4,595 matches
-
Și eu! Cornelius Fuscus se ridică și veni lângă Antonius. — Sunt alături de tine și de împăratul nostru Vespasianus, sunt împotriva infamului de Vitellius! Antonius se întoarse spre soldați. — Dar voi? strigă. Voi de partea cui sunteți? Un cor de glasuri explodă. Toți îl aclamau pe Antonius, strigând că-l vor urma. Soldații erau cuprinși de entuziasm. Comandanții, tribunii, centurionii și primipilii scandau numele lui Antonius. Alți soldați veniră din castru, cuprinși de admirație pentru generalul lor, care își spunea părerea deschis
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
plan, restul fiind Îngroziți În general, i-ar Îmbrăca, i-ar dezbrăca, sfîșiindu-le hainele, chipurile sănătoase și copiii, pe un fundal sonor de cataclism și unul color dominat de valurile de flăcări ale nenumăratelor cisterne cu gaz butan ce-ar exploda În final. Groază, efecte speciale, nici o emoție. În contrast, prin mijloace sobre și un buget evident modest, Mimouni a creat un cît se poate de credibil, obosit și aproape elegant final de secol, de lume, de mici personaje, iradiind pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
ele „la oase”, poate pentru că-s pneumatice, Însă adevărul este că nu avem acces la Înțelegerea fenomenelor aeropurtate, și ne lămurește poetul: se ciomăgesc pentru că sînt capitaliste. Ce mai fac ele acolo sus: „Scuipă foc, amenință cu gaze, scurg și explodează avuții nemăsurate”. Dacă n-am fost dați gata din prima strofă, acum nu mai putem ține piept imaginației care dă cu gaz pe noi, și intrăm turbați Într-un freamăt cu ciripeli. Comportamentul deșănțat al zburătoarelor trebuie hulit, Îl hulim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
popoare, păcii de pe jos și apărării drepturilor omului albanez, uraniul cu pricina - rămas sărac spre deosebire de uraniile Îmbogățite spectaculos acum 50 de ani În Japonia - fiind altceva decît uraniul radioactiv, Îmbogățirea lui făcîndu-se În scopul aducerii la masă critică pentru a exploda, În consecință proiectilele-s inofensive. SÎnt inofensive acum, deoarece Întrebările enervante ale ecologiștilor se referă la ziua de azi, Ziua cînd vin peștii și nu se mai Întorc, precum somonii, deși nici regizorul zilei nu și-a imaginat că-n
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
pe sapă. Cu ea puteți lovi chiar constructiv un intelectual În miră sau pe oricine doriți. Atenție doar să nu vă loviți mama cu lopata, că-i faceți o impresie urîtă (Butch Cassidy). Și fiindcă am ajuns la violență, Îmi explodează pe retină arabii teroriști cu mintea și săbiile lor din epoca de fier, pe care i-ar pupa Lenin văzîndu-i așa de revoluționari. Ei muncesc constant, inutil să le vorbești, să-i creștinezi, mișună În altă dimensiune. Rămîne totuși Întrebarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Nu trebuie să mă mai gîndesc! Să nu mă gândesc la nimic!... - Asta ți-o tot spun din prima noapte de la spital, auzi. I se părea că începe să înțeleagă ce i s-a întîmplat. Imensa concentrare de electricitate care, explodând chiar deasupra lui, l-a străbătut, i-a regenerat întreg organismul și i-a amplificat fabulos toate facultățile mentale. Dar această descărcare electrică a făcut de asemenea posibilă apariția unei noi personalități, un fel de "dublu", o persoană pe care
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
Așa e, a leșinat! spuse ridicîndu-i încet capul. Cu greutate, au coborât, lăsând loc echipei de tehnicieni. Au dus-o pe o brancardă până la automobil. Era încă leșinată, și mașina se depărtase cu vreo zece kilometri, când s-a auzit explodând prima încărcătură cu dinamită. În mai puțin de o jumătate de ceas au reușit să coboare pe o scară de frânghie. La lumina lanternei electrice au văzut scheletul; era încîrcit, ca și cum moartea ar fi surprins-o într-o poziție de
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
e mai curios, începu târziu doctorul, când ajunseră din nou în fața statuii, curios și trist totodată, este faptul că poliția a descoperit a doua zi o încărcătură de dinamită ascunsă sub soclu. Dacă n-ar fi fost ploaia, ar fi explodat în timpul discursurilor și ar fi distrus statuia sau, în orice caz, ar fi mutilat-o. Îl ascultă turburat și se opri din mers, căutîndu-i privirile. - Dar de ce? întrebă coborând glasul. Cine ar fi putut avea interesul să distrugă un monument
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
