45,986 matches
-
nu au fost reglementate, este vorba de statutul Ierusalimului de Est, controlul resurselor de apă și statutul palestinienilor exilați (mai precis, dreptul acestora de a reveni în teritorii). Cu toate acestea, Acordul Oslo I (1993) a constituit debutul, procesul de pace fiind complinit ulterior cu o serie de acorduri ce vor stabili o serie de aspecte tehnice ale transferului de autoritate dinspre Israel către AP. La 4 mai 1994, la Cairo,807 s-a semnat între Yasser Arafat și Shimon Peres
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
și a Egiptului, acordul privind implementarea hotărârilor de la Oslo (din 1993), prin care se limitau acțiunile Israelului asupra Gâzei și Ierihonului (Cisiordania) și se conferea un nou statut palestinienilor. Acordul de la Cairo este al treilea element semnificativ al agendei pentru pace, reafirmând succesele negocierilor inițiate la Madrid și recunoscând legitimitatea aranjamentelor de autoguvernare din Gază și Ierihon, negociate pe filiera Oslo, ca parte integrantă a procesului de pace. Acordul se dorea a fi o extensie a Declarației de Principii semnată la
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
statut palestinienilor. Acordul de la Cairo este al treilea element semnificativ al agendei pentru pace, reafirmând succesele negocierilor inițiate la Madrid și recunoscând legitimitatea aranjamentelor de autoguvernare din Gază și Ierihon, negociate pe filiera Oslo, ca parte integrantă a procesului de pace. Acordul se dorea a fi o extensie a Declarației de Principii semnată la Washington (la 13 septembrie 1993), precum și a protocolului privind retragerea forțelor israeliene; acordul făcea referiri specifice la transferul de autoritate, structura și componența autorității palestiniene, puteri și
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
puterile și responsabilitățile, iar autoritatea palestiniană trebuia să și le asume, preluându-le de la guvernul militar israelian și de la administrația lui civilă în următoarele sfere: educație, cultura, sănătate, asigurări sociale, turism și impozite.809 La 26 octombrie 1994 procesul de pace cu statele arabe înregistrează o reușită, după mai multe runde de negocieri 810 bilaterale (în baza premiselor create la summitul de la Madrid, 1991), reușindu-se stingerea conflictului dintre Iordania și Israel prin semnarea unui tratat 811 de pace. La 28
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
procesul de pace cu statele arabe înregistrează o reușită, după mai multe runde de negocieri 810 bilaterale (în baza premiselor create la summitul de la Madrid, 1991), reușindu-se stingerea conflictului dintre Iordania și Israel prin semnarea unui tratat 811 de pace. La 28 septembrie 1995 s-a încheiat acordul 812 interimar israeliano-palestinian Oslo ÎI, referitor la statutul Cisiordaniei, care prevedea retragerea forțelor armate israeliene din șase orașe (Nablus, Ramallah, Beethleem, Jani etc.), organizarea de alegeri legislative naționale palestiniene,813 precum și eliberarea
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
1997 și la 21818 ianuarie 1997, acestea reglementau aspecte legate de aranjamentele de securitate care se impuneau în orașul Hebron, redistribuirea trupelor, clarificarea atribuțiilor poliției palestiniene, accesul liber la locurile sfinte, precum și transferul unor responsabilități civile către palestinieni. Procesul de pace arabo-israelian canalizat pe falia israeliano-siriană a încercat să reia819 tema discuțiilor de pace în perioada 15-16 decembrie 1999 (la Washington) și, ulterior, la 3 ianuarie 2000 (la Shepherdstown,820 West Virginia); cu toate acestea, până în prezent negocierile privind tratatul de
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
securitate care se impuneau în orașul Hebron, redistribuirea trupelor, clarificarea atribuțiilor poliției palestiniene, accesul liber la locurile sfinte, precum și transferul unor responsabilități civile către palestinieni. Procesul de pace arabo-israelian canalizat pe falia israeliano-siriană a încercat să reia819 tema discuțiilor de pace în perioada 15-16 decembrie 1999 (la Washington) și, ulterior, la 3 ianuarie 2000 (la Shepherdstown,820 West Virginia); cu toate acestea, până în prezent negocierile privind tratatul de pace dintre Israel și Siria au rămas fără o finalitate concretă. Memorandumul 821
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
arabo-israelian canalizat pe falia israeliano-siriană a încercat să reia819 tema discuțiilor de pace în perioada 15-16 decembrie 1999 (la Washington) și, ulterior, la 3 ianuarie 2000 (la Shepherdstown,820 West Virginia); cu toate acestea, până în prezent negocierile privind tratatul de pace dintre Israel și Siria au rămas fără o finalitate concretă. Memorandumul 821 încheiat la Wye River Plantation (23 octombrie 1998) reprezintă un alt acord important care a marcat evoluția procesului de pace arabo-israelian în încercarea de a clarifica responsabilitățile părților
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
