8,653 matches
-
va începe să-i predice, în numele stăpânului său, interesele naționalității române, dar aceasta este singura și ultima noastră nădejde... Domnul compuse ministerul său exclusiv numai din oameni agreați de Consulatul rusesc... Numirile facute în justiție nu par a fi fost fericite: ...Domnul... a desăvârșit o lucrare așteptată aici cu nerăbdare: numirile de judecători la diferitele divanuri... Fără a mai vorbi de modul în care tot ce se numește Ghica și Șuțu a fost jertfit ambiției și urii dușmanilor lor (Filipeștii), protejați
Acţiunea politicii ruse în Ţările Române povestită de organele oficiale franceze by Radu ROSETTI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/101003_a_102295]
-
se oferă privirilor sale obosite. Atenția îi este atrasă de un grup original, un adevărat alai. În fruntea grupului pășește țanțoș un cățel de talie mică, având blana de culoarea castanelor coapte, cu codița îmbârligată. În urma lui merge mândru și fericit un băiețel înăltuț și subțirel cu ghiozdanul în spate și cu un frumos buchet de crizanteme albe în brațe. Băiatul nu-l scapă din ochi pe prietenul său patruped, Rex, care are caninul obicei de a se repezi să se
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
odraslele în zilele de duminică sau alte sărbători, pentru a-i vedea, pentru a se informa despre mersul lor la învățătură și pentru a le mai aduce câte ceva de mâncare. Aceste vizite erau așteptate cu înfrigurare și constituiau un eveniment fericit pentru fiecare dintre noi, ca și primirea unei scrisori. De aceea, situațiile respective erau speculate pentru glume de felul: Vasile Fetescu, ți-a venit de-acasă! sau Mihai Munteanu, ai o scrisoare la domnu’ pedagog! Cel anunțat tresălta de bucurie
CHEMAREA AMINTIRILOR by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/504_a_769]
-
fructe de mare. Am Început o căutare răbdătoare pe plajă, pe lîngă niște stînci. Am mîncat ceva sărat și slinos, care nu ne-a potolit foamea și nici nu i-a satisfăcut pofta lui Alberto. De fapt, n-ar fi fericit nici măcar pe un pușcăriaș. Grăsimea era grețoasă, cu atît mai mult cu cît nu aveam nimic cu care s-o condimentăm. Ne-am pornit la ora noastră obișnuită, după ce am mîncat la sediul poliției, marcîndu-ne urmele de-a lungul coastei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1962_a_3287]
-
cu brânză și ceapă, usturoi și roșii și castraveți din grădina familiei care ne-a adoptat pe viață pe amândoi, porumb din lanul ceapeului Glina și pâine și ouă pe care părințelul le sparge peste salamul din tigaie. Ca să fii fericit trebuie să mănânci de toate. Iar e bine, părințelul arată eliberat de gânduri, Înveselit dintr-o dată de fojgăiala aferată a mâinilor sale printre bucate, dacă nu cumva Îl Înveselește tocmai latura bună a acestei afaceri pe care dau să i-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2023_a_3348]
-
București. În urmă cu doar patru ani nici nu mi-ar fi trecut prin minte că se poate întâmpla așa ceva, mai cu seamă că abia făcusem cunoștință cu Biserica, deși trecusem de vârsta de 45 de ani. Acum, însă, sunt fericit pentru această „întâmplare” și le sunt recunoscător atât lui Dumnezeu pentru modul în care a aranjat lucrurile, cât și duhovnicului meu, care m-a trimis la școală, în pofida îndoielilor mele că aș mai putea face față cerințelor universitare la vârsta
Poezia închisorilor by Cristian Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/822_a_1750]
-
n-ar mai avem rost să trăiesc”. Ianolide scrie că Valeriu a avut până în clipa morții conștiința că moare pentru Hristos: „În primul rând gândul și sufletul meu se închină Domnului. Mulțumesc că am ajuns aici. Merg la El, sunt fericit că mor pentru Hristos”. O altă figură luminoasă a trăirii profund creștine din carcerele comuniste a fost Gheorghe Jimboiu. Tulburătoare este descrierea de către părintele Liviu Brânzaș în „Raza din catacombă”, a momentelor dinaintea plecării către Domnul a lui Gheorghe Jimboiu
Poezia închisorilor by Cristian Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/822_a_1750]
-
și tuturor urmașilor care vor veni temeiul credinței și, de ce nu, dacă va fi nevoie, al jertfei pentru Dumnezeu și pentru țară. Consider că jertfa lor n-a fost inutilă, ci ne dă și nouă nădejdea într-o perspectivă eshatologică fericită pentru neamul nostru românesc. De asemenea, cred că toate scrierile autobiografice ale foștilor deținuți politic sunt nu numai o declarație sau mărturie de credință, ci și un îndemn sau chiar strigăt către generațiile următoare lor să nu uite credința strămoșească
Poezia închisorilor by Cristian Filip () [Corola-publishinghouse/Memoirs/822_a_1750]
-
