6,028 matches
-
Nici un om sănătos la cap n-ar accepta să asiste la dizolvarea aliajului de plutoniu "Pua-72". Aparatele mele de control indică limpede că, de cel puțin un minut încoace, cineva încearcă tocmai acest lucru. McCann deveni și mai livid. - Grave, exclamă el, m-am săturat de nemernicul ăla! Recunosc că, fiind într-o stare sufletească foarte proastă, i-am promis că-i voi raporta despre discuția noastră, dar intenționam să te previn că-i voi raporta... - Bine, Don, te cred, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
revizuiri substanțiale. Termeni ca "rasă" sau "sânge" sunt lipsiți de sens, dar anumite fapte par să confirme că teoria conține unele idei inspirate din realitate. McCann își ațintise din nou privirea asupra ecranului. - Atacatorii nu au aerul că se grăbesc, exclamă el uimit. Totuși, n-ar fi venit aici dacă n-ar fi avut un anumit plan. Grosvenor nu-i răspunse. - Nu cumva s-or fi ciocnit de dispozitivul dumitale de apărare? îl întrebă McCann, aruncându-i o privire iscoditoare. Cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
de Nexialism. Am fost mulțumiți că ni s-a oferit posibilitatea de a crea o secție la bordul navei. - Dar ca să poți prelua mâine comanda, ar trebui să ieși din laboratorul dumitale, zise McCann. Apoi, aruncând o privire spre ecran, exclamă: și-au adus plutele antigravitaționale! Vor desigur să plutească spre laboratorul dumitale! Grosvenor nu-i răspunse. Văzuse și el plutele. 27 Plutele antigravitaționale aveau la bază același principiu ca și antiaccelerația. Oamenii descoperiseră că un obiect a cărui inerție a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
un procedeu termic. Sub presiunea acestui nou flux de energie, întreaga masă metalică va căuta să-și mențină echilibrul la un nivel ceva mai jos. Uite! Jeturile de radiații deveniseră albe, de un alb care-l făcu pe McCann să exclame: - Gheață! Cum naiba?... Chiar sub ochii lor, pereții și pardoseala se acoperiră de gheață. Un curent de aer rece pătrunse în încăpere. McCann începu să tremure. - A sosit, cred, momentul să-i aduc înapoi, spuse Grosvenor, ridicându-se în picioare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
de înregistrări pe suporturi magnetice și, peste câteva clipe, ieși pe coridor, urmat de McCann. Pe coridor întâlniră numai oameni adormiți. McCann îi privea, mut de uimire. - E greu de crezut că omul poate fi o ființă atât de neajutorată! exclamă el în cele din urmă. - Ba și mai rău decât îți închipui, zise Grosvenor. Când ajunseră în sala motoarelor, Grosvenor se târî spre panoul de control pentru a-și instala întrerupătorul. Operațiunea asta nu-i luă mai mult de zece
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
Așa cum nu ne poate fi de folos, repovestită de prietenul Rubobostes, o lume descrisă de alții și reținută de el pe bucăți. Cum adică? Să ne pierdem vremea cu ce a Înțeles el din fantezia altora?... „Ce roman cinematografic!“, au exclamat alții, abstracție făcînd de biografia mea senzorială. Iar dacă propria scriere, Înlănțuirea de semne vreau să zic, i-a rămas invizibilă autorului, numeroase priveliști și figuri au țîșnit din pagină ca să i se atîrne cititorului de gene. De geana lăuntrică
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
tăcerea. A comentat apoi, aveam să Înțeleg că gîndise Îndelung formularea: — Să te ajute simțul tactil fără să atingi obiectul... Trebuie că se ascunde aici bătaia unei aripi de Înger! Mă mai Întrerupsese de cîteva ori, rugîndu-mă să reiau explicațiile. Exclama uimită din cînd În cînd. — Să nu vrei să vii tu În Germania și să scrii toate astea acolo?... Te-ar asculta toată lumea, sînt chestii ciudate și necunoscute! — Acolo cred că au fost spuse demult. Au centre de cercetare În
O vara ce nu mai apune by Radu Segiu Ruba () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1375_a_2743]
-
versifica, asociată cu această vizibilă încredere în sine, îl face extrem de productiv. Din nefericire însă, cărțile lui sunt lipsite de capacitatea de a emoționa. Nu par caraghioase, așa cum par cărțile altor autori, ci nerelevante. După ce le citești, îți vine să exclami: „Vorbe, vorbe, vorbe!“ Un exemplu posibil îl constituie volumul de sonete Crepusculare („Neliniști metafizice“,Constanța, 2008). Subintitulat forțat-jucăuș „sonete best.i@-le“, volumul cuprinde sonete-acrostih, cu numele Dominic Diamant pe verticală. Obligația pe care singur și-a impus o de
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