toate acestea, până în prezent negocierile privind tratatul de pace dintre Israel și Siria au rămas fără o finalitate concretă. Memorandumul 821 încheiat la Wye River Plantation (23 octombrie 1998) reprezintă un alt acord important care a marcat evoluția procesului de pace arabo-israelian în încercarea de a clarifica responsabilitățile părților în vederea implementării Acordului Oslo ÎI (Cairo, 28 septembrie 1995), în Fâșia Gază și Cisiordania. Documentul prevedea retragerea israeliană din Cisiordania (în proporție de 13%) și eliberarea, în trei etape, a 750 de
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
se făcea referire la distrugerea statului Israel, considerând insuficientă simplă amendare a acestor articole (prin acordul Consiliului Central al OEP); acordul de la Wye River garanta posibilitatea celor două părți de a adopta în mod unilateral măsuri considerate necesare pentru restabilirea păcii reafirmând, totodată, angajamentul acestora de a efectua implementarea tuturor acordurilor încheiate începând cu momentul Oslo I (1993). Summitul desfășurat la Sharm el-Sheikh (în 4 septembrie 1999) a readus la masa negocierilor reprezentanții Israelului, AP, Egiptului, Iordaniei și SUA, prilej cu
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
tuturor acordurilor încheiate începând cu momentul Oslo I (1993). Summitul desfășurat la Sharm el-Sheikh (în 4 septembrie 1999) a readus la masa negocierilor reprezentanții Israelului, AP, Egiptului, Iordaniei și SUA, prilej cu care s-a încheiat un nou acord de pace israeliano-palestinian, având ca bază recomandările Rezoluțiilor ONU 242 și 338, dar și acordurile în vigoare la acea dată. Memorandumul 822 ratificat la Sharm el-Sheikh prevedea continuarea eforturilor depuse de părțile semnatare în vederea implementării unui acord cu caracter permanent, dar și
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
dată. Memorandumul 822 ratificat la Sharm el-Sheikh prevedea continuarea eforturilor depuse de părțile semnatare în vederea implementării unui acord cu caracter permanent, dar și reglementarea unui cadru legal pentru eliberarea 823 prizonierilor palestinieni. Un alt moment semnificativ în evoluția procesului de pace l-au reprezentat negocierile tripartite de la Câmp David, care s-au finalizat prin încheierea unui acord 824 (la 25 iulie 2000) care viza implementarea unui statut permanent asupra Teritoriilor Palestiniene în vederea instaurării unei păci juste și durabile;825 semnatarii acordului
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
moment semnificativ în evoluția procesului de pace l-au reprezentat negocierile tripartite de la Câmp David, care s-au finalizat prin încheierea unui acord 824 (la 25 iulie 2000) care viza implementarea unui statut permanent asupra Teritoriilor Palestiniene în vederea instaurării unei păci juste și durabile;825 semnatarii acordului Câmp David ÎI, reiterând principiile 826 deja consacrate, au recunoscut rolul deosebit jucat de SUA, considerându-l un partener vital în drumul spre pace. La 27 ianuarie 2001, la Taba, s-au încheiat șase
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
implementarea unui statut permanent asupra Teritoriilor Palestiniene în vederea instaurării unei păci juste și durabile;825 semnatarii acordului Câmp David ÎI, reiterând principiile 826 deja consacrate, au recunoscut rolul deosebit jucat de SUA, considerându-l un partener vital în drumul spre pace. La 27 ianuarie 2001, la Taba, s-au încheiat șase zile de negocieri directe israeliano-palestiniene în prezența președintelui SUA, William J. Clinton și a președintelui egiptean, Hosni Moubarak. Declarația 827 comună oferită publicității la finalul summitului a punctat câteva aspecte
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
Deși nu s-au înregistrat progrese substanțiale, principalele teme de negociere au vizat probleme legate de securitate, frontiere, refugiați și statutul orașului Ierusalim. Este important de menționat faptul că la sfarsitul declarației comune, pentru prima dată de la debutul negocierilor de pace, participanții și-au exprimat aprecierea față de suportul oferit de Uniunea Europeană în desfășurarea negocierilor israeliano-palestiniene și nu numai. La 30 aprilie 2003, Departamentul de Stat al SUA a prezentat proiectul Foii de Parcurs (the Road Map) cu titlul: A Performance-Based Road
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
un traseu clar marcat către soluționarea conflictului israeliano-palestinian prin crearea a două state independente. Acest plan a fost conceput pornind de la un discurs al președintelui SUA, George W. Bush (susținut la 24 iunie 2002), în care se avansa soluția unei păci în regiune prin prisma coexistentei celor două state; ulterior, în 2003, planul a fost reformulat, fiind apreciat de către Cvartet 828 (16-17 septembrie 2003) că extrem de important în soluționarea conflictului și, totodată, agreat atât de Israel, cât și de OEP. În
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
faza a II-a (iunie 2003 - decembrie 2003), considerată etapă de tranziție, se preconiza crearea statului independent palestinian, suveran însă cu granițe provizorii, precum și organizarea unei conferințe internaționale la care să participe și statele arabe vecine în vederea avansării procesului de pace din Orientul Mijlociu; fază a III-a (2004-2005) era destinată încheierii negocierilor israeliano-palestiniene și semnării acordului final asupra statutului permanent, precum și organizării unei noi conferințe internaționale care să vizeze unirea efortului comunității internaționale în facilitarea reformelor și în consolidarea instituțiilor statului
