5,365 matches
-
români din școli și universități. Kosova prin situare geografică și importanța economică a exploatărilor miniere a trezit interesul vecinătăților slave. Urmele populației latinofone se păstrează În toponimie și În documente care privesc viața religioasă cu centrul la Vranije de la marginea estică a regiunii Kosovo. Populația vlahă de aici a fost Întărită numeric În sec. X-XI prin elementul vlah coborât din părțile nord dunărene. În urma unui război victorios, la 1330 apar primele date despre latinii din Kosovo. După Înfrângerea de la Kosova la
ALBUM CONSEMNÃRI REPORTAJE 1989 - 2002 by Dr. Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Memoirs/817_a_1725]
-
înconjurat din trei părți de dealuri acoperite cu vii, livezi și păduri, toate la un loc având forma unei cetăți naturale. Orașul este situat în Podișul Central Moldovenesc, la intersecția paralelei 46o 41’ latitudine nordică cu meridianul 28o 03’ longitudine estică, la distanță de 18 km de râul Prut, la 52 km de Vaslui (reședința județului), la 81 km de Iași și la circa 335 km de București. În partea de vest a orașului se întinde dealul Lohan, care, unit cu
Huşii de ieri şi de azi by Vasile CALESTRU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100993_a_102285]
-
mai mici ținuturi ca suprafață (2.120 km2; în Epoca Modernă, suprafața era de 2.300 km2 sau 230.000 ha) și populație, a acaparat interesul sferei politice mai mult din punct de vedere strategic, decât economic. Situat la extremitatea estică a țării, pe linia de demarcație a apelor, dintre care unele se varsă în bazinul Prutului, iar altele în cel al Siretului, lipsit de o arteră mare de comunicație, ținutul Fălciu era și unul dintre cele mai izolate. El a
Huşii de ieri şi de azi by Vasile CALESTRU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100993_a_102285]
-
s-a menținut multă vreme printre preferințele voievozilor Moldovei. Ștefan cel Mare și-a concentrat atenția în această parte a Moldovei datorită așezării târgului Huși în centrul țării, protejat natural de dealuri și codri de o parte, iar în partea estică de vecinătatea cu râul Prut, care era o piedică în calea năvălirii turcilor și tătarilor. De la Huși, domnul putea supraveghea posibilele mișcări ale dușmanilor în sudul țării și pe Valea Prutului, pentru a interveni la vremea potrivită, căci era mai
Huşii de ieri şi de azi by Vasile CALESTRU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100993_a_102285]
-
al orașului, în 1871, cuprindea întregul teritoriu al târgului Huși, care era format din vatra târgului, imaș și vii, în total 2.400 fălci, prăvăliile Episcopiei - 5 fălci și grădinile ei - 10 fălci. Se remarcă întinderea așezării bulgare în partea estică, unde nu era pădure. Orașul s-a dezvoltat pe linia pieței, de la curtea domnească spre Prut (actuală stradă Ștefan cel Mare). Planul din 1885 este mai dezvoltat, deoarece trasează străzile principale și cele patru cartiere: Cotroceni, care cuprindea partea central-vestică
Huşii de ieri şi de azi by Vasile CALESTRU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/100993_a_102285]
-
frontieră netă: Atlanticul. Aplicarea variabilei teritoriale economice axa vest/est este identificată potrivit densității rețelei urbane nu permite nicio delimitare spațială precisă pe măsură ce ne îndepărtăm către est față de așa-zisa citybelt, Europa orașelor stat, care constituie "miezul" Europei: Europa Central Estică (din care nu fac parte nici Boemia, nici Moravia, nici Silezia sau Slovenia), nu se distinge de Europa Orientală. Din contră, variabila culturală axa nord/sud identificată în funcție de raporturile Biserică stat delimitează o frontieră mobilă, mai degrabă sociologică decât teritorială
Clivajele politice în Europa Centrală şi de Est by Jean-Michel de Waele [Corola-publishinghouse/Administrative/916_a_2424]
-
decât scriitor de limba română. Oamenii s-au salvat, chiar și fizic, prin evadare, dar unii au plecat chiar pe căi legale, pentru simplul fapt că era mai bine. Problema care se pune este că, de fapt, cam toate literaturile estice și în general toate literaturile au ceea ce se numește literatură de diasporă. Cea mai puternică literatură de acest tip este, vrem nu vrem, literatura rusă. Pentru că în anul 1917 în afara granițelor Rusiei s-au pornit cca. 10 milioane de oameni
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1456_a_2754]
-
altă vale: de pe Valea Dunavățului în Valea Berheciului pentru a ajunge din Lunca până la Tarnița sau Oțelești. Zona este lipsită de orașe, centre economice, administrative și culturale, acestea fiind așezate la extremități: Bacăul, dincolo de Siret, Bârladul și Vasluiul la limita estică, iar în sud Tecuciul și Galațiul. Comuna Filipeni este așezată în partea de nord-vest a Colinelor Tutovei, având, din punct de vedere geografic, caracteristicile zonei: dealuri - cu puține păduri acum, așezate în șiruri paralele de la nord spre sud, despărțite de