albă, ușoară, asemenea unei mingi de pingpong, îi dădu drumul să meargă. Drăcia o luă la goană și, sâsâind, juca bila albă la o oarecare distanță de gura coșului, suspendată în aer. Isprava stârni mare haz. «E colosală, colosală, colosală!!» exclama întruna Nichita Stănescu și-și lovea palmele una de alta ca în fața unei minuni: «E colosală, colosală!» Mi l-am închipuit jucându-se așa acasă la el. Iată «candorile» unora dintre poeții noștri de azi, iată figurile lor «à la
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
și trântesc niște ploduri.“ (Destin) Pluralul de la „plod“ este „plozi“, nu „ploduri“. Sper că aceasta nu-l va deruta pe poet, astfel încât să scrie de acum înainte „pozi“ în loc de „poduri“ și „nozi“ în loc de „noduri“...) Depășit de exigențele creației literare, autorul exclamă la un moment dat: „Doamne, grea meserie e scrisul! / Cuvintele nu mă ascultă / se împrăștie ca iepurii prin desișuri / când mi e lumea mai dragă. / pana o ia de-amboulea pe arătură.“ (Golgota) Îl compătimim pe Vasile Ghica pentru ceea ce i
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
care bruiază mesajele lirice. Nu înțelegi nimic când toată lumea strigă, încercând să-ți comunice ceva. Autorul volumului Patmos cade în capcană și contribuie și el la mărirea vacarmului, cu propriile lui vociferări lirice. „Am decedat / dintr-o supradoză / de cultură“, exclamă Ion Maria, în stilul lui prăpăstios. Mai bine nu deceda și își folosea „supradoza de cultură“ pentru a înțelege că uneori, când toată lumea strigă, te poți face auzit vorbind în șoaptă. Așa au procedat mulți poeți. Eminescu nu-și bruschează
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
o flagrantă, inacceptabilă prețiozitate. Schimbul de replici citat nu reprezintă un accident stilistic. Plimbându-se cu barca pe lac, Robert și Diana fac și alte considerații poetico-filozofice, de o solemnitate care intră în contradicție cu banalitatea lor de fond. Diana exclamă: „Ce frumos penaj are pasărea aia!“ Iar Robert comentează ca un înțelept: „Da. Sunt sigur că ar merita să-ți închini viața descoperirii frumuseții atâtor lucruri din lume. Probabil îți trebuie o eternitate și numai să descoperi și numele păsărilor
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
izbutește să relanseze discuția, întrucât alunecă în caraghioslâc. El își dă seama (după cum reiese din prefață) că este un versificator, nu un poet. Totuși, perseverează în compunerea de poeme (filozofice), sperând, probabil, în sinea sa că lumea îl va contrazice, exclamând: „Vai, sunteți prea modest!“ Să revenim însă asupra „versificărilor“. Umorul lor (involuntar) provine din aplombul cu care se fac afirmații hazardate și din stilul împiedicat (limba română fiind pentru autor o haină prea lungă în care se încurcă la fiecare
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
trăiam de multă vreme cu teama că opera porumboiană nu poate fi tradusă... În general, lectura cărții lui Ion Roșioru este de un haz nebun (dar și de o tristețe sfâșietoare). Celui care o comentează nu-i rămâne decât să exclame, parafrazându-l pe Eminescu: Nu credeam să-nvăț a citi vreodată o asemenea carte... Cu mana in ghips... Aflat la al cincilea volum de versuri (La poarta sinelui, prefață de Viorica Răduță, Premier, col. „Axioma“, Ploiești, 2001), Marian Ruscu continuă
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
libèrus / - monadele monarhiei - / au montat monosilabe / în monturi de monograme/ monotip de monoftongi / monolitic - monolingv - / c-un tot monofonematic // și astfel au monetizat / nu montaju-n monorime / ci «monturi» monosilabe-n / monumente monoxile“ etc. Criticului literar nu-i rămâne decât să exclame, contaminat: „Monoton montaj, mon Dieu!“ Mihai Samson Petrescu, la rândul lui, oferă un recital de monolingvism, într-un stil, e adevărat, mai jucăuș, dar suferind de aceeași inconsistență literară: „capelmaistru capelan / - din capelă-n / capitală - / capișonul capitat / cap și (punct
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
peste comentariul ridicol al buzelor (pline, date cu roșu-Închis) și În jos printre sâni spre mijlocul trupului - ce probleme trebuie să fi fost! Sammler tot auzea cum Își dusese peruca la un coafez bun să o potrivească și cum coafezul exclamase vă rog! să o ia de acolo, era prea ieftină să lucreze la ea! Sammler nu știa dacă acesta fusese un incident izolat ce implicase un singur stilist homosexual sau dacă se Întâmplase În mai multe ocazii separate. Vedea multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
nu au cum să se salveze? - Nu există bine și nu există rău. Există doar viață și moarte. Există doar adevărul și aparențele lui. Așa cum știi foarte bine. - În lumea din care vii nu există bine și nu există rău? exclamă călugărul, uluit. - Nu. O lungă tăcere se așternu după acest răspuns sec. La capătul dinspre miazănoapte al imensului bazar se iscă rumoare. Negustorii Începeau să-și strângă marfa, dar nu știau Încotro ar putea să fugă. Existau, firește, gărzile orașului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
