9,526 matches
-
la festivitatea de sărbătorire a candidatului ales, Cațavencu îl roagă pe Tipătescu: Să mă ierți și să mă iubești! (expansiv) pentru că toți ne iubim țara, toți suntem români!... mai mult, sau mai puțin onești! (Tipătescu râde). Prin acest final, capodopera comediei românești își evidențiază perfecțiunea structurilor drama tice și arta construirii personajelor. Formula dramatică se bazează pe structuri tradiționale (cronologie, acumularea situațiilor comice, tehnica „bulgărelui de zăpadă“ etc.) și moderne, precum formula „teatrului în teatru“ sau construcția personajelor. Dincolo de tipologiile comediei
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
comediei românești își evidențiază perfecțiunea structurilor drama tice și arta construirii personajelor. Formula dramatică se bazează pe structuri tradiționale (cronologie, acumularea situațiilor comice, tehnica „bulgărelui de zăpadă“ etc.) și moderne, precum formula „teatrului în teatru“ sau construcția personajelor. Dincolo de tipologiile comediei clasice, acestea își dezvăluie o structură de adâncime modernă, care le apropie de eroii teatrului absurd, marionete cu reacții dezarticulate, cu stereotipii de gândire și de vorbire. Cațavencu, de exemplu, deși nu apare în scenă decât în actul al IIlea
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
exprimare, de citate și neologisme stâlcite - determină „pulverizarea“ personajului, evidențiind absența unei personalități coerente, substituirea acesteia cu o succesiune de măști ce ascund vidul interior. Item 4: susținerea unei opinii despre modul în care se reflectă o idee sau tema comediei studiate în evoluția relației dintre cele două personaje Urmărind evoluția relației dintre Cațavencu și Tipătescu, apare evident faptul că personajele lui Caragiale ilustrează o lume „pe dos“, un univers închis, în care „con trariile sunt echivalente, iar alegerea nui cu
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
mai prost decât Farfuridi și mai canalie decât Cațavencu“. ÎNCHEIERE În concluzie, se poate afirma că, alături de celelalte personaje ale Scrisorii pierdute, Ștefan Tipătescu și Nae Cațavencu reprezintă scenic o lume imorală, absurdă, sancționată printrun uriaș hohot de râs în comedia lui Caragiale, strălucit precursor al teatrului modern. - Varianta 8 Filiera teoretică - Profilul umanist etc. SUBIECTUL I (30 de puncte) 1. sinonime neologice: istovitor - extenuant, epuizant; călăuza - ghidul 2. În secvența selectată, virgulele au rolul de a marca raportul de coordonare
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
poet limbajul hibrid, rusticocitadin devine unicul spațiu al locuirii. Dezvoltarea liniei tematice și cristalizarea unei viziuni demistificatoare despre existența satului socialist se realizează întrun discurs al ironiei și al formelor deschise, care ascund sub masca ludică acel râsu’ plânsu’ al comediilor și schițelor lui Caragiale. ÎNCHEIERE Altfel spus, „Ce simt, ce văd, ce gândesc în împrejurările obișnuite ale vieții mele de om obișnuit formează conținutul poeziei, care devine preponderent ca importanță față de formă“, după cum mărturisește poetul Mircea Cărtărescu. - VARIANTA 2 SUBIECTUL
Şi tu poţi lua 10 la BAC! Ghid complet pentru probele de limbă, comunicare şi literatură română by Mioriţa Baciu Got, Rodica Lungu, Ioana Dăneţiu () [Corola-publishinghouse/Science/1365_a_2894]
-
va aplica aceste metode toată viața, așa cum o arată afacerea „complotului bluzelor albe” de la începutul anului 1953: arestați și torturați, medicii evrei de la Kremlin își mărturisesc intenția de a-l asasina pe Stalin. Numai moartea dictatorului pune capăt acestei sinistre comedii care prefigura, fără îndoială, o vastă epurare împotriva evreilor*. Mecanismul intern al proceselor Comuniștii, dar și tovarășii de drum și numeroși intelectuali europeni și americani, aprobă Marile Procese, uneori într-un mod zgomotos în cursul meeting-urilor organizate în acest scop
