7,705 matches
-
umflase de nici nu mai încăpea în scară. Trecură prin vad Suceava ce se umflase de venea tulbure, mânioasă, până la burta calului. Un fulger scăpără despicând cerul, trăsnind undeva pe culmea dealului, iar la lumina lui, o clipă, prin perdeaua deasă a ploii, zăriră turlele Sucevei. Și caii, singuri, gâfâind din greu, îndemnară mai cu nădejde galopul... Străjerul din turn, ciuciulete, cu o velință în cap, se nevoia să scruteze zarea prin ploaie și negură, de unde se apropia în galop un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1556_a_2854]
-
bucățele de carne friptă, un șervet curat În care erau Învelite felii de pâine și o tavă cu mere. Alături, Într-o carafă, apă proaspătă. Fata se Îndreptă spre fereastră. Geamul murdar era acoperit cu praf și cu o pânză deasă de păianjen. Abia stăpânindu-și dezgustul, Încercă să-l deschidă și, după câteva Încercări, Încuietoarea cedă și aerul proaspăt al nopții pătrunse În odaie. Prizoniera se aplecă În afară. Pricepu că se află În turnul cetățuii. Sub ea se căsca
Mostenirea by Lidia Staniloae () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1352_a_2739]
-
caldă, mielușeii după ce-au păscut de-ajuns, s-au strâns unul lângă altul și se încălzeau la razele binefăcătoare ale atotputernicului zilei. Văzând că nu fug nicăieri și că nu trebuie păziți, m-am așezat pe iarba moale și deasă, moleșită de căldură. După o vreme pesemne c-am adormit. Două prietene, Maria lui Iliuță și Valeria Veronei au venit la mama să mă ceară, să vin cu ele la scăldat. Mama luată cu treburi, a uitat de mine. Și-
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
și ne țineam mai mândre față de celelalte colege (lucru ce l-am regretat mai târziu). Țin minte că avea o bundiță pe care cojocarul Verigă i-a făcut-o cu prim lat negru și creț și cu flori mărunte și dese (într-o multitudine de nuanțe). Am îndrăgit tare mult bundița ei și când venea la noi totdeauna o îmbrăcam și eu. Tata văzând ce mult îmi place această bundiță, l a chemat pe cojocar să-mi ia măsuri și să
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
merele, perele). La Sf. Toader, în zori de zi, femeile și mai ales fetele mergeau la ieslea cailor și luau cu trei degete câteva fire din fânul lor (strohuri) și-și spălau părul. Era credința că vor avea un păr des și negru, cum e coama calului. Înainte de amiază umpleau borș de putină folosind hoștine (tărâțe de grâu și de porumb opărite). Sânzâienele (Drăgaica) se sărbătoreau în ziua de 24 iunie de Sf. Ioan, când noi, copii fiind, mergeam cu toată
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
cules, m-am trezit cu niște nuci tari în cap. Venite ca o săgeată, în viteza lor, loviturile au fost bine simțite. Două cucuie mari au servit drept mărturie, că, nucile pot provoca și durere uneori. Fiind în părul meu des și ondulat, mama nu s-a îndurat să mi-l taie pentru a-mi bandaja rănile. Mi-a spălat cucuiele cu apă oxigenată, le-a dezinfectat cu alcool sanitar și apoi mi-a zis, ca-n glumă: Lasă, n-o sa
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
incurabile. Aceasta a fost ca un trăsnet peste familia noastră. Oltea, sora mea, se căsătorise cu Cepuc Eugen (ofițer pe atunci), avea o fetiță și se instalase la București, unde avea serviciul, la o unitate militară. Mama a făcut crize dese de peritonită, am internat-o de urgență și numai datorită unei intervenții chirurgicale prompte, a scăpat cu viață. O anonimă a sosit la Decanatul Facultății de Științe Juridice din Iași, unde eram studentă, menționând cu argumente că starea noastră materială
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
puteam după mere și vroiam în lăcomia mea să culeg cu amândouă mâinile. Am lăsat scara sprijinită de trunchi și fără să-mi dau seama, am aterizat destul de sus. Mama mi-a zis că nici nu mă observă printre crengile dese și încărcate. Mi-a atras atenția să mă țin bine și să nu alunec. Eram așa de fericită! Din când în când Vasile, din alt pom, mă striga, de parcă s-ar fi jucat cu mine "de-a v-ați ascunselea
ÎNTÂMPLĂRI NEUITATE... DIN SATUL MEU, COSTIŞA by RĂDUŢA VASILOVSCHI-LAVRIC () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1232_a_1872]
-
că mașinile în care se aflau deținuții „au fost atacate cu împușcături de necunoscuți, care au dispărut și în acel moment transferații, profitând că transportul se făcea în automobile Brek tip jandarmi, deschise și pe timp de noapte și ceață deasă, au sărit din mașină, îndreptânduse cu vădită intenție de a dispărea în pădure. Jandarmii după somațiile legale, au făcut uz de arme. În anii 1938 și 1939, situația internațională a cunoscut o deteriorare tot mai gravă. După ocuparea Austriei și