curentului Înspre fabrica aia veche de ciment unde apa se adîncește atît de aproape de mal și face un fel de vîrtej, unde găsești momeală cu duiumul. Și-atunci s-a Înălțat o trîmbă de apă, ca și cum o bombă ar fi explodat În adînc, și am apucat să văd spada, ochiul, fălcile deschise și capul uriaș, negru-purpuriu, al unui pește-cu-spadă negru. Înotătoarea superioară Îi ieșise cu totul din apă, Înaltă cît catargul unei bărci, și i-am putut vedea botul, cît era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
ordinul să urci panta aceea pe care nici un om n-ar fi putut-o urca fărĂ să fie Împușcat. Fuseserăm acolo, alături de cei care stăteau Întinși așteptînd tancurile care n-au mai venit. Așteptam, În timp ce obuzele năvĂleau țipînd ascuțit și explodau cu un răget. Metalul și bulgării de pămÎnt erau aruncate-n aer ca o fîntînĂ arteziană. Și, pe deasupra capetelor, era perdeaua de gloanțe, șoptind, pocnind Întruna. Știam ce simțeau cei care așteaptă. Ajunseseră cît de departe puteau s-ajungă. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
cînd Îl lovirăm cu bazooka, iar ambele echipe Începură să tragă din ascunzișurile lor. Și tipii din blindat aveau mine și se grăbiră să-și facă propriul blocaj, ca să recupereze ce puteau, asta pentru că atunci cînd fuseseră loviți și blindatul explodase, noi ne aplecaserăm capetele și toate resturile au căzut peste noi ca stropii dintr-o fîntînĂ arteziană. Ploua cu așchii de metal și alte cele. M-am uitat să văd ce-i cu Claude, Onie și Red, și toți trei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
crăpĂturi cu un Smeizer, iar spatele mi-era ud și aveam tot felu’ de chestii pe gît, Însă apucasem să văd ce sărise-n aer. Nu Înțelegeam de ce blindatul nu fusese răsturnat sau nu sărise-n aer cu totul. A explodat, direct În sus. Începuseră să tragă cu 50-urile și era atîta zgomot, că nu mai auzeai nimic. Nimeni nu ieși din blindat și atunci am crezut că s-a terminat și le făcui semn să termine cu 50-urile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
50-urile și era atîta zgomot, că nu mai auzeai nimic. Nimeni nu ieși din blindat și atunci am crezut că s-a terminat și le făcui semn să termine cu 50-urile - atunci cineva dinăuntru aruncă o grenadă care explodă chiar lîngă marginea drumului. Se mai bagă aiurea-n seamă, spuse Claude. Pot să mă duc să le bag vreo două Înăuntru? — Am putea să-i mai lovim o dată. — Nu. Mi-a ajuns o dată. Am tot spatele tatuat. — Bine. Du
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
Am tot spatele tatuat. — Bine. Du-te. Se tîrÎ ca un șarpe, prin iarbă, sub tirul 50-urilor, trase cuiul grenadei, după care dădu drumu’ manetei, ținu grenada din care ieșea un fum gri și o aruncă peste marginea autoblindatului. Explodă cu cu un răget asurzitor și dinăuntru se auziră fragmente izbindu-se de blindaj. — Ieșiți afară, le strigă Claude În germană. Un pistol-mitralieră nemțesc deschise focul printr-o crăpĂtură din dreapta. Red trase și nimeri crăpĂtura de două ori. Pistolul trase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2087_a_3412]
-
trebui să fie așa, iar el rîde de noi, spaima noastră e acum aici și demoralizarea noastră crește cînd ne dăm seama că n-avem nimic de dat, sîntem doar pasivi. Capul lui se izbește de noi, iar nasul ne explodează mult mai nasol decît În mașină pentru că trosnește strivit de fața noastră, iar noi ne Înecăm cu propriul nostru sînge și nu putem respira, apoi vin și mai multe lovituri care scobesc În noi și ne simțim brațele atît de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2029_a_3354]
-
ca într-un joc în care părea să se fi prins și ea. Era primăvară. La 17 ani, simțea imbolduri pe care nu și le putea explica. Sub soarele deodată binevoitor, privea lung prin livadă crengile cu mugurii stând să explodeze. Văzând colțul firav al ierbii, tot sufletul îi fremăta de bucuria trezirii la viață a întregii firi. Ar fi vrut să le strige tuturor că, uite, a venit primăvara, e timpul să se schimbe ceva, dar n- avea cine să
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
-se că oamenii lui erau teferi, numai că nefiresc, ceva plutea deasupra capului. Era o foaie de cort, legată sul în condiții normale, pentru a putea fi purtată la bandulieră. După ce încetă bătaia artileriei, verifică starea armamentului. Surpriză: proiectilul explodase chiar în groapa din care plecase nemulțumitul sergent! Când sergentul reveni, căzu în genunchi în fața craterului și-și făcu cruce de nenumărate ori. Obosit, cu ochii umezi, apoape-i sărută mâna comandantului. Repeta mereu: Cât pe ce, cât pe ce!” Jură
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