Pe Valea Dunăvăţului : Lunca, sat al bejenarilor bucovineni by Ion Cernat () [Corola-publishinghouse/Administrative/91889_a_93195]
-
părăsit Luvrul în favoarea comunei Bercy, este una dintre expresiile cele mai spectaculoase ale acestei voințe vădite, și înscrise în planul de urbanism, de reorganizare a spațiului parizian. Chiar dacă principiul său poate fi combătut, ea are ca efect secundar recucerirea teritoriilor estice sub-utilizate, a căror înfățișare este oarecum distrusă de resturile industriale sau de antrepozitele abandonate de-a valma în zonele populare. Acest Paris care atrage este un Paris care tinde în ultimă instanță să-i excludă pe cei lipsiți de posibilități
by Michel Pinçon, Monique PinçonCharlot [Corola-publishinghouse/Science/1007_a_2515]
-
ultimul, respectând ordinea de la lectură, încerc să evit locuri și nume pomenite deja de antevorbitori. Spun că orașul, atât cât am reușit să-l văd, îmi place enorm. E o împlinire fericită a unui vis al meu - venit din polul estic al latinității europene - să constat că Lisabona, situată la cealaltă extremitate a acesteia, e chiar mai frumoasă decât mi-o imaginam. Poate că impresia mea este amplificată și de gândul pe care nu mi-l pot suprima atunci când contemplu acest
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
bună dispoziție, te pot sfătui chiar ce și cum să mănânci. Timorați și neîndemânatici arată doar cei care n-au prea „ieșit” în lume: mișcări stângace, care produc uneori câte un accident penibil (o farfurie sau un pahar făcute țăndări). „Esticii” se deconspiră și prin faptul că mănâncă multă pâine. Corinne Desarzens, scriitoarea din Elveția, îmi spune că felul acesta de a te alimenta denotă, după opinia ei, o anume vitalitate a esticilor, care îi deosebește de occidentali, „ființe leșinate și
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
penibil (o farfurie sau un pahar făcute țăndări). „Esticii” se deconspiră și prin faptul că mănâncă multă pâine. Corinne Desarzens, scriitoarea din Elveția, îmi spune că felul acesta de a te alimenta denotă, după opinia ei, o anume vitalitate a esticilor, care îi deosebește de occidentali, „ființe leșinate și anemice”. Cultă, comunicativă și spontană, Corinne este tipul rar de intelectual simplu, necontrafăcut. Observația mea rămâne valabilă, chiar dacă nu sunt de acord cu această ultimă remarcă a ei. Cred că sălbaticul din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
conținutul ei și potrivită ca formă pentru niște călători ai Expresului Literar, cum suntem noi, care purtăm acest mesaj în locurile pe unde ajungem cu caravana noastră. La Paris, sentința colegului ceh sună ca o replică de simpozion. În țările estice, ea va avea, în mod cert, o altă rezonanță. Acolo este vorba chiar de viață și de moarte. VASILE GÂRNEȚ: Secvență în Piața Bastiliei, seara. Un loc unde se adună rockerii, „generația” neformală. Chipuri infatuate pe motociclete Harley Davidson. Mulți
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
care contrazice principiile democratice fondatoare ale Uniunii Europene. Sylvia Treudl declară că există mulți intelectuali, muzicieni, artiști în țara sa care se opun oficialităților de la Viena. Dubravka Ugrešic observă că, de fiecare dată când vorbește cu cineva dintr-o țară estică, „naționalistă”, intelectualii respectivi îi răspund: „Nu înțelegeți problemele noastre, istoria noastră, specificul, motivele adânci. E complicat să transpui definiții abstracte pe un teren concret“. „Așa se justifică toate extremismele“ - zice ea. Are dreptate, însă la fel de adevărat este faptul că nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
unei parole magice. Părăsesc Parisul cu o impresie dezagreabilă. Franța rămâne înfofolită într-o pătură stângistă, în pofida dispariției comunismului ca sistem politic. Mulți intelectuali de aici nu vor în continuare să audă de realitățile ultimilor 50 de ani din țările estice. E ca și cum ar trebui să ia cunoștință de o rudă abandonată, față de a cărei uitare nu-și pot reprima o vină obscură, și atunci se agață de „motivele nobile” ale amneziei lor. Îmi pare totuși nedrept ca acest erzaț ideologic
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
mai multă voință de realizare. Dacă tot s-a făcut tabula rasa din basarabeni, după război, am avea dreptul să ne alegem noi înșine o identitate, să aparținem lumii în care am fi dorit să trăim: să nu mai fim estici, ci occidentali; nu ortodocși, ci catolici sau protestanți; nu paternaliști, ci independenți și individualiști; nu prosovietici și comuniști, ci postmoderni și europeniști. Să transportăm în Basarabia o părticică din universul reperelor noastre politice și culturale, să amenajăm un ambient pe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