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
al cărei nivel cultural, în cazul de față, este modest, dar aspiră la respectabilitate. Față de lumea capitalistă, cultura se plasează pe terenul propagandei. Dacă unele realizări frizează divertismentul pur, e pentru a se înscrie într-o competiție deschisă cu Occidentul. Comedia muzicală Băieții veseli (1934) de Grigori Aleksandrov face referire explicit, în genericul său, la comicii americani Charlie Chaplin, Harold Lloyd și Buster Keaton, pentru a demonstra mai bine că și în URSS se știe a se râde. Reabilitarea muzicii de
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
băiat adoptat de un detașament de partizani și care moare tragic, ca un erou, primul film al lui Andrei Tarkovski, este premiat la Festivalul de la Veneția cu Leul de Aur, în 1962. Asistăm, pe scena internă, la un reviriment al comediilor ușoare. Noaptea de carnaval de Eldar Riazanov (1956) acuză, pe fondul pregătirilor pentru sărbătoarea de Anul Nou, figura birocratului - limba de lemn*, servilismul față de superiori, aroganța față de subordonați -, pentru a înălța un imn tineretului și dinamismului lui. Sub Brejnev*, odată cu
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
plasată în Berlin, în ultimele săptămâni ale războiului, și care construiește povestea unui spion sovietic, Maksim Isaev, lucrând sub numele de Stirlitz (interpretat de actorul Viaceslav Tihonov), poate fi citit ca o operațiune de comunicare în contul KGB. La cinema, comediile de moravuri se bucură de un foarte mare succes. șapte milioane de spectatori vor vedea, în 1974, filmul lui Riazanov, Ironia soartei, povestea unei găști de prieteni care are obiceiul de a merge, în ajunul Anului Nou, la bania (saună
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
că situația materială a muncitorilor s-a îmbunătățit considerabil, că viața a devenit mai bună, mai veselă”. Această proclamație dă tonul propagandei. Devenită lozincă, ea poate fi citită pe ziduri, auzită în toiul manifestațiilor, văzută la cinema, în special în comediile muzicale ale realizatorului foarte popular Grigori Aleksandrov - Circul în 1936 sau Volga-Volga în 1938. Cultul personalității se construiește, la mijlocul anilor 1930, în jurul figurii unui Stalin ce reprezintă izvorul fericirii în asemenea măsură încât îl personifică. Propaganda le atribuie copiilor spuse
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Crucea Roșie (1919), Între frac și cojoc (1922), Bodoreanca (1924), Pasărea rătăcită (1929), Povestiri vânătorești (1939). Ultima antologie alcătuită sub supravegherea autorului este Deștept băiat!, din 1961. Se alătură prozei scurte romanul Un om supărător (1924), încercări dramatice (Năbădăile Cleopatrei, comedie într-un act; traducerea, în colaborare cu D. Nanu, a piesei Nunta lui Figaro de Beaumarchais și altele), amintiri, interviuri. În epocă, nu numai genul de literatură ilustrat de C. este receptat contradictoriu, cu mare trecere la cititorul nepretențios și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286148_a_287477]
-
picantă aventură cu flușturatecul Bob Floroiu. Numai că hazardul, cu logica lui ascunsă, aranjează altfel lucrurile, lui Bob căzându-i cu tronc copilița doamnei, cu un nume suav, Crina, fericita întorsătură ducând, se poate bănui, la logodnă. Substanța morală a „comediei” Anuța (1926) e tulburată de furtive pulsiuni feminine, chiar dacă mascate de încruntări mustrătoare. O cocotă, Lucy Morandi, mamă denaturată, se căznește să-și împingă fiica, pe candida, frusta Anuța, crescută în curățenia vieții de la țară, să exercite „meseria” vinderii trupului
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288789_a_290118]
-