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
eternă speranță ce se stingea de pe suprafața pământului. Durerea nu a fost numai morală, ci aproape fizică, cu atât mai mare cu cât după cetatea luminii s-a prăbușit și Franța. Și într-adevăr, în urma acestor vești sfâșietoare o umbră deasă s-a întins asupra sufletului și minților celor care credeau în dreptate și libertate. Ultima licărire de speranță în inima celor mai mulți s-a stins. Pe acest fond regele Carol al II-lea s-a decis să modifice baza regimului său
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
fost foarte alarmată din cauza deplasărilor de trupe rusești datorită unor manevre militare ce aveau loc în Basarabia și nordul Bucovinei, a zvonurilor care circulau cu privire la o pretenție a rușilor de a se ceda și județele Iași, Botoșani, Dorohoi, precum și din cauza deselor incidente între grănicerii ruși și români la frontiera cu URSS. Din această cauză foarte multă lume a părăsit orașul iar autoritățile aveau ordine de a fi pregătite pentru evacuare. Venirea lui Ion Antonescu la conducerea țării, era privită cu încredere
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
cele două instituții evreiești nu a existat o colaborare eficientă, de natură să contribuie la rezolvarea unor probleme ce priveau situația evreilor din oraș. Conflictele dintre reprezentanții celor două instituții erau mediate, de cele mai mlte ori, de autoritățile locale. Desele schimbări în conducerea acestor instituții a generat instabilitate în funcționarea instituțiilor evreiești, o stare de confuzie, dar mai ales, a făcut ca populația evreiască rămasă în oraș să privească neîncredere proprii conducători. În octombrie 1943, Iancu Haler a fost numit
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
care le punea viața în pericol. Colonel A.Constantinescu, comandantul Cercului de recrutare Dorohoi, cu adresa nr.23377 din 21 iunie 1942, cu motivația că mulți evrei sunt ascunși și refuză recensământul, cere Poliției Dorohoi să facă razii cât mai dese în oraș, să aresteze și să trimită la cerc pe toți evreii care nu s-au prezentat la recensământ. La 23 iunie 1942, șeful poliției raportează comandantului Cercului de recrutare că în urma raziilor din oraș au fost prinși un număr
COMUNITATEA EVREILOR DIN DOROHOI by LIDIA BAROI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/659_a_1117]
-
Iorga spunea că a păstrat planul simplu și armonios al bisericilor lui Stefan cel Mare, dar are un pridvor pe stâlpi, ca cele de peste Milcov. Dacă îți amintești bine, dragule, mai pe la începutul vorbirii spuneam despre mănăstirea Aron Vodă că desele închinări și treceri de la călugării greci la cei moldoveni nu au priit nicicum mănăstirii. Deși la 19 iunie 1742 (7250) Constantin Nicolae Mavrocordat voievod poruncește lui Iordache Rusăt, mare vornic - ispravnicul ținutului Neamț - să cumpere 50.000 bucăți de șindrilă
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
biserica, pe la 1702, punându-și pisania din marmură albă scrisă „pe grecește” alături de cea „pe slavonește” a lui Vasile Lupu voievod. În 1809, Serafim, egumenul Trei Sfetitelor, a refăcut biserica. Pictura interioară s-a săvârșit pe la 1850. Ca urmare a deselor rezidiri, stilul bisericii este incert. Cimitirul din coasta bisericii dăinuie acolo probabil de la începuturile așezământului... - Ai ajuns, dragule? m-a întâmpinat vocea Spiritului domnesc, din umbra pridvorului bisericii. - Am ajuns, mărite Spirit, și am sufletul încărcat peste măsură cu toate
Ruga de seară by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91713_a_92842]
-
de răcoarea nopții. în grădina din fața casei, sub un păr ce promitea rod bogat în toamnă, Maria, Zoița și Costache se sfătuiau pe șoptite cum ar trebui „doftorit” Tică și cum să-i ferească pe cei mici de contacte prea dese cu bolnavul, ca nu cumva să se molipsească de necruțătoarea boală. Cu toate îngrijirile date, deși hrănit bine și trăind în aer curat ca la țară, starea de sănătate a lui Ticu s-a înrăutățit, încât au fost nevoiți să
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
supravegheați cu atenție, să se rumenească frumos . Brutarii dădeau mare atenție la pregătirea acestor covrigi, o marfă mult cerută pe la toate târgurile din Plopana, Băcești și Puiești. Gheorghiță știa bine acest amănunt, deoarece îl însoțea pe taică-su care făcea dese transporturi în chirie. Despre isprăvile cetelor de legionari, în special prin localitățile mai mari, cu mulți negustori de obârșie evreească, auzise și Gheorghiță, i-a mai povestit și taică-su, credea și el că toți trebuie să trăiască prin muncă