intențiile, transformându-ne în „ținte potențiale” pentru eventualii hoți? VITALIE CIOBANU: Ratez de puțin o excursie în bazinul Ruhr, de după-masă, pe o căldură insuportabilă, după ce făcusem un tur prin mulțimea de magazine din centru. Mi-am urmat instinctele de estic, mai relaxate în ce privește punctualitatea, însă autocarul a plecat chiar la 14.00, nu la 14.05, cum sperasem absurd. Nae Prelipceanu și Andrei Bodiu, care au fost mai ordonați decât mine, ulterior îmi vor spune că a meritat: a fost
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
pentru unii conaționali ai lui Wagner, se împart, așadar, în auslanderi (veneticii) și islanderi (băștinașii). Primii, evident, sunt inferiori celor din urmă. E o amplă dezbatere în Germania pe această temă, amplificată în urma afluxului de etnici germani imigranți din țările estice și din Rusia. Richard ne mai povestește, în continuarea subiectului, cum a înregistrat, în aceeași zi, o emisiune într-un studio TV din Dortmund, unde cel care făcea imprimarea (de origine indiană) nu prea știa să manevreze pupitrul. Un alt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
este cea de acum, când prietenul nostru, „tovarășul Wagner” - cum îl alintăm noi, ceilalți membri ai „celulei de partid” pe care am înjghebat-o simbolic pentru a ne mai distra în lungile ore de drum -, își trage cu plăcere pielea esticului cârtitor. „Așa e în Occident.“ Dar nu peste tot, cred, și nu întotdeauna vei întâlni această modalitate perversă de a te replia, de a nu interveni. Oricum, senzația celui „pasat”, eludat, boicotat trebuie să fie înfricoșătoare: să rămâi singur în fața
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
muzica în sala în care ne luaserăm micul dejun, la hotel!), pentru că trei persoane „au uitat să achite” la recepție consumația suplimentară (telefon, bar, spălatul hainelor, video). Toți trei sunt din Vest, ne șoptise disprețuitor Lasha, georgianul nostru „de serviciu”. Esticii sunt mai corecți, dar și cheltuiesc mai puțin ca ceilalți. În fine, ne regăsim, întreaga echipă, în trenul nostru literar care ne duce la Malbork, acolo unde vom ajunge după 12 ore de drum. Nu putem rămâne în același loc
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
văzute, ar fi vrut s-o mute la Paris. Vizitarea bisericilor îi deranjează pe ateii din Trenul Literaturii - există și din aceștia. Unii refuză să mai intre în biserici, spunând că e aproape sufocant să suporte „atâta credință”. „De ce fac esticii trasee turistice din vizitarea bisericilor? De ce a consimțit clerul la așa ceva?” - mă întreabă o colegă din Occident. Nu știu ce să-i răspund... Etalarea credinței, după decenii de interdicție politică, face parte din exuberanța identitară a oamenilor de aici. E mai greu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
luați cu forța. Pentru a escamota prevederile Convenției de la Geneva, potrivit căreia prizonierii nu puteau fi înrolați fără voia lor - nemții i-au numit „trupe benevole”. La fel au procedat și rușii cu divizia „Tudor Vladimirescu” și cu alte regimente estice care trebuiau să legitimeze sovietele în țările proaspăt cucerite. A doua ocupație comunistă: vara lui 1944 - 21 august 1991. În perioada august 1944 - mai 1945, peste 200.000 de letoni părăsesc țara și se stabilesc în Germania și Suedia. După
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
ora 23.00, în plină noapte, acostăm în cele din urmă la debarcaderul de unde pornise totul. O filă bezmetică smulsă din sumarul tern al vieții. Simțuri în suspensie. Riga ne-a oferit unul dintre cele mai plăcute sejururi pe segmentul estic al periplului nostru. Cine ar fi crezut? Aș situa-o, ca forță a impresiilor și intensitate a surprizei, alături de Lisabona, Bordeaux și Paris... Înainte de culcare, o secvență din holul hotelului, ca o efigie melancolică. David Muradyan, care este un talent
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
națională” și democrația într-un raport de adversitate. Cele două seturi de valori sunt inseparabile într-un spațiu postcolonial, cum este Belarus sau Moldova. Nu toți occidentalii înțeleg asta și cad în plasa „baubaului naționalist” din Est. Dar un confrate estic, precum Verner, care se vrea un spirit lucid, nu are nici o scuză să persiste în asemenea penibile confuzii. VITALIE CIOBANU: Plecarea din Minsk, foarte organizată, toată lumea a coborât cu bagajele, am impresia, mult înaintea orei fixate - atât de mare e
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]
-
jumătăți a secolului 20, au trebuit să o ia de la capăt în înțelesul cel mai direct al cuvântului, odată cu înfrângerea Reichului hitlerist și divizarea țării în patru zone de ocupație: sovietică, americană, engleză și franceză. Înaintarea Armatei Roșii prin partea estică a orașului a pulverizat vechiul centru istoric și Potsdamer Platz, lăsând în urmă dărâmături și o armată de șobolani. Vocea calmă, cu inflexiuni romantice și androgine, a lui Martin pare să însoțească un film documentar pe care ni-l rulăm
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1968_a_3293]