, Miron (pseudonim al lui Moritz Mandy Grünberg; 31.I.1909, Târgu Ocna - 18.XI.1995, Londra), publicist și traducător. Aflat încă pe băncile liceului, G. iscălește în 1924 câteva cronici dramatice în gazeta ieșeană „Comedia” și în „Rampa”, iar ulterior trimite revistei bucureștene „Comedia ilustrată” o suită de corespondențe referitoare la spectacolele Teatrului Național din Iași. Acum mai colaborează cu note, recenzii, cronici literare și muzicale și cu numeroase tălmăciri (din Jean Cocteau, Walt Whitman
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287366_a_288695]
-
lui Moritz Mandy Grünberg; 31.I.1909, Târgu Ocna - 18.XI.1995, Londra), publicist și traducător. Aflat încă pe băncile liceului, G. iscălește în 1924 câteva cronici dramatice în gazeta ieșeană „Comedia” și în „Rampa”, iar ulterior trimite revistei bucureștene „Comedia ilustrată” o suită de corespondențe referitoare la spectacolele Teatrului Național din Iași. Acum mai colaborează cu note, recenzii, cronici literare și muzicale și cu numeroase tălmăciri (din Jean Cocteau, Walt Whitman, Maxim Gorki, Guillaume Apollinaire, André Gide, Oscar Wilde, Friedrich
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287366_a_288695]
-
apărute în volumul Teatru, 1968), mici jocuri dialogale de un fantezism cvasiurmuzian. În schimb, în tălmăciri (farsa Maestrul Pathelin, după un anonim francez, un fragment din Hamlet de Shakespeare, Ana Fierling și copiii ei, după Mutter Courage de B. Brecht, comedii de Molière: Mizantropul, George Dandin, Avarul, Domnul de Pourceaugnac, părți din Gargantua de Rabelais, poeme din Baudelaire), forța și culoarea cuvântului arghezian rodesc, dând texte pline de o viață proprie. Între opțiunile dictate de preferințe pesonale se numără și transpunerea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285438_a_286767]
-
O. Panaitescu); Anatole France, În floarea vieții, București, 1953; N. V. Gogol, Suflete moarte, București, 1954 (în colaborare cu I. Țăranu, N. D. Gane, R. Donici); La Fontaine, Fabule, București, 1954; Bertolt Brecht, Ana Fierling și copiii ei, București, 1957; Molière, Comedii. Mizantropul. George Dandin sau soțul păcălit. Avarul. Domnul de Pourceaugnac, București, 1964, în Scrieri, XXXVI, București, 1986; [Fr. Rabelais, Paul Verlaine, Rimbaud, Baudelaire, Teophrast, La Fontaine, I. A. Krâlov], în Scrieri, V, București, 1964; [Walt Whitman, I. Ehrenburg, N. Mizin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285438_a_286767]
-
sec. al VI-lea î. Hr.), apoi de doi (la Eschil, sec. al V-lea î. Hr.) sau de trei actori (la Sofocle, sec. al V-lea î. Hr.), numite episoade, compun, împreună cu părțile cîntate de cor (cu care se află în alternanță), comedia și tragedia greacă clasică. Actorul avea așadar rolul de a răspunde corului. Termenul corespunzător în limba greacă, de altfel, este "hypocritês", însemnînd "cel care răspunde". În timpul reprezentației, actorul - întotdeauna un bărbat -, purta o mască, aspect care, în imaginarul colectiv, a
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
altceva decît un discurs fondator, emblematic pentru un glosocosmos, și recunoscut ca atare la nivel instituțional, datorită autorității sale normative: de exemplu, textul biblic reprezintă un arhetext al discursului religios, dialogurile lui Platon se înscriu în arhetextul discursului filozofic, Divina Comedie - arhetextul discursului literar etc. V. discurs, gen discursiv, text. CHARAUDEAU - MAINGUENEAU 2002. RN ARHIVĂ. Termenul este asociat cu analiza arheologică a formelor de gîndire propusă de M. Foucault. Arhiva este sistemul general al formării și transformării enunțurilor, care există într-
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
care să propună și interpretări ale respectivelor modele, încît, printr-o amalgamare a planurilor și metodelor, se ajunge uneori la confuzia dintre moduri de enunțare și genuri sau specii (ditirambul ține de narațiunea pură, epopeea de narațiunea mixtă, tragedia și comedia de imitația dramatică), în ultimă instanță, între tipurile de texte aferente. G. Genette remarcă faptul că, în istoria generică, se identifică etape în care liricul, epicul și dramaticul nu sînt numai simple moduri de enunțare, ci adevărate genuri, după modelul
