5,017 matches
-
dacă ar fi fost cu putință, ar fi plutit ca un vultur sătul, imperial, deasupra munților, contopindu-se cu aerul Înălțimilor, cu cerul, cu stelele... Săptămâna trecută, Antoniu și-a cumpărat de lângă metrou, de la o mică papetărie, o gumă, cinci creioane, o ascuțitoare, un pix și două caiete dictando, din cele cu sârmă, și și-a făcut o mică provizie de lapte, brânză, decis să nu mai iasă În oraș până când foamea Îl va purta din nou către gura metroului. Astăzi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
a hăpăit-o, Înghițind-o aproape nemestecată, somnolează lângă picioarele lui Antoniu. Pregătit să lupte cu propria memorie și să aducă la suprafața ei frazele lăsate de izbeliște atâta amar de vreme, Antoniu așează pe scândura-birou caietul, ascute unul din creioane, se foiește , mângâie câinele care tresare În somn și-și mișcă urechile clăpăuge, și, Încet, Încet, cu teamă, ca un hoț ce pândește, să adoarmă stăpânul casei, ca să poată fura, Începe să scrie... Sindromul Da Vinci ,,Astăzi, 13 septembrie, redactorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
ce-a crescut cu fiecare cuvânt așternut pe hârtie. Închide caietul, și-l pune la adăpost sub maldărul de cârpe de la capul patului Ăpernă improvizatăă, ca În adolescență, când Își ascundea noaptea, efuziunile letriste de ochii vigilenți ai tatălui. Pune creionul pe care l-a ascuțit de câteva ori, Înjumătățindu-l, Într-un borcan de gol și nu desființează ,,masa de lucru,, , o lasă pregătită pentru noi impulsuri scriitoricești, nu Înainte de-a constata că scrisul lui mai are Încă aspectul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1864_a_3189]
-
greșit, m-am bucurat să Îl Întâlnesc pe Cristian Dobrotă, deși comportarea lui și În casă mi s-a părut bizară. De pildă, se tot ridica de pe scaun, se ducea la telefon și Încerca să Îi Înțepenească discul cu un creion: un joc absurd, de copil sâcâitor, care m-a deranjat mai ales pentru că eram atât de grăbit. Până la urmă, soția lui, cu o mutră exasperată, a adus din dormitor o pernă mare și a trântit-o peste aparat. Când i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2331_a_3656]
-
aduce luna În casă. Strălucirea ei m-a fascinat, mi-a indus o stare hipnotică și brusc, mi-au apărut În minte câteva versuri. M am ridicat cu mare grijă ( să nu-i trezesc pe ceilalți) și am căutat un creion și o foaie de hârtie. Geamul avea un pervaz pe care se aflau două trei ghivece cu flori, În special mușcate ( favoritele mamei). M-am sprijinit cu coatele pe acest pervaz și am Început să așez gândurile pe hârtie. Lumina
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
N-a putut să-mi taie aripile, cu toate că avea destule rețineri. Ne-am apucat de treabă, deoarece timpul trecea destul de repede și mai erau destule detalii de pus la punct. Pe o bucată de pânză albă s-a scris ( cu creioane dermatograf, având culori diferite) și cu litere mari: „163 de ani de la...” Capetele pânzei au fost prinse cu pioneze, pe două șipci rezistente , având 1,5 metri Înălțime. Arăta promițător! Revenind acasă, am dus la bun sfârșit scoaterea poeziilor la
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
în pădure trăiesc fericit și vesel“, a spus ea. Apoi Pettersson din Hugnaden și cu mine am citit despre Moise și despre tufișul în flăcări. Jos de tot, în colțul din dreapta, se afla însuși Doré, cu blocul de desenat și creionul lui. întorsese capul spre noi și avea bustul gol, lucios de sudoare. Mâna dreaptă și-o ținea în aer, gata să facă o nouă linie sau o umbră, iar vârfurile mustății îi atârnau în jos, spre bărbie. Sta pe o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
și Litera? Ei bine, am zis eu, ne gândim mult la asta aici, în casă. Moise, el a plecat și și-a eliberat poporul. Dar Doré nu a fost niciodată eliberat. El a rămas cu blocul de desen, cu creta, creioanele și acele lui și toată viața a fost așa: a schițat, a desenat, a pus umbre și lumini, a retușat și a săpat în bucățile de lemn câte zile a trăit. Deși nu poți ști niciodată, poate că pentru el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