Rădăcinile continuităţii by Ştefan Boboc-Pungeşteanu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91638_a_92999]
-
lui Vasile Lupu. Este reținut de istorie faptul că „biserica din piatră” a fost zidită de Vasile Lupu voievod în anul 1638. Prin 1800, biserica era din nou în paragină și a fost refăcută de un egumen de la Treisfetite. Datorită deselor rezidiri, biserica nu poate fi încadrată într-un anume stil arhitectonic. Cimitirul dăinuie probabil de la începuturile bisericii. În prezent, aici este mănăstire de maici. Să nu crezi, iubite prieten, că drumeția de astăzi se termină aici, pentru că abia a dat
Iaşii dealurilor albastre by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1211_a_1919]
-
am mai bucurat în vreo două-trei rânduri de fericitele meleaguri vestice, deoarece sora tatei, Marioara, măritată cu un căpitan Argeșenescu și găzduiți de asemeni în incinta cazărmii orădene, mă aducea la dânșii să mă răsfețe. În cadrul serviciului său, Argeșenescu făcea dese călătorii cu trenul la Cluj, așa că-i era la îndemână să mă preia de la părinți și apoi, cu proxima ocazie, să mă restituie - până în ziua când bietul om a căzut din trenul în mers: se deschisese o ușă a vagonului
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
dintr-însa; insul respectiv poate fi, de la început până la sfârșit, pradă instinctelor. Mi-am spus uneori că mama i-a fost prea credincioasă tatei ca să-l fi iubit cu adevărat. La vârsta de patru spre cinci ani, vizitele cele mai dese le făceam, cu maică-mea, la cumnata ei, tanti Marioara, care se mutase și ea la Cluj și se remăritase cu alt ofițer, Gheorghe Pâslaru, locuind la etajul doi al unei solide case de raport, proprietate a comunității catolice maghiare
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
mare impresie mi-a făcut-o Dama cu camelii (eram încă în școala primară, poate ultima clasă, la Cluj, când am parcurs romanul lui Dumas-fils, ascuns în closet: l-am reluat de îndată de la capăt, de trei ori consecutiv, în dese ședințe latrinale prelungite, de fiecare dată cu ochii în lacrimi): Dumas-père însemna pentru mine mult mai puțin și niciodată nu m-am lăsat prins adânc în Cei trei mușchetari sau Contele de Monte Cristo. De copil mi-au fost bine
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
l-am abordat pe stradă sau l-am vizitat acasă, sunându-i la ușă. Și soția lui, și el m-au primit cu deosebită căldură, încât, deși n-au durat decât o vară, vizitele la dânșii au fost atunci foarte dese. Grigore Popa dădea o atenție neobișnuită versurilor mele, se interesa afectuos de mine, manifestând față de persoana mea o simpatie care mi se părea o adevărată binefacere, încălzindu-mă lăuntric. L-am rugat să mi publice versurile în Gândirea, revista cu
Memorii jurnale by Ion Negoitescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1349_a_2742]
-
că această "sfântă carte" a fost furată în mai multe rânduri, așa cum glăsuiesc însemnările marginale, când de turci, când de tătari și răscumpărată, de fiecare dată, cu mari sacrificii de către oamenii acestui pământ. Cărțile religioase și letopisețele sunt dovezi în desele incursiuni prin secole în căutarea adevărurilor istorice, sunt semnele aducerii aminte în fiecare clipă a ceea ce a fost. Cărții vechi românești i se stabilesc locul și valoarea cultural-istorică inestimabilă în cunoscuta lucrare Bibliografia română veche, 1508-1830, a lui Ioan Bianu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
al renașterii. De unde atâta vitalitate? El a crescut din apele începutului de lume, și-a fixat imaginea între cer și pământ, a devenit centrul reînvierii, lui i se dezvăluie tainele pentru că oracolele se odihnesc într-o tăcere profundă la umbra deasă. Inundat de lumina primăverii, coroana imperială își adună sevele în râuri ancestrale care curg la nesfârșit. 92 Poezia se împotrivește explicațiilor? Dacă ne gândim, de pildă, la Vasile Voiculescu cu Ultimele sonete "misterul" acestor remarcabile versuri nu poate fi pătruns
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1462_a_2760]
-
erau dispuși s-o împărtășească. La 1 ianuarie 1835, M. Kogălniceanu le scria, din Lunéville, surorilor lui aflate la Iași: „J’ai vu aussi par vos lettres que mon père a résolu de passer les soirées en famille et avec des personnes du voisinage.“ Dar într-o scrisoare ulterioară (19.II.1835) citim: „Je suis bien chagrin de ce que mon père ne donne plus des soirées et que vous restez seules, comme dès mon temps, mais vous devez vous consoler, car
Alfabetul de tranziþie by Ştefan Cazimir () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1380_a_2729]