vor așeza oglinzile astfel Încât imaginea lor să provoace dedublarea, iar armele noi și strălucitoare să se vadă de departe. - Iar cei douăzeci și cinci de luptători? Întrebă grasul. - Cei douăzeci și cinci vor ocupa Înălțimile și vor Întâmpina cu săgeți avansarea bandiților. Atât. - Atât? exclamară mai mulți. -Atât. Săgețile vor da alerta. Bandiții vor trimite iscoade. Iar iscoadele se vor Întoarce Înspăimântate, anunțând că o armată proaspătă și excelent Înarmată blochează intrarea spre oraș. Nici o ceată de bandiți nu atacă atunci când e vorba de o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
de lână albă, și o tunică de catifea de un verde Închis. - Este, dar... - Dar? Hai, Pietro, nu mă fierbe! E cu măria sa? - Mai rău... - Mai rău? Aud zgomot de săbii! - Păi asta e... se bate cu Alexandru! - Ce face?! exclamă Erina, uimită. Lasă-mă să văd! Ușa se deschise din nou, dar nici unul din cei doi luptători nu se Întoarse să vadă cine e. Alexandru se afla În mijlocul unei combinații rapide de lovituri directe, parate calm de tatăl său, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
rezolva Într-o secundă o problemă pe care, cu spada, o rezolvi În minute lungi de efort. Asta era, nu? Erai supărat că nu te las să lupți... - Nu doar asta... - Deranjez? se auzi deodată vocea Erinei. - Erina! Erai aici! exclamă căpitanul, Înroșindu-se ușor. Am Întârziat puțin... - Ai noroc că ai Întârziat cu Alexandru, deci te iert. Altminteri... - Mai e timp să ieșim În jurul cetății, spuse Oană. Toți trei. - Toți trei e bine, spuse Alexandru, căci asta e doar Începutul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
simțit Templul. - Ascult... - Vei reveni aici peste nu multă vreme. Vei fi Încă tânăr. Chipul tău nu se va schimba prea mult. Dar nu vei rămâne. Ne vei cere ajutorul și ți-l vom da. Nu vei fi singur. - Nu?? exclamă tânărul, uluit. - Vei fi Însoțit de un om care Îți este foarte drag. Un om a cărui Înțelepciune crește repede, grație studiului și voinței. Un om care chiar acum se pregătește să plece În căutarea ta. Simți asta? - Cred că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
de la masă tresăriră, Încordați. - Spionajul turcesc află pe dată hotărârile luate În Sfatul domnesc. Acu aflarăm că aveau și planurile bătăliei de la Vaslui. Dacă nu schimba căpitanul Oană totul În ultima clipă, lupta ar fi fost a lor. - Planurile bătăliei? exclamă voievodul. Există o scurgere de informații atât de aproape Încât sursa știa planurile bătăliei?! Atunci cum au căzut În cursa de la Trei Ape? - Au crezut că, dacă totul s-a schimbat, s-a schimbat și asta. Au crezut că informațiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
pe fiecare flanc. Cuceritorii Îl priviră năuciți. - De... protecție, stăpâne? - Da. Să protejeze tribordul și babordul de tirul galerelor! Să semnalizeze flotei turcești oprirea ostilităților! - Și dacă... - Dacă cele patru galere continuă tirul, galioanele noastre deschid focul! - Împotriva flotei sultanului?! exclamă Amir, uluit. - Împotriva oricui atacă acea corabie! - Moldova e principalul nostru dușman! - A fost. Nu mai e decât dușmanul sultanului. Nu avem nici un conflict cu Moldova. Fără să Înțeleagă, cei doi războinici care cunoșteau semnalele fluturară steagul alb și pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
fluturară steagul alb și pe cel galben, ceea ce Însemna pace și protecție. Cele patru trireme, acum la doar o sută de pași de corabie, Încadrară nava moldoveană și Îndreptară arbaletele lateral, spre galerele turcești. - Cuceritorii intră În formație de escortă!! exclamă Morovan, parcă nevenindu-i să creadă. -Galioanele cu semnul șarpelui și săgeții au ridicat ancora și se Îndreapta spre flota sultanului! Pe punte se pregătește artileria! - Ce naiba se Întâmplă pe marea asta?! Întrebă Gabriel, neștiind ce ordine să mai dea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
forțe străine, dar care nu Îi era deloc ostilă. Aflase de la Amir că Alexandru studiase pictura la Veneția. Pictorul acela! Pictorul acela, singurul care observase transformarea lui din cerșetor În ienicer! Tânărul aflat la pupa corabiei care se Îndepărta! - Amir! exclamă Ștefănel, tulburat. Alexandru a fost aici! Chiar aici, În fața palatului! Acest portret... e pictat de el! De fratele meu! Amir rămase Încremenit, iar Ștefănel făcu câțiva pași grăbiți prin Încăpere. - Încotro se Îndrepta corabia aceea? - Nu știm, Anda. Navele noastre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]