să vină, căci dacă ai ști, la ce ai (ați) mai căuta? E neapărat nevoie să transmiți discipolului tău că toate acestea asigură o autentică stare de Împlinire, de fericire. În acest dimpreună umblet, ambii parteneri se Îmbogățesc și se fericesc: el prin tine, și tu prin el. Nu aș spune că unul e mai privilegiat În fața marelui adevăr decât celălalt. Nu cred că magistrul e mai „deștept” sau mai „copt” decât Învățăcelul lui. Și chiar dacă ar fi o denivelare În
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
sau Întărire de unul social (ceea ce cred părinții, ceea ce zice lumea), de unul formal (conveniențe explicit codificate) și de unul spiritual (legământul În fața lui Dumnezeu). Toate aceste planuri se corelează Între ele, alimentând coordonări dintre cele mai felurite, de la corelări fericite până la discordii ce pot periclita linearitatea relației, ducând chiar la compromiterea ei. Din punct de vedere psihologic, generarea unui raport conjugal presupune o permanentă decentrare, prin părăsirea egoismului și experimentarea progresivă a altruismului, a uitării de sine și chiar a
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
pe culmi. Să nu uităm că și ideea de slăbiciune este o reprezentare relativă, un construct ce se poate modifica. Nu Întotdeauna a fi puternic este un lucru bun, iar a fi slab e ceva rău. O spune chiar Mântuitorul: Fericiți cei săraci cu duhul, că a lor este Împărăția cerurilor. Fericiți cei ce plâng, că aceia se vor mângâia. Fericiți cei blânzi, că aceia vor moșteni pământul. Fericiți cei ce flămânzesc și Însetează de dreptate, că aceia se vor sătura
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
Nu Întotdeauna a fi puternic este un lucru bun, iar a fi slab e ceva rău. O spune chiar Mântuitorul: Fericiți cei săraci cu duhul, că a lor este Împărăția cerurilor. Fericiți cei ce plâng, că aceia se vor mângâia. Fericiți cei blânzi, că aceia vor moșteni pământul. Fericiți cei ce flămânzesc și Însetează de dreptate, că aceia se vor sătura. Fericiți cei milostivi, că aceia se vor milui. (Matei, 5, 3-7). CITAT RETRAS!!! Precaritatea poate germina forță și lumină. „În
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
cei săraci cu duhul, că a lor este Împărăția cerurilor. Fericiți cei ce plâng, că aceia se vor mângâia. Fericiți cei blânzi, că aceia vor moșteni pământul. Fericiți cei ce flămânzesc și Însetează de dreptate, că aceia se vor sătura. Fericiți cei milostivi, că aceia se vor milui. (Matei, 5, 3-7). CITAT RETRAS!!! Precaritatea poate germina forță și lumină. „În lume, lucrurile slabe le domină pe cele puternice”, spune Lao-Tze. Raportându-ne la interioritatea umană, ar fi demn să reținem că
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
cei ce vă vatămă și vă prigonesc (Matei 5, 38-44). CITAT RETRAS!!! Iertarea Înseamnă să ne reconstruim persoana În concordanță cu un alt orizont de valori, punând Între paranteze egoismele și infatuările de tot felul, pentru a-l Înțelege și ferici pe celălalt. Iertarea este iubirea În cea mai concretă prefigurare a ei. Ea presupune o reconversie a propriei ființe pentru a-l accepta pe celălalt (bun, rău, nu mai contează cum). Ea presupune ridicarea pe o nouă treaptă existențială, prin
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
e greu de găsit și de trăit, că aceasta ne ocolește... și veți asculta fel de fel de tertipuri explicative, care de fapt ascund nefericirea. Oare semenii noștri sunt chiar atât de nefericiți? Sau poate că nu știu ce Înseamnă să fii fericit? Fericirea este o stare ce rezultă din acceptarea a ceea ce ți se dă, din Împăcarea senină și definitivă cu o existență așa cum e, cu limitele ce ți se dau, cu zăgazurile pe care singur ți le impui. Este momentul când
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
viață, traversată de idealuri false, orgolii egoiste și orizonturi deșarte. Fericirea nu se obține doar prin atingerea Înălțimilor, prin posesia lucrurilor prețioase, ci prin acceptarea „josimilor” sau văilor vieții, prin mulțumirea cu lucrurile mici, puține, „nenorocite”. O spune Însuși Mântuitorul: „Fericiți cei săraci cu duhul”, „cei ce plâng”, „cei blânzi”, „cei ce flămânzesc și Însetează”, „cei milostivi”, „cei curați cu inima”, „făcătorii de pace”, „cei prigoniți pentru dreptate” și cei cărora li se vor zice „tot cuvântul rău” Împotriva lor (Matei
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
o aproprii și nu o transfigurezi. Altfel spus, nefericit este cel care vrea să fie... prea fericit, care nu știe nici ce este fericirea (sau starea contrară ei) și nici cum trebuie trăite toate acestea. Să nu cauți să fii fericit tot timpul și să o duci Într-o stare perpetuă de mulțumire. Pe lângă faptul că așa ceva nu este posibil, ne lipsește și un sistem de referință, un reper al stărilor noastre de bine. Pozitivitatea capătă sens prin raportare la negativitate