darul bunicului. Erau câteva blocuri de desen legate cu spirală, cu hârtie de cea mai bună calitate, colorată foarte slab în galben. în plus, mai erau acolo vreo două sticle cu tuș și uneltele aferente, un pachet de cărbune și creioane colorate. Bunicul știa întotdeauna ce face. în vreme ce urcam scara, m-am întors spre directoare și am întrebat-o dacă în locul acela exista obiceiul lecturilor cu glas tare. Sau poate exista un lector special angajat? Am unele probleme cu cititul, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
mișcătoare a cântecului popular dintr-una din sonatele lui Brahms pe care mama obișnuia s-o cânte pentru mine, nesigură și probabil fals. Pe pervazul ferestrei stă aparatul de radio rămas de la infirmieră. Maldărul de blocuri de desen și toate creioanele, cretele, pensulele și sticlele de tuș pe care mi le dăruise bunicul le-am plasat pe biroul mic, lăcuit igienic în cenușiu. M-am îmbrăcat în cămașă albă de bumbac și pantaloni de culoare închisă, în dungi și cu bretele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
la mine o scrisoare cu actele. Tot ce trebuia să fac era să-mi scriu numele în câteva locuri. Apoi, a spus tata, o să stăpânești o mică avere. Chiar în seara aceea m-am suit în pat, cu hârtie și creion la mine, și mi-am inventat o iscălitură. Era o bucățică din malul râului Ava, cu trei tufișuri mici, două stânci colțuroase și la urmă încă două tufișuri mici, aproape târâtoare. întreaga mea viață de după aceea am folosit această semnătură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
Ce a fost tatăl dumitale? întrebă Janvier cu o ușoară urmă de curiozitate. —Avocat. —Și tatăl lui? Tot avocat. O fi o meserie bună pentru unii oameni, comentă funcționarul. Mie mi se pare cam prăfuită. Dacă mi-ai da un creion și o bucată de hârtie, ți-aș face planul casei și al grădinii. N-am, răspunse Janvier. Nu te mai osteni. E casa ta. Nu a mea. Tuși din nou, sprijinindu-și mâinile osoase pe genunchi. Parcă încheia o discuție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
Singura cale este să tragem bilețele, spuse primarul. Funcționarul pregăti bilețelele, sacrificând pentru aceasta o scrisoare primită de acasă. O citi iute pentru ultima oară, apoi o rupse în treizeci de bucățele. Pe trei dintre ele făcu o cruce cu creionul, apoi împături fiecare bilețel. Pantoful lui Krogh e cel mai mare, spuse el. Amestecară bilețelele pe podea și apoi le puseră în pantof. — Tragem bilețelele în ordine alfabetică, zise primarul. —Începând de la Z, adăugă Chavel. Nu mai era atât de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
calmă, o scenă ce nu se schimbase niciodată. Moartea, tortura, pierderile nu lăsaseră nici o urmă asupra peticului de perete din fața ochilor ei, acoperit de tapetul cu buchețele de flori ales de soacra ei. Deasupra unui buchețel era un desen în creion, un chip de fată care, la paisprezece ani, poate avusese pentru el o semnificație, acum uitată - poate o iubire romantică, incertă, de adolescent, o pasiune și o durere despre care crezuse că vor dura o veșnicie. Se întoarse și dădu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
folos. Nu uita că numele lui adevărat e Carosse, e actor. — Cred că ești rănit, spuse fata. —Ba nu, m-a atins doar glonțul care a ricoșat din perete. E o nimica toată. Mai mult o sperietură. Dă-mi un creion și hârtie. Vreau să scriu o declarație până aduci tu poliția. Ea îi aduse tot ce-i ceruse și rămase încurcată în fața lui. Temându-se că o să leșine în prezența ei, Chavel îi spuse blând: —Te-ai liniștit acum? Ți-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
de expert ale Geraldinei în materie de fard de ochi; picăturile de ochi i-au transformat albul ochilor în ceva mai strălucitor decât zăpada. Se uită la buzele ei pline și bosumflate, făcute să arate încă și mai pline cu ajutorul creionului de buze, rujului și luciului de buze - toate ale Geraldinei. În cele din urmă, se uită și la părul Jemimei, pe care tot Geraldine l-a strâns într-un coc franțuzesc, din care a lăsat să cadă niște bucle fine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
negre, personaje îmbrăcate în culori închise), dar care au câteva elemente deschise ca valoare (exemplu, fața ori mâinile): este indicat să se micșoreze expunerea cu 1-2 trepte; 2. subiecte predominant deschise (personaje în zăpadă, păsări pe cer senin, desene în creion pe hârtie, pagini cu texte tipărite): expunerea poate fi mărită cu 1-2 trepte; 3. în spatele subiectului se află surse de lumină care se văd în cadru (situație de tip contre-jour sau backlit). În modul de lucru evaluativ, indicația exponometrului va
