grosolane într-un domeniu atât de delicat ca învățământul, piatră de temelie în formarea generațiilor care se succed. Trăsăturile caracteristice ale operei acestui mare savant și gânditor sunt spiritul creator, profunzimea gândirii și reflecția filosofică, toate străbătute de spiritul de adevăr și dreptate. Aceste idealuri le-a susținut cu un curaj ieșit din comun în perioada instalării regimului comunist în România, când bolșevizarea țării era scopul ocupantului
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
le-a susținut cu un curaj ieșit din comun în perioada instalării regimului comunist în România, când bolșevizarea țării era scopul ocupantului sovietic, idealuri pentru care va plăti cu prețul vieții. Trei momente au semnat destinul tragic al acestui mare gânditor. Primul a fost la 15 ianuarie 145 cu ocazia deschiderii anului universitar 145-146 când susține public prelegerea ,,Substratul biologic al progresului” în care arată că evoluția stă în directă opoziție cu revoluția, că războiul este ,,cea mai nenorocită perversiune a
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
condamnabile, personalitatea care a contribuit decisiv la realizarea acelui moment crucial să fie ostentativ eludat. Este vorba de omul de geniu, medicul, fiziologul, filosoful, cercetătorul, savantul Nicolae Constantin Paulescu, omul care, prin munca, gândirea și realizările sale, înnobilează galeria marilor gânditori ai neamului românesc. Autoritate științifică incontestabilă a timpului său (sfârșitul sec. al XIX-lea și începutul sec. al XX-lea), recunoscut ca atare de contemporani, N. C. Paulescu este cel care, după 15 ani de cercetare asiduă, descoperă insulina (numită
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
la două semnificații principale, a împărți și a transmite sau a stabili o relație care se perpetuează în ambiguitatea modernă. Numeroși sociologi au considerat că trăsătura fundamentală a comunicării constă în stabilirea unei legături sociale, oricare ar fi influențele teoretice. Gînditori contemporani precum J. Habermas și N. Luhmann consideră comunicarea politică drept conceptul cheie al teoriei lor: unul cercetează condițiile de existență a consensului rațional elaborînd o teorie asupra activității comunicaționale; celălalt prezice, fără ezitare, că "raportul dintre comunicare și societate
Comunicarea politică by Jacques Gerstlé [Corola-publishinghouse/Science/924_a_2432]
-
Burton's Gentleman's Magazine, în analiza imaginației, pe care o face cu acest prilej, el dezavuează "geniul rău la prozaicului" ("evil genius of mere matter-of-fact") și îi opune "misticul sau curentul subteran al sensului"59, prin care, după cum spune gânditorul german, "esențe incomprehensibile" devin "esențe supranaturale", divine 60. "Valea Usher", i.e., spațiul poetic, sugerează, așadar, Ion Barbu, continuând gândul lui Edgar Poe, este un tărâm al iluminării spirituale (epifaniei). Fractură abia vizibilă a zidurilor casei ("alfabetul alveolar și distrat al
[Corola-publishinghouse/Science/84958_a_85743]
-
părți interdependente. Aceasta înseamnă că fiecare parte a societății este dependentă într-o anumită măsură de alte părți ale societății, așa că ce se întâmplă într-un domeniu din societate are efecte importante și în alte domenii. În această idee, unii gânditorii sociali au văzut adesea societatea și acțiunea acesteia ca un organism viu. Auguste Comte, Herbert Spencer și (mile Durkheim au folosit această analogie. Dacă ne gândim la propriul nostru corp, atunci este foarte clar că pentru a supraviețui, acesta depinde
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
lungul întregului nostru demers, se combină și produc schimbarea societății. Deoarece problemele sociale constituie consecințele esențiale, definitorii ale oricărei schimbări sociale, din perspectiva paradigmei sociologice, abordăm problemele sociale produs și rezultat inevitabil al procesului schimbării. Cap. 11 POPULAȚIA Din totdeauna, gânditorii și politicienii, dar și oamenii obișnuiți au reflectat asupra condițiilor de viață în societate legându-le, într-o formă sau alta, de problema populației, de numărul și creșterea acesteia. Să luăm în considerație situațiile următoare: * Vrei o carieră care să