[Corola-publishinghouse/Science/84947_a_85732]
-
superstițiile (Creștinătatea și mănăstirile din Basarabia, Privire asupra demonologiei), dar și problema țărănească (Câte ceva din existența țăranilor basarabeni și despre pauperism ș.a., în „Buletinul regional basarabean”). Din 1863 a fost membru în Comitetul Basarabean de Statistică. Prima sa scriere literară, comedia Cometa, reia o temă a lui Costache Stamati și datează din 1853, an în care S.-C. traduce în rusește din Vasile Alecsandri (Piatra din casă), iar un volum de proză, Amintiri despre o vânătoare în Basarabia, a apărut la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289846_a_291175]
-
iar un volum de proză, Amintiri despre o vânătoare în Basarabia, a apărut la Odessa, în 1854. S.-C. a scris mai întâi în rusește, pentru că „în toată Rusia nu există - spunea - o tipografie română”, dar operele sale - vodeviluri, farse, comedii: Pariurile sau Femeia coace, iar dracul face și Creditorii, prelucrări după V. Alecsandri, Parvenitul, Mademoiselle Méphistophélès, Singurătatea unui holtei, Logodnicul superstițios sau Rotirea meselor, drame: Scotofil sau Victima pasiunii, Jocul sorții, Copiii condamnatului, Silven, legende: Zâna din Nipru, nuvele: Doamna
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289846_a_291175]
-
Merenti”. Parvenitismul social ori contradicția dintre generația vârstnicilor, apărători ai datinei, conducându-se după norma bunului-simț, și un tineret superficial, interesat numai de avere și de modă, sunt la S.-C. - ca la părintele său, Costache Stamati - ținta atacurilor în comedie (Parvenitul, Un unchi și trei nepoate, Trei bunici și un nepot). Farsa și vodevilul ridiculizează manii, absurdități, metehne, cum ar fi snobismul (Fricosul, Bacilul amorului, Cânofilul). Cam silite și artificial demonstrative, situațiile nu sunt lipsite de încărcătură comică, de altfel
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289846_a_291175]
-
evocarea faptelor de excepție ale unor copii) se decupează din confruntarea punctului de vedere oficial, vizând „conținutul, obiectul, funcția socială” a actului artistic, cu teoriile „idealiste”, axate pe autonomia esteticului. Antimaiorescian, I. susține intenția de satirizare a societății „burgheze” din comediile lui I.L. Caragiale, respinge operele lui Urmuz, din pricina „comicului lor gratuit”, se pronunță împotriva sentimentalismului romantic și a „concepțiilor idilice”. Autorul este preocupat de surprinderea nuanțelor conceptuale care ar trebui folosite în construcția noilor tipuri de eroi; astfel, considerând ca
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287610_a_288939]
-
care frumosul iradiază ca un reflex al binelui, logica nu se lasă uzurpată, iar stilul se împletește armonios cu gândul. Teatrul, la rându-i, cată să fie „o școală de morală și moravuri”. O replică vioaie animă piesele lui G., comediile îndeosebi (numai Iadeș și Sterian Pățitul apar în volum, în 1866), lipsite, altfel, de orice consistență și dând să se piardă într-un verbiaj obositor. Morala nu e absentă niciodată. Debitor literaturii franțuzești, comediograful preia de acolo subiecte, motive, uneori
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287255_a_288584]
-
și consideră că sufletul este compus din două părți, una individuală și alta divină. Comentariile lui Averroes despre Aristotel i-au influențat pe filosofii Moses Maimonide, Samuel Ben Tibon și Toma din Aquino. Averroes este numit de Dante, în Divina Comedie, o minte care a influențat gândirea creativă la fel ca și aceea a eleniștilor antici. Este pomenit de James Joyce în Ulise. Moare la Marrakech în Maroc. Moses Maimonides sau Mūsă ibn Maymūn sau Rambam (1135-1204), filosof, medic, astronom și
[Corola-publishinghouse/Science/84990_a_85775]