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2019_a_3344]
-
dezamâneze amânarea ordonanței care obliga oamenii să-și cumpere cauciucuri de iarnă, pentru iarna 2011-2012 și deci în cazul acesta hotărârea devine valabilă pentru iarna 2010-2011, adică exact în perioada în care suntem. Guvernanții cu idei au pus mâna pe creion, au făcut ei niște calcule așa cum se pricep și le-a ieșit că ar putea să câștige 445 de milioane de euro din TVA, dacă obligă poporul acesta și așa năpăstuit să-și cumpere anvelope de iarnă. Deci se vede
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
apretată, la fel de cambrată pe talie, stătea ușor aplecat peste scaunul său. Peste antebrațul îndoit din cot, avea un prosop din damasc de un alb impecabil. Dacă mai exista vreo îndoială cu privire la îndeletnicirea lui, atunci aceasta era spulberată de carnețelul și creionul pe care le ținea în mână, gata să ia comanda. Am dat deja comanda, îl lămuri Toma, dar dacă tot ai venit, adu-mi te rog o scrumieră. Desigur, spuse noul chelner, îndreptându-se și el spre perdeaua de mărgele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
-i numai cazul lui Costi. Asta se petrecu recent, dar sunt dispariții semnalate cu duiumul. N-avem nimic de scris la noi. Am eu, spuse Vasilică mândru nevoie mare, în timp ce scotea din buzunarul de la piept un carnețel obosit și un creion cu pastă, astea două nu-i voie să lipsească niciodată din dotarea unui polițist adevărat. Ei, iată că eu nu am, răspunse Toma zâmbind. Se pare că vrei să înveți de la un polițist care nu se respectă. Vai de mine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Ziua în declin - în vântul adiind răzleți fulgi de nea Pe foaia goală doar un creion fără vârf - ninge ca-n povești Nici un nor pe cer - un bocanc fără șiret lângă vechiul gard Zăpada sclipește - două inimi desenate pe fereastră Solstițiu de iarnă - ascultând rapsodia la vechiul gramofon Noapte cu lună - felinarul din poartă spart de
MIEZUL IERNII by Maria Tirenescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83881_a_85206]
-
Într-o parte, asortați cu geanta mea bej din piele de șarpe. Arătam destul de bine, chiar mai tânără cu câțiva ani, cu fața odihnită, fără să mai fie nevoie să mă fardez, doar pleoapele mi le colorasem discret cu un creion verde și genele date cu rimel. Mă rujasem cu două nuanțe de ruj, să iasă o culoare În ton cald, ca toamna de afară. tragere la sorți de un calculator, din nu știu câte zeci de mii de candidate. La
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
încearcă tot mai des dorul de casă. Vorbele ei mă implorau să o privesc. În lumina aceea obscură vedeam un copil ce voia cu tot dinadinsul să semene a femeie matură. Era fardată, conturul la ochi era trasat cu un creion dermatograf, puteam să ghicesc toată munca în zadar la o coafură distrusă de vânturi și praf, îi vedeam mâinile înguste cu degete lungi și subțiri frământându-se una în alta a neputință și a griji. Hainele ei scumpe erau acum
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
vremea când eram copii. Albul din jur mă făcea să uit de frig și de vânt. Trăiam într-o lume încremenită, fără margini de timp, într-o singură culoare, ca pe un papirus străvechi, unde noi ne mișcam ca niște creioane semnând pe ultimul rând, fără să ne fi scris întreaga poveste. Părcă ne mutasem într-o casă nouă, cu lucrurile nedespachetate, acoperite de folii de plastic. Marius arunca bulgări în Sini și ea râdea ferindu-se pe cât putea din calea
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
la gușă, Prinde râma cu-ncântare De un capăt Și-o târăște după dânsa, Jucăușă... Când pe-o parte, când pe alta, Că-i micuță, Ea întruna se dă-n leagăn Pe picioare Și învață-acum să meargă ... O rățușcă! BĂTRÂNA („Creion” Tudor Arghezi) Era prima zi de duminică a acestei primăveri în care Tudor a reușit performanța de a nu merge la serviciu. Nu-i venea să creadă că este acasă. S-a putut trezi târziu, nu la cântatul cocoșilor, când
Captiv pe tărâmul copilăriei by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/630_a_1234]