Concluzia, ori o nimerise, ori pur și simplu încetase focul. Înaintară încă vreo două sute de metri, iar deschise focul o mitralieră asupra lor, de data asta din dreapta. El fusese probabil reperat, fiindcă la doar 2,5 metri mai în spate explodă un proiectil de tun anticar. Corpul îi fu împroșcat cu schije. În primul moment nu-și dădu seama de urmările exploziei, însă după ce fu ridicat de brancandieri, află că avea o rană mare în spate, în dreapta toracelui, alta la șoldul
Regăsirea înstrăinării by Ştirbu Mihai () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91672_a_92367]
-
cealaltă coloană a culturii naționale, "Univers". Băgați-i sub braț Coloana Infinitului, poate ne scapă și de aia. Trebuie să vă meritați (re)numele de gropar al vieții culturale românești. Ați jucat Hamlet, de ce n-ați juca și rolul groparului? Explodează un bec. Explodez și eu: Știți ce-a făcut domnul Sergiu Crupenschi după ce s-a văzut patronul "Minervei"? Zice presa că a scos din bancă tot contul editurii și l-a vîrît în contul propriu. Cîștigul e privat, pierderea e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
culturii naționale, "Univers". Băgați-i sub braț Coloana Infinitului, poate ne scapă și de aia. Trebuie să vă meritați (re)numele de gropar al vieții culturale românești. Ați jucat Hamlet, de ce n-ați juca și rolul groparului? Explodează un bec. Explodez și eu: Știți ce-a făcut domnul Sergiu Crupenschi după ce s-a văzut patronul "Minervei"? Zice presa că a scos din bancă tot contul editurii și l-a vîrît în contul propriu. Cîștigul e privat, pierderea e națională. Acceptăm situația
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1471_a_2769]
-
are o margine. Așadar, are un capăt, chiar dacă nu știm exact unde este, cât de departe e și ce este acolo. Doar s-au luat mostre de pe Lună și ele au demonstrat că Universul la început era mic și a explodat o stea gigantică și a mărit universul. Și în acea demonstrație nu s-a demonstrat că s-a spart Universul, ci doar s-a mărit. Deci trebuie să fie și acum o margine. [am încheiat citatul...] 5 ani și 9
Poveştile mele de pe vremea când nu ştiam să scriu by Drago ş -Sebastian Meri ş ca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91582_a_92386]
-
de încremenirea de peste iarnă și să se trezească la viață. Observ direct evoluția în timp a unor pomi fructiferi. Mugurii închirciți și retrași în alveolele lor încep să crească de la o zi la alta, în funcție de intensitatea strălucirii astrului zilei, să explodeze în mii și mii de flori promițătoare de belșug și mulțumire pentru cel ce s-a obosit sădind pomii respectivi. Am un zarzăr minunat care face fructe mari, aspectuoase, apetisante. Când înflorirea lui a atins apogeul e o plăcere să
Călător... prin vâltoarea vremii : (călătoria continuă) , Vol. 4. : Din aproape, în tot mai aproape by Alexandru Mânăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/563_a_1317]
-
ani în urmă - un verde închis, tulburător - și lăsă privirea să alunece prin curtea lovită de stropii mari. În timp ce se legăna, lua câte o gură din pahar, apoi înghițea lichidul și vedea cum coboară de-a lungul gâtului pentru a exploda - da, acesta era termenul cel mai potrivit - în stomac. Acea fierbințeală pe care o simțea din când în când îi dădea de înțeles că trăiește, că nu este doar un alt personaj din romanul care... Care se scria singur, asta
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
cel mai bine ceea ce auzea. Respingător. Stătea lângă el, pe bordură, cu jobenul în mâna stângă (ți l-aș îndesa pe gât, Magicianule!), arăta jalnic în treningul galben - ce oroare! -, însă ochii îl pironeau neobosiți, ardeau, îi incendiau retina, ochii explodau, săreau din orbite și se prelingeau către bărbie, îi închise din reflex. Când îi redeschise, Magicianul nu mai era. Oftă... - În loc să te lamentezi și să îți imaginezi că i-o tragi Luciei pe la spate, te-aș sfătui să fii mult
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]
-
Pe malul celălalt, Magicianul aruncă undița, apoi își scoate jobenul și salută. Salutul inconfundabil. Firesc, urmează ropotele de aplauze, iar instrumentiștii dau onorul, în timp de Omul cu Joben iese din scenă. În urma lui, umbrelele se rotesc amețitor, iar orizontul explodează în roșu și galben... Atunci când trecu peste pod, cu viteză redusă, Detectivul aruncă doar o singură privire, profesională, cu coada ochiului, îndeajuns pentru a fotografia întreg decorul. Scriitorul părea că se odihnește, cu brațele sprijinite de balustradă și cu privirea
Roman care se scria singur by Cristian Lisandru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91657_a_93186]