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
statutului permanent, precum și organizării unei noi conferințe internaționale care să vizeze unirea efortului comunității internaționale în facilitarea reformelor și în consolidarea instituțiilor statului palestinian.829 La scurt timp după prezentarea Foii de Parcurs, la Aqaba s-a reluat procesul de pace (în 4 iunie 2003) la invitația regelui Abdullah al Iordaniei, printre cei prezenți la summit 830 înscriindu-se premierul israelian, Ariel Sharon, premierul palestinian, Mahmoud Abbas și președintele SUA, George W. Bush, întânirea la vârf având ca scop, în principal
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
Parcurs. La 18 aprilie 2004 cabinetul premierului israelian a prezentat un comunicat de presă în care se prezenta planul 831 de retragere din Fâșia Gază și nordul Samariei (Cisiordania). Având în vedere faptul că Israelul se angajase în procesul de pace și dorea să se ajungă la o soluționare a conflictului, prin implementarea principiului două state pentru două popoare (statul Israel ca stat al poporului evreu și un stat palestinian pentru poporul palestinian), decizia retragerii din Teritoriile Palestiniene a fost luată
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
a făcut apel la comunitatea internațională în sprijinirea acestui plan de dezangajare, astfel încât palestinienii să-și respecte obligațiile asumate anterior cu privire la combaterea terorismului și implementarea reformelor.832 La 20 noiembrie 2007, Statele Unite ale Americii au anunțat 833 convocarea Conferinței de pace în Orientul Mijlociu, la Annapolis (Maryland), la 27 noiembrie 2007. După șapte ani, Conferința de la Annapolis a reprezentat primul demers consistent al Statelor Unite în încercarea de a relua procesul de pace israeliano-arab, reunind 50 de delegații care reprezentau state 834 și
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
2007, Statele Unite ale Americii au anunțat 833 convocarea Conferinței de pace în Orientul Mijlociu, la Annapolis (Maryland), la 27 noiembrie 2007. După șapte ani, Conferința de la Annapolis a reprezentat primul demers consistent al Statelor Unite în încercarea de a relua procesul de pace israeliano-arab, reunind 50 de delegații care reprezentau state 834 și organizații internaționale. Pe lângă faptul că aceasta conferinta a fost programată în vedere relansării procesului de pace din Orientul Mijlociu, aceasta și-a propus reluarea negocierilor bilaterale în baza unui calendar care
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
a reprezentat primul demers consistent al Statelor Unite în încercarea de a relua procesul de pace israeliano-arab, reunind 50 de delegații care reprezentau state 834 și organizații internaționale. Pe lângă faptul că aceasta conferinta a fost programată în vedere relansării procesului de pace din Orientul Mijlociu, aceasta și-a propus reluarea negocierilor bilaterale în baza unui calendar care trebuia să se încheie cu un acord de pace cel mai târziu la începutul anului 2009; în acest sens, în documentul 835 final, intitulat Joint Understanding
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
834 și organizații internaționale. Pe lângă faptul că aceasta conferinta a fost programată în vedere relansării procesului de pace din Orientul Mijlociu, aceasta și-a propus reluarea negocierilor bilaterale în baza unui calendar care trebuia să se încheie cu un acord de pace cel mai târziu la începutul anului 2009; în acest sens, în documentul 835 final, intitulat Joint Understanding on Negotiations, s-a decis formarea unui comitet de conducere care reunea reprezentanți ai fiecărei părți (israelieni și palestinieni) în vederea monitorizării progresului negocierilor
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
asistență necesară promovării acestora. Conform aceleiași declarații comune, părțile se angajau să pună în aplicare obligațiile ce le revin în conformitate cu Foaia de Parcurs (din 2003), fiind de acord că SUA să monitorizeze implementarea acesteia până la încheierea unui tratat final de pace. La 2 septembrie 2010 sub egida președintelui american, Barack Obama, s-a reluat 836 la Washington procesul de pace israeliano-arab, în prezența liderilor israelieni, palestinieni și a secretarului de stat american, Hillary Clinton. În pofida faptului că negocierile au eșuat în
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]
-
în conformitate cu Foaia de Parcurs (din 2003), fiind de acord că SUA să monitorizeze implementarea acesteia până la încheierea unui tratat final de pace. La 2 septembrie 2010 sub egida președintelui american, Barack Obama, s-a reluat 836 la Washington procesul de pace israeliano-arab, în prezența liderilor israelieni, palestinieni și a secretarului de stat american, Hillary Clinton. În pofida faptului că negocierile au eșuat în 2010, nici în 2011 procesul de pace nu a avut o evoluție pozitivă deși se speră ca în următoarele
[Corola-publishinghouse/Science/84948_a_85733]