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
un rol important în schimbare. Astfel, teoreticieni ca Herbert Marcuse și Jurgen Habermas, spre exemplu, arată că educația și dezvoltarea conștiinței poate servi ca un catalizator al schimbării chiar dacă condițiile economice și sociale nu sunt cele mai favorabile. Pentru acești gânditori, societatea este caracterizată prin conflict și luptă, dar schimbarea socială nu este numai un rezultat al forțelor impersonale structurate; mai mult, aceasta este stimulată de credințele umane, de gândurile și acțiunile oamenilor. În realitate, Marx a recunoscut în câteva scrieri
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
făcut o analogie între culturi și ciclul vieții umane: tinerețea este urmată de maturitate, bătrânețe și moarte. În 1918 el a scris lucrarea Declinul Occidentului în care prezicea acest fenomen. Dar predicția lui a căzut la examenul timpului. Un alt gânditor proeminent al teoriei ciclice este istoricul Arnold Toynbee. Acesta a argumentat că toate civilizațiile apar și dispar, dar a văzut acest ciclu în termenii provocării mediului și răspunsului pe care civilizația îl dă acestei provocări. Pe scurt, el a argumentat
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
trezirea identificării naționale. Decisivă este existența unei "comunități de amintiri" (community of recollections), care să păstreze vie memoria "mândriei colective", dar mai ales a "umilințelor" suferite în comun (cf. Hutchinson și Smith, 1994). Și în acest punct concepțiile celor doi gânditori rezonează armonic, Renan (1990) accentuând faptul că "suferința în comun unește mai mult decât o face bucuria. În privința memoriilor naționale, durerile au mai mare valoare decât triumfurile, întrucât acestea impun obligații, și necesită un efort comun" (p. 19). Importanța decisivă
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
de unitate politică a neamului românesc în aceeași autoritate statală (cu un accent mai apăsat pe unirea principatelor danubiene, "valachii transdanubieni", cum îi numește Kogălniceanu pe românii ardeleni, neintrând în pragmatica politică a vremii, dar figurând în aspirațiile utopice ale gânditorilor romantici). Întrucât lucrarea de față își propune să investigheze mai degrabă "ariergarda" reprezentată de consensul societal sancționat oficial, care își găsește expresia în literatura didactică elaborată explicit în scopul educației publice, analiza va fi centrată pe imaginea trecutului românesc așa cum
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
națiunii poartă toate însemnele precarității memoriei. În fapt, Renan se lansează în discursul său împotriva reducționismului lingvistic, argumentând persuasiv că limba, ca de altfel rasa, dinastia, religia, interesul material colectiv și geografia, nu poate fi niciunul elementul decisiv al națiunii. Gânditorul francez chiar atenționează asupra confundării națiunii cu grupul lingvistic ca ducând către "o eroare dintre cele mai fatale" (Renan, 1990, p. 8). Scăpările memoriei sunt, probabil, blamabile pentru denaturarea argumentului renanian într-un om de paie, în contra căruia să își
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
locul aspectelor de natură colectivistă. A doua și decisiva etapă a colectivizării doctrinei naționaliste s-a produs după ce ideea a trecut, în călătoria sa de difuziune geografică, granița fizică și simbolică a Rinului. În spațiul cultural german, sub influența unor gânditori precum J.G. von Herder - care a introdus potenta noțiune de Volkgeist ("spiritul poporului") - și J.G. Fichte - cu ale sale hotărâtoare Cuvântări către Națiunea Germană - naționalismul a suferit metamorfoza doctrinară completă de la o ideologie individualist-liberală indisociabilă de aspirațiile democratice (i.e., naționalismul
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]