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
despre Alexandru Macedon că, În plină glorie militară, a fost găsit În cortul său plângând: „Nu mai sunt lumi de cucerit!”. Ce urma după această trudă? Nimic. A nu mai avea nimic de făcut - iată nefericirea absolută! Nu mai ești fericit atunci când ai ajuns la capăt. Fericirea e un proiect În derulare, nu o țintă; un traseu ce trebuie străbătut, fie el și Întortocheat, pe care Îl cauți și ți-l asumi, nu un capăt de drum În care să te
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
ca propriile dureri (profunde, pasagere, Întemeiate sau imaginate) să le atribuim sau să le transmitem și celor de lângă noi. Nefericirea e ca pecinginea: omul supărat are un talent aparte În a-i neferici și pe cei din jur. Să-i fericim pe ceilalți ferindu-i de nefericirea noastră! Tot legat de alții, să nu așteptăm de la aceștia ceea ce nu pot sau nu e cazul să ne ofere. Fericirea nu constă În ceea ce oferă ei, ci În ceea ce luăm sau oferim noi
[Corola-publishinghouse/Administrative/1951_a_3276]
-
rând la Iași. Permanent se practică schimbul de președinți ai examenelor de licență și susținere a proiectelor de licență. Profesorii, colaboratorii științifici din ambele părți ale Prutului editează manuale și lucrări științifice la editurile din România și Republica Moldova. Personal, sunt fericit că noi împreună multiplicăm, prosperăm cunoștințele și le transmitem generațiilor viitoare. Vă doresc sănătate, bucurie, succese în superba profesie de electrician în orice poziție ați fi: academician, profesor, inginer sau tehnician. Această zi de mare importanță este o frumoasă sărbătoare
PE SUIŞUL UNUI VEAC by Tudor Ambros () [Corola-publishinghouse/Memoirs/420_a_995]
-
Sesiunile majore apar atunci când Parlamentul se confruntă cu un subiect stringent, care inflamează opinia publică, sesiuni în care apar liderii partidelor și cei mai faimoși oratori; iar colegii lor de toate tendințele, chiar și cei mai neobosiți adversari, vor fi fericiți să participe pentru a-i asculta. Prin urmare, deputatul merge la "amfiteatru" atunci când momentul discuției se anunță dificil doar pentru a rămâne în mulțime, fără a-și face probleme cu privire la politețe dacă un prost inspirat deputat urcă la tribună mai
Comparaţii şi explicaţii în ştiinţa politică şi sociologie by Mattei Dogan [Corola-publishinghouse/Administrative/918_a_2426]
-
doi dansatori umple spațiul, convingându-te că un singur element scenografic ar crea, dintr-o dată, impresia de aglomerare. Adie mișcări, poziții, atitudini din baletul clasic, "Lacul lebedelor", "Giselle"... Lipsa decorului dublată de absența muzicii aseamănă dansatorii unor păsări ce planează fericite sub cerul liber. În alt moment, se aude numai "dulapul"1 lui Johnny Răducanu, con pizzicato 2, notele accentuate impulsionând sau, dimpotrivă, sprijinind mișcările arcuite. O conversație, o înfruntare, un "pas în doi" ce nu se desparte de "poantele" baletului
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
cristalizat. Asemenea momente nu am mai trăit. Sunt niște momente speciale. Dacă eu doresc ceva unui dansator pe lumea asta este să trăiască asemenea momente! Au fost ocazii privilegiate, nu atât pentru public, cât mai ales pentru mine. Sunt foarte fericit că mai există oameni care își aduc aminte de aceste "Nocturne". Pentru mine au însemnat o plecare în viață, cu toate că eu deja terminasem școala de coregrafie, eram angajat la Operă (școala de coregrafie mi-a dat un bagaj de supraviețuire
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
a devora obiectele. Astfel încât, imediat, mi-au și spus unii, "nu pot să mai scriu după cele ce ai scris tu." Era vorba de Alin Gheorghiu 2, un text foarte elaborat, dar care reprezenta pentru mine un fel de aruncare fericită asupra prăzii. Deși imediat după, nu pot reveni. Dar în timp, revăzând niște lucrări și, mai ales, punându-le în alt context de comparație, de confruntări, sigur că îmi ies la iveală aspecte noi. Nu m-am dat niciodată înapoi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]
-
am spus atunci, "domnule, dar eu scriu pe fericire, pe bucurie". Și la Dolhasca, mă rog, nu era chiar așa o mare fericire, totuși, eram medicul unui spital. Și chiar scrisorile pe care le scriam acolo se terminau cu "Sunt fericit, îngerul Emil Brumaru". I.H. Vreau să vă spun doar atât, dacă mai avem un minut. A.V. Sigur. I.H. Nu vă luați după aparența de melancolie, de tristețe, pentru că Emil Brumaru dă un raport foarte exact... A.V. Știu. I.H.
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